Διήμερο ψάξιμο στου....Παμπόροβιτς!(Δρόμοι στην τύχη)

 

 Ξεκινάμε με προμήθειες σε πίτες ψωμάκι και σνακ 

μαζί με μαθήματα πατριδογνωσίας από το Κιουπκιόι

 

 

 

 

 

 Προορισμόςτα άγνωστα δρομάκια του Laki

 

 

 

 

To τρίο σχηματίστηκε αυτόματα,να είναι καλά τα social και με δύο μηνύματα βρισκόμαστε στο Κάτω Νευροκόπι .

Με το στόμα ανοιχτό και το καλοκαιρινό μπουφάν ερμεητικά κλειστό 

μιας και η είσοδος στον κάμπο συνοδεύτηκε από βουτιά σε πέπλο ομίχλης 

και αντίσοτιχη στο θερμόμετρο σχεδόν 10 βαθμούς!!

Γρήγορη διέλευση από τα σύνορα

Πρώτη στάση σε μια από τις δεκάδες αυτοσχέδιες κατασκευές κιόσκι-βρύση

 που θα δούμε και σε αυτό το βουλγαρικό διήμερο.

Δοκιμή διέλευσης στα στενά χωμάτινα ανήλια .

Με το καλημέρα λάσπη κι ας έχει να βρέξει μήνες.

Τα ραλάκια στη σειρά!

το σκηνικό  γνωστό,

 τα χωριά ίδια κι απαράλλαχτα όπως και οι μουσουλμανικές συνήθειες

(οι τεμπελχανάδες στο καφενείο και οι γυναίκες στο σκίσιμο)

 δυστυχώς η άσφαλτος εδώ παραμένει χρόνια σε μέτρια κατάσταση 

 

 

Σήμερα στρίβουμε στην παράκαμψη για το λαρύγγι του διαβόλου 

γνωστό ως Devil's Throat.

Έχω να έρθω χρόνια και μένω έκπληκτος από το πόσο έχουν προχωρήσει οι τουριστικές υποδομές.

Γενικά σε καλό δρόμο και με το χωριό να μοιάζει ανέγγιχτο από την κίνηση

Δίχως να έχουμε προορισμό πέρα απο το γενικό πλάνο δρόμοι του Laki

αφήνουμε και πάλι τον κεντρικό που οδηγεί στο Pamporovo

ακολουθώντας την μικρή ταμπέλα που θα μας οδηγήσει στο παγκοσμίως άγνωστο Solishte

Οδηγούμε το χωριό από άκρη ε άκρη , σε κάθε γωνιά και μια ιστορία της αυτοκίνησης.

Abandoned village μόνο ο αέρας και η μυρωδιά του παλιού ξύλου και της υγρασιας

Vamos amigos

Μιλτο κάτσε να βγούμε με την ταμπέλα γιατί θα το ψάχνουμε στο χάρτη το χωριό!!

Πίσω στον κεντρικόγια να βρούμε άλλο ''χάσιμο''

Κι άλλη μία αμέσως μετά η πιο πικάντικη και καλά κρυμμένη.

Ενας μικρός ασφαλτόδρομος σκαρφαλώνει στο βουνό νότια-δυτικά των πιστών του χιονοδρομικού

φτάνει σε ένα πλάτωμα όπου γυρνάει σε βατό χωματόδορμο

 κι αν επιμείνεις θα σε πάει ίσως και μέχρι το ....Παρανέστι.

Πρέπει να αποφασίσουμε που θα σταματήσουμε,

το εκκλησάκι στον αυχένα είναι ένα καλό σημάδι για αναστροφή

Στο βάθος το παρθένο δάσος του Φρακτού.

Μια γειτονιά είμαστε!

Άλλο ένα ολοκαίνουριο και πολύ περιποιημένο κιόσκι με βρύση

όπου θα στήσουμε το μεσημεριανό μας κολατσιό

Αυτές τις μπλούζες πόσο τις έχετε?

