Χειμωνιάτικη κατασκήνωση στον Αη Γιώργη

 

Την αιτία θα τη βρούμε ψάχνοντας σε βάθος χρόνου,θα φτάσουμε στα περιοδικά μοτοσυκλέτας,

το μόνο μας παράθυρο στον κόσμο των 80's  σε έναν κόσμο 

χωρίς δορυφόρους , κομήτες , μεγάλες οθόνες και μεγάλους απατεώνες. 

Την αφορμή για το φευγιό θα τη βρίσκουμε στο σήμερα

 σε κάθε εμπνευσμένη ιδέα  και πρόταση κοντά στα δικά μας αδιαπραγμάτευτα standards.

Η συννενόηση με το Μάρκο κράτησε λίγα δευτερόλεπτα,

 πράγμα βασικό που πρέπει να γίνεται και άκοπα ώστε να έχει λόγο η συνεύρεση ,

-Ρε χαμένο,θα στήσουμε στο Άνω Λουτράκι

-Ναι Μάρκο η πρόγνωση φωνάζει απόπλου.

-Μόνο Σάββατο?

-Ναι γιατί πιο πριν έχει λαική (η απάτη που λέγαμε)

-Που θα βρεθούμε?

-Κάτω στο χωριό,μεσημέρι.

(Έτσι γίνεται όταν ο άλλος είναι Φίλος κι όχι φιλικός μπελάς,

έτσι γίνεται όταν έχετε φάει μαζί το ζόρι της ζωής σας με το χαμόγελο)

 

ένα τσιγάρο δρόμος το Λουτράκι για εμας τους βόρειους 

ξεκινάμε από τον όμιλο παρέα καμμιά δεκαριά μοτοσυκλέτες 

μιας και αρκετά ήταν τα μέλη που επέλεξαν μια ημερήσια βόλτα μέχρι τον τόπο

της 1ης  για τη νεοσύστατη ΕΛ.ΜΟΤ.Ο. χειμερινής συγκέντρωσης  μοτοσυκλετιστών.

Το πακέτο πέρασμα από το Πάικο,μπανάκι στα Λουτρά και φαγητό στην Όρμα είναι ότι πρέπει για τον άχαρο οδηγικά χειμώνα που επιμένει με υψηλές θερμοκρασίες να μας κλείνει το μάτι.

Πάμε εικόνα?

 

 

 

 

Η υλοτομία σε πλήρη εξέλιξη όπως και σε κάθε δάσος οξιάς αυτήν την εποχή.

 

 

έξω από την Περίκλεια με την πασπαλισμένη συννεφιασμένη και πάντα επιβλητική Τζένα για κάδρο

 

 

 Ο νέος μας Έφορος Εκδρομικού του ΜΟΘ πλέει σε πελάγη ευφορίας , 

στην πρώτη του εκδρομή στο πόστο το κλίμα είναι πανηγυρικό και συνάμα χαλαρό ο ρυθμός τόσο όσο αφήνει το βρεγμένο κατά τόπους οδόστρωμα και -έκπληξη- έχουμε ξεκινήσει ακριβώς στις 10 

.....που όλως τυχαίως ήταν και η προκαθορισμένη ώρα εκκίνησης.

Μέγκλα!

Η Συνάντηση

Μέσα στο χωριό η είσοδος των μεγάλων μοτοσυκλετών σπάει τη μονοτονία.

Ο άτυχος με το Townmate ολίγον ήδη ζαλισμένος 

από τα πρωινά τσίπουρα γυρίζει να μας δει οδηγώντας 

με αποτέλεσμα το άναρχο παπί να ρολάρει ακυβέρνητο προς τα δεξιά όπου υπάρχει πέτρινο γεφύρι.

 

 

 

 

5 μέτρα από τα μάτια μου ο μπροστινός τροχός ανεβαίνει το κράσπεδο ο πίσω αρνείται και η μεγαλειώδης τούμπα είναι γεγονός.

Κατεβαίνω αμέσως χωρίζω την πάπια από τον πάπιο εν μέσω αναθυμιάσεων τσιπουρομαζώματος

βεβαιωνόμαστε ότι όλα είναι καλά κι αρχίζουμε τις συστάσεις και το κους κους ακούς..

Με την ευκαιρία μαζεύω και μια πολύτιμη εικόνα από το πακετάρισμα του ...λάχανου.

 

 

Αρχάγγελος ,  το κεντρικό χωριό της αραιοκατοικημένης περιοχής

 

 

Στο Λουτράκι υπάρχει μια μεγάλη ευθεία και μια ακόμα πιο μεγάλη ησυχία.

Πολλές μηχανές λείπουν στο ημερήσιο εκδρομικό στο όρος Βόρας

 κι άλλες τόσες είναι αραγμένες στους καφέδες.

Βασικά υπάρχουν πολλές μοτοσυκλέτες

..... και πολλοί αναβάτες που διαβάζουν τον καιρό κι αρπάζουν τις ευκαιρίες.

 

 Είναι προφανές πως δε βρισκόμαστε σε Πανελλήνια αλλά σε προσπάθεια.

 

 

 

Η Δώρα κι ο Νίκος εκθέτουν το νέο καμάρι της BMW

 

 

 

 

 ...πάντα με το χαμόγελο!!

Στην πασαρέλα γνωστοί από το διαδίκτυο κι ευκαιρία για μια χειραψία

και πολύ χαβαλέ!

 

 

Συμπληρώνω το απογραφικό δελτίο των επισκεπτών και με τον άρτι αφιχθέντα εξ' Αθηνών Μάρκο

χαιρετούμε ευχόμενοι τα καλύτερα κι ανηφορίζουμε για το μπαλκονάκι μας.

6 περίπου χλμ πιο πάνω.

