Η βόλτα αυτή ξεκίνησε να σχεδιάζεται ως ομαδική
αλλά σειρά συμπτώσεων και απρόοπτων γεγονότων
αυτό δηλαδή που με μια μικρή λέξη λέμε ζωή
την μετέτρεψαν σε ταξιδάκι του μέλιτος για εμένα και το κορίτσι μου.
Κάθε εμπόδιο σε -πολύ- καλό και δε βαριέσαι , βάζω στο ραδιόφωνο ένα γαλλικό τραγουδάκι
κι ανοίγω τους σκονισμένους βαλκανικούς χάρτες μου.
Θα περάσουμε από τα γνωστά της μιας και μοναδικής μου εξόρμησης στο Montenegro
αλλά θα ψάξουμε και τα ορεινά δρομάκια που υποτίθεται
πως γυρίστηκε μια από τις εκδοχές του James Bond.
Πρώτη μέρα Πέμπτη 12 Ιουνίου
και είμαστε από πολύ νωρίς στο δρόμο
για να αποφύγουμε τη μεσημεριανή απότομη άνοδο της θερμοκρασίας.
Μέχρι τα Σκόπια πάω αγκαλιά με τα όρια ,
με αποτέλεσμα το χάσιμο χρόνου ύπουλα.
Η είσοδος στον παράδεισο του προσιτού καύσιμου που λέγεται Βαλκάνια.
Εδώ στο Κόσοβο μάλιστα όπως και στον προορισμό μας
το επίσημο νόμισμα είναι το δικό μας ''σκληρό'' ευρώ
Στη χώρα αυτή όλοι μας λένε να προσέχουμε κι εγώ δεν έχω καταλάβει
τι άλλο πέρα από τους τρελούς βαλκάνιους οδηγούς που βρίσκονται παντού.
Μέχρι την Pristina υπάρχει μια δρομάρα άλλο πράγμα κι ενώ όπως είπα έχουμε φτάσει ως τα Σκόπια
κρατημένοι στα όρια εδώ κινούμαι με + 50 αντιγράφοντας τους ντόπιους.
Γρήγορα θα στρίψουμε δυτικά και θα υποστούμε τον επαρχιακό
που έχει ποικιλία μπελάδων ,κίνηση , έργα , ολισθηρότητα,παλαβούς ....σαν στο σπίτι μας ένα πράγμα.
Μη σας μπερδεύει το brand το σκηνικό είναι αμιγώς βαλκανικό
με μουσική ντόπια στο διαπασών και βαρεμένους από τη ζέστα υπαλλήλους.
Μετά το Peje αλλάζουμε χώρα αλλά και διάκοσμο.
Στάση σε ένα στολίδι του βουνού για αναπλήρωση υγρών και ξεμούδιασμα.
Το προσωπικό στο βενζινάδικο του κάμπου βαριέται και πάλι ασύστολα
και η βλοσυρή με βάψιμο καλησπερούς σε Β' μπιτσόμπαρο
δεν με αφήνει να πάω στη φρεκοσφουγγαρισμένη τουαλέτα Της ,
Κλάιν.......Ψάχνω και βρίσκω υπαίθρια αυτοσχέδια the balkan way.
Έξω από το Kolasin η δροσιά κρατάει ικανοποιητικά και είναι ώρα για κολατσιό,
είμαστε άλλωστε ένα γεμάτο 6ωρο στο δρόμο
Ε καλά τέτοια ώρα τι , θα μας πιάσει μια απλή ομελέτα?
Φέρε δυό α λα Μποζίδη να δυναμώσουμε!
Βάσει GPS θα ανέβουμε στα ψηλά μέσω του R 18 που είναι τελικά και η μόνη επιλογή
μιας και ο P4 είναι πειστικά κλειστός λόγω έργων νότια της μεγάλης γέφυρας του Tara.
Ιδιαίτερη εντύπωση μου κάνει το ντουμάνι που αφήνουν τα diesel
κάθε φορά που έπιανα τη μυρωδιά μέσα στα δάση ήξερα πως σε ένα λεπτό
θα φτάσω ένα από τα σαραβαλάκια που ξεφορτώθηκε
εδώ κάτω στο ''βαλκανικό άλλο'' η Ευρωπαική αγορά.
