Είκοσι μέρες μετά την επιστροφή πιάνω επιτέλους πληκτρολόγιο.
Δεν ξέρω τι με κρατάει στο γραπτό προφανώς η αγάπη για τα Ελληνικά και οι λέξεις τους
οι ατέλειωτες λέξεις για το συναίσθημα
Μια βασική ανάγκη μου για να τα βγάλω στο εικονικό χαρτί είναι να το κάνω λίγες ώρες μετά την επιστροφή και την έχω αγνοήσει,για να δούμε τι θα βγει..
Κυριακή 17 Aυγούστου 2025 - η πρώτη μέρα του ταξιδιού
Η πενταμελής ομάδα έχει πολλές ώρες και μέρες συνοδηγήσει
ποτέ όμως σε τόσο μακρινό και πολυήμερο ταξίδι.
Μαζευόμαστε στην πλατεία Αριστοτέλους ανάμεσα στους λίγους
που προτιμούν πόλη μέσα στο κατακαλόκαιρο.
Η ζέστη ετοιμάζεται κι εμείς ρολάρουμε σβέλτα προς τα ελεύθερα πλέον σύνορα με τη Βουλγαρία.
Με αρκετή καθυστέρηση στα στενά πριν το Simitli το μεσημέρι μας βρίσκει στα τελευταία 100 χλμ πριν την πρωτεύουσα.
Επαρχιακός με κίνηση και επιτέλους οι πρώτες δροσιές είναι εδώ στα πρόσωπα μας.
Petrohan pass
Η βλάστηση στο βόρειο κομμάτι του δίνει εγγυημένη δροσιά και σκιά
αλλά το οδόστρωμα είναι ίδια ράτσα με τα μέτρια Ελληνικά
Είναι η ώρα για την πρώτη μεγάλη στάση της ημέρας κι ευκαιρία για λίγη γεύση από την άγευστη κουζίνα που θα ζήσουμε πάνω από τα σύνορα του Προμαχώνα.
Με δυσκολία ακόμα και στα βασικά Αγγλικά καταφέρνουμε να παραγγείλουμε τα τελευταία 8 σουτζουκάκια που σαν τις τελευταίες θέσεις στα εκδρομικά , μόλις τα φάγαμε πέρασαν δίπλα μας άλλα έξι!
Το μαγαζί είναι αρκετά ροκ από τον άσβερκο με το supercar μέχρι τον διπλανό μας που μόλις έμαθε ότι είμαστε από την Ελλάδα έσπευσε να μας ενημερώσει πως λόγω της κλιματικής αλλαγής και της ζέστης είναι καλό να αγοράσουμε από τώρα σπίτια στο χωριό του.
Και με κερασάκι το σερβίρισμα του μονού διπλού εσπρέσο
από ..Σκωτσέζο που ξέμεινε εδώ ποιος ξέρει πότε γιατί και για πόσο ακόμα...
Τα χρακτηριστικά βράχια του Belogradzic μας καλωσορίζουν ,
ο Βασίλης όμως Θεσσαλός στην καταγωγή τα βαφτίζει Μετέωρα από το Temu μιας και είναι σαφώς μικρότερα αλλά με αντίστοιχη διάθεση εκμετάλλευσης γύρω από το χωριό όπου και αποτελούν μέρος της περίφραξης του κάστρου.
Τα χωριά λίγο πριν τα θυμάμαι από την πρώτη επίσκεψη μας.Παίζουν άνετα ως σκηνικό σε MadMax ή ταινία πυρηνικού πολέμου η επόμενη μέρα χωρίς καμμία μετατροπή ,abando που λέμε εδώ στα βόρεια.
Μετά τα Pamporovets κι άλλα μυστικά ανύπαρκτα για εσάς μέρη
όχι πως δε θα βρίσκαμε και τη μικρή τους αδερφή
Ψάχνοντας γύρω γύρω τελικά το βρήκαμε μιας και ήρθε να μας πάρει ο ψηλός που βαρέθηκε να μας ακούει να γυρνάμε σαν τις άδικες κατάρες μέσα στο χωριό με την τρελή του GPS να λέει μια δεξιά και μία αριστερά και πάλι να η πλατεία και πάμε από την αρχή να λέει επανυπολογίζει
....κι όλο αυτό φαγωμένοι μεσημέρι και με μερικές εκατοντάδες χλμ στην πλάτη,
έτσι θα είναι τα πράγματα τη στιγμή που θα το βγάλω και θα το πετάξω στα σκυλιά να τη φάνε...
