Kανείς μας δε θυμάται ακριβώς για πιο λόγο επιλέξαμε Βιετνάμ.
Πρώτη φορά στην Ασία για εμένα και μένει να δείξει
αν η αρχή είναι το ήμισυ του παντός ή τα πάντα όλα και γεια σας.
Πάμε!
Ξεκίνημα με μια ζεστή αγκαλιά από την οικογένεια του Νίκου
και το μεσημέρι της επόμενης μέρας πτήση για τη Χο Τσι Μιν.
Η ενδιάμεση γνώριμη πλέον εμπειρία στο τεράστιο αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης
μας βάζει στο κλίμα.
όλες οι φυλές του κόσμου συναντιώνται σε αυτό το απέραντο σταυροδρόμι,
και μόνο το χάζι στον πίνακα αναχωρήσεων που περιλαμβάνει
πόλεις σε κάθε ήπειρο αρκεί για να ξεσηκωθείς!
Το πρώτο μας απόγευμα στην Ασιατική πόλη κι έχουμε
μείνει έκπληκτοι από τους ρυθμούς και τον όγκο της..
Στα στενά γύρω από το κεντρικό δρόμο η κανονική ζωή,
street food , δύο θαραλέοι νεαροί Ευρωπαίοι έχουν παραγγείλει
η λάντζα...
ως και η κάφτρα του τσιγάρου έχει σαστίσει με αυτά που βλέπει
O κώδικας ντυσίματος των αναβατών δικύκλων είναι απλά ανοικτός σε κάθε προσέγγιση.
Οι καλοκαιρινές θερμοκρασίες βοηθούν την έμπνευση να συναντήσει την πράξη.
Always wear a helmet.
Λίγο πιο κάτω οι γραμμές του τρένου χάνονται μέσα στα σπίτια
Τα κόκκινα φανάρια αναβοσβήνουν κι ο δρόμος κλείνει.
Το τρένο περνάει και με το άνοιγμα...ΠΑΟΚ!
Εμείς παρακολουθούμε μόνιμα έκπληκτοι από τους ρυθμούς και τον όγκο των δικύκλων!
Η τήρηση κάποιου ΚΟΚ δε φαίνεται να υπάρχει
σίγουρα όμως ο άγραφος νόμος της παραχώρησης ''τελευταία στιγμή'' σώζει κόσμο.
Πάμε να μαζέψουμε δυνάμεις,αύριο ξεκινάει δοκιμασία!
Πρώτη μέρα
Τρίτη 24/12
Καλημέρα ,
είναι φημισμένοι για τον καφέ τους κι όχι άδικα.
σε ΚΑΘΕ διασταύρωση αυτό είναι το λιγότερο
Go with the flow και θα φτάσεις!
Τι να πιάσει ο φακός και τι να αφήσει
Εκτελούνται πάσης φύσεως μεταφορές!
Επίσκεψη στο Μέγαρο επανένταξης και να δούμε τι θα γίνει με τη δική μας ένταξη στο χάος!
Στα δωμάτια ...επικοινωνίες μιας άλλης εποχής.
Τα σχολεία είναι εδώ , η επαφή με την ιστορία είναι τακτική αλλά και ζήτημα τιμής,
Στην ταράτσα του κτιρίου βρίσκεται το ελικόπτερο με το οποίο
έφυγαν οι τελευταίοι Αμερικανοί από τη χώρα.
Από την πρώτη στιγμή απολαμβάνουμε το πόσο φιλικοί
και ανοιχτοί σε κουβέντα είναι οι απλοί άνθρωποι
και ξανά στο δρόμο να βρούμε τη θέση μας ανάμεσα στα παπάκια
Σταματάμε για συνάλλαγμα.
Σε χρόνο μηδέν πωλήτριες που έχουν τα πάντα ''για την ευκολία μας''
προσπαθούν να μας απαλλάξουν από τα κέρδη λόγω καλής ισοτιμίας!
Μεσημέρι πλεόν και θα πάμε οδικώς στο Δέλτα του ποταμού Μεκόνγκ.
