gone4riding: Abandoned Roads 7 Κρητική εντίσιο.

H φετινή Κρητική ομάδα χτίστηκε στα περσινά χνάρια.

Δύο νέα πρόσωπα οι φίλοι που δεν μπόρεσαν πέρυσι κι άλλα δύο οι Κρητικοί οικοδεσπότες μας

Που ήταν και σχεδιαστές και εμπνευστές του παράξενου στριφογυρίσματος στα άγνωστα

δρομάκια του νησιού που άλλοι τα λένε διαδρομές και άλλοι εκδρομές.

Πρωί και ξεκινάμε από τη μουντρούχα και βρεγμένη Σαλονίκη

να πάμε νότια να ανοίξει το μάτι μας και το γκάζι μας.

Στο κλασσικό στέγαστρο στη σκιά του Ολύμπου κουμπώνει στο τρενάκι κι ο Διονύσης

Φτάνουμε στο Δομοκό μαυρίζοντας λάστιχα και με την άσπρη του Μπάμπη

να τα λέει με τις άλλες τις Σαλονικιές

Εμείς.....καφέδες και κουβέντα εκδρομική με ένα χαμόγελο να και σπάνιο

Χτυπάμε και καναδυό πιτόγυρα στης Ρόζυς που έχει μετακομίσει μέσα στο χωριό

Κι ορμάμε από τις Λιβαδιές και τις Θήβες να βγούμε στο λιμάνι

δίχως να φάμε φράγκο για διόδια.

Ωραίο!

Κάτω στον Περαία καφεδάκι ξανά δίπλα στα καράβια

με το χάζι στην περαντζάδα να πάει σύννεφο σαν εκείνα που περνάγαμε ανάμεσα στεγνοί

κι όποιον έβρισκαν τον έκαναν λούτσα για τα καλά.

Στο πλοίο και σε όλη τη βόλτα με ταλαιπωρεί οξεία φλωρίτιδα οπότε έχω και καμπίνα και κρεβάτι

και ξέρετε πόσο μικρός είναι ο σάκος χωρίς να κουβαλάει υπνόσακο?

Θα το αντέξω!

Στα παλάτια σΕ λέω!

Στο νησί βγήκαμε φρέσκοι και χαράματα με άμεση αναχώρηση ανατολικά

παρά το γεγονός ότι ο ψηλός μας έβγαλε με μέτωπο προς Χανιά,

αυτά είναι απλά θεματάκια που λύνονται με μια αναστροφή.

Στον Ίστρο ξεφορτώνουμε στο σημερινό μας κατάλυμα και ξεκινάμε για τον κύκλο των ποιητών που έχει στην άλλη άκρη της διαμέτρου την παραλία του Μαζίδα η άμμος που δεν την ξέρει ούτε η μάνα της αλλά εγώ την ξετρύπωσα στις φωτό του δρόμου του google και μου άρεσε η ιδέα της βουτιάς

(που φέτος δεν έγινε λόγω του κρύου που μας πήγε σερί μέχρι το σπίτι,λεπτομέρειες αργότερα).

Εδώ με φόντο τη Σητεία όπου φτάσαμε μέσω του ΒΟΑΚ

αρχικά που σημαίνουν ο βόας που τρώει τους Κρητικούς

κι είναι ο δήθεν μεγάλος θανατηφόρος δρόμος του νησιού

με κύριο ύπουλο χαρακτηριστικό του ότι είναι πιο επικίνδυνος από ότι φαίνεται.

Σερί τα αμπάντο στη ζελατίνα του Νίκου!Το 1 δεν το πρόλαβε

και το 6 δεν το τυπώσαμε

....γιατί χωρίς Μπάμπη προκοπή δεν έχει!

Περνάμε και σταματάμε για λίγο στη μονή Τοπλού

σε ένα σκηνικό που θυμίζει Ισπανία και Μαρόκο

Κι αμέσως μετά στο μικρό Ελληνικό και πάντα ηλιόλουστο Νορντκαπ

που δεν είναι άλλο από το

ακρωτήρι του Αγίου Ισίδωρου.