Απόγευμα στο κάστρο
Το βράδυ βόλτα...
η αγαπημένη μου γωνιά του χωριού είναι τα ....ΚΑΦΑΟ στον κεντρικό δρόμο.
Ολα είναι ζωγραφισμένα με πολύ ιδιαίτερο τρόπο ,να τα ψάξετε.
Η ροκ κατάσταση συνεχίζεται στην πλατεία με παγωμένες υπερ-μπύρες των 2 ευρώ
Το μαγαζί υπερθέαμα ,
στο παράθυρο έψαχνες να βρείς που θα βάλεις το κέρμα να παίξεις ηλεκτρονικό
Κλείνουμε με φαγητό στην ντεκαντάνς ταβέρνα των ντόπιων που περιλαμβάνει εκτός από τους ίδιους που μας κοιτούν απορημένοι, τις γεύσεις τους,την μη-καθαριότητα του χώρου , και φυσικά τις τιμές τους που είναι στο μισό και κάτι από αυτές που ξέρουμε στα τουριστικά της χώρας.
Δευτέρα η Μέρα του κάμπου με τον βουνίσιο επίλογο
https://www.google.com/maps/dir/Belogradchik,+%CE%92%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B3%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B1/Craiova,+%CE%A1%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1/Novaci,+%CE%A1%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1/Hanul+Haiducilor+Obarsia+Lotrului/@43.7995732,21.7992466,7.13z/data=!4m26!4m25!1m5!1m1!1s0x47548d77af8c7307:0x42563d798e916dd0!2m2!1d22.682956!2d43.6278347!1m5!1m1!1s0x4752d70e6d6dcd07:0x4650f2eadbde99f9!2m2!1d23.7948807!2d44.3301785!1m5!1m1!1s0x474d99508d784729:0x4254b0e4379f27bb!2m2!1d23.6720859!2d45.1782926!1m5!1m1!1s0x474db7403cedb59b:0xb30c086f1ed412f5!2m2!1d23.6339859!2d45.4354063!3e0?entry=ttu&g_ep=EgoyMDI1MDgzMC4wIKXMDSoASAFQAw%3D%3D
Το πρωί η δροσιά και η φρεσκάδα μετά από έναν καλό ύπνο
είναι οι σύμμαχοι μας στη μάχη της ευθείας με τα καλαμπόκια μέχρι την Craiova.
Γύρω από την πόλη η ζέστη έχει δυναμώσει και ένα μισάωρο
μέσα στα μποτιλιαρίσματα μας κόβει τα πόδια.
Βγαίνοντας η κίνηση μειώνεται αισθητά αλλά....
Το κύριο χαρακτηριστικό της ρουμάνικης επαρχίας είναι
τα ατελείωτου μήκους συνεχόμενα χωριά η διάσχιση των οποίων
μαζί με τις στάσεις κατεβάζει έντονα και κυρίως ύπουλα τη μέση ωριαία ταχύτητα κίνησης μας.
Έτσι φτάνουμε στον παιδότοπο για μεγάλα παιδιά
με μηχανάκια που λέγεται Transalpina εγγλέζοι....ακριβώς την ώρα της καταιγίδας
Επειδή η καταιγίδα ήταν ντόπια κι όχι Αγγλίδα αργούσε
οπότε ήπιαμε έναν καφέ στο Novaci ώστε να είμαστε ακριβείς στο ραντεβού
Αργούμε να σταματήσουμε για αδιάβροχα σαν τους Ινδιάνους που κάνουν κάτι τέτοια για να διώξουν τη βροχή αλλά αυτό πιάνει μόνο στο Αιντάχο και μάλιστα στα έργα
κι ευτυχώς ένας μικροπωλητής είχε αφήσει τον πάγκο του για να μας σώσει
από τον εξευτελισμό μέσα από την καθολική είσοδο του νερού παντού κι από παντού
Η φάση εξελίσσεται μοιραία σε raki point με αλκοοούχο διάφανο
ικανό να εκκινήσει ντιζελοκινητήρα ξεχασμένου τανκ του Β παγκοσμίου
και μίγμα άγνωστων αλλαντικών και τυροκομικών από τη διπλανή φοβερή φυσιογνωμία
Σε λίγο από τη μπόρα έχει μείνει μόνο η μυρωδιά και η δροσιά ,
ώρα να ανηφορίσουμε για τον αυχένα και το επόμενο χωριό
όπου θα διανυκτερεύσουμε σε μεγάλο υψόμετρο, όπως το σχεδιάσαμε.