Έλα όμως που ακόμα και η πιο αθώα κοντινή διαδρομή είναι της υπομονής,
στην αρχή με μποτιλιάρισμα και μετά με αργό ρυθμό σε επαρχιακό.
ΑΡΓΟ όμως μιας και δύσκολα το ταχύμετρο θα δείξει πάνω από 60 χλμ / ώρα.
Το χάζι πάντως και η έκπληξη είναι δεδομένα!
Όπως είναι και το ότι από ένα σημείο και μετά θα σταματήσω να περιγράφω
ώστε να αποκωδικοποιήσετε μόνοι σας τι βλέπετε.
Αυτή είναι η αγαπημένη μου φωτογραφία του ταξιδιού.
Be ,
να υπάρχεις,να επιζήσεις,να συμμετέχεις,χωρίς γιατί και πως.
Η στωικότητα είναι το κυρίαρχο συστατικό του βλέμματος σε αυτή τη γωνιά του πλανήτη.
3 σελίδες τιμολόγιο και όμως χώρεσαν όλα πάνω στην πάπια!
Πάμε καπετάνιο
Στο νησάκι που βρίσκεται στο Δέλτα
οι ντόπιοι έχουν στήσει ένα τουριστικό σκηνικό υποδοχής στην καθημερινότητα τους,
Κάνουμε βόλτα με ηλεκτρικά αυτοκίνητα μέσα στις φυτείες βαρκάδα στο μικρό κανάλι
δοκιμάζουμε φρούτα ακούγοντας λίγη μουσική με τραγούδι
και περνάμε μέσα από ένα μικρό εργαστήριο που φτιάχνει καραμέλες.
Σιγά σιγά συνειδητοποιώ πως αυτοί οι παράξενοι μικροκαμωμένοι άνθρωποι
έχουν αποδεχθεί και κινούνται- εργάζονται
σε συνθήκες πρωτόγνωρα δύσκολες για εμάς δίχως παράπονα και γκρίνια.
Αντί για ηλεκτρικό μπορείς να επιλέξεις κι αυτό!
Υποδοχή με δειγματισμό στο μέλι
Ως και το φίδι με το παπάκι ήρθε.
Έχω μείνει να κοιτάω άναυδος!
τα 40000 είναι 1.5 ευρώ.
Απόγευμα πίσω στην πόλη ,
με μια επίσκεψη στο παλιό Γαλλικό Ταχυδρομείο
Μια γρήγορη περαντζάδα έξω και δίπλα από το κτίριο
στον ωραίο πεζόδρομο με τα βιβλιοπωλεία.
Δε θα χορτάσουμε με τίποτα τις προτάσεις χρήσης που συνοδεύουν κάθε είδους δίκυκλο.
Honda παγωτατζίδικο....ριψοκίνδυνος!
η φωτογράφιση με τα καλοντυμένα κορίτσια παίζει παντού
Το βράδυ θα επιχειρήσουμε και πάλι κάθοδο στο γεμάτο κόσμο κέντρο.
Απίστευτη κοσμοσυρροή μουσικές,όλοι έξω.
Κι όμως!
Bui Vien walking street
Ο πεζόδρομος με τα bar και την έντονη δυνατή μουσική είναι εδώ.
Κι όμως υπάρχει σαν βαλβίδα ανακούφισης σε μια χώρα συντηρητική.
Δεύτερη μέρα.
Τετάρτη 25/12
Στα χαρακώματα και το πεδίο της υπόγειας μάχης με τους Αμερικανούς εισβολείς.
Οι θαραλλέοι της ομάδας θα περπατήσουν το μήκους 25 μέτρων σκοτεινό και χαμηλοτάβανο λαγούμι που θα τους βγάλει μέσα στο στρατόπεδο των ανυποψίαστων ακάλεστων εισβολέων.
βέβαια οι πραγματικοί ήρωες είναι αυτοί που έσκαψαν με αυτό το εργαλείο
όλο τον υπόγειο δαίδαλο στοών και διαδρόμων.
Επιλέγω να το κλείσω εδώ με αυτήν την εικόνα , σαν με το χαμόγελο της επισκέπτριας
να θέλω να σβήσει τη θηριωδία που κρύβουν τα χαρακώματα.