Η διαδρομή προς το τέρμα του ακρωτηριασμένη μιας και σταματάει

σε ένα ψαρωτικό φυλάκιο του Ναυτικού με σειρήνες, σύρματα

έναν αγέλαστο ή αγουροξυπνημεένο ναύτη που δεν απαντάει στην Καλημέρα μας και τέτοια

λίγο μετά την παραλία Τέντα που θα δείτε παρακάτω

Σε πολλά σημεία θυμίζει Νορντκαπ και φυσικά είναι ομορφότερη και απολαυστικότερη

απο τη φυλασσόμενη από άγριους τροχονόμους τελική ευθεία για το ''όνειρο''

Ο πλοηγός της καρδιάς μας ο Μπιλ (μαζί με εμένα και τους Κρητικούς μας στήσαμε το τελικό σχήμα)

αλλά αυτός ανέλαβε την μεγάλη ευθύνη της πλοήγησης όλων εμάς των ασχέτων σε real συνθήκες.

Να και τα αστέρια της αγοράς....

ώπα σορρυ η παραλία Τέντα ήθελα να γράψω.

Ο Νικόλας δείχνει ικανοποιημένος κι εγώ το ίδιο μιας

και αυτό το κομμάτι της βόλτας το ξεψάχνισα μονάχος τα κρύα βράδια του χειμώνα.

Ενδιάμεσα υποκύπτουμε στον πειρασμό της ταμπέλας που λέει Βάι

....και να το φοινικόδασος στα χέρια του τύπου που ισιώνει την κατά τα άλλα προστατευόμενη αμμουδιά με την μπουλντόζα του και του άλλου που στήνει το ''παρκιν'' όπου θα γδάρει για λίγους μήνες τους ανυποψίαστους λάτρεις του μπάνιου στους φοίνικες με άλλους δυό χιλιάδες αγκαλιά

...Η καλοπέραση δεν έχει ζήσει μεγαλύτερη παρεξήγηση σαν έννοια

από αυτήν των τελευταίων χρόνων του υπερ-τουρισμού.

Εμείς εκεί στα άγνωστα συνεχίζουμε με στόχο την ταλαιπωρία!

Πίσω από το φακό ρέει δροσερή κρητική ρακή

και οι τομάτες έχουν για παρέα ντόπια φέτα

και για διακόσμηση ντόπια ρίγανη μαζεμένη από τον καφετζή

και μου ήρθε τώρα στο μυαλό η μαντινάδα

Στην άνω μπάντα της κόπρας φυτρώνουν οι ντομάτες

ότι σκ@τα είναι ο καφετζής ετσι 'ναι κι οι πελάτες

Να εδώ συζητώντας αν τα μηχανάκια με διαφορικό τα κλειδώνουμε με αλυσίδα

Κατά την ανάπαυλα με συνοδεία μεζέδων και όχι μόνο

Αυτό το δεξιά καλό φαίνεται

ξεκινάμε την επιστροφή

Aφήνοντας πίσω μας την παραλία του Μαζίδα η Αμμος και με φόντο τις νησίδες Κάβαλοι

Συν dream team.

Tα φαράγγια που καταλήγουν στη θάλασσα είναι συνώνυμο με την έννοια Κρήτη.

Κι αυτό του Ξερόκαμπου από τα πολύ άγρια σε ανάγλυφο.

Φωτό για να το δούνε και οι πρώτοι 5 που πηγαίναν

τάπα τέζα στην ασφαλτάρα ένα δίκιο τους το δίνω.

Το σημείο με το κιόσκι να το απολαύσετε όχι σαν εμάς που οι μισοί δεν το είδαν

κι οι άλλοι μισοί δεν άκουσαν ότι θα μαζευτούμε εδώ για μια φωτογραφία.

Να ο Μπάμπης που το είχε ακούσει μόνος του τώρα με φόντο το απέραντο γαλάζιο

Δεν χάσαμε ευκαιρία από στροφή σε στροφή μέχρι την Ιεράπετρα.

