Κείμενο-Φωτογραφίες
Πασχάλης Τσαλίκης
Τριήμερο Καθαρής Δευτέρας.
Το πρωινό του Σαββάτου μας βρήκε μακριά απο τις ουρές των χιονοδρόμων.
Η φωτιά για βόλτα με τη μοτοσυκλέτα σιγόκαιγε όλο τον παγωμένο Ιανουάριο και η ώρα είχε έρθει.
Βλέπεις μετά τη συνάντηση των Μammoth στο Μενοίκιο
επικρατούσε ανησυχητική εκδρομική ησυχία,σκηνικό που δεν είναι το αγαπημένο μου.
Συζυτήθηκε η Αμμουλιανή, επικράτησε το βουνό των Θεών.
Οι εικόνες στο net απο τον παλιό Αγιο Παντελεήμονα
έκαναν την πολύτιμη συνεπιβάτιδα μου σε όλα, να θέλει μία επίσκεψη εκεί.
Για ένα παράξενο λόγο και η κίτρινη μοτοσυκλέτα ήθελε
να κατέβει το δρόμο που ανέβηκε ακριβώς πριν δέκα χρόνια αλλάζοντας ιδιοκτήτη.
Και χατίρι σε κορίτσια,δεν χαλάς.
Στο Λιτόχωρο και λίγο πριν τα τελωνεία πιάνεις παράδρομο
Ανηφορίζουμε απο Πλαταμώνα προς τον Άγιο που μας περιμένει λουσμένος στον ήλιο.
Βόλτα στα σοκάκια του χωριού.
Οι αναπαλαιώσεις της προηγούμενης δεκαετίας άρχισαν να ..παλιώνουν
και η εικόνα-καρτ ποστάλ έχει αλλάξει προς το πιό αυθεντικό.
Η Ειρηνούλα αναζητώντας τη ''Φεγγαρόπετρα'' που μας τράβηξε με τις εικόνες της μέχρι εδώ.
Αυτό το inn,ξεθωριασμένο πιά, ...straight απο την εποχή της χαράς των δανείων,
των ολυμπιακών επιτυχιών στο ξεκοκκάλισμα του όποιου πλούτου,
και του ορεινού .......spa,
οι μπουρμπουλήθρες των οποίων μας άφησαν κατά πως φαίνεται οριστικά χρόνους.
Τι καλά!
Το μπαλκονάκι, φυσικά ή επίτηδες πεπαλαιωμένο φωνάζει για ένα κλικ.
Στην πλατεία γάργαρο νερό απο την βρύση που στέκει εκεί απο πάντα.
Αν είσαι γάτος, το γεύεσαι!
Το αρσενικό μενού για απαιτητικούς.
Είναι νωρίς αλλά οι ψησταριές και οι γάστρες μας παίρνουν τη μύτη.
Βολτάρουμε στις άκρες του χωριού προς αναζήτηση θέας στο μαγικό χιονισμένο βουνό
Πλατεία και εκκλησία είναι σταθερά μαζί σε όλα τα χωριά.
Λίγο πριν κατηφορίσουμε προς τη μοτοσυκλέτα ''το παλιό καφενείο'' μας κλείνει πονηρά το μάτι.
Εχουμε μαζί μας τα σχετικά σύνεργα αλλά μπορούν να περιμένουν για αργότερα.
Αλλωστε δεν χάνουμε ποτέ την ευκαιρία να ανταμείψουμε
τον καλό, προκομμένο επιχειρηματία της ελληνικής υπαίθρου με τί άλλο,
την επίσκεψη μας στο δημιούργημα του.
Πόσο μεράκι είναι κρυμμένο σε λίγα μόλις μέτρα?
Μπράβο στην ομάδα!
Στο κάδρο η βρύση και λίγο απο το χωριό στην μορφή του πριν την αναπαλαίωση.
Στο πρόσωπο της Ειρήνης οι παρενέργειες μιάς δροσερής μοτοβόλτας.
Φυσικό μπότοξ!
Την άλλη φορά θα σας πούμε για τα γλυκά!
Παρά τις προτροπές για το αντίθετο-λόγω χιονιού- αποφασίζουμε
να ανηφορίσουμε προς την Καλλιπεύκη.
Εξηγώ στην καλή κυρία πως πλέον και για λόγους καθαρά πρακτικούς,
κάνουμε αναστροφή πριν πέσουμε και όχι μετά όπως κάναμε νεότεροι.