(Αυτό το μπλουζάκι μάζεψε το ρεφενέ για να φτιαχτεί 

και τον παραδίδει οσονούπω στο Παιδικό Χωριό στο Φίλυρο Θεσσαλονίκης)

(Ουδεμία σχέση με και ευθύνη δια  πωλητές

αυτοκόλλητων και ειδών λαικής αγοράς,-σωβρακοφανέλες κάλτσες κλπ-  περιπέτειας)

Και ειδικότερα της δορυφορικής!

 

 

 

Κάπου εδώ παίζει η ιστορία με το πιάτο και το συνοριοφύλακα.

Γιατί το χιούμορ θα κλείσει τελευταίο την πόρτα ΚΑΙ στο κεφάλαιο του περιπετειώδους μοτοσυκλετισμού όπως αυτός εκφράζεται στην ψωροκώσταινα.

Και φτάνοντας στον κεντρικό μπαίνουμε πάλι σε παράκαμψη 

εκεί που η ταμπελίτσα γράφει Smolyan lakes.

Κι αν είχε προτεινόμενη ώρα επίσκεψης θα έγραφε αυτό ακριβώς το μαγικό απογευματινό δεκάλεπτο

που ο ήλιος χαιρετά με αντανακλάσεις πριν κρυφτεί κάπου προς Καράντερε και δυτικότερα.

Φτάνοντας αργοπορημένοι και χαλαροί στο χιονοδρομικό 

απολαμβάνουμε τη δροσιά στη λύση ανάγκης που λέγεται Hotel Nero.

Στρίψε στρίψε τα καταφέραμε να πλαγιάσουν τόσο που έσβησαν!!!

Ενα πακέτο από λίγο τσιμέντο και πολύ γυψοσανίδα ιδανικό για κυνήγι θησαυρού.

Θα ήθελα να γνωρίσω τον αρχιτέκτονα ( σε κάποιο καζάνι ίσως )

Πρωινό χαλαροί και με το που ζεσταίνει ο μπαρμπα ήλιος τις σέλες πιάνουμε πάλι τις παρακάμψεις.

Στο δρόμο για το Laki ,η μπάρα κλείνει το δρόμο

 προς κάτι που μοιάζει με αστεροσκοπείο αλλά δε ρωτήσαμε να μάθουμε.

Πουλιάνα έλεγαν οι γιαγιάδες τα πλατώματα στο χωριό

εκεί ανάβαμε τις ντερβένες το βράδυ πριν την Καθαρά Δευτέρα.

Έλα εδώ είμαστε σταυρό αυχένα ενα δυο ενα δυο χαβαλέ βόλτα 

και ρολάρισμα στις δροσιές

 που είναι και σήμερα το μέγα ζητούμενο.

Βάλε με εδώ μέσα με το βελούδινο άρπαγμα του κινητήρα της μηχανής μου

 κι άσε με όλη μέρα να σιγοτραγουδάω

νεράκι γάργαρο σε κάθε γωνιά βρύση με κάθε είδος κτισίματος

 που φανερώνει το παζλ των εθνών που πέρασαν ή και ζουν ακόμη εδώ

Τελική ευθεία για το χωριό της τύχης (Laki)

Βγαίνοντας από το Laki ,άλλο ένα απομεινάρι του πρόσφατου παρελθόντος.

Να ξυπνάς επάνω δεξιά αξημέρωτα να πας σχολείο και να έχεις όνειρο να δεις live τους Θ2.

Να στόχοι άπιαστοι ,όχι το το Μπεμβε το 1300

Είμαστε μέσα σε φαράγγι με άσφαλτο για τα μπάνια,

φτάνουμε σε σημείο που μόνο χωριό δεν περιμένεις να βρείς.

 

 

 

Κι επιτέλους ανηφορίζουμε

Το Πρέσπα λες να σημαίνει λίμνη?

Την άλλη φορά θα το περπατήσουμε να δούμε.

