Τα μυστικά του ασφάλτου

 Πόσες φορές δε βρέθηκες σε άσφαλτο που δεν έβγαζε πουθενά..

Πόσες ταμπέλες έτυχε να σε τραβούσαν σα μαγνήτης να πας να δεις την άκρη του δρόμου...το τελείωμα.

 

Αυτή η εκδρομή είχε σκοπό να προσφέρει μια χαλαρή γνωστή γύρα στα κοντινά βαλκανικά βουνά 

 

 

και να μας πάει σε κανα δυο τέτοια τελειώματα που μου έχουν αφήσει γλυκιά χαρά κι ανάμνηση.

 

Ξεκίνημα νωρίς από τον όμιλο με δεδομένο ότι στα υψώματα του Λαχανά και της Βροντούς 

θα προλάβουμε το φθινοπωρινό κρύο ....αυτοπροσώπως. 

 

Στο Δερβένι με τα φαντάρια που πάνε ανατολικά με το βαρύ φορτίο.

Αχρείαστα να είναι.

 

Κι έτσι έγινε με τη δροσιά που άλλαξε φορεσιά.

Το θερμόμετρο φλερτάρει με το 10 

 

 

 

 

ο λιγοστός πλάγιος ήλιος δεν καταφέρνει και πολλά

 αλλά δίνει μια ωραία διάθλαση για τη φωτογραφία

Πρώτη στάση για ζέσταμα στην πλατεία της Άνω Βροντούς 

 

 

 

 

με το καφενείο να έχει τη ξυλόσομπα στο φουλ.

 

 

 

 

 

Το πρωινό των πρωταθλητών (που δεν έφεραν μαζί τους ούτε ένα κουλούρι)

οι πιο γενναίοι θα κάτσουν μόνον έξω 

η κουβέντα με τον καφετζή και τους ντόπιους έχει να κάνει

 με τον ''ασφαλτο΄΄ που πάει στο οχυρό Περσέκ.

Ρωτάω για την άσφαλτο..

Ναι υπάρχει,δεν το λες και άσφαλτο μου λέει ο ένας κι εσύ  που τον ξέρεις τον άσφαλτο μου λέει ο άλλος, έχω κι εγώ τα μυστικά μου σκέφτομαι σιωπηλά, που να σου τα λέω..

Βρίσκουμε το ίχνος στο χάρτη που μας λέει ότι είναι 7 χλμ απόσταση και ξεκινάμε

 

 

Λίγα πράγματα έχουν μείνει από τον άσφαλτο

Είναι κι αυτός κομμάτι της γραμμής Μεταξά στην οποία ανήκει και το οχυρό Περσεκ,

άγνωστο στον πολύ κόσμο μιας και λόγω θέσης είχε ρόλο υποστηρικτικό 

προς τα πασίγνωστα της περιοχής.

Ορισμένα σαθρά με χαλίκι ίσα να έχουμε να λέμε 

 

 

 

και τα μαγικά δασωμένα σημεία με την άσφαλτο να αντιστέκεται ακόμα

 στην επίθεση του δάσους και του χρόνου 

 

 

 

και φτάνουμε στη διασταύρωση με τα πρώτα κτίρια

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Η αριστερή διακλάδωση οδηγεί στο οχυρό κι απο εκεί στο ''δρόμο''

 που ενώνει το Καρυδοχώρι με το Κατάφυτο και το κάτω Νευροκόπι.

 

 

 

 

 

Η δεξιά μπαίνει σε ένα απίθανο μαγικό δάσος με δρόμο 

 

 

 

 

που γίνεται μετά μονοπάτι και καταλήγει να βγάζει τον μαγεμένο επισκέπτη 

δίπλα στο φράγμα της τεχνητής λίμνης του Κατάφυτου.

 

 Οι εικόνες είναι από τις πρωτες εκατοντάδες μέτρα ,ελαστικά και εποχή 

δεν άφησαν περιθώρια για παραπάνω διείσδυση.