Ακούστηκε ότι κάποιοι ΄'ανοιξαν'' τον πάγκο
και πούλαγαν βρεγμένο εξοπλισμό μοτοσυκλέτας,διαψεύδω
Εκε'ι που τελείώνει η Ranca αρχίζουν οι κλίσεις οι φουρκέτες , οι δυνατές δροσιές.
με την παραμικρή ευκαιρία ψάχνω για κάδρα
κι όχι μόνο εγώ
Φορουμική σχολή ''τάχα περιπέτεια''
Προτιμώ αυτήν με το συναίσθημα
Καφές στην κορυφή σούρουπο και κρύο έρχονται ολοταχώς
Το ότι με βάζουν συνέχεια ανάμεσα στους ψηλούς είναι σχέδιο αλλά δε θα περάσει ρεεε
Ένας καιρός για όλους.
Αριστερά με μοτοσυκλέτα δεξιά χωρίς
Ο δρόμος έχει αδειάσει λόγω του καιρού και του περασμένου της ώρας
και οι λίγοι τυχεροί τον απολαμβάνουμε δεόντως.
Στο τρίστρατο παρακάτω θα μας υποδεχθεί με ψιλόβροχο ο ξενώνας μας .
Γρήγορα κι ενώ σουρουπώνει μια σουπίτσα και μερικά πειράματα του ψήστη θα γίνουν
ένα με τις μπύρες όπως κι εμείς με τα παπλώματα λίγο μετά,.
Ημέρα Τρίτη η άνοδος στο άγνωστο
https://www.google.com/maps/dir/Hanul+Haiducilor+Obarsia+Lotrului/Ob%C3%A2r%C5%9Fia+Lotrului,+%CE%A1%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1/Zlatna/Albac,+%CE%A1%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1/Beli%C8%99,+%CE%A1%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1/@46.0537553,21.9478674,8z/data=!3m1!4b1!4m32!4m31!1m5!1m1!1s0x474db7403cedb59b:0xb30c086f1ed412f5!2m2!1d23.6339859!2d45.4354063!1m5!1m1!1s0x474db76ae8dc4009:0x95d59ef3d198885c!2m2!1d23.6318339!2d45.4360709!1m5!1m1!1s0x474eb9b78807764f:0x900dd6af14117a4c!2m2!1d23.2311962!2d46.1075128!1m5!1m1!1s0x474929f804feb069:0x235192a2997e85fa!2m2!1d22.9653161!2d46.4488841!1m5!1m1!1s0x4748de489a73c5f9:0xd085c8bd850b06e7!2m2!1d23.0293963!2d46.6823288!3e0?entry=ttu&g_ep=EgoyMDI1MDgzMC4wIKXMDSoASAFQAw%3D%3D
Νωρίς το πρωί όλα έτοιμα
Στην αυλή στεγνώνουμε μηχανάκια χορεύοντας το Ζορμπά
ενώ κοιτάμε κι αν παίρνουν μπροστά μιας κι από μάτι άλλο τίποτα
Μικρη βόλτα στο ποτάμι ,
τα γνωστά πλατύφυλλα είναι σήμα κατατεθέν των ποταμιών της περιοχής
ο Μάστορας στα μαγαζιά που κοσμούν το τρίστρατο έτοιμος από νωρίς.
Ξεκινάμε με σχεδόν μονοψήφια θερμοκρασία και το δώρο μας είναι
και η υπόλοιπη Transalpina δίχως καθόλου κίνηση!
Χαμηλότερα ο καιρός κάνει καλοκαιρινά κόλπα
σε κάποια στιγμή σταματαμε να φυλαχθούμε από την περαστική μπόρα.
Έναν καφέ βρε παιδιά,ζητάει ο Στέλιος.
Να σταματήσουμε μόλις δούμε κανένα ξύλινο με λουλούδια και πράσινο λέω εγώ.
...Ε δε ζητούσα τους αριθμούς του Λόττο?
Και καλός καφές και ξύλινα σπιτάκια αν σε βρει κοντά η νύχτα.
Για το Apuseni δεν είχα ιδία εικόνα και είχα ακούσει ελάχιστα.
Μετά την ωραία άγνωστη κωμόπολη Alba Julia κι αφού φάγαμε άλλο ένα
ευτυχώς λίγων χιλιομέτρων μεσημεριανό welcome με τουλούμι νερό
βρεθήκαμε στους δρόμους του.
