Της Θεσσαλονίκης βέβαια και είναι αυτή που συνεχίζει ανέγγιχτη από το χρόνο.
Μακριά από το Metro και τον ''ιπτάμενο δρόμο'' με τη δική της κουλτούρα στους τοίχους
αλλά και σε κάθε γωνιά των στενών και φαινομενικά αδιέξοδων δρόμων της.
Τους γυρίσαμε ..ανέξοδα κι όπως τους πρέπει ώστε να καδράρουμε
τα μυστικά τις συμβουλές τις παραδοχές την πραγματικότητα τους .
Το είχα σε κόκκινο 34 χρόνια πριν
Προς περιπετειώδεις και όχι μόνο τύπους η προτροπή
Αν δεις καράβι στο βουνό...
Ιστορίες του πισωκίνητου δρόμου στο προκήπιο του σπιτιού
που βρίσκεται κρυμμένο στα πόδια της Μονής Βλατάδων.
Η Θεσσαλονίκη πριν από όλα είναι Λιμάνι.
Κι όπως κάθε τέτοιο είναι και καημός
Να που υπάρχει και το κάγκελο όπου δένεις την αγάπη σου με τη μοτοσυκλέτα σου
Φτάνουμε στην Πορτάρα,
ακόμα κι αν υπάρχει μόνο ένα αυτοκίνητο στην πόλη εκτός από το λεωφορείο
αυτό θα καταφέρει να κλείσει τη στροφή αυτού!
Πριν το Μακεδονικόν θα στρίψουμε στα σκαλιά
που καταλήγουν στην πλατεία Τσιτσάνη
Η κουλτούρα των συνθημάτων τοίχου συνεχίζεται
Η Μονή Λατόμου είναι καλά καμουφλαρσμένη στα σοκάκια
Πίσω στα στενάκια και στο χρόνο
Πόσες ιστορίες στης Γεωργίας?
Κοντά στην Ολυμπιάδος κάποιος το παλεύει σε βάθος χρόνου ''με τα μηχανάκια''
Καλάθι επώνυμο βρε
Είναι πρωί και η νύχτα είπε ότι είχε να πει...
Εγώ θα πω ότι αν αυτό το κομμάτι της πόλης χωρούσε σε μια φωτογραφία... αυτή θα ήταν.
Η βουτιά στην κάτω Πόλη γίνεται ήρεμα , το ότι είναι Κυριακή θα βοηθήσει.
See ya!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ενα σχόλιο