H καλή μέρα απο το πρωί φαίνεται.
Ρολάρω στην εθνική οδό με το μάτι κολλημένο στο βάθος δεξιά
για να δω όσο πιο γρήγορα γίνεται την είσοδο στα Πιέρια.
Κινούμαι παίζοντας με το τάμπλετ σα μικρό παιδάκι μιά με το χειριστήριο του
και μιά με τη γκαζιέρα που τρελαίνει την κεντρική ένδειξη.
Στο μυαλό μου έρχονται τα άρθρα του Νίκου Δήμου στους 4Τ
και συγκεκριμένα αυτό με τις Τέλειες Διαδρομές.
Σήμερα είναι στην αρχή της μία απο αυτές.....
ψυχολογία τέρμα ψηλά επαγγελματική επιτυχία στο μέγιστο
(μαζί με τη σχετική ηρεμία που αυτή εξασφαλιζει)
και ένα αντίστοιχο αυτών μηχανάκι.
Κι είναι και ο καιρός , είναι κι αυτή η παρατεταμένη άνοιξη με τον Ιούνιο να μοιάζει Απρίλιος
με τη συννεφιά που πάει κι έρχεται και που τόσο βολεύει στη μηχανάδα....
Είμαι μόνος μου και θα χορτάσουμε φωτογραφίες.
Η θεση του πλοηγού στις εκδρομές
είναι αυτή που σε κάνει γυρνώντας να μετράς πόσα πλάνα έχασες.
Ε λοιπόν σήμερα θα πάω βόλτα ....εμένα!
Ανηφορίζοντας προς τα Ριζώματα απο τον ''επάνω'' δρόμο
με στόχο το χιονοδρομικό του Ελατοχωρίου.
οι περισσότερες φωτογραφίες είναι χωρίς τη μοτοσυκλέτα γιατί απλά.....κάθομαι επάνω της!
το σύνολο των χλμ είναι κομμάτι της επερχόμενης Baladeza vol 3 και είναι ευκαιρία για εμένα να ελέγξω την κατάσταση του οδοστρώματος και για εσάς να δείτε τι ΔΕΝ θα δούμε τη νύχτα.
Ελατοχώρι,τα παιδικά μου χρόνια είναι γεμάτα με μπάντες ,
με τέτοια σπορ αγροτικά που βγάζανε καπνούς σαν τα μηχανάκια του Μελάτου.
9 χλμ μέχρι επάνω,φύγαμε.
κι εκεί που παλεύω με το πάνταγκρι της συννεφιάς περνάει ένα..... taxi
και μπαίνει στο χωματόδρομο για το χωριό Καταφύγι.
το λες και κρύο!
Ολυμπος μαγνήτης της σκέψης και της ματιάς.
Ο τόπος είναι γεμάτος έρημες και μισοδιαλυμένες επιχειρήσεις
στημενες απο ανθρωπους που πίστεψαν στο όνειρο του χιονοδρομικού.
Αλλά όπως έχει εύστοχα γραφτεί,αυτά που έχουμε στην Ελλάδα
δεν είναι χιονοδρομικά αλλά μηχανήματα πεταμένα στο βουνό.
Σπίτι χωρίς δάνειο.
Γύρω μου υπάρχουν καμμιά δεκαριά trOFFy έτοιμα να τα ανακαλύψεις!
Αν και πρωί ακόμα οι μυρωδιές τρυπάνε τη μύτη.Πρέπει να την κανω!
Απο τη Σφηκιά κατεβαίνω με κλίση 15% το παιχνίδι στα κατεβάσματα με το shifter είναι μαγικό
σαν την εικόνα του μικρού ζαρκαδιού που περνάει τρέχοντας μπροστά μου.
Η ταμπέλα λέει Στέκι Ψαράδων και φτάνω εκεί απο ένα πολυ στενό δρόμο μήκους ενός χιλιομέτρου.
Η τεχνητή λίμνη Πολυφύτου του Αλιακμονα φτιάχνει εδω στα στενά ένα μαγικό κόσμο με το μήκους πολλών χιλιομέτρων φιορδ της.
το τελευταίο πράγμα που σκέφτεσαι είναι ότι εδω θα συναντήσεις μια οικογένεια Γερμανών
με αυτοκινούμενο και με 4 παιδάκια να παίζουν αμέριμνα στις επικίνδυνες όχθες!!
Κι εδω έχει υλικό για ψάξιμο!
Παρ'αλληλα με το φιόρδ με ωραία άσφαλτο κλίσεις και δροσιά.
Δεύτερο μπρεκάουτ που λεν και στα ξένα με στόχο το Ξηρολίβαδο.
Την ταμπέλα για το χωριό τη βλέπω καμμιά 40 χρόνια ......ώρα να πάω να δω τι κρύβει!
Ένα συμπαθητικό βλάχικο οικισμό
Και στην άκρη του το χώρο αναψυχής και κατασκήνωσης που εύστοχα περιγραφεται στον οδηγό για την Ανεξερεύνητη Μακεδονία του Αντώνη Ιορδάνογλου.
Πάμε πίσω στη διασταύρωση, κάτω στον κάμπο της Βέροιας η ζέστη δυναμώνει.
Κι εγώ ανηφορίζω για το Σέλι,το Κάτω Βέρμιο που λέει ο χάρτης
Κουμαριά
και το δεύτερο χιονοδρομικό της ημέρας.
Ο δρόμος για τη Νάουσα θέλει προσοχή στην αρχή του
μιας και το χιόνι του έχει καένι αρκετές ζημιές.
Καμμία βιασύνη!
Πάω προς τον Αγιο Νικόλαο Νάουσας
Σπάνιο πλάνο , χωρίς τα αυτοκίνητα που κατακλύζουν τον ωραίο χώρο.αναψυχής
Κι αφού λύθηκε το πρόβλημα του ανεφοδιασμού με ωραιότατη και φθηνή σουπερ αμόλυβδη
ανηφορίζω προς το τρίτο και τελευταίο χιονοδρομικό, τα 3-5 Πηγάδια.
Abandoned ski centers....
Ντάλα μεσημέρι καλοκαιριάτικα..
Σαφώς και πρόκειται για ένα ανέλπιστο Αlpentour.... εντός Ελλάδας
Στη διασταύρωση δεν υπάρχει ταμπέλα.
Ο δρόμος χάνεται μέσα στο δάσος μυστηριωδώς κι ο πλοηγός επιμένει πως απο εκεί πας στην Έδεσσα με ασφαλτόδρομο.
Διπλοτσεκάρω την πληροφορία με τα παιδιά της δασικής υπηρεσίας
λέγοντας τους και για την συνάντηση με το δεύτερο ζαρκάδι της ημέρας
που μάλιστα με κοιτούσε για αρκετά δευτερόλεπτα πριν χαθεί στο δάσος.
Εκεί που μου είπαν να πάεω αριστερά στην άσφαλτο,εγώ πήγα για λίγο δεξιά στο χωματόδρομο.
Μεταμόρφωση Πέλλας ,κι αλλο μπρεκάουτ σΕ λέω.
Ο δρόμος θα χαθεί μέσα στο δάσος
και θα συνεχίσει για λίγο μέσα στις φορτωμένες κερασιές,
αν αυτό δεν είναι ο Παράδεισος πείτε μου εσείς τι είναι !!!
Βγαίνοντας στο κνετρικό,στο χωριό Αγία Φωτεινή.
Πάμε για τον καυτό κάμπο,τι δε θα έδινα για να γυρίσω πίσω
με μία πολυτελή κλιματιζόμενη Mercedes!
See ya!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ενα σχόλιο