Λίγα χλμ πάνω απο το χωριό η γνωστή πίστα αναχώρησης για τα παραπέντε.
Θέα στο Θερμαικό και θέρμανση απο τον πολύτιμο ήλιο.
Λίγες στροφές μετά συναντούμε κανα δυό δύσκολα ανήλια περάσματα.
Και φτάνουμε στο ηλιόλουστο πλάτωμα της Πατωμένης
που θα φιλοξενήσει το φετινό trOFFy της φιλίας και της καλοπέρασης.
11-13 Μα'ι'ου με την ευχή να έχουν λιώσει οι πάγοι!
Οριο ταχύτητας ή θερμοκρασίας?
Βρισκόμαστε στα 1050 μέτρα υψόμετρο και διόλου απίθανο να ταυτίζονται.
Μέρα γεμάτη ομορφιές.
Αφού περνώντας το χωριό είχαμε τη ''στιγμή'' μας με τον γνωστό ύπουλο μαύρο πάγο
σταματάμε στο εκκλησάκι στον αυχένα πάνω απο την αποξηραμένη λίμνη για τον Καφέ της ημέρας.
Εδώ που συνήθως φυσάει ακόμα και το καλοκαίρι,
ζούμε μία λαμπρή φωτεινή εξαίρεση και μάλιστα στην καρδιά του χειμώνα.
Κια φυσικά με το σχετικό υπερθέαμα.
Στο φλουταρισμένο background η αποξηραμένη λίμνη της Καλλιπεύκης.
Σε πρώτο πλάνο η ισλανδική πυξίδα, δώρο (τι σπάνια λέξη) του Χρήστου απο το περσινό του ταξίδι.
Φίλε μου Κρις.......τα δείχνει όλα τέλεια!!
Κατηφορίζουμε προς τον κάμπο για να ζεσταθούμε
και να επιστρέψουμε με ασφάλεια απο την γρήγορη εθνική.
Ούνα φάτσα ούνα ράτσα με τις ανυπόμονες να ανθίσουν αμυγδαλιές
και σήμερα τα καταφέραμε μαζί τους.
Εν αναμονή της έμπνευσης για το παιχνίδι με τις λέξεις
τον ήλιο και τις ασφάλτινες στροφές του Μάρτη γδάρτη..
See ya!
Πασχάλης Τσαλίκης
Τριήμερο Καθαρής Δευτέρας.
Το πρωινό του Σαββάτου μας βρήκε μακριά απο τις ουρές των χιονοδρόμων.
Η φωτιά για βόλτα με τη μοτοσυκλέτα σιγόκαιγε όλο τον παγωμένο Ιανουάριο και η ώρα είχε έρθει.
Βλέπεις μετά τη συνάντηση των Μammoth στο Μενοίκιο
επικρατούσε ανησυχητική εκδρομική ησυχία,σκηνικό που δεν είναι το αγαπημένο μου.
Συζυτήθηκε η Αμμουλιανή, επικράτησε το βουνό των Θεών.
Οι εικόνες στο net απο τον παλιό Αγιο Παντελεήμονα
έκαναν την πολύτιμη συνεπιβάτιδα μου σε όλα, να θέλει μία επίσκεψη εκεί.
Για ένα παράξενο λόγο και η κίτρινη μοτοσυκλέτα ήθελε
να κατέβει το δρόμο που ανέβηκε ακριβώς πριν δέκα χρόνια αλλάζοντας ιδιοκτήτη.
Και χατίρι σε κορίτσια,δεν χαλάς.
Στο Λιτόχωρο και λίγο πριν τα τελωνεία πιάνεις παράδρομο
Ανηφορίζουμε απο Πλαταμώνα προς τον Άγιο που μας περιμένει λουσμένος στον ήλιο.
Βόλτα στα σοκάκια του χωριού.
Οι αναπαλαιώσεις της προηγούμενης δεκαετίας άρχισαν να ..παλιώνουν
και η εικόνα-καρτ ποστάλ έχει αλλάξει προς το πιό αυθεντικό.
Η Ειρηνούλα αναζητώντας τη ''Φεγγαρόπετρα'' που μας τράβηξε με τις εικόνες της μέχρι εδώ.
Αυτό το inn,ξεθωριασμένο πιά, ...straight απο την εποχή της χαράς των δανείων,
των ολυμπιακών επιτυχιών στο ξεκοκκάλισμα του όποιου πλούτου,
και του ορεινού .......spa,
οι μπουρμπουλήθρες των οποίων μας άφησαν κατά πως φαίνεται οριστικά χρόνους.
