Ξεκινάμε με προμήθειες σε πίτες ψωμάκι και σνακ
μαζί με μαθήματα πατριδογνωσίας από το Κιουπκιόι
Προορισμόςτα άγνωστα δρομάκια του Laki
Ξεκινάμε με προμήθειες σε πίτες ψωμάκι και σνακ
μαζί με μαθήματα πατριδογνωσίας από το Κιουπκιόι
Προορισμόςτα άγνωστα δρομάκια του Laki
Αύγουστος , ο μήνας του κυκλοφοριακού.
Είμαστε στο δεύτερο μέρος των βαλκανικών mini εξορμήσεων.
Mετά τις εφτά φτώχειες της Ρουμανίας πάμε να δούμε
ένα παλιό χρωστούμενο , την κοιλάδα της Valbona στην Αλβανία
και να πάρουμε μια ιδέα από το άγνωστο ,μέχρι σήμερα σε εμένα νεοσύστατο Κόσοβο.
Θα ξεκινήσουμε νύχτα από το πρώτο πόδι με τον πλοηγό να λέει πως για τα 700 χλμ της διαδρομής θα χρειαστούμε 13 ώρες...κάτι ήξερε.
Άδεια Παρασκευή και Δευτέρα τρία μηχανάκια δύο διαβατήρια και μία ταυτότητα.
Η σχεδίαση ξεκίνησε και αφού έκανε το γύρο των Βαλκανίων μέσω Βιέννης και ολίγης Σλοβενίας
έφτασε στο Bansko όπου και με τη βοήθεια της δροσιάς θα αποφασίζαμε το δρομολόγιο.
Η αναχώρηση έμελλε να είναι -και- επεισοδιακή.
Το θερμόμετρο πέρα από τις προβλέψεις παραμένει σταθερά στους38 °C ....την έκανες για να σωθείς!
Πορεία με υπομονή μέχρι τις Σέρρες όπου βλέπουμε το -γενικώς απίστευτο- 41
και με την σχετική δυσφορία που αυτό προκαλεί ανηφορίζουμε
προς την Βροντού σε αναζήτηση δροσιάς..
ο βενζινάς μπαίνοντας στο Gotche Delcev δεξιά
μας έβαλε μια 100αρα που έκανε τα μηχανάκια ,,,100 χρονών,
Είναι αδύνατον να είσαι παντού.
Η παρατεταμένη μέχρι παρεξηγήσεως Άνοιξη του 2023
έφερε το Motorally του ΜΟΘ στις αρχές Ιουλίου.
Δίπλα στις ημερομηνίες των Ελληνικών Βουνών και σε αυτή της εξόρμησης στα Βαλκάνια.
Oπότε έπρεπε να διαλέξω πόσο λίγο θα βρεθώ στα Ελληνικά Βουνά και με τι μέσο.
Η απόφαση για μία έστω βραδιά στην αγκαλιά της Βερλίγκας
πάρθηκε εν βρασμώ και εκτελέστηκε εν βροχή.
\
Πάντα κι αδαπραγμάτευτα μετάβαση ΜΕ μοτοσυκλέτα προσπαθώντας να κρατήσω
στον τομέα αυτό τουλάχιστον την παράδοση της πολυήμερης εκδρομής.
(Σε ότι απέμεινε από αυτήν τώρα με τα γεράματα............... των άλλων.)
Μέχρι το Ανήλιο , ήλιος και ζεστούλα.
Ξαφνικά στα σκοτεινά κομμάτια μετά το χωριό βροχούλα και 10 βαθμοί κάτω.
Ελλάδα με τα ωραία σου.
Τα τσαντίρια κι ο μόνιμος καταυλισμός είναι κρυμμένα σε ρεματιά μαγική πάνω από το Χαλίκι
με ποταμάκι καταρράκτη πρασινάδα και μηδενικό 4-5G (τη φάγαμε,πάει η τηλεργασία).
Νυχτώνει και η μαγεία απλώνεται παρά τις προσπάθειες της νέας γενιάς Αφρικάνων για το αντίθετο.
Το σήμα περνάει σε δεύτερη μοίρα όταν αισθάνομαι το λουμπάγκο που άρπαξα στα Πυργαδίκια
λίγες μέρες πριν να με μπλοκάρει σε σημείο μαρτυρίου.
Θέμη άσε κάτω την καρέκλα ρε
Θα περάσει η νύχτα κι από το πρωί ξανά στη βιοπάλη.....δε βαριέσαι.
Ανηφορίζω για το Μπάρο
και μέχρι το μεσημέρι έχει γύρα στα χωριά με τελικό προορισμό την Κοζάνη.
Είχα πολλά χρόνια να περάσω από το Μέγα Πλάι
και είναι η πρώτη φορά που θα κατέβω μέχρι το Ματσούκι .