Λίγο πριν την πρώτη στάση στα χωριά τους βλέπω και κάνω αναστροφή για τη φωτογραφία.
Πορσπερνώ
ένα φορτωτή τους φτάνω και λίγο μετά το κλικ που βλέπετε ο φορτωτής
φτάνει μπροστά τους και μπροστά στα έκπληκτα μάτια μου αδειάζει τον
κουβά στα πόδια τους με το περιεχόμενο να είναι μια μεγάλη φιάλη κρασί
και ένα χαρτοκιβώτιο μπύρες!!
Φυσικά δεν πρόλαβα να το τραβήξω , αλλά αυτά είναι τα απρόβλεπτα Βαλκάνια
ένας από του βασικούς λόγους που μου αρέσει να τα τριγυρνάω εδώ χρόνια τώρα.
Στο τελευταίο χωριό με ευκολίες αγοράζουμε προμήθειες από άλλο ένα τοπικό market
η Ρουμανία εξακολουθεί γεμάτη με τέτοια αντίθετα από εμάς
που έχουμε σχεδόν παραδώσει άνευ όρων την τροφοδοσία των σπιτιών μας σε ολιγοπώλιο.
Το πιο εντυπωσιακό,ότι βρήκαμε επιτέλους κανονικό ψωμί
κι ότι οι ντομάτες είναι κι εδώ πανάκριβες... και προέλευσης Κολομβίας!
Αφήνουμε το καρπούζι για την άλλη φορά που θα έρθουμε με αμάξι
και χωνόμαστε στο στενό 1R με την Ελληνική άσφαλτο κι ορεινή ερημιά για αρκετά χιλιόμετρα.
Ο Βασίλης έχει ζητήσει μια φωτογραφία με το καλαλισθητο
τσιμεντένιο κολωνάκι που ενημερώνει για το δρόμο voila!
What the fuck?
Δείτε για πόσα χλμ με ελάφια ενημερώνει η πινακίδα.
Μια μικρή Φινλανδία μια ανάσα από τη χώρα μας.
Ελάφια δεν είδαμε αλλά τα άλογα μας έκαναν τη χάρη να μας αγνοήσουν!
Τελευταία χλμ και όπως κάθε απόγευμα εύρεση δωματίων μέσω του booking.
Αφιξη στον τελικό προορισμό στο χωριό Belis
Το σούρουπο θα μας βρει να κόβουμε σαλάτες να απλώνουμε τις προμήθειες στα πιάτα
με μπύρες και με μουσικούλα από το μαγικό φορητό δώρο του Μπάμπη
...χορό σεκλέτια και φωνές δροσιά και τα πάντα όλα με βερμούδα και ζακέτα!
Τετάρτη η μέρα της ''περιπέτειας''
https://www.google.com/maps/dir/407075+Beli%C8%99,+%CE%A1%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1/Huedin,+%CE%A1%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1/%CE%9C%CF%80%CE%AC%CE%B9%CE%B1+%CE%9C%CE%AC%CF%81%CE%B5+Baia+Mare/Izvoare+Resort/47.7089498,23.7756012/S%C4%83p%C3%A2n%C8%9Ba/Conacul+Drahneilor,+Ruscova,+%CE%A1%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1/@47.8019174,24.3440965,14.42z/data=!4m39!4m38!1m5!1m1!1s0x4748de489a73c5f9:0xd085c8bd850b06e7!2m2!1d23.0293963!2d46.6823288!1m5!1m1!1s0x4748f071446a3bad:0x953428030c9459aa!2m2!1d23.0255075!2d46.8647082!1m5!1m1!1s0x4737dc70b4206f37:0x30914e534fa9d1dd!2m2!1d23.5849881!2d47.6567387!1m5!1m1!1s0x4737c5006e27d379:0xbcff605791bf7663!2m2!1d23.7189197!2d47.7518244!1m0!1m5!1m1!1s0x4737965af863a507:0x5b864165db0c8322!2m2!1d23.6977808!2d47.9741646!1m5!1m1!1s0x47364f408da3b3dd:0x1c43996203af9c89!2m2!1d24.3563566!2d47.8062505!3e0?entry=ttu&g_ep=EgoyMDI1MDgzMC4wIKXMDSoASAFQAw%3D%3D
Έχουμε ετοιμάσει μερικά περάσματα με τη βοήθεια του Ρουμανολόγου και παλαιού Αγραφολόγου εκ Καρδίτσης Ιωάννη , φίλος και αναβάτης που αρέσκεται στα ψηλά κι ενίοτε αδιέξοδα περάσματα.