Τα κιόσκια ατελείωτα το δροσερό νεράκι προσφέρεται απλόχερα στον τυχερό  περαστικό

Το μυστικό σε τέτοιες κοινωνίες ήταν και θα είναι πάντα ο εθελοντισμός.

Εκεί που ο μηχανισμός που έχουμε στήσει για κράτος αδυνατεί λόγω εσωτερικής φθοράς

 ή απλά άγνοιας να φτάσει έρχεται ο Άνθρωπος και προσφέρει τον οβολό του 

το πινέλο και το χρώμα του την εργασία που κάνει ο αόρατος ηλικιωμένος μέσα στο δάσος 

πίσω από το κιόσκι για να τραβήξει νερό μέχρι τη βρύση .

 

Όλα αυτά στα 1200 μέτρα υψόμετρο και πολλά χλμ μακριά από το χωριό τους...

Από χωριό σε χωριό κι ενίοτε με ασφαλτο επιπέδου Άλπεων πάμε νότια 

Πέρασε ντουμανιάζοντας και χάθηκε για λίγο στο δάσος με ήχους που θύμιζαν αλυσοπρίονο

Δεν πρόλαβα το περήφανο χαμόγελο να δεις με μια εικόνα τι σημαίνει χαρά του μοτοσυκλετιστή

 

 

Φωτοβολταικά διακριτικά τοποθετημένα δίπλα στο ποτάμι λίγο πιο κάτω,

και παραδίπλα ένα αόρατο υδροηλεκτρικό,

χαζοί, 

αντί να καρφώσουν σε όλη την κορυφή φουρφούρια που σαν σημαίες 

θα αποδεικνύουν μετά από χρόνια ότι βρίσκεσαι σε περιοχή όπου αγαπιέται ο σανός 

 παιδεύονται με τα πάνελ και τις τουρμπίνες.

Θα μπούμε στην Ελλάδα που ψήνεται κυριολεκτικά από τον πυρετό της κλιματικής παρένθεσης

 

 

 

 

 

και θα καταφύγουμε στα υψώματα κοντά στο Λειβαδίτη περιμένοντας το σούρουπο.

Ακόμα κι εδώ πάνω η ζέστη είναι οριακή,

να είναι καλά ο Γιώργος ο τσομπάνης από το Νεοχώρι που ήρθε και μας έπιασε την κουβέντα.

Για το λύκο για την αρκούδα που του ήρθε μέχρι την πόρτα καταχείμωνο,

για τη ζωή με τα ζώα που ''είναι σκληρή αλλά αυτό ξέρω''

Και αφού ο ήλιος μας έβγαλε τα μάτια από τη Δράμα μέχρι το Στρυμόνα οδεύοντας προς τη Δύση

ανέλαβε το βγάλσιμο η Ασπροβάλτα με το βαλκανικό ανατολικό της παζλ και την αρχιτεκτονική 

του ''αλλιώς το φαντάστηκα κι άλλο μου βγήκε βάζοντας ένα μπάνιο και μια κάμαρη για τα παιδιά''

...τόσο πετυχημένα που τα παιδιά δε θέλουν να το δουν ούτε ζωγραφιστό και όλο τρέχουν στα νησιά.

Αγία Μαρίνα ανάμεσα στους μαυρισμένους και ζαλισμένους από την παραθέριση

 στη μαγευτική Ασπροβάλτα θα φτάσουμε πίσω για να πάρουμε θέση για την επόμενη.

See ya!

p.s. Το Παμπόροβιτς είναι η κοινή ονομασία όλων των χιονοδρομικών

 που πηγαίνουμε με τις μηχανές

σύμφωνα με την αγαπημένη μου Ειρήνη!

Βγαίνει από τη σύντμηση του Pamporovo του Borovets ίσως και με λίγο από Μέτσοβο,

τα κορίτσια τέτοιες γλύκες μας κάνουν και τα λατρεύουμε.