Επιστρέφουμε στην πόλη.
Στο μουσείο του πολέμου μπήκα μόνο για να δω αυτήν τη φωτογραφία.....
Στη διαδρομή προς το κέντρο θα μπούμε σε ένα ναό.
Εγώ και πάλι έκπληκτος μπροστά στα τάματα προς το Βούδα
που δεν είναι άλλο από στήλες με κιβώτια..... αναψυκτικών.
Τι στο καλό!!
Ήρθε η ώρα να κινηθούμε προς το κεντρικό τμήμα της χώρας.
Με βραδινή πτήση για τη Hoi An φτάνουμε αργά τη νύχτα στο ιδιαίτερο ξενοδοχείο μας
Τρίτη μέρα
Πέμπτη 26/12
Η γέφυρα αυτή οδηγεί στο ξενοδοχείο μας που είναι κτισμένο
πάνω στις προσχώσεις του ποταμού ανάμεσα στην κοίτη του και τη θάλασσα.
Το σημείο είναι μοναδικό όπως όμως και η υγρασία που είναι παράδεισος για κάθε είδους ζωάκι της περιοχής αλλά όχι και για εμάς
η καθημερινότητα του ποταμού
Να και η θάλασσα της Ινδοκίνας ,
να που φτάσαμε και σε αυτήν την άκρη του κόσμου
Ώρα να περιηγηθούμε στα γραφικά στενάκια
της όμορφης παραποτάμιας πόλης
Στην κρατική βιοτεχνία με τα φορέματα
Very Old σου λέω!
Πολύ ωραία μαγαζιά σε κάθε γωνιά,είναι μέρος που αξίζει να το τριγυρίσεις μόνος σου
κι έτσι κάναμε στο λιγοστό ελεύθερο χρόνο μας.
Θα συνεχίσουμε τη μέρα μας με μια μεσημεριανή εκδρομή
στους ινδουιστικούς ναούς στο My Son
Είμαστε τυχεροί μιας και φτάνοντας ξεκινούσε μια μικρή
μουσικοχορευτική παράσταση στο ημιυπαίθριο θεατράκι.
Θα περπατήσουμε μέχρι το σημείο που βρίσκονται οι ναοί.
Προσπαθούμε με κάθε είδος αδιάβροχου να φυλαχθούμε από τη βροχή.
Αυτά είναι τα τυχερά , ειδικά με τον καιρό δεν τα βάζεις.
Δεν είμαι από αυτούς που προσέχουν την ιστορική περιγραφή,το αντίθετο.
Αλλά χάνομαι μετά χαράς στο σταματημένο χρόνο
και στο απροσδιόριστο λόγω της χαμηλής νέφωσης ίχνος των γύρω βουνών
Επιστρέφουμε..το λεωφορείο συνεχίζει να κινείται σαν να πατάει κάποιος μόνιμα το φρένο.
Ευτυχώς στα μεγάλα του παράθυρα οι εικόνες μοιάζουν με κινηματογραφικό έργο.
Βραδινή βόλτα στην πόλη με τα φαναράκια
Τέταρτη μέρα
Παρασκευή 27/12
Ο καιρός συνεχίζει σταθερά χάλια..
Δεν υπάρχει θέμα κρύου αλλά δεν υπάρχει και ορίζοντας να χαθεί το βλέμμα.
Check out φορτώνουμε και πάμε παρακάτω
σήμερα ξεκινάμε οδικώς με επίσκεψη στα Ba Na Hills
Και πάλι το έχουμε ψάξει ελάχιστα ,ξέρουμε για το εντυπωσιακό τελεφερίκ
και τη γέφυρα που στέκεται σε μια παλάμη ανθρώπινου χεριού.
Περίμενα να φτάσουμε ανάμεσα στα βουνά
να χορτάσει το μάτι ανάγλυφο.
Άδικα.... μπροστά μας ένα τεράστιο parking δεκάδες λεωφορεία
κοσμοσυρροή....έχω καταλήξει στο ότι δε με βολεύει ότι βλέπω,
και δε με καλύπτει σε θέμα τοπίου παρά τα όσα έχουμε ακούσει και δει.