Υπερθέαμα!
Κουβέντα σε άψογα Αγγλικά με ....Γάλλο?
Τα προβλήματα μας είναι τα ίδια , ακρίβεια , κακή αμοιβή ακόμα και των ικανών και ...οργή.
Το τελευταίο θα στιγματίσει τα χρόνια που έρχονται μου λέει
συμφωνώ και χωρίζουμε ευχόμενοι να πέσουμε τελείως έξω στην πρόβλεψη αυτή,
Ματσούκι κουβέντα με κερασμένη πορτοκαλάδα για τα νέα των πόλεων.
Τους είπα για το Γάλλο μου είπαν για την τιμή της φέτας ...
Ήταν ωραία και φέτος ,ελπίζω πως έστω και με αυτήν την προσαρμοσμένη στα βαθιά γεράματα μορφή τα Ελληνικά Βουνά by Africa Twin Club Βορέιου Ελλάδος θα συνεχίσουν για πάντα να μας φέρνουν κοντά στη Φύση και στην παλιά ασπρομάλλικη πλέον αφρικάνικη παρέα.
Στο φετινό δεν κατάφερα να είμαι ο σχεδιαστής των χωμάτινων διαδρομών
μιας και ο χρόνος έγινε χρυσάφι και εκτός αυτού απλά δε φτάνει για όλα.
Στην ομάδα των ασφάλτινων συμμετοχών είχε μαζευτεί όλος ο καλός ο κόσμος
οπότε βρέθηκα κι εγώ εμβόλιμα μαζί τους
από το πρώτο ΣΕΔ μέχρι και το επόμενο πρωί...πόλύ πρωί!
Φτάνοντας στη βρύση Μακροκοπάνα από τον έρημο μέχρι εκείνη τη στιγμή δρόμο κόλλησα.
Δεκάδες μοτοσυκλέτες δεξιά κι αριστερά κι οι αναβάτες στη δοκιμασία με τα δισκάκια συμπλέκτη
Εκτός του τζούνιορ που είναι έτοιμος και φωνάζει πάμεεεε θα μας περάσουν!
Παντού φάτσες γνώριμες παλιοί και νέοι με κάιθε μέσο και μερικά χαμόγελα που είναι θησαυρός.
Στα Νάματα κι ο μήνας έχει 9!!
Παρασκευή απόγευμα και επιτέλους με το σωστό όχημα ανηφορίζω
Είναι αυτές οι λίγες μέρες της Ανοιξης που από τόπο σε τόπο κι από χρονιά σε χρονιά διαφέρουν.
17 ημέρες στη Μαύρη Ήπειρο.
Θεσσαλονίκη-Johanesburg
Την Κυριακή και τη Δευτέρα τις ζούμε μέσα σε ένα ιδιαίτερο μίγμα συναισθημάτων
Η οργή και η λύπη στα Τέμπη η αγαλλίαση στην αγκαλιά των φίλων
η πολυχρωμία του ταξιδιού επικρατεί από τις πρώτες του ώρες.
Oι διαβουλεύσεις κράτησαν λίγο.
Να βρεθούμε ρε συ κάπου στη μέση να συνοδηγήσουμε να φάμε σε ένα καφενείο
να αράξουμε μπροστά στα σκηνάκια να χορτάσουμε παρέα κι οξυγόνο.
'Οπως στα Ασφάλτινα αλλά με την ομάδα.
Κρατούσα μικρό καλάθι έτοιμο να μεγαλώσει , κι ευτυχώς .
Το τριήμερο -τα Αμπάντο εν προκειμένω- ξεκινά και το μόνο που μας τα χαλάει
....... είναι η εξαιρετική ηλιοφάνεια.
Οι παρέες σχηματίζονται λόγω διαφορετικής ώρας αλλά και πόλης αναχώρησης
Στη διαδρομή κάναμε προθέρμανση στην κατηφόρα για ''τα Σέρρας''
κι ανεβήκαμε μέχρι το μοναστήρι του Τιμίου Προδρόμου
μιας και ο δρόμος εκεί είναι αλπικών προδιαγραφών πρόσφυσης
Με αφορμή ένα τηλεφώνημα που μας βγάζει στην άκρη του χωριού γνωρίζουμε από κοντά
το εντυπωσιακό Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο στον Σ.Σ.Αγγίστας
Πόσες ιστορίες κατάθεσης κόπων της αγροτιάς
πόσα βιβλιάρια δώρο από τους γονείς στους μαθητές για να μάθουν την αξία της αποταμίευσης.
Περνάμε τη Δράμα όπου κάνουμε ανεφοδιασμό.
ο παλιός δρόμος για την Ξάνθη είναι καταπράσινος ,