Για σήμερα ,ανάμεσα στα δικά μας ,έχει προτείνει τη διέλευση του 183Α
(αν δεν έχει βρέξει για να μην σας ψάχνουμε)
κι έτσι εγώ έχω ψάξει ως εναλλακτική τον σκέτο 183, που να ήξερα τι έχει ο σκέτος δηλαδή....
Στην αρχή βλέπουμε απλή βαλκανική εικόνα
Εικόνες σκούπας (σκούπα ήμουν κι εγώ αλλά σε μπλέ χρώμα) πριν τη Baia Mare
Ο ψηλός εκ Καβάλας έχει κάνει ήδη το μαγικό κόλπο
όπου χάνεται ενώ είναι πλοηγός και οδηγώντας όρθιος
κι εμείς συνεχίζουμε σίγουροι πως κάπου κάπως ξαφνικά θα εμφανιστεί μπροστά μας ...κι έτσι έγινε
Ελα ρε που είστε χαθήκατε?
μέσα στην Baia Mare.
Βγαίνοντας από την πόλη με στόχο να βρούμε την κοινή αρχή των 183
(ο αριθμός είναι των εμποδίων ανά χιλιόμετρο αλλά που να το ξέρεις ξένος άνθρωπος)
Αφού περάσαμε μέσα από τη συνοικία όπου ελαφρά ντυμένες μαθήτριες
περίμεναν βαμμένες το σχολικά να περάσει να τις πάρει
(αν με πιάνεις είσαι πονηρός και παλιός βαλκανιομάχος του δρόμου)
βγήκαμε επιτέλους στις δροσιές..
Στην αρχή του 183Α το συζητήσαμε καμιά 20-25 δευτερόλεπτα και μπήκαμε να τον δοκιμάσουμε.
Δέκα λεπτά μετά συγκάλεσα το συμβούλιο ασφαλείας και με σειρά μεστών επιχειρημάτων όπου έβγαζα τη συνισταμένη της απόστασης από τον πολιτισμό αλλά κι από το σπίτι μας της ύπαρξης φυτευτής πέτρας που καλοέβλεπε τα μαλακά ασφάλτινα ελαστικά των μπουμπούδων όπως οι αρκούδες τα κρουασάν των περαστικών αλλά και της μη διάθεσης να τρέχουμε για αβαρίες χάνοντας χρόνο και στόχους της εκδρομής να δείχνει αναστροφή και επιλογή του ήπιου 183 σκέτο.
183 ο ήπιος δρόμος της mini περιπέτειας,
φυτευτή και σκιερά με λάσπη ασταμάτητα 13 χλμ η δοκιμασία , βγήκαν κι όλα καλά.
άλλη μια πρόταση που όμως μας βγήκε τέρμα τουριστική
και φύγαμε άρον άρον ήταν το
Happy Cemetery στο χωριό Sapanta αρκετά χιλιόμετρα πιο βόρεια.
Ένα νεκροταφείο διαφορετικό από τα συνηθισμένα μιας και σε κάθε μνήμα υπάρχει μια εύθυμη ιστορία σχετικά με το πως έφυγε ο άκθρωπος και αντίστοιχη ζωγραφιά
Έξω όμως γινόταν του κουτρούλη ο γάμος από μαγαζάκια αυτοκίνητα κόσμο και φασαρία
μια αντίθεση που δε άφηνε να μπεις στο κλίμα και να επισκεφθείς στα αλήθεια το χώρο.
Έπρεπε να το υποψιαστώ όταν έμαθα ότι πήγε εκεί το χαμογελαστό παιδί της Τιβί
εκείνο που τρώει τα όντως νόστιμα μπισκότα από τα Τρίκαλα στη μέση του Ειρηνικού ...
Απόγευμα πλέον κι αφού έχουμε συμπληρώσει καμιά
100 χλμ πορεία μέσα σε χωριά
Ο γνωστός πλοηγός με διπλό μαγικό ξεφορτώνεται πρώτα 3 από εμάς
και μετά τον Στέλιο
(αυτό είναι πολύ δύσκολο μαγικό μιας και ο Στέλιος
σε ακολουθεί παντού με απόσταση -που θεωρεί αυτός- ασφαλείας το 1,5 εκατοστό.
Κανένα πρόβλημα θα μας βρει μετά!