Ο καιρός έχει βάλει βέβαια το χέρι του κι αυτό δεν αλλάζει.
Όπως δεν αλλάζει το ότι η περίφημη αιωρούμενη στο κενό γέφυρα βρίσκεται
κρυμμένη σε ένα τεράστιο σύμπλεγμα κτιρίων κι εγκαταστάσεων με απλά ανεκτή αισθητική
και φυσικά με συνωστισμό επισκεπτών που αφαιρεί οτιδήποτε μαγικό κρύβει μια εκδρομή στα βουνά.
Μούσκεμα πλέον ...ποζάρουμε!
Λίγο πιο πάνω επιχειρούν να φτιάξουν τη Γαλλική λέει πόλη.
Η ομίχλη βοηθάει να μην πονέσουν τα ματάκια μας από την πολλή προσπάθεια
Οι λέξεις Βιετνάμ και αισθητική απέχουν έτη φωτός.
Εικόνες από το κατέβασμα με το ομολογουμένως εντυπωσιακό τελεφερίκ
μαζί με τη Μαρία και τη Μαριαλένα που ήταν ανάμεσα στους λίγους πολύτιμους συνταξιδιώτες μας.
Κατηφορίζουμε προς τις πόλεις.
Η μετακίνηση με το λεωφορείο και πάλι απαιτεί υπομονή αντίστοιχη με βουδιστή μοναχού
Εικόνα από τη μέγιστη ταχύτητα στο επαρχιακό δίκτυο
Μια στάση δίπλα σε λίμνη
Που να φανταστώ ότι την επόμενη ημέρα θα πλένω κι εγώ τα πόδια μου
σε μια νερολακούβα του δρόμου όπως ο βαριεστημένος παρκαδόρος του καφενείου.
Εισπράτουμε χαμόγελα από όλους όσους συναντάμε
και που ως γνωστοί μεσογειακοί φωνακλάδες
καταφέρνουμε να κερδίσουμε και να πιάσουμε κουβέντα.
Ελλάς -Σιγκαπούρη μαζί και στη βροχή
Κατάληξη στη Hue για διανυκτέρευση
Πέμπτη μέρα
Σάββατο 28/12
Hue
Ημερήσια περιήγηση στην πόλη.
Ενδυμασία που επέβαλλε ο καιρός και πάμε να γίνουμε μούσκεμα!
Βαρκάδα στον ποταμό
Το βαπόρι έχει πρόσωπο και φύλακες δράκους ,
όσο κι αν το μοτέρ πίσω στο βάθος τραγουδάει Καζαντζίδη η μούρη είναι αυτή που μετράει!
Φτάσαμε στην επταώροφη παγόδα η βροχή είναι εδώ αδιαπραγμάτευτη
από τη μια σηκώνει μπινελίκια για την κακοτυχία μας
κι από την άλλη θέλει να το ρίξουμε στην πλάκα!
ο ντόπιος ξέρει, κράτα τη στάση ζωής αυτή σαν το μεγάλο κέρδος αυτού του ταξιδιού.
Σειρά έχει η επίσκεψη
στην Απαγορευμένη Πόλη.
Ήταν εκεί,μούσκεμα, σημαδεύοντας τη ροή των επισκεπτών με ένα παπάκι φορτωμένο αδιάβροχα.
Δίχως γιατί και πως δουλειά και μόνο δουλειά.
Το κεντρικό παλάτι,εντυπωσιακό!
United colours
Μεσημεριανή ανάπαυλα σε ένα υπέροχο καφέ πάνω από μια πολύβουη σκεπαστή αγορά.
Η χώρα θέλει σαφώς ψάξιμο!
Αφήνουμε την Πόλη στη γαλήνη της και πάμε στο παζάρι με τα αρωματικά sticks.
Ακριβώς απέναντι από εκεί που είναι μαζεμένος ο κόσμος και μοιράζει δολάρια
Κάνουμε τα σιωπηλά παζάρια μας και μοιράζουμε αντί για δολάρια... χαμόγελα!
