Για να φτάσει κάποιος από την Καλαμαριά στους πρόποδες
και στην κορυφή του όρους Βόρας περνάει μια δοκιμασία.
Αισθητική κι οδηγική ,κάμπος με δρόμο που έχει κίνηση κι απρόσωπα χωριά αλλά κυρίως μια πραγματική θάλασσα από μικρές και μεγάλε φάμπρικες ακαθόριστου σχεδιασμού και χρησιμότητας.
Όλα αυτά για πάνω από μία ώρα και μέχρι βγαίνοντας από τα Γιαννιτσά να ξεπροβάλλει μπροστά σου ο χιονισμένος επιβλητικός του όγκος παρέα με αυτόν τον αρχοντικό κι απότομο της Τζένας στα βόρεια και αυτόν του Βερμίου στα νοτιοανατολικότερα.
Παλιός Αγιος Αθανάσιος.
Χωριό μαζικής εστίασης και διαμονής για τους χιονοδρόμους και όχι μονον.
Πάλη με τη ρυμοτομία και προσπάθεια η επίσκεψη να είναι ανθρώπινη και κυρίως να θυμίζει χωριό.
Ανηφορίζουμε για το χιονοδρομικό που για κάποιο λόγο είναι κλειστό για χιονοδρομία.
Ο δρόμος θέλει προσοχή στα ανήλια τμήματα
αλλά και εκεί που ο ισχυρός άνεμος επιχειρεί να τον κλείσει με ανεμοσούρια λίγων δεκάδων μέτρων.
Το ίδιο και εντελώς ανεξήγητα είναι ο δρόμος που πάει προς την Κερασιά
με αποτέλεσμα να πρέπει να κατέβεις μέχρι τον Άγρα για να βρεθείς στην άλλη αγκαλιά του βουνού ,στα λουτρά Πόζαρ.
Μπανάκι και υπέροχο φαγητό στης Μπουμπούς στην Όρμα.
Επιστροφή νύχτα που οι φάμπρικες είναι αόρατες , see ya!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ενα σχόλιο