Επιτέλους βγαίνουμε σε κάτι ασφαλτάρες με στροφές
και δροσιά που θα μας οδηγήσουν σε μια από τις πιο ιδιαίτερες εμπειρίες διαμονής
όλων των ετών που τριγυρνάμε στα εξωτερικά.
(και αυτή δια χειρός Ιωάννη τον οποίο ειδικά για αυτό ευχαριστώ διπλά) ...
Πως καταφέρνουν επί δεκάδες χιλιόμετρα να στρώνουν άσφαλτο πίστα
δίχως να μπορείς να βρεις που σταματούσαν και συνέχιζαν την επόμενη μέρα ?
Στιγμές ρίσκου για να βγούν τα εν κινήσει στιγμιότυπα
Είμαστε ήδη μέσα στο τελευταίο χωριό ,κάποιοι μας καλωσορίζουν στα Ελληνικά.
Ειναι πολύ συγκινητικό να ακούς όπως και στην Αλβανία λόγια για την Ελλάδα
για τη χώρα σου που τους αγκάλιασε
και τους έδωσε αμοιβές για τη δουλειά τους που άλλαξε τις ζωές τους.
Μέχρι να βρούμε τον όντως ιδιαίτερο προορισμό έπεσε γέλιο με την παλαβή του GPS ,
ξέρω είναι πολλές αλλά ειδικά αυτή του V της Motorrad είναι για τα σκυλιά άμεσα.
Πολλά μέτρα πριν ήμουν σίγουρος ότι πάμε ντουγρού στο πουθενά
αλλά μέχρι την αυλή με διαγράμμιση?
Τα σέβη μου στον εργολάβο και στην κυρία πλοηγό.
Η ανάβαση στο Konakul Drahneilor είχε δύο σκέλη.
Την εκτός ξενώνα απλή διαδρομή και την σουπερ ειδική εντός του.
Γιατί μας φάνηκε πολύς ο ανήφορος με τα μπαγκάζια
και ρωτήσαμε για το μυστικό δρόμο που μας βγάζει δίπλα στα δωμάτια
αλλά ταυτόχρονα και στο χώρο απονομής των βραβείων
που χωρίζονται σε 3 κατηγορίες.
σε όσους το βρήκαν
σε όσους έφτασαν επάνω χωρίς πτώση
και του εξτρα ειδικού μετάλλιου σε όσους θα συνεχίσουν την εκδρομή
με το ίδιο σετ δισκάκια συμπλέκτη.
όλοι πήραμε και τα 3 (βραβεία) εκτός του γνωστού πλοηγού
που οδηγεί όρθιος (και πέφτει καθιστός)
Το βράδυ είχε σταθερά δροσιά έως κρύο
κι ως τούρτα πολυτελείας κερασάκια αρκετά,
το άψογο service από πατέρα ξενοδόχο/μάγειρα Pavel
και την ευγενέσταστη (άνθρωπος με ειδικές ικανότητες βλέπεις) κόρη την Paola
Την αγκαλιά του βουνού με τους ήχους από τα ζώα ...
το αρκετό αλκοόλ στο κιόσκι και το τραγούδι που φυσικά ακολούθησε
ένα συνολικό ιδιωτικό σκηνικό βγαλμένο από παραμύθι με παλάτια
μόνοι μας στη μέση του πουθενά μόνοι μας στη μέση του πιο καμένου τουριστικά μήνα.
Κοιμηθήκαμε πλουσιότεροι.
Πέμπτη πρωί ξεκινάμε για το Νότο
https://www.google.com/maps/dir/Conacul+Drahneilor,+Ruscova,+%CE%A1%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1/47.4505986,25.5516335/Bicaz,+%CE%A1%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1/Siculeni/@46.4256426,25.7420554,12.13z/data=!4m21!4m20!1m5!1m1!1s0x47364f408da3b3dd:0x1c43996203af9c89!2m2!1d24.3563566!2d47.8062505!1m0!1m5!1m1!1s0x474aa6de107b0721:0x14bd8c8e87309c02!2m2!1d26.0853919!2d46.909583!1m5!1m1!1s0x474ad732cd19a55d:0x28946d7f72c7938b!2m2!1d25.7531516!2d46.4374818!3e0?entry=ttu&g_ep=EgoyMDI1MDgzMC4wIKXMDSoASAFQAw%3D%3D
Υπογραφές στο τζάμι της εισόδου.
Βρείτε τη δική μας.
Μάλλον το καλύτερο στιγμιότυπο του ταξιδιού.
Και δεν αστειευόταν , έτρεχε!