Στη μέση του πουθενά βλέπω τον τύπο χαλαρό στην άκρη του δρόμου.
Χαιρετιόμαστε και 50 μέτρα μετά με τσιμπάει η μύγα της ειδικής περιήγησης
και λέω στην Ειρήνη , γυρνάμε?
Και δε γυρνάμε?
Γεμίζουμε τα μπουκάλια με παγωμένο νερό από την πηγή στο διπλανό λιβαδι , μιλάμε
( δίχως να πιάνει ο ένας τι λέει ο άλλος) χαιρετάμε και συνεχίζουμε!
Δεν υπάρχει γιατί, αυτά τα κουσούρια τα έχεις εκ γενετής.
Φτάνουμε ντάλα μεσημέρι στο ευτυχώς δροσερό Zabljak και ψάχνουμε για δωμάτιο.
Επιμένοντας στον παλιό τρόπο βρίσκουμε μια κυρία στην αυλή της
κι αυτή μας πηγαίνει στα σπιτάκια που νοικιάζει.
Συναλλαγή παραδοσιακά με αληθινό κι όχι ηλεκτρονικό πενηντάρικο κι είμαστε στο υπέροχο δίπατο σπιτάκι με θέα στα υψίπεδα και ατέλειωτο χάζι στα κάθε είδους μοτόρια που περνάνε ασταμάτητα .
Να ο Ιούνιος που ονειρευόμουν!
Νύχτα στο τραπεζάκι έξω , δίπλα στη διπλοκλειδωμένη μηχανή ,
η δροσιά και η ανεμελιά της στιγμής δε μεταφέρονται παρά μόνο με τα λόγια.
Κάναμε και μια μικρή βόλτα στην πόλη έτσι για την κίνηση αλλά δε μας κάλυψε.
Είναι και η κούραση μαζεμένη γυρνάμε στο καλυβάκι μας.
Ημερα 2η
Zabljak - Durmitor tour
Το πρωί η χαρά είναι πίσω στη θέση της
Μπράβο....αυτός είναι καφές!
Έχουμε συμφωνήσει η βόλτα να έχει περπάτημα για όποιον το αντέχει
και ο γύρος της λίμνης κοντά στο Zabljak είναι ''εκ των ουκ άνευ'' αν είσαι τριγύρω..
Εγώ επιλέγω να μην πιέσω ότι πονάει και αράζω με καλή παρέα
σε ένα ξύλινο παγκάκι ρουφώντας άπληστα τις εικόνες και τα οξυγόνα του κρύου πρωινού.
Και την ησυχία, μα πόσο θόρυβο κάνει στις σκέψεις η απόλυτη ησυχία...
Λίγη βόλτα στο μονοπάτι μου έκανε πολύ καλό
Η παρέα
Πάμε οδικώς πλέον για το κλασικό πάσο του Durmitor
Το πολυ - φωτογραφημένο πλαίσιο ,
όλες οι φυλές του δρόμου είναι και εδώ!
Λίγο πιο κάτω τρολάρω το χωμάτινο χαρακτήρα της 1300 βγάζοντας φωτό 'ψεύτικης' περιπέτειας!
Ο δρόμος είναι απόλαυση δροσιά ελάχιστη κίνηση καθαρή ατμόσφαιρα και με θέα όσο πιάνει το μάτι.
Στο Trsa που είναι χωριό-σταυροδρόμι θα πάρουμε πληροφορίες από τον σερβιτόρο
για το δρομάκι που πάει πίσω , αλλά από την σχετικά άγνωστη πίσω μεριά.
Πρώτα θα κατεβούμε μέχρι το Pluzine να δούμε από τι ζέστα γλυτώνουμε επιλέγοντας μόνο βουνό αλλά και τον χαρακτηριστικό δρόμο με τα συνεχή στριφτερά τούνελ που σε κατεβάζει σε αυτό.
Επιστροφή τρέχοντας στο Trsa και η περιπέτεια ξεκινά ακολουθώντας τους ...Ιταλούς που φαίνεται να ξέρουν το δρόμο,Μέχρι την πρώτη στροφή που τους άφησα πριν μου φάνε τα τακάκια.