Τι καλά!
Το μπαλκονάκι, φυσικά ή επίτηδες πεπαλαιωμένο φωνάζει για ένα κλικ.
Στην πλατεία γάργαρο νερό απο την βρύση που στέκει εκεί απο πάντα.
Αν είσαι γάτος, το γεύεσαι!
Το αρσενικό μενού για απαιτητικούς.
Είναι νωρίς αλλά οι ψησταριές και οι γάστρες μας παίρνουν τη μύτη.
Βολτάρουμε στις άκρες του χωριού προς αναζήτηση θέας στο μαγικό χιονισμένο βουνό
Πλατεία και εκκλησία είναι σταθερά μαζί σε όλα τα χωριά.
Λίγο πριν κατηφορίσουμε προς τη μοτοσυκλέτα ''το παλιό καφενείο'' μας κλείνει πονηρά το μάτι.
Εχουμε μαζί μας τα σχετικά σύνεργα αλλά μπορούν να περιμένουν για αργότερα.
Αλλωστε δεν χάνουμε ποτέ την ευκαιρία να ανταμείψουμε
τον καλό, προκομμένο επιχειρηματία της ελληνικής υπαίθρου με τί άλλο,
την επίσκεψη μας στο δημιούργημα του.
Πόσο μεράκι είναι κρυμμένο σε λίγα μόλις μέτρα?
Μπράβο στην ομάδα!
Στο κάδρο η βρύση και λίγο απο το χωριό στην μορφή του πριν την αναπαλαίωση.
Στο πρόσωπο της Ειρήνης οι παρενέργειες μιάς δροσερής μοτοβόλτας.
Φυσικό μπότοξ!
Την άλλη φορά θα σας πούμε για τα γλυκά!
Παρά τις προτροπές για το αντίθετο-λόγω χιονιού- αποφασίζουμε
να ανηφορίσουμε προς την Καλλιπεύκη.
Εξηγώ στην καλή κυρία πως πλέον και για λόγους καθαρά πρακτικούς,
κάνουμε αναστροφή πριν πέσουμε και όχι μετά όπως κάναμε νεότεροι.
Λίγα χλμ πάνω απο το χωριό η γνωστή πίστα αναχώρησης για τα παραπέντε.
Θέα στο Θερμαικό και θέρμανση απο τον πολύτιμο ήλιο.
Λίγες στροφές μετά συναντούμε κανα δυό δύσκολα ανήλια περάσματα.
Και φτάνουμε στο ηλιόλουστο πλάτωμα της Πατωμένης
που θα φιλοξενήσει το φετινό trOFFy της φιλίας και της καλοπέρασης.
11-13 Μα'ι'ου με την ευχή να έχουν λιώσει οι πάγοι!
Οριο ταχύτητας ή θερμοκρασίας?
Βρισκόμαστε στα 1050 μέτρα υψόμετρο και διόλου απίθανο να ταυτίζονται.
Μέρα γεμάτη ομορφιές.
Αφού περνώντας το χωριό είχαμε τη ''στιγμή'' μας με τον γνωστό ύπουλο μαύρο πάγο
σταματάμε στο εκκλησάκι στον αυχένα πάνω απο την αποξηραμένη λίμνη για τον Καφέ της ημέρας.
Εδώ που συνήθως φυσάει ακόμα και το καλοκαίρι,
ζούμε μία λαμπρή φωτεινή εξαίρεση και μάλιστα στην καρδιά του χειμώνα.
Κια φυσικά με το σχετικό υπερθέαμα.
Στο φλουταρισμένο background η αποξηραμένη λίμνη της Καλλιπεύκης.
Σε πρώτο πλάνο η ισλανδική πυξίδα, δώρο (τι σπάνια λέξη) του Χρήστου απο το περσινό του ταξίδι.
Φίλε μου Κρις.......τα δείχνει όλα τέλεια!!
Κατηφορίζουμε προς τον κάμπο για να ζεσταθούμε
και να επιστρέψουμε με ασφάλεια απο την γρήγορη εθνική.
Ούνα φάτσα ούνα ράτσα με τις ανυπόμονες να ανθίσουν αμυγδαλιές
και σήμερα τα καταφέραμε μαζί τους.
Εν αναμονή της έμπνευσης για το παιχνίδι με τις λέξεις
τον ήλιο και τις ασφάλτινες στροφές του Μάρτη γδάρτη..
See ya!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ενα σχόλιο