Πρώτη ημέρα
Αποχώρηση από τη χειμωνιάτικη ρουτίνα
Η διάσχιση της πόλης μας και του κάμπου μέχρι τη Βέροια είναι μια βαρετή διαδικασία
ακόμη και για κάποιον που την κάνει πρώτη φορά.
Πρέπει αφού επιζήσεις από το video game που λέγεται κατασκευή flyover
να υπομείνεις ακίνητος πάνω στη μηχανή τις ευθείες μέχρι τα πρώτα υψώματα του Βέρμιου.
Κι αν είσαι δυνατός και φτάσεις με τη μία μέχρι τα Γρεβενά
η ανταμοιβή σου σε περιμένει πλούσια σε δάσος και οξυγόνο,αμέως μετά την έξοδο από την Εγνατία.
'Ετσι και εμείς καταφέρνουμε την πρώτη -εκτός καυσίμων- στάση
στον αυχένα πάνω από τη Μηλιά και το Μέτσοβο.
Πασαρέλα μπιεμνταμπλγιου στον έρημο δρόμο.
Πόζες με φόντο τις χιονισμένες κορφές
Αυτό το ρολάρισμα με τον κινητήρα σε χαμηλές στροφές
το απολαμβάνουμε ιδιαίτερα σε τέτοια σημεία.
Λίγο πιο κάτω πάλι στάση για βαθιές ανάσες...
Η ερημιά είναι σύμμαχος στη χαλάρωση.
Το μικρό χιονοδρομικό του Μετσόβου ,
μέσα Μαρτίου κι έχει χαιρετήσει με ευχές για καλό καλοκαίρι.
Περνάμε τα Ιωάννινα τράνζιτ και στον κόμβο για τα Τύρια βγαίνουμε και προλάβουμε λίγη βόλτα στους διάσημους δαιδαλώδεις ηπειρώτικους επαρχιακούς
Με οδηγίες του Νίκου από τη Λευκάδα πάμε για τη θέση Κεραίες
ανάμεσα στους Κουκουλιούς και την Παραμυθιά.
Στη διαδρομή άγνωστα χωριά με το βραβείο καινοτομίας στο όνομα να πηγαίνει στην Παρδαλίτσα!
Έξω από την Αγία Κυριακή στο πλάτωμα του Προφήτη Ηλία.
Βλέπουμε το πάσο με τις κεραίες αλλά και το ρολόι
που δείχνει πως θα μας τελειώσει η μέρα στα άγρια βουνά....
Το αφήνουμε χρωστούμενο για την επόμενη και κατηφορίζουμε
για την Παραμυθιά και τη ζεστή αγκαλιά του Μπίλυ πιο πέρα στη Γλυκή.
Το βράδυ μας έχει κρασάκι μεζέδες και μοτο-κουβεντα μετά αποσταγμάτων στην αυλή.
Το χωριό γαλήνιο ετοιμάζεται για το νέο κύκλο τουριστικής παράνοιας...
Δεύτερη ημέρα
Αναζητώντας τους ασφόδελους.
Πρωινό ξύπνημα με διψήφια θεμοκρασία από νωρίς και πρόβλεψη για γεμάτο 25αρι.
Να και οι ασφόδελοι που μαζί με κάτι τολμηρές μαργαρίτες θα συναντούμε σήμερα συνέχεια.
Και πάλι μικρή ορεινή παράκαμψη δια χειρός Νίκου που είναι μεγάλο ψαχτήρι
Αφήνουμε τον κεντρικό για Πρέβεζα και το χωριό Βαλανιδούσα
Για να βγούμε σωστά αυτή τη φορά στην τοπική κορυφή με τις κεραίες.
Με μια γκαζιά μπάινουμε στη Λευκάδα για έναν καφέ
και σχεδιασμό της διαδρομής μας στο νησί βάσει των θυελλωδών νοτιάδων.
Ready...
Go!
Πάμε από δυτικά που κόβει λίγο και μας πιάνουν μόνο οι ριπές.
Μέχρι τη διασταύρωση για Πόρτο Κατσίκι το οποίο θα είναι
και το νοτιότερο σημείο που θα φτάσουμε σήμερα.
Πόσο γαλάζιο,πόσο ήρεμο είναι τώρα εκτός τουριστικής περιόδου
αυτό το μοναδικό μνημείο της Φύσης.
Στο σημείο με τη μισοδιαλυμένη γέφυρα ο αέρας
μπορεί να σε πάρει και να σε πάει απέναντι στην Ιταλία!
Επιστρέφουμε στη Λευκάδα μέσω ορεινών απάνεμων σχετικά διαδρομών
και πιάνουμε τον κεντρικό δρόμο για τη Βόνιτσα.
Ο Στέλιος μας ξεναγεί στο νησάκι έξω από την πόλη,
ωραίο σημείο για περίπατο ή μια διακριτκή γύρα με τη μοτοσυκλέτα τώρα που είναι έρημο.
Στο λιμανάκι για έναν καφέ κι από εκεί πίσω στο ορμητήριο για ξεκούραση.
και λίγο nightlife αργότερα.
Τρίτη ημέρα
επιστροφή στα τσιμέντα
Ανηφορίζουμε για τα χωριά του Σουλίου.
Πέτρα παντού λίγα κοπάδια κι ακόμα λιγότεροι περαστικοί και ντόπιοι.
Ο δρόμος θα μας πάει ψηλά πάνω από το Ζωτικό στο οποίο θα ξαναβρεί τη σωστή του κλίση
Ο κύριος Κώστας στα 85 του παρακαλώ Κυριακή στη δουλειά με τα μανάρια
αλλά και με όρεξη για κουβέντα και πειράγματα
Φτάνοντας έξω από τα Ιωάννινα ψάχνουμε τη διαδρομή στο ανατολικό κομμάτι της λίμνης.
Τη βρήκαμε όπως και το μικρό λιμανάκι
που βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από τη νησάκι.
Ο πιο ψηλός....με κόλπο!
Βγαίνει μια γαλήνη κι ηρεμία από μέσα μας , είναι η εποχή , το σημείο
το μυαλό που έχει αδειάσει μετά από τόση βόλτα, ποιος ξέρει?
Και με ατέλειωτο στροφιλίκι εκτος Εγνατίας ξανά στην κρυψώνα μας στον αυχένα της Κατάρας.
Ζητάω τη μεσημεριανή στάση να την κάνουμε στο καφενείο της Μηλιάς
που έχει ανοίξει πρόσφατα ξανά μετά από πολυετή περίοδο εγκατάλειψης.
Και απολαμβάνουμε εκλεκτούς μεζέδες με λίγο ντόπιο τσιπουράκι
και απολαμβάνουμε μια ολόκληρη οικογένεια να το δουλεύει υποδειγματικά
και να ζει από αυτό γεμίζοντας ζωή και το χωριό.
Και μένουμε άφωνοι μπροστά στο ξέσπασμα της φύσης που απάντησε
στη υπερβολική κι αφύσικη πολυήμερη ζέστη με μια μεγαλειώδη ορεινή χαλαζόπτωση λίγων λεπτών.
Μη χάσετε τη στάση στο Τζάκι της Μηλιάς.Θα με θυμηθείτε.
Γλυκάκι και μια Χωρίς νωρίτερα.
Κατηφορίζουμε με το κράνος ανοιχτό και βαθιές ανάσες
σε ένα τοπίο που έχει όλο τον τρελό Μάρτιο μέσα του!
Ότι φεύγει ξαναγυρνάει , Εγνατία λίγο Βέρμιο και πίσω μέχρι την επόμενη αφορμή
See ya!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ενα σχόλιο