Ασφάλτινα Ελληνικά Βουνά 14

 Με τη σφραγίδα και την υποστήριξη του Μ.Ο.Θ.

Με την υπογραφή της Βόρειας Παρέας ένα σχήμα που συνεχώς μεταβάλλεται

 έχει έδρα την οδό γέλιου πάνω σε ένα βουνό 

και σήμα τη θαλπωρή της αλληλεγγύης χωρίς  γιατί και πως ανάμεσα στους τυχερούς της. 

 

 

 

Φέτος οι διαδρομές στήθηκαν γύρω από το μεγάλο χρωστούμενο των Ασφάλτινων.

 

 

Την περιήγηση στους δρόμους και τα βουνά της Εύβοιας. 

Για να δούμε!

 

 

 

Ξεκινάμε Παρασκευή μετά τις δουλειές 

με συνενόηση να κάνουμε μια ανασυγκρότηση στην Ελασσόνα 

 

Μετά την Κατερίνη,μετά από 6 μήνες χωρίς βροχή...μάντεψε! 

Άγιος Δημήτριος Πιερίας

 

 

 

 Στο δρόμο για την Ελασσόνα όπου θα προλάβουμε τελικά την υπόλοιπη ομάδα

 

 

 

 

 Η πλατεία έχει γεμίσει μοτοσυκλέτες 14 χρόνια το ίδιο ραντεβού 

αλλά φέτος το νέο αίμα κλέβει την παράσταση από τα γεροντάκια τους παλιούς.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Σε κάθε γωνιά της χώρας υπάρχει ένας παλιός φίλος

 Φουλάρισμα στο Γιώργο έξω από τη Νίκαια της Λάρισας.

Να πάρω ένα αλλά θα το φτάνω ρε συ? 

 

 

 

 

 

Λίγο έξω από τα Φάρσαλα κοιτάζω πίσω προς τη Λάρισα και βλέπω τι γλυτώσαμε

 

 

 

 Στάση στην αρχηγό των γεύσεων τη Ρόζυ στη Δομοκό

το μαγαζί έχει τον καλύτερο γύρο της επικράτειας αλλά δε φτάνει για όλους. 

 

 

 

 

 Θανάσης με φόντο τα βουνά έξω από τη Γραβιά

 

 

Βαριέμαι , ο Χρήστος ετοιμάζεται 

 

αφήνει ένα κενό παίρνει φόρα περνάει από πάνω μας και χάνεται

 

 

 

 Στο μπαλκόνι έξω από τους Δελφούς

με τον απέραντο ελαιώνα του κάμπου της Άμφισσας

και τον Κορινθιακό στο βάθος.

Και πάλι με τη βοήθεια του φίλου Θέμη βρίσκουμε αυτό που χρειαζόμαστε λόγω αστοχίας υλικού 

λάστιχα για το Στέλιο στην Πάτρα,

μια πρωινή γκαζιά δρόμος και οι βόρειοι  φίλοι από δίπλα να το κάνουν ευκολότερο.

 

 

 

 

Φτάνουμε στα δωμάτια που έχουμε κλείσει στους Δελφούς 

με μια μικρή λεπτομέρεια να είναι πως αυτά βρίσκονται στην Αράχωβα

Δε βαριέσαι!!

 

 

 

Κατηφορίζοντας προς το υπέροχο εστιατόριο  Εν Δελφοίς 

για δείπνο η καλή μου έκλεισε τα 40000 χλμ  γουργουρίζοντας στη δροσιά

 

Η μοτοσυκλέτα μετά την αρχική γνωριμία σοκ με τους ήχους της κυλάει με μηδέν προβλήματα

και με το μεγάλο της αρνητικό σημείο να είναι η πενταετής εγγύηση που τη συνοδεύει. 

 

 

 

 Εν Δελφοίς ,εξαιρετική ποιότητα σε όλα τα πιάτα

 κι ένα χύμα ροζέ κρασί βγαλμένο από παραμύθι.

Αν και ο μέσα χώρος ήταν πολλά υποσχόμενος εμείς κάτσαμε στον αέρα κάτω από τα πλατάνια.

 

 

 

 

 

Πρωί Σαββάτου

 

 Στην Αράχωβα φουλάρουμε μοτοσυκλέτες και αναβάτες

 

 

 Γεια σου Κώστα!

 

 

 Οι δύο παλιοί Ινδιάνοι Κώτας και Άλεκ στο βάθος , αδέλφια εξ' αποστάσεως 

Μπροστά ο οδοστρωτήρας σετ Φόρμα - ΧΧ Νίκος 

και ο Μιχάλης ταχύτατος φανατικός  του Τερκενλή

(δεν πάει πουθενά χωρίς τσουρέκι από την Τσιμισκή) 

*όσοι δεν πιάνετε τα σχόλια θα σας τα πω από κοντά 

 

 

 

Ο υδραυλικός της καρδιάς μας!