όλο μυστικά δρομάκια και οικισμοί για πραγματικά εναλλακτική διαμονή στην καρδιά του πάρκου.
Οι καφέ ταμπέλες με την ένδειξη Panoramic Roads
είναι το κλείδί της καλοπέρασης στο ορεινό Μαυροβούνιο.
Το δρομάκι αυτό θα πρέπει να έχει ενδιαφέρον τον Αύγουστο.
Σε πολλά σημεία δεν χωράει καν η μηχανή με αυτοκίνητο από απέναντι ενώ μια δυο φουρκέτες θέλουν το μάστορα τους για να περάσεις με μεγάλη φορτωμένη μοτοσυκλέτα.
Η θέα όμως στα ανοίγματα προς τις κορυφές σε αποζημιώνει
Στάση στις δροσιές για ένα σνακ και για να γίνουμε έστω και για λίγο ένα κομμάτι της ήρεμης φύσης.
Η θέα προς το φαράγγι του ποταμού Tara είναι σαν από αεροπλάνο
Hey you...
ΩΩραίες όταν είναι στην έκθεση γυαλισμένες
αλλά ακόμα πιο ωραίες στο φυσικό τους περιβάλλον.
Πίσω στο Zabljak βολεύομαστε πάλι με τον κλασσικό τρόπο
σε δωματιάκι με όλες τις ανέσεις και τιμή πάτωμα στα 35 ευρώ.
Γύρω μας τρέχει ένας ωραίος διαγωνισμός ομοιομορφίας στα σπιτάκια.
Έχουν βέβαια ξεκινήσει και οι υπερπαραγωγές που θα φέρουν την αλλοίωση,θα δείξει.
Το βράδυ μας έχει μαγείρεμα στο σπιτάκι και ξεκούραση.
Ημέρα 3η
Zablgak-Plav
Ξεκινάμε και πάλι νωρίς το πρωί
με πρώτη στάση τη γνωστή γέφυρα στο φαράγγι Tara
Τα συστήματα πλοήγησης ενημερώνουν για τον κλειστό P4 κι ο ντόπιος ταξιτζής το επιβεβαιώνει.
Φεύγουμε ανατολικά μέσα σε υπέροχο δροσερό δάσος με καλή άσφαλτο
αλλά και οι δύο επιλογές που μας δίνουν οι συσκευές καταλήγουν σε χωματόδρομο..
Στον πρώτο επέμεινα επί 5 χιλιόμετρα μέχρι τη στιγμή που μου έδειξε
να μπω σε πολύ στενό αμφιλεγόμενο δασικό δρομάκι.
Στο σημείο αυτό το άτυπο πρωτόκολλο ασφαλείας ,
αυτό που σε απλή γλώσσα ρωτάει και τι θα γίνει αν ? (πέσεις ,πάθεις λάστιχο κλπ)
έδειξε μεταβολή και πίσω στον κεντρικό δρόμο.
Με τα πολλά ξαναβρεθήκαμε στον R 18
και σε μια πολύ καλά κρυμμένη γωνιά του κάναμε τη στάση μας για έναν ωραίο ορεινό καφέ.
Υπό το άγρυπνο βλέμμα της βαλκάνιας γιαγιάς
Τραπεζάκι με πατέντα σταθερής ψύξης των ποτών με φυσικό τρόπο !
Αυτός είναι καφές,
τιμή στο μονόευρο που πλέον χαιρετά ΚΑΙ τα Βαλκάνια με ελαφρά πηδηματάκια.
Και εκεί που το τζι ( όπως λέει ο Μαρκος το GPS)
μας δείχνει δρόμο στριφτερό δασικό και δροσερό,
πάρε τη φαγάνα σου και το προσωρινό ευτυχώς κλείσιμο.
Μόλις άφησε λίγο χώρο το πέρασα μονός (όπως το βλέπετε)
με το χειριστή να κορνάρει έκπληκτος και την Ειρήνη να απορεί
με την εφηβική εντουράδικη φλέβα που δε λέει να κλείσει ούτε με τα χρόνια ούτε με τίποτα.
Συνεχίζουμε με τον δρόμο να είναι σε ορισμένα σημεία σωρός
από μεγάλες πέτρες πατημένες πρόχειρα.