Κι εδώ ακολουθώντας τα τζιπιες που μας πήγαιναν καρφί για επανάληψη του πάσου

Ευτυχώς ο κλειστός δρόμος μας έδωσε την ευκαιρία να ρωτήσουμε δύο χαμογελαστές κυρίες

οι οποίες επιβεβαίωσαν την υποψία μου ότι πάμε ανάποδα!

Βραδινή γευσιγνωσία στο Ίστρο

Κροκέτες με γλυκιά μυζήθρα και πατάτες με φρέσκια τομάτα.

Κάτι κεφτέδες γιαλαντζί αλλά μυρωδάτοι λίγα λίτρα κρασί τρία σκότς και κρεβατάκι ...ε ρε γλέντια!

2η ημέρα ΧΧΧ (Χωριά -Χώματα -Χασίματα) ή αλλιώς ο τρόμος του GPX αρχείου.

Το πρωινό στο φούρνο δίπλα στον ξενώνα ήταν παράθυρο στο καλοκαίρι

Ζεστός ήλιος και καφές πρόσχαροι άνθρωποι που μας άνοιγαν κουβέντα από που είστε παιδιά

και ξεκινούσα με ένα Θεσσαλονίκη και μετά συμπλήρωνα

και Αθήνα και Καρδίτσα και Κατερίνη και Κομοτηνή

τι διάολο βόρεια παρέα είναι αυτή αναρωτιόμουν

και μετά ξαναρωτούσαν από την Πελοπόννησο κανείς δεν είναι

κι έλεγα όχι αλλά έχουμε φίλο τον Μελάτο!

Ξεκινάμε για τη Νεάπολη όπου Μηνάς και Γιώργος μας περιμένουν

να μας τριγυρίζουν στο σημερινό φιδίσιο και απαιτητικό κομμάτι.

Πάμε!!

πΠαίρνουμε συνεχώς ύψος

ΜΣ΄έπιασα φηλέ να το καβαλάς το γαιδουράκι!

ο Γιώργης ελαφρά έκπληκτος που τον ακολουθούμε εκτός δρόμου με τα δύο μεγάλα μηχανάκια

Να αυτά...κι ευτυχώς δεν ήρθε τρίτο γιατί ακόμα θα προσπαθούσαμε να τα γυρίσουμε.

Τα χωριά που διασχίζουμε είναι γεμάτα νέες για εμάς εικόνες και φυσικά εκπλήξεις.

Πρώτη ανοιξιάτικη εμφάνιση για τις γιαγιάδες των παιδικών μας χρόνων.

Το χωριό είναι πριν τη Σύμη και μάλλον είναι οι Μύθοι

Δεν την πρόλαβα τη γιαγιά κάτι που διαψεύδει ότι δεν είναι γρήγορες όπως το μηχανάκι που βλέπουμε

Οι παρκάμψεις που προτείνουν τα παιδιά είναι μούρλια

Υπάρχει και μια φορουμική διάθεση για ομαδικές χαρούμενες φωτό και τέτοια!

να το κοιτάξουμε ....

Ανεφοδιασμός

Οι πλοηγοί

Προετοιμασία για τη χωμάτινη διαδρομή στο μικρό Ομαλό

Λίγο πριν μπούμε στο χώμα ο καταρράκτης φρεσκαρισμένος δίνει ωραίο κάδρο.

Με κάτι τέτοιες πουλάει τα μηχανάκια ο Γερμανός

ζήσε την περιπέτεια μάι φρέντ (η άσφαλτος είναι 100 μέτρα πίσω μου)

αλλά αν δεν το έχεις η αναστροφή σου παίρνει και δέκα λεπτά.

....ξεκινάμε τη διαδρομή του μικρού Ομαλού

Έχει μήκος 30 περίπου χλμ και στο ψηλό σημείο της φτάνει στη λίμνη Ομαλού

και στο πράσινο περίγυρο της που προστατεύεται από τη Natura ως ιδιαίτερο φυσικό σύστημα.

Ανηφορίζοντας το τοπίο γύρω μας είναι ένα μίγμα ορεινού κι ερημικού.

Θα φτάσουμε στην ομώνυμη λίμνη στα 1300 και κάτι υψόμετρο.