(Από τις σκιές δεξιά από τα μηχανάκια φαίνεται
πως βλέπετε το σπάνιο φαινόμενο της ολικής έκλειψης του GS
που συμβαίνει όταν ο Στέλιος μπαίνει ανάμεσα σε αυτό και στον φωτογράφο).
Τα ποδήλατα πάντα κλέβουν την καρδιά μας στις βόλτες,κυρίως
γιατί για να κινηθούν είναι απαραίτητο αυτό το πάνω κάτω με τα πετάλια.
Εδώ στην ρουμάνικη επαρχία λίγο παραπάνω γιατί είναι απλά
το κύριο μεταφορικό μέσο για πολύ κόσμο ανεξαρτήτως ηλικίας.
Μια πολύ χαλαρωτική κατάβαση με λίγα χωριά στο διάβα μας
και δρόμο με ανοιχτές στροφές άδειο και με δροσιά,δε θες τίποτε άλλο.
Τι βλέπουμε?
Τον 175 Β....
Έχει προηγηθεί ανάβαση με συνεχείς φουρκέτες ενωμένες
με μεγάλες ευθείες όπου το γκάζι ανοίγει τέρμα και το φρένο ακολυθεί στον ίδιο βαθμό.
Άλλη μια στριφτερή τεχνική διαδρομή δια χειρός Ιωάννη,
σε παλιότερη διέλευση από τα μέρη μας είχε διαφύγει
κι έτσι θα γινόταν και τώρα αν δεν διαφωνούσα έγκαιρα και στα ίσια ξέρετε με ποιά...
Ρολάρουμε νότια οι δρόμοι είναι ήσυχοι
Σε κάποιο σημείο το ήσυχο σήμερα ποτάμι έχει μια ιστορία θυμού
να διηγηθεί μέσα από αυτά που άφησε πίσω του
τα όρια ταχύτητας ειδικά εκτός των οικισμών
δεν δείχνει να απασχολούν κανέναν κι όσο δεν έχει χωριά πάμε σβέλτα.
Παράξενη εμπειρία,κάναμε αναστροφή για να τον βοηθήσουμε
και αρνούνταν ακόμα και τη βοήθεια για να σηκωθεί.
Αφού βεβαιωθήκαμε πως δεν διατρέχει κίνδυνο κι έχει πιεί τα πάντα γύρω του φύγαμε.
Φαράγγι Bicaz ,εντυπωσιακό σαν διέλευση
μέτρια επιλογή για διανυκτέρευση όπως και η πολύ τουριστική κόκκινη λίμνη λίγο πιο κάτω.
Το σπιτάκι μας το βράδυ ,
σταθερά καλές τιμές , ευγενικοί οικοδεσπότες,απόλαυση.
Παρασκευή η μέρα των πόλεων (που δεν τις μπορώ πια).
https://www.google.com/maps/dir/Conacul+Drahneilor,+Ruscova,+%CE%A1%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1/47.4505986,25.5516335/Bicaz,+%CE%A1%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1/Siculeni/@46.4256426,25.7420554,12.13z/data=!4m21!4m20!1m5!1m1!1s0x47364f408da3b3dd:0x1c43996203af9c89!2m2!1d24.3563566!2d47.8062505!1m0!1m5!1m1!1s0x474aa6de107b0721:0x14bd8c8e87309c02!2m2!1d26.0853919!2d46.909583!1m5!1m1!1s0x474ad732cd19a55d:0x28946d7f72c7938b!2m2!1d25.7531516!2d46.4374818!3e0?entry=ttu&g_ep=EgoyMDI1MDgzMC4wIKXMDSoASAFQAw%3D%3D
Ξυπνάμε 100 χλμ πιο πάνω από το πολύ όμορφο και περιποιημένο Brasov.
Τα καλύπτουμε γρήγορα κι απολαμβάνουμε πρωινό και καφέ
χαζεύοντας φάτσες και ρυθμό στην κεντρική πλατεία.
Το να περπατήσουμε κι άλλο στα στενά με τις στολές απορρίφθηκε λόγω ζέστης.
Και στη συνέχει η παλιά πληροφορία για τον ήσυχο 1Α έχει γίνει παρελθόν.
Ο δρόμος είναι ορεινός με στροφές και σκιές αλλά έχει γίνει η εναλλακτική διαδρομή για δεκάδες φορτηγά που ακολουθούνται από ατελείωτες ουρές Ι.Χ. ανήμπορων να ξεφύγουν.