Μαγικά δωμάτια οδηγίες με τον  classic τηλε-βόα 

που μετράει πιο πολλές συμμετοχές σε φεστιβαλ κι από τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου 

 

 

 

 

 

 Γιάννης Μάκης και νέο αίμα για να συνεχίσουμε τα Ασφάλτινα 

 

 

 

Κι ο Ιωάννης να ζει άδικα  το bulling αυτών που αγόρασαν μηχανάκι Temu 

μιας και ένα τέτοιο που οδηγούσε φέτος ήταν δανεικό

 

 

 

 

 

Πάμε εν χορώ και με το κέφι στα καλύτερα του

 

 

 

 

 

Αροστερά επάνω στις δροσιές! 

 

 

 και με το καλημέρα είμαστε στις μονοψήφιες θερμοκρασίες του Παρνασσού.

 

 

 

Οι λύκοι είναι όσοι και τα έλατα

Μεγάλη πολιτική κουβέντα από έναν απλό βοσκό του βουνού. 

 

 

Όσοι επέλεξαν να ακολουθήσουν κατά γράμμα τον προτεινόμενο χάρτη γίνονται  σύντομα ένα 

 

 

 

 

με το αδιαπέραστο πέπλο ομίχλης που έχει κατέβει 

στα μεγάλα υψόμετρα κοντά στις πίστες χιονοδρομίας .

 

 

 

 Δεν υπάρχει άλλη λύση από την οδήγηση με χαμηλές ταχύτητες 

μιας και ο δρόμος δεν έχει ούτε διαγράμμιση.

Μένουμε ο ένας κοντά στον άλλον κι από ένα σημείο και μετά

με αναμμένα τα alarm και με πολύ υπομονή.

 

 

 

 

 

Στη Φτερόλακκα η ομίχλη τούβλο.....φτάσαμε να ψάχνουμε την άκρη του parking 

σε αναζήτηση του δρόμου που συνεχίζει προς τα ...εγκόσμια 

 

Ο Θανάσης μπροστά ακλόνητος και με καφεδάκι εν κινήσει !

Η θερμοκρασία τα λέει όλα,

τα Ασφάλτινα μας προσφέρουν και πάλι μια πλήρη καιρική εμπειρία!

 

 

 

 

 Κοντά στην Αμφίκλεια συνερχόμαστε από το κρύο

και πιάνουμε το δρόμο για Ξυλικούς που θα μας βάλει μέσα στο Μενδενίτσα pass 

 

 

Λίγο πιο κάτω μου έρχεται να κάνουμε μια παράκαμψη μέτρων για να εξερευνήσουμε τον παρατημένο

 Σιδηροδρομικό Σταθμό Αμφίκλειας

 

 

 

 

 

 

 

 

 Οι γραμμές δεν πάνε πλέον πουθενά.

Έχουμε εκτροχιαστεί  ,όλοι το νιώθουν όλοι το συζητάνε 

την ώρα της πράξης σκουρία σαν αυτήν που είχε πάνω στην τροχιά.

 

 

 

 

Το πέρασμα από το χωριό Ξυλικοί έχει τη στάση του  σε μια συγκεκριμένη αυλή.

Πόσο θα ήθελα να μαθαίναμε την ιστορία που έφερε αυτήν την ιδιότυπη παρέα εδώ πάνω

 

 

 

 Και στο βάθος ο Μαλλιακός!

Ατέλειωτη Ελλάδα μικρός τόπος με δεκάδες συνεχείς εναλλαγές στην τοπογραφία. 

 

 

 Μια ωραία έκπληξη είναι η πορεία προς τη Γλύφα μόνο από τους παράδρομους της Εθνικής.

Είδαμε χωριά όπως η Πελασγία που τα ξέραμε μόνο από τους σταθμούς διοδίων 

καφενεία με ντόπιους και δρόμους μέσα στους ατέλειωτους ελαιώνες 

που δεν ξέραμε καν ότι υπάρχουν. 

 

 

 Κι όλι μαζί στο πλοίο να δούμε αν η Εύβοια χωράει τόση ξενοιασιά.

 

 

 Μπαρμπαδες!

 

 

Greece 

 

 

 Στο νησί έχουμε δύο επιλογές διαδρομής.

Μέχρι το Προκόπι θα κινηθούμε όλοι μαζί αλλά απλωμένοι

 με την κάθε μικρή ομάδα να διαλέγει το ρυθμό της.