Κι ως γνωστόν στον μάταιο τούτο κόσμο ότι δώσεις θα λάβεις,
το πόσο χάρηκα με αυτή τη φωτογραφία δεν περιγράφεται.
Γιατί έδωσα χαμόγελο και πήρα πίσω το ίδιο!
Το βράδυ πτήση για το Hanoi
Αδιαμφισβήτητα το καλύτερο ξενοδοχείο του ταξιδιού ήταν εδώ.
Κουζίνα με πολλές επιλογές και αίθουσα προσεγμένη ακόμα και στη μουσική υπόκρουση,
Έκτη μέρα
Κυριακή 29/12
Πρωινή αναχώρηση για την κρουαζιέρα
Το λεωφορείο λογικά εκτελεί και χρέη cabaret κατά τις βραδινές ώρες
Ευκαιρία να τιμονέψουμε λίγο το παλιό βαπόρι της La Casta Cruises
Καλύτερα να παραδώσω το πηδάλιο στον παλιό γιατί βλέπω
το πλοιαράκι μας να φιγουράρει στα πρωτοχρονιάτικα δελτία ως το πρώτο φούντο της χρονιάς!
Κι όμως με ένα νεύμα πλαγιοδετούν και πουλάνε στους επιβάτες την πραμάτεια τους.
Απογευματινή απόβαση στη μικρή παραλία για μπάνιο και χάζι
Και ξανά στη γαλήνη του μοναδικού αυτού μέρους.
Ναι ε'ιναι must και τουριστικό το Ha long αλλά εκτός τουριστικής περιόδου όπως τώρα το χαρήκαμε.
Το Δε'ιπνο ήταν βγαλμένο από βιβλίο με ιστορίες μυστηρίου.
Έβδομη μέρα
Δευτέρα 30/12
Μετά από αυτήν την ιδιαίτερη διανυκτέρευση εν πλω επιστρέφουμε στο παρόν.
Επιστροφή στο Hanoi
Θέατρο και
βόλτα με τα ποδήλατα στο κυκλοφοριακό παζλ
Και το βράδυ η ζωή επέλεξε σιγή .......
Όγδοη μέρα
Τρίτη 31/12
Θα επιχειρήσουμε να βρεθούμε χαμένοι στην ενδοχώρα
Σε ορεινά περάσματα
Ο δρόμος κερναέι συνεχώς εκπλήξεις.
Απο παραλίγο μετωπική με άλλο λεωφορείο και από σκηνές όπως το
''Γουρούνι στο παπί''
θα ήθελα ίσως κι ένα μηχανάκι για να ανέβω ως το Moc Chau
αλλά πραγματικά δεν πειράζει που είμαι απλός επιβάτης λεωφορείου..
Στάση σε μια δική τους υπαίθρια αγορά.
Δεν τόλμησα να δοκιμάσω το σουβλάκι
αλλά χάρηκα και χάρηκαν που κάτσαμε μαζί
Φωτογραφία δια χειρός Ειρήνης.
Άλλη μια΄ολιγόλεπτη στάση ,το σημείο ήταν κάποτε και biker friendly
Θα κάνουμε βόλτα με τα αμαξάκια στον οικισμό όπου ο χρόνος
έχει σταματήσει αλλά κανείς δε νοιάζεται για αυτό
Βλέπω εμένα στο χωριό μας στα αξέχαστα τρίμηνα καλοκαίρια...
Ένας ακόμα πολύ καλός άνθρωπος,μαζί με την εγγονή του μέσα στο χαμόγελο.
Οι κυρίες μας παρουσίασαν ένα μικρό μουσικοχορευτικό όπου τα κορίτσια μας συμμετείχαν με χαρά.
Κι όμως είναι μουσικά όργανα.
Λίγο πιο κάτω υφαίνοντας στον αργαλειό
Που και πού κάνουν την εμφάνιση τους καταλύματα για εμάς τους δυτικούς
Το αυτοκίνητο μάρκας VIN είναι εγχώριας παραγωγής κι ηλεκτρικό!
Παπί με βιβλία τρίτης κατηγορίας λόγω πολλών κωδικών
Προσέξτε το πλαινό σταντ -πατέντα για να μπορέσει να κρατήσει όλο αυτό τον όγκο.