Στήνουμε με διψήφια θερμοκρασία ,δώρο ανέλπιστο για την εποχή και την περιοχή.

 

 

 

 

Ο Νίνο περιχαρής όπως κάθε σκύλος που έχει το ελεύθερο να μυρίσει και να κατουρήσει τα πάντα δίχως λουράκι.Τι ολιγαρκή πλάσματα , μπορούν να ζήσουν μια ζωή με ένα χάδι.

(Άσε το άλλο που είναι τα μοναδικά ζώα που θέλουν να γίνουν φίλοι με τον άνθρωπο)

Έχουμε συννενοηθεί να μην υποστούμε τις συνέπειες της πολυκοσμίας και να ετοιμάσουμε τα δικά μας φαγητά στην αγκαλιά και την ησυχία του βουνού.

Στο προαύλιο της άλλης εκκλησίας λίγο πιο πάνω υπάρχουν όλα τα κομφόρ.

δηλαδή ψησταριά τραπέζι και τρεχούμενο παγωμένο νερό.

Πάμε Νίνο!

 

 

 

 

Αυτό είναι το ζητούμενο!

Ένα χαμόγελο 

Δε  βρισκόμαστε πλέον συχνά αλλά το κάνουμε πάντα αληθινά και γιορτή.

Το ταξίδι σταθμός του 2015 κόντρα στη λογική και πέρα από τη θύελλα που ζούσε η Ελλάδα

 είναι και θα είναι για πάντα ο συνδετικός μας κρίκος.

Στο εκκλησάκια αυτό ο ντόπιος εθελοντισμός διαπρέπει,

ο Βασίλης με μάνα και δύο κόρες καθαρίζουν κλαδιά και φύλλα ενώ στην καρότσα έχουν ήδη ανεβάσει μάνα και γιό κυνηγόσκυλα που βρέθηκαν σήμερα μετά από 8 μέρες χαμένα στο βουνό.

Ποιος μπορεί να γράψει κάτι για αυτά τα δύο βλέμματα...εγώ αδυνατώ.

Σε λίγο θα αντιληφθούμε ότι το τρίτο αντίσκηνο είναι του Θάνου ,

ορκισμένος φυσιολάτρης κι αυτός που έφτασε λίγο πριν από εμάς επίσης με τη μοτοσυκλέτα του

 

 

 

 

 

Η νύχτα το χειμώνα είναι πολύ μεγάλη κι αντίπαλος  του ελεύθερου κατασκηνωτή.

Με το που σουρουπώνει το θερμόμετρο κάνει βουτιά 10 παρακαλώ βαθμών 

 κι εμείς κατηφορίζουμε να πιούμε ένα ζεστό και να αφουγκραστούμε τα της 1ης προσπάθειας.

Παντού μοτοσυκλέτες κοίτα τι ωραία!

Λίγο πριν τις 10 το βράδυ αφήνουμε τα κλασσικά κι ανεβαίνουμε στο πλάτωμα όπου το κρύο μας οδηγεί άμεσα στους χειμερινούς υπνόσακκους.

 

 

 

Ώρα 03.30 κι εγώ χαζεύω μηχανάκια υπό το φεγγαρόφως.

 

 

 

 

 

 

Ανήκω στην Ομοσπονδία των ονειροπόλων της φύσης και μια μοναδική γαλήνη 

επικρατεί παντού γύρω μου και μέσα μου.

Ξημερώνει Κυριακή

ο Μαρκος μυείται στα μυστικά της δορυφορικής θέρμανσης .

Έχουμε στόχο να βουτήξουμε πρωι πρωι στα λουτρά ,

ετοιμάζουμε πρωινό και κατηφορίζουμε άμεσα!

 

Χρόνια Πολλά Θάνο,

γενέθλια στο σκηνάκι στο βουνό,  ορκισμένος είπαμε!!

Από το Ανω Λουτράκι έχουν μείνει λίγα ίχνη..

Πριν κατεβούμε στα εγκόσμια φτάνουμε μέχρι το παλιό στρατιωτικό φυλάκιο 

όπου τελειώνει και η άσφαλτος

 

 Εχει φάει κρύο κόσμος και κοσμάκης εδώ πάνω...

μην τυχόν και μπουν οι ανατολικοί και μας μάθουν στα επιδόματα.

(Εδώ γελάμε κλαίγοντας)

 

 

 

Προσπαθεί να καθαρίσει αλλά τελικά μείναμε με την όρεξη...

Σπάνια συνάντηση με τη σαλαμάνδρα ,

πρόσεχε είναι δηλητηριώδες μου λέει ο Μάρκος.

Φωτο χθεσινή γιατί με πετσέτα και μαγιό Δεκέμβριο μήνα ...δεν!!

Μετά από ένα γρήγορο κουβεντολόι στο επίκεντρο της εκδήλωσης βρισκομαι στον συννεφιασμένο βαρετό και άχαρο δρόμο για το σπίτι.

Μια παράκαμψη βρε παιδιά,ένα κλικ, ιδανικό σημείο για αυτό ο σιδηροδρομικός σταθμός της Έδεσσας.

κι ένα για το γλύκισμα το παραδοσιακό το μερακλίδικο

Η ιστορία θα αποφασίσει αν ήταν απαραίτητη η αρίθμηση για την 1η προσπάθεια της ΕΛΜΟΤΟ ,

για εμένα  ξέρω πως εύχομαι και προσπαθώ ολόψυχα μαζί με κάτι λίγους ακόμα 

για το παραπάνω βήμα στο συλλογικό μοτοσυκλετισμό στην Ελλάδα..

κι έτσι θα πάει όσο το πόδι περνάει τη σέλα και ξεκινώ στους δρόμους να γυρνάω

 

 

 

See ya!