Το ομαδικό ταξίδι είναι απόλαυση όταν όλοι είναι ικανοί να το κάνουν και μόνοι τους. 

 

Απόγευμα πλέον και οι λίγοι τολμηροί μπαίνουμε στο χωμάτινο πέρασμα του Σαρακήνικου

Έχουμε πάρει δυνάμεις από άλλο ένα εκπληκτικής ποιότητας γεύμα 

στο φιλόξενο ''Μπαλκόνι του Αιγαίου'' πρόταση του Χρήστου 

που είναι παλιός γνώριμος της περιοχής και πολύτιμος πλοηγός σε χώμα αλλά και άσφαλτο 

Σύμμαχος ο στεγνός καιρός μιας και τα γκρέμια καραδοκούν χωρίς καμμία προφύλαξη. 

 

 

 

 

 

 

 Όπως έλεγα το βράδυ στα παιδιά χαριτολογώντας,αν πέσεις δε χτυπάς αλλά πνίγεσαι!

 

 

 

 Τα πατήματα των αυτοκινήτων είναι καθαρά από πέτρες κλπ εμπόδια

 αλλά δεν υπάρχει περιθώριο λάθους.

 

 

 Σήμανση για το παρκάρισμα σε τοπικό ξωκλήσι ,

μπογιά πάνω σε χώμα περιμένει την πρώτη βροχή για να ταξιδέψει στο άγνωστο. 

Το εφήμερο των έργων της χώρας σε μια εικόνα

 

 

Για άλλη μια φορά έχω πάθει πλάκα με το τι κρύβει η Ελλάδα σε κάθε της γωνιά. 

 

 

Παρατημένος κτηνοτροφικός οικισμός στο χωματόδρομο από το Λιμνιώνα προς τη Χιλιαδού 

 

 Οι φωτογραφίες είναι απλές και εν κινήσει μιας και η μέρα μικραίνει όλο και περισσότερο και είναι καλό να φτάσουμε πριν βγουν για τον απογευματινό περίπατο τους τα αγριογούρουνα.

 

 

 Στο βάθος ο Ευβοικός κόλπος.

 

 

Μα να δω από πού , τελικά οι δρόμοι ήταν δύο και τα GPS είχαν 3 γνώμες. 

Το δικό μου τα έδωσε όλα δείχνοντας να πάω δεξιά και γράφοντας σε 10 μέτρα κάντε αριστερά. 

Ούτε η συμπαθής τάξη των  ψηφοφόρων δεν έχει  τέτοιο μπέρδεμα! 

 

 

 

 Βράδυ Σαββάτου και στο χώρο του Steni Hotel 

γίνεται το αδιαχώρητο από μοτοσυκλέτες κάθε είδους

 

 

 

 Η premium γωνιά,αν δεν ήταν η εγγύηση και η ενοχλητική ερμηνεία της

 θα είμασταν ντιπ απ΄τς πρώτοι!

 

 

 

 Το πρωί της Κυριακής μας βρίσκει προβληματισμένους.

Ο κύκλος μέχρι την Κύμη θα γίνει με συννεφιά δροσιά και στεγνό δρόμο.

 

 

 

 

 Στο σημείο που φιγουράρει χρόνια τώρα στο εξώφυλλο 

της ταξιδιωτικής μας βιβλιοθήκης

είχα να πάω από τότε.

Από την Ανατολή στο Αιγαίο που σημάδεψε εκδρομικά μια ολόκληρη περίοδο. 

 http://gone4riding.blogspot.com/2017/03/a-cavo-doro.html

 

Οι άνθρωποι αλλάζουν το πάθος και η φλόγα είναι το ζητούμενο. 

 

 

 

 Καφεδάκι ανέμελο στην πλατεία της Κύμης.

Αλλά όλα δείχνουν πως το μεσημέρι θα πρέπει να επισπεύσουμε 

την επιστροφή και κυρίως να διασχίσουμε έγκαιρα το Θεσσαλικό κάμπο.

 

 

Καταλήγουμε πως μετά τη Χαλκίδα και με λίγες παρακάμψεις ως τη Θήβα 

θα μείνουμε στην ασφάλεια της Εθνικής Οδού. 

 

 Λάρισα και το νερό έχει αρχίσει να πέφτει κατά τας προβλέψεις.

 

 

 

 

Δυο ώρες μετά μπαίνω στην απαστράπτουσα 

...από τους μισο βρεγμένους γλιτσιασμένους δρόμους της Θεσσαλονίκης

την πρωτεύουσα της βόρειας Παρέας αλλά και της βόρειας αδιαφορίας και αποδοχής. 

 

Χωρίς να πέσω πέφτω στην αγκαλιά της οικογένειας 

 

See ya!