 

 

 

Ολα αυτά νομίζω πως βρίσκονται συγκεντρωμένα εδώ κι ελπίζω 

να αποτελέσουν στο μέλλον την αφορμή για μια χωμάτινη επίσκεψη.. με ότι έχει ο καθένας.

 

 

https://gone4riding.blogspot.com/2018/06/motofftour-2018.html

Γυρνάμε σιγά σιγά στην πραγματικότητα της γνωστής πεπερασμένης ασφάλτου και ανηφορίζουμε για τα σύνορα της Εξοχής,η συνέχεια θα γραφτείσ τη γείτονα Βουλγαρία και τις δικές της μυστικές ασφάλτους

Φουλάρουμε στο Ανω Νευροκόπι 

και πνιγμένοι από τον καπνό των πετρελαιοκίνητων πτωμάτων που έχουν γεμίσει τη χώρα 

ως ''καλά μεταχειρισμένα Γερμανίας'' την κοπανάμε προς το Ροδόπη Λιβάδι 

στον αυχένα του δρόμου για τον Προμαχώνα. 

 

(Μην ξεχάσεις τα καλαμάκια να είναι χάρτινα).

 

Στο Λιβάδι οδηγεί άλλη μια μυστική άσφαλτος

 που όλοι προσπερνούν απορροφημένοι από το ωραίο στροφιλίκι 

 

 

 

Εκεί υπάρχουν διάσπαρτες ορεινές κατοικίες ,κάτι σαν ξενοδοχείο 

κι ένα μικρό κιόσκι - καφενείο  με το δυνατότερο εσπρέσσο της χρονιάς

 σε γεύση και σε κόστος που ήταν ....1 λέβα!

Κι εδώ έχουμε ξανάρθει...

Πάλι με λάθος λάστιχα!

Ρωτάω την παρέα για το Πιρίν.

Σίγουρος ότι δεν το έχει ξαναδεί κανείς,σίγουρος ότι αυτό το απίθανο σκηνικό του χωριού

η επίσκεψη στο οποίο  είναι μια πραγματική βουτιά στο χρόνο είναι καλά προφυλαγμένο από τα 3 χλμ άθλιας ασφάλτου που το χωρίζουν από τον κεντρικό.

Πάμε?

 

 

Ξλερω πως ακριβώς κάτω από τα πράσινα παράθυρα βρίσκεται 

η επιτροπή επόπτευσης όλων των τεκταινόμενων στο χωριό.

Το σημείο προσφέρει πανοραμική άποψη της πλατείας έλεγχο στο έμπα και το έβγα 

εικόνα του καφενείου αλλά και από το στέκι των μπεκρήδων κυνηγών λίγο πιο πάνω

Η Επιτροπή!!!

 

 

 

 

Περπατάμε στα στενά του χωριού κάθε ματιά είναι και μια στα παιδικά μας χρόνια στο χωριό.

 

 

Και στην επόμενη μικρή πλατειούλα,άλλη μια αγκαλιά από γιαγιάδες των παιδικών μας χρόνων!

Πόσο τυχερός αυτός ,που τον αγκάλιασε μια τέτοια γιαγιά

αυτός  που κοιμήθηκε με παραμύθια από το στόμα της ...

Μάλλον τη φέραμε σε δύσκολη θέση με το φακό..

ωρα να πούμε ευχαριστώ και να την κάνουμε.

 

 Χαιρετάμε καφενείο και κυνηγούς

 

Τα χωριά είναι ανέγγιχτα από το χρόνο 

δέκα χρόνια τώρα που περνάμε δεν έχει αλλάξει ούτε τουβλάκι.

Το αγαπάω αυτό το σκηνικό.

και πάμε για τα σύνορα...με την τρέλα.

 

 

 

 

 

Γευστικός επίλογος επί Ελληνικού εδάφους στο Άγκιστρο 

η μέρα μίκρυνε αισθητά και θα γυρίσουμε στα μαύρα σκοτάδια.

Το μακρύ σούρουπο έχει πάντα τη γοητεία του ειδικά όταν

 συνδυάζεται με δρομάρα όπως αυτός των Σερρών

See ya!!