Ξενοδοχείο για εμάς και προετοιμασία για την αλλαγή του χρόνου.
Το βράδυ στην τοπική γιορτή πρωτοχρονιάς με τους ντόπιους κάτω στο χωριό.
Είμαστε πολύ τυχεροί που το ζήσαμε από μέσα δίχως φίλτρα τουριστικά
τα μικρά παιδιά γύρω μας η χαρά του χορού όπου βρεθήκαμε καλεσμένοι ,πολύτιμες στιγμές.
Ένατη μέρα
Τετάρτη 1/1/25
Γυάλινη κρεμαστή γέφυρα
Επιστροφή στο Hanoi με ενδιάμεση επίσκεψη στις φυτείες τσαγιού
Το απόγευμα κόβουμε με την ...Πρόεδρο Χάρις και την παραδοσιακή βασιλόπιτα
βγαίνουμε την κατάλληλη ώρα στην Train Street για μια αξέχαστη βόλτα
σε μια πραγματικότητα τόσο εξωπραγματική!
Η διαδικασία για τους γνώστες είναι άφιξη μία ώρα πριν
τις καθορισμένες διελεύσεις επιλογή ενός καφέ και αναμονή
για το εντυπωσιακό πέρασμα του συρμού σε απόσταση αναπνοής.
Για κάντε στην άκρη να μην έχουμε εκπλήξεις.
Και ξανά κάθοδο στο κέντρο για λίγα ψώνια και
για χάσιμο στο ανεξέλεγκτα ελεγχόμενο χάος του κέντρου της πόλης.
Το χαμόγελο αυτών των ανθρώπων αυτή η ''no matter what'' στάση ζωής
θα μείνει για πάντα στη μνήμη μας και θα μας ξυπνάει
κάθε φορά που το μυαλό μας θα παγιδεύεται στη δυτική -νεοελληνική αν θέλεις- γκρίνια
Κουράστηκε κι έκατσε στη θέση του πελάτη!
Τεχνικός ηλεκτρονικών συσκευών....βόλτα στο χρόνο!
Μα φυσικά έχουν κι αυτοί τη δική τους star.
Στιγμές απερίγραπτες
Έχασα το μέτρημα των πόσων μικρών μηχανών μου κίνησαν την περιέργεια...
Την τελευταία μας βραδιά κλείνει η διαδικασία διαπραγμάτευσης
με τους απατεωνίσκους ταξιτζήδες και την επιστροφή
με τον πιο πρόθυμο από αυτούς να αποδεχθεί πως δε θα γδάρει 'Ελληνες , στο ξενοδοχείο
Δέκατη μέρα
Πέμπτη 2/1/25
Βαρκάδα στο κανάλι όπου οι γυναίκες κωπηλατούν με τα πόδια.
Δεκ κράτησα το σημείο στο χάρτη ...μόνο στο μυαλό όπως τα κορίτσια.
Μαυσωλείο , ένα από τα 3 αυτοκίνητα του Χο Τσι Μιν ήταν το υπερστυλάτο 404.
και βόλτα στις λίμνες της πόλης, πριν τη μετάβαση στο αεροδρόμιο.
Μέσω και πάλι της Πόλης φτάνουμε στο Βενιζέλος και στις εκπλήξεις του κύκλου της ζωής.
Το έγραψα νωρίτερα , το βράδυ της 30-12 τότε που τα δάκρυα από τη μολυσμένη ατμόσφαιρα
έγιναν ένα με αυτά της ξαφνικής αναπάντεχης κακής είδησης.
Η αγαπημένη μας μητέρα , η κυρία Χρυσούλα μας ,
μας κοιτάζει πλέον από τον ουρανό....
Κι ελπίζω φεύγοντας να μας είδε που ήμασταν τόσο μακριά για άλλη μια φορά
να μας είδε να ψάχνουμε τα μυστικά του κόσμου γύρω μας
και να γυρνάμε πλουσιότεροι στην ταπεινή μας πραγματικότητα.
See ya...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ενα σχόλιο