Όλες αυτές οι διαδοχικές προσπεράσεις από 5 μοτοσυκλέτες
ήταν επικίνδυνη κατάσταση εκ φύσεως και θύμιζαν σκηνή από Playstation , και λίγα λέω.
Το κερασάκι η ατέλειωτη ουρά και στις δύο λωρίδες πριν το Pitesti,
δεν ήταν λίγες οι φορές που μείναμε ακίνητοι κι ανήμποροι να κάνουμε διήθηση.
Ευτυχώς ένας άδειος αυτοκινητόδρομος έκανε τα τελευταία χλμ
πριν το Βουκουρέστι παιχνιδάκι απλής υπομονής.
Mέσα στην πόλη για ανεφοδιασμό μοτό και αναβατών σε υγρά.
Ευτυχώς έλειπαν όλοι για μπάνιο στη Χανιώτη (Χαλκιδικής)
και δε ζήσαμε το μποτιλιάρισμα για το οποίο είναι φημισμένη η πόλη.
Ζήσαμε όμως μια ιδιαίτερη υποδοχή και συνάντηση μπροστά στο Κοινοβούλιο.
Η σπάνια ανοικτή 450 της Annelise μας πλησίασε
τα κορίτσια μας έπιασαν την κουβέντα και λίγες συλλεκτικές πόζες ήταν η φυσική συνέχεια!
Στα χωριά αυτό το λέγανε καμάκι αλλά εδώ ήταν τόσο ζεστή η κουβέντα
και τα χαμόγελα που οτιδήποτε άλλο περισσεύει.
Ακόμα δεν με έχω συγχωρήσει που αρνήθηκα να το κάνω
ένα κύκλο όταν μου το πρότεινε η ιδιοκτήτρια.
Ακολουθεί περιγραφή χωρίς φωτό της εξόδου από τη χώρα.
Επισκευές κρατούν μια λωρίδα στη γέφυρα στο Russe κλειστή
και ουρές χιλιομέτρων είναι μπροστά μας.
Οι ελιγμοί ανάμεσα σε νταλίκες και μικρά δίνουν
και παίρνουν ανάμεσα σε καρότσες και μπαριέρα δίχως αύριο
και με αλατοπίπερο τον αυστηρό έλεγχο κι επίπληξη σε 2 από εμάς
που ανέβηκαν στη διαχωριστική νησίδα και πηγαίναν άνετα.
Ήμουν έτοιμος να του κάνω δώρο μια βδομάδα στη Χανιώτη
όταν μας έφερε τα χαρτιά πίσω, δεν πειράζει , νέος ήταν, του χρόνου!
Αυτή η φωτογραφία στο σούρουπο μετά την απερίγραπτη μπόρα που γλυτώσαμε
μπαίνοντας στο πρατήριο περιέχει τον επίλογο του ταξιδιού.
''Να είμαστε γεροί να μας φέρνουν οι πελαργοί βενζίνες
να τριγυρνάμε και να επιστρέφουμε σοφότεροι.''
Arbanasi πάνω από την παλιά πρωτεύουσα της Βουλγαρίας το Veliko Taarnovo.
Η περιπέτεια στα βαλκανικά σοκάκια
με τους τοπικούς ξενοδόχους και την ασυνέπεια τους να μας βάζουν σε mini Baladeza.
7η ημέρα Σάββατο Arbanasi-Thessaloniki express.
Τρένο μεγάλων αποστάσεων με έφερε σε 6 ώρες πίσω.
Η διαδρομή δεν είχε κάτι που να θέλω να αποτυπώσω ,
μόνο για τον κίνδυνο των στενών του Simitli θα ξαναπώ
γιατί η κίνηση έχει ξεφύγει η υπομονή των οδηγών δεν είναι κάτι δεδομένο και θέλει μάτια 400.
Τα περί κοστολογίου θέλω να τα αποφύγω αλλά το ζητάτε,
Με λιγότερα από 600 ευρώ και δίχως να χρειαστεί
να μείνουμε στα αντίσκηνα που πάντα έχουμε μαζί
δίχως να χρειαστεί να μαγειρέψουμε κάτι πέρα από σαλάτες
η Ρουμανία είναι προορισμός για όλους.
Κάθε ημέρα εκεί ήθελε 25 ευρώ περίπου για το ύπνο και 20 ευρώ για ένα φουλαρισμένο τεπόζιτο που έβγαζε όλη τη βόλτα μιας και η κατανάλωση μας ήταν στα 5 λίτρα/100.
See ya!!