Στην άκρη του οροπέδιου υπάρχει ένα κουκλίστικο εκκλησάκι

όπου Μηνάς και Γιώργος θα ξεδιπλώσουν ένα πολύτιμο ρακί point ότι πρέπει για να συμπληρώσει τη χαρά της διάσχισης του άγνωστου βατού χωματόδρομου και τη δροσιά του μεγάλου υψόμετρου.

γεια μας!!

λερώθηκε ωχ αμάν πως θα το βάλουμε στην αγγελία....

Φεύγοντας θα περάσουμε από το υψηλότερο σημείο της χωμάτινης παράκαμψης στα 1400 μέτρα

Ο δρόμος έχει τις πέτρες και τα σαθρά του σημεία

αλλά γενικά είναι εύκολος και χωρίς εκπλήξεις για όποιον έχει έστω και μικρή εμπειρία

Κάτω από τα πόδια μας

κι ενώ εμείς ρεμβάζουμε

εξελίσσεται το θρίλερ του τριτου Χ της ημέρας του χασίματος.

Lost υπό την επήρεια του απρόσκλητου πλοηγού που φέτος τα έβρεξε (κοινώς τα έκανε μούσκεμα)

μια άτυχη πεντάδα ζεί το express Τσούτσουρος που τους φέρνει

μετά από σειρά λάθος επιλογών στις διασταυρώσεις

στον τελικό προορισμό της ημέρας πολύ πολύ νωρίτερα από το κανονικό.

Βρες καρντάσι αυτή που λέει Σύμη 3 χλμ ...αυτή βρες...

Φτάνουμε στο Βιάννο για ένα καφεδάκι στην πλατεία.

Μετά από 30 χλμ χώμα είναι ότι ακριβώς χρειαζόμαστε

Εκεί αποφασίζουμε να κατέβουμε στον Τσούτσουρο

από μία εναλλακτική διαδρομή χωμάτινη αλλά με καλές συστάσεις περί βατότητας!

Πρώτα όμως είχε σειρά το εκπληκτικό ανηφορικό ασφάλτινο πάσο προς την Εθιά

και το νόστιμο μυστικό του καφενείου Πηγάιδα στο κέντρο του 11 κατοίκων οικισμού!

Οι υπεύθυνοι!

Ο κύριος Μανώλης και η κυρία Δέσποινα

Ο πρώτος χρόνια στις Μινωικές και σε ποντοπόρα καράβια μικρότερος.

Στέλνει με εμάς χαιρετίσματα στον Αντώνη που κάνει την ίδια δουλειά στο Κνωσσός

κι έπρεπε να δείτε πως έκανε όταν είδε τους Γονείς στη φωτογραφία.

Έκλπηκτος ακούω ότι από το χωριό περνάνε δεκάδες μοτοσυκλέτες με Γερμανούς αναβάτες

και ξαναέρχονται κάθε χρόνο και ξέρουν δρόμους και δρομάκια και το καφενείο

και το μυαλό μου πάει στην Ελληνική κοινότητα περιπέτειας που πάει σύσσωμη να δει

τις αρκούδες στο τρανσφαγκαρασαν και μετά το μποτιλιάρισμα αντί για την μαγική ομελέτα

τρώει μακαρόνια με κέτσαπ κι άλλα τέτοια περιπετειώδη

και πες μου στα σχόλια αν έχεις ή έστω έχεις ακούσει για την Εθιά μικρέ onlyADV fan.

Kι αν είχε δίκιο ο Γερμανός χίπυς της Εύβοιας που αγκαλιά με μια 5λιτρη ρετσίνα μεσημεριάτικα

μας είπε ότι οι μόνοι που δεν ξέρουν ότι ζουν στον Παράδεισο είναι οι ίδιοι οι Έλληνες

Κεντρική θέρμανση με μασίνα λογικά το κάνει το κρύο του χειμώνα.

Και κλείσιμο με μια ρακή κι ένα γλυκό κι ένα χαμόγελο!

Πάμε αμπάντο Γιώργο!