Η απορία μου λύθηκε όταν μέρες μετά το google maps
άρχισε επιτέλους να τον δείχνει κλειστό στην κυκλοφορία.
Φτάνουμε στο Plav και ξεκινάμε την αναζήτηση του Grebaje,
που είναι εκτός από κοιλάδα ένα μικρό καλά καμουφλαρισμένο
ανάμεσα σε μεγάλες ορθοπλαγιές εθνικό πάρκο.
Πρώτη προσπάθεια άκυρη αφού μαθαίνουμε από ντόπιο σε σπαστά Αγγλικά
πως ναι μεν είμαστε στην κοιλάδα αλλά το πάρκο είναι λίγα χλμ πιο πέρα.
Βαλκάνια....
όρεξη να έχεις να χάνεσαι με τις ώρες.
Ο επιμένων νικά και φτάνει μέχρι την άκρη του δρόμου.
Το σκηνικό είναι εξαιρετικό κι εμείς τυχεροί που ακούσαμε τον Κώστα όταν μας το πρότεινε.
Σπιτάκια μέσα στο δάσος καναδυό εστιατόρια με ξύλινο διάκοσμο ένα μεγάλο πλάτωμα για σκηνάκια
και το βασικότερο , κόσμος με κουλτούρα βουνού if ypu know what i mean.
Μετά τη μικρή βόλτα στις γωνιές του και υπό το βλέμμα των κορυφών
που σιγά σιγά κρύβουν τον ήλιο και φέρνουν την πολυπόθητη δροσιά...
Ώρα για τις εορταστικές της ανακάλυψης ....μπύρες!
Κι αμέσως στο πνεύμα της γειτονιάς.
Χαλάρωση!
Εξαιρετική παρέα μπορώ να τα χαζεύω με τις ώρες.
Ημέρα 4η
Grebaje-Kolasin
Το πρωί μας βρίσκει κουκουλωμένους και με τα χέρια στις τσέπες
με ένα εντυπωσιακό μονοψήφιο στο θερμόμετρο.
Σήμερα (μόλις ξεπαγώσουμε) θα κάνουμε ένα πέρασμα
από την Αλβανία με σκοπό να δούμε τον φημισμένο SH 20
το δρόμο που προλάβαμε με το Μάνο ως απαιτητικό χαλικόδρομο πολλά χρόνια πριν
και που πλέον φημίζεται για τη μερακλίδικη ασφαλτόστρωση του .
Δίπλα στα σύνορα όπου πιάνουμε κουβέντα με έναν ωραίο και χύμα Νεοζηλανδό ξεκινούν τα ωραία.
Τα πράγματα πήγαν καλά για Αλβανία , η κίνηση ήταν μηδαμινή
ενώ απολαύσαμε κι ένα πολύ ωραίο πρωινό σερβιρισμένο από ευγενικούς ανθρώπους.
O αδιαμφισβήτητος σταρ του πρωινού!
Βέβαια λίγο μετά μας πρόλαβε η ζέστη.
Θέα από την κορυφή του SH 20 στάση για νεράκι και κουβέντα με τον καντινιέρη.
Στην εύλογη απορία του για το πού ξέρω ότι μιλάει Ελληνικά
του απάντησα σε έκοψα από την ξαναβαμμένη κινέζικη πάπια ....και του έκοψα και το βήχα!
Μπαίνουμε ξανά στο Μαυροβούνιο,θυμάμαι τα κρυστάλλινα νερά στα ποτάμια του .
Προσπαθήσαμε να βρούμε μια ασφαλή δίοδο μέχρι τα πεντακάθαρα νερά
αλλά έπρεπε να αφήσουμε τη μοτοσυκλέτα αφύλακτη και το αποφύγαμε.
Εδω ο τοπικός πληθυσμός μας μπλοκάρει τη διέλευση και το περαιτέρω ψάξιμο
με ιδιαίτερη και αποτελεσματική τακτική.
Σε λίγο τρώμε ένα παραλίγο 40αρι στον κάμπο της πρωτεύουσας κι ευτυχώς ο καινούριος αυτοκινητόδρομος μας οδηγεί στα δροσερά βουνά σε χρόνο μηδέν.
