Τηλέφωνο από το Νίκο της Βελμαρ.
Η μοτοσυκλέτα είναι εδώ έτοιμη για συνέντευξη!
Κι εγώ που λιώνω στο εξοχικό και έχω βαρεθεί τα 6 άλογα της εξωλέμβιας άλλο που δεν ήθελα.
Πρώτη στάση έξω από τον Άγιο Πρόδρομο.
Η μοτοσυκλέτα είναι εξαιρετικά γρήγορη και η αίσθηση που προσφέρει το μεγάλο τιμόνι μοναδική.
Νιώθεις πως θα κάνει πράξη στο δρόμο όποια εντολή κι αν σκεφτείς να του δώσεις
από επιτόπια αναστροφή σχεδόν γύρω από τον εαυτό του
μέχρι πλάγιασμα στις γρήγορες ανοιχτές στροφές πριν τη Βάβδο.
Στο χώμα την ακούς να κελαηδάει,
παρά το γεγονός ότι οι αναρτήσεις είναι προ-ρυθμισμένες για χρήση δρόμου
και τα λάστιχα ένα απλό σετ 80/20 μπορείς να ανεβάσεις ρυθμό
με το σύνολο να αισθάνεται άνετα καταπίνοντας την όποια ανωμαλία.
Δεν υπάρχει τίποτα που να τρίζει ούτε πύργος ούτε περιττά εξαρτηματάκια μόνο η μεγάλη τιμόνα και ο αέρας στο πρόσωπο που χαλαρώνει από το χαμόγελο 20χρονου που όπως ήταν φυσικό απέκτησα.
Θα μπορούσα να τριγυρνάω όλη μέρα στα δρομάκια του Χολομώντα.
Κρατάω την όρεξη για τις πιο δροσερές μέρες που έρχονται μετά το Σεπτέμβριο.
Ταξιάρχης δύο ώρες μετά.
Αυτήν την πηρουνάρα ανυπομονώ να τη ρυθμίσω σωστά
και να τη δοκιμάσω κόντρα σε πέτρες και νεροφαγιές
Στάση για παγωτάκι και αναπλήρωση υγρών μιας και η ζέστη δεν αστειεύεται.
Εικόνα ανεμελιάς σάκος και λοιπά αφημένα στο τιμόνι ,κουβέντα με τα παιδιά στο παντοπωλείο
και ένα ελαφρύ ώχχχ στο άκουσμα της τιμής που μοιάζει να είναι το μόνο ''πρόβλημα'' της R 12 GS.
Ραντεβού στο πέσιμο των φύλλων για περισσότερη κουβέντα περί αναρτήσεων και δυνατοτήτων!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ενα σχόλιο