Ε ρε και μέσα από τον Αχεντριά πιάνουμε μια πασάρα που μας έχει αφήσει άφωνους

και που αν στρωθεί ποτέ με άσφαλτο από κανένα μερακλή εργολάβο

θα πάω και θα βάλω εισιτήριο 10 ευρώ υπέρ του Παιδικού Χωριού

μιας και θα γίνεσαι παιδί οδηγώντας το

Κρητικό ΚΕΟΑΧ (για τους γνωρίζοντες την Ολύμπια διαδρομή)

όλο σταματάμε σαν χαζά και χαζεύουμε τα ξωκλήσια τα περήφανα κατσίκια την τοπογραφία...

Οι φωτό σχεδόν όλες σκοτάδι ....

σαν να σου λέει ο τόπος αν θες να με ξαναδείς καβάλα το μηχανάκι και ξαναέλα

Τελευταίο χιλιόμετρο πριν το στόχο μας,

η βόλτα αυτή ήταν επιπέδου πτήσης

Το βράδυ ξανασμίγουμε στον έρημο λόγω εποχής Τσούτσουρο

Μπαλκόνι μουσικές μεζέδες και πολλά ανέκδοτα ώσπου από τα .. σκοτς γίναμε κι εμείς ένα.

3η μέρα

Ξεκινάμε με φλαταδούρες για να πιάσουμε σύντομα τους πρόποδες του Ψηλορείτη

τον οποίο και θα κυκλώσουμε δεξιόστροφα.

Το πάσο του Τσούτσουρου είναι μια επίσης δυνατή καλημέρα

Στην παρέα προστίθεται ο Κωστής από το Ηράκλειο

και ο αδερφός Αντώνης μαζί με δύο συντρόχους από το Τυμπάκι.

(Τα παιδιά ρωτάνε αν η εκδρομή είναι ''κλειστή'' και που να τους εξηγώ ότι αυτό αφορά μόνο πτυχιούχους μλκες που μας έχουν χαλάσει 5-6 εκδρομές πριν φάνε την πόρτα στη μάπα)

Στα χωριά στα καφενεία έχει κάτι φάτσες!

Αλλά που να τολμήσεις να σηκώσεις φακό ή έστω κινητό.

Στο Γιδόσπιτο για καφεδάκι με θέα την τεχνητή λίμνη Ποταμών.

Συνεχίζουμε τον γύρο του βουνού

με στόχο να φτάσουμε μεσημέρι στο Αγροτικό Δισκοπωλείο στα Σίσαρχα

Η δεύτερη μεγάλη στάση είναι αυτή που οφείλουμε στη μονή Αρκαδίου,

τόπο και λατρείας αλλά και δήλωσης υπερηφάνειας και θυσίας συστατικά που έχουν εξαφανιστεί

από τη σύγχρονη Ελλάδα και που μόνο σε τέτοια μέρη μπορείς να νιώσεις στον αέρα.

είχαμε ρέντα με τις ομαδικές.

Στο εσωτερικό του τόπου άρνησης στην υποταγή με αντάλλαγμα το θάνατο.

Αναλογιστείτε ....

Μετά τη διάσχιση των άχαρων Ζωνιανών και των γραφικών Ανωγείων

άφιξη στο Καφενείο με το μεγάλο κονβόι να προκαλεί το ενδιαφέρον των θαμώνων

Το σκυλί μου το μαύρο -αν και χρώματος μπλε- που σε κάθε βόλτα μου δείχνει κι από ένα νέο χάρισμα.

Ο διάκοσμος του Αγροτικού Δισκοπωλείου στα Σίσαρχα.

Άλλη μια ανακάλυψη μέσα από το Google Street View κι όσο κι αν είμαι λάτρης της έκπληξης στην άγνωστη διαδρομή του ρίχνω μια ματιά και βγάζει τέτοια διαμαντάκια στο δρόμο μας.

Ένας τόπος γεμάτος μάχες...

Βέβαια λίγο πριν ο Αντώνης μου έδειχνε στην έξοδο των Ζωνιανών το ύψωμα από το οποίο γάζωσαν το περιπολικό πριν λίγα χρόνια κάνοντας με να σκεφτώ ότι έχει χαθεί λίγο το νόημα της αντίστασης.