Σε όλο το ταξίδι αυτό κυνηγάω μνήμες και κάνω συγκρίσεις λες και θα βγει τίποτα.
Άλλες τις απολαμβάνω άλλες βγάζουν απογοήτευση
όπως αυτή η απογευματινή επίσκεψη στο Biogradska Νational Park.
Το σημείο ελεύθερης κατασκήνωσης έγινε ένα γεμάτο κούρσες parking
η ησυχία των νερών πήγε περίπατο από τις φωνές των τουριστών που ξεφόρτωσε το πούλμαν
η ταβέρνα που ακούγαμε το Γιάννη και το κορίτσι του που ονειρευόταν
να κατακτήσουν τον κόσμο με το ΧΤάκι τους έβαλε πλέον μουσικές (κάτι σαν τοπικό Καρρά)...
Οι καιροί αλλάζουν ,θα κρατήσω την χαρά που ένιωσα βρίσκοντας στη θέση τους
πάνω στη σέλα αφύλακτα για μία ώρα , τα ωραία μου γάντια.
Το Kolasin όπου θα μείνουμε σήμερα είναι μια συμπαθητική ορεινή κωμόπολη.
Χαζέψαμε τη ζωή της στον κεντρικό πεζόδρομο όπου φάγαμε
και πάλι καλά και σε πολύ προσγειωμένες τιμές.
Το βράδυ ζήσαμε τις δικές μας στιγμές James Bond
στο υπέροχο διαμέρισμα που είχαμε κλείσει στην άκρη της πόλης.
Η πολυτέλεια σε λίγες εικόνες,με αντίτιμο κάπου κοντά στα 50 ευρώ!
5η ημέρα
Πρωινή αναχώρηση επόμενη στάση Θεσσαλονίκη.
Μέσα στα αναμνηστικά του μυαλού βάζω και τα εισιτήρια
που δώσαμε στα τρία Εθνικά πάρκα που επισκεφτήκαμε.
5,4,3 ευρώ κατά σειρά και κατ'άτομο.
Και πάλι στο δρόμο υπό ιδανικές καιρικές συνθήκες που ήταν και το κερασάκι της εκδρομής.
Η προτροπή της Ειρήνης ήταν να δείξω και την κακή βαλκανική πλευρά της μικρής αυτής χώρας.
Όντως σε κάποια σημεία τα σκουπίδια θυμίζουν ξέρετε τι ,
και ειδικά χθες έξω από την Podgorica κάναμε μια διέλευση από εκεί που δεν έπρεπε
έχοντας σαφώς άγνοια του κινδύνου που έκρυβε το μειονοτικό άβατο.
Πιάνουμε το δροσερό ανήφορο που θα μας βγάλει στα σύνορα με το Κόσοβο
Μία εικόνα χίλιες λέξεις.
Με γρήγορο ρυθμό και στόχο να αποφύγουμε όσο γίνεται την μεσημεριανή ζέστη
κατηφορίζουμε μέχρι τα Σκόπια κι από εκεί προς τους Ευζώνους.
Η ευχάριστη έκπληξη της ημέρας, ένα σμήνος από βέσπες
που κατέβαιναν από τη μεγάλη συνάντηση των φανατικών του είδους στο Novi Sad.
Κάποιες με προορισμό την έδρα τους στην Κωνσταντινούπολη και 3 δικές μας
με τη μία που ήταν μάλιστα και η παλαιότερη
να ξεχωρίζει ερχόμενη από τη Γερμανία σχεδόν ασταμάτητα.
Θα μπορούσα να έχω βέσπα μόνο για να κάνω παρέα με τους τύπους που τις καβαλάνε ,
έχουν ένα κάτι στη στάση ζωής που κρατούν που το γουστάρω αφάνταστα.
Επίλογος με ένα γρήγορο οικονομικό απολογισμό
Όλο αυτό που είδατε κόστισε 520 ευρώ.
Ενδεικτικά η βενζίνη κόστισε ελάχιστα (140 ευρώ για 1700 χλμ).
τα δωμάτια τα κλείσαμε με μέσο όρο κόστους τα 45 ευρώ
ενώ το γεύμα της ημέρας ήταν κατά μέσο όρο στα 25 ευρώ για 2 άτομα .
See ya!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ενα σχόλιο