Χίλια δέκα μυστικά μήκους 10 χιλιομέτρων

 Η σημερινή καταδρομική στα ορεινά σύνορα Πιερίας και Ημαθίας είχε στόχο ένα χρωστούμενο.

 

Να δω αν ο δρόμος που ξεκινάει από τη θέση Αη Λιάς ανάμεσα στα Ριζζώματα και το Ελατοχώρι φτάνει μέχρι το χωριό Καταφύγι και σε τι κατάσταση είναι στο χωμάτινο κομμάτι του.

 https://www.google.com/maps/dir/%CE%92%CE%AD%CF%81%CE%BF%CE%B9%CE%B1+591+32/%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CF%8D%CE%B4%CE%B5%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%BF/40.3343868,22.2286337/%CE%95%CE%BE%CE%BF%CF%87%CE%B9%CE%BA%CE%AE+%CE%A4%CE%B1%CE%B2%CE%AD%CF%81%CE%BD%CE%B1+%CE%91%CE%B7%CE%BB%CE%B9%CE%AC%CF%82/%CE%A3%CF%86%CE%B7%CE%BA%CE%B9%CE%AC/40.4131983,22.1944372/%CE%92%CE%AD%CF%81%CE%BF%CE%B9%CE%B1/@40.4109743,22.192048,6541m/data=!3m1!1e3!4m34!4m33!1m5!1m1!1s0x1357929b585a717b:0xeb32bf959919125a!2m2!1d22.2052162!2d40.5193618!1m5!1m1!1s0x1357f4b2c66f7e29:0x7afc6d751d1df2c5!2m2!1d22.2382953!2d40.4201682!1m0!1m5!1m1!1s0x1357f576969cf21d:0x256b924e391ef0a1!2m2!1d22.2526004!2d40.3612456!1m5!1m1!1s0x13578ae91cc5c29b:0xe7ca49b04c415080!2m2!1d22.2113777!2d40.3856573!1m0!1m5!1m1!1s0x1357929b585a717b:0xeb32bf959919125a!2m2!1d22.2052162!2d40.5193618!3e0?entry=ttu&g_ep=EgoyMDI1MDkxNy4wIKXMDSoASAFQAw%3D%3D

Μετάβαση στη Βέροια με εξπρές διαδικασία φουλάρισμα και πάμε.

Ανεβαίνω από την πλευρά του Πολύδενδρου

 

 με σκοπό αν όλα πάνε καλά να γυρίσω μέσω Σφηκιάς.

 

Μέσα στο χωριό η μυρωδιά από την ψησταριά είναι μαγνήτης ,

αλλά ας περιμένει να τελειώσει το ψάξιμο. 

 

 

 

 

 

 

 

Από τη στιγμή που αφήνεις πίσω σου τον κεντρικό δρόμο  

 

 

 

 

 

 η δροσιά και ο ίσκιος είναι πολύτιμη παρέα.

 

Πρώτο σημείο που παίρνεις στίγμα για το που περίπου βρίσκεσαι 

 

 

 Έχεις απογειωθεί από τα κοινά!

Έχεις αφήσει πίσω σου τους καφέδες και την Τσιμισκή 

τα απαραίτητα ψώνια που ίσως τελικά δε σου χρειάζονται  

τη ζέστη που επιμένει στον κάμπο 

 

 

 Λόγω της έντονης υλοτομίας ο δρόμος έχει εμπόδια

 και γλυστράει οπότε ο χαμηλός ρυθμός επιβάλλεται

 

 

 

 

 

 

 

 

 Περίπου 10 χλμ από τον κεντρικό η άσφαλτος σταματάει.

Ψάχνοντας τώρα που γράφω το χάρτη βλέπω ότι 

έφτασα πολύ κοντά στο χιονοδρομικό του Ελατοχωρίου 

κι αν το έβρισκα από εκεί και μετά ο δρόμος για το Καταφύγι είναι γνωστός 

βατός και ιδιαίτερα χρωματιστός το φθινόπωρο,

που σημαίνει ότι σύντομα θα ξαναέρθουμε πιο πολλοί και πιο οργανωμένοι.

 

 

 Έχουν βάλει την πινακίδα για αυτούς που αφήνουν το χώμα και μπαίνουν στην... άσφαλτο.

Ωραίοι. 

 

 

Κλασσική πόζα δήθεν περιπέτειας ......50 μέτρα από την άσφαλτο 

 

 

 Αν κατάλαβα καλά κάποτε ήταν ταβέρνα στην καρδιά του βουνού.

 

 

Οι εγκαταστάσεις στο σημείο εκείνο παρατημένες πλέον αλλά μαρτυρούν

 πως κάποτε έγινε προσπάθεια να φτιαχτεί κάτι. 

 

 

 

 

 

 

Πάμε σιγά σιγά πίσω στη διασταύρωση για ανεφοδιασμό αναβάτη!

 

 

 

 

 Το ταβερνάκι Αη Λιάς είναι άλλη μια όαση στο θολό σκηνικό

 της -πολλές φορές- αναίτια  υπερτιμημένης εστίασης.

 

 

 Το τρίπτυχο της ευτυχίας κρέας στη γάστρα  χωριάτικη σε τιμή χωριού και ΚΡΥΑ μπύρα.

 

 

Στο τέλος γλυκό και παγωτό όπως έμεινα κι εγώ βλέποντας τις προ δεκαετίας χρεώσεις! 

 

 

 Κατεβαίνω από τη Σφηκιά και ξαφνικά η ορεινή δροσιά είναι παρελθόν.

Παρά το σοκ των 30 βαθμών κάνω μια μικρή παράκαμψη μέχρι το κιόσκι των ψαράδων,θα τη δείτε στο χάρτη που ανέβασα πιο πάνω αλλά έχει πλέον και ταμπέλα. 

 

 

 Ο δρόμος της επιστροφής είναι ανοιχτός έτσι και πάλι με ρυθμό εξπρές σε λιγότερο

από μία ώρα είμαι πίσω στη δροσιά του σπιτιού

 

See ya!