Το 2022 λέω να κλείσει με βόλτα
Ξεκινώ με βαριά ομίχλη κι αποφασισμένος να βγω από πάνω της
Στον Άγιο Πρόδρομο βλέπω το πρώτο φώς.
Έχουμε δει πολλές εικόνες από την Αρναία εδώ το ωραίο Δημοτικό Σχολείο
που δεν είχα ξαναπροσέξει
Στη Μεγάλη Παναγία δε θυμάμαι να ξαναμπήκα.
Το 2005 είχαμε τερματίσει εδω με ένα Μοτοραλλυ.
Χάνομαι και χαζεύω μέσα στο χωριό
Μεγάλη Παναγία έξοδος προς Γομάτι ,πρώτη φορά περνάω από εδώ
και το γεφυράκι ήταν έκπληξη
Κάπου υπάρχει ένα προσκύνημα με το εκκλησάκι του,
έφτασα αλλά δε μου κίνησε την περιέργεια να το ψάξω παραμέσα.
Μέσα στο Γομάτι η πινακίδα για Δεβελίκι λέει για 7 χλμ.
Απολαυστική κατάβαση σε δάσος με θέα και σχεδόν μηδενική οικιστική ανάπτυξη
...ποιός ξέρει μέχρι πότε.
Η μοναδική κάτοικος με ενημερώνει πως υπάρχει χωματόδρομος που βγάζει στην Ιερισσό
Αν και δεν ψήνομαι , ούτε έχω χρόνο για εκπλήξεις , συμβουλεύομαι το google map.
Ο δρόμος δείχνει να ανηφορίζει και να ενώνεται με τον κεντρικό ασφαλτόδρομο σε 3 χλμ
οπότε ξεκινάω.
Ιερισσός η πόλη με τα καρνάγια.
Στα Νέα Ρόδα έχει ένα λόφο με εκκλησάκι.
Μπροστά του έχει έναν ενδιαφέροντα φωτογραφικα βράχο μέσα στη θάλασσα
Ξανά πίσω στο χωριό ,ψάχνω για το δρόμο που θα με πάει στην Κομίτσα.
Φτάνω η άσφαλτος γίνεται χωματόδρομος και ο χαρτης στο τηλέφωνο
με ενημερώνει ότι σε λίγο θα βρεθω στο Αγιον όρος.
 |
ο χωματόδρομος καλός , κυρίως λόγω ανομβρίας.
Βγαίνοντας στον κεντρικό στρίβω αριστερά και πάω μέχρι την Τρυπητή.
Τα δρομολόγια όμως είναι αραιά κι άν πάω τώρα απέναντι στην Αμμουλιανή
θα οδογήσω όλη την επιστροφή νύχτα.
Με ομίχλη και πιθανόν αγριογούρουνα...δε νομίζω Τάκη.
Το δικό μου Nordkapp είναι παντού όπου μου θυμίζει το όνειρο που έζησα στο κανονικο.
Σκουριες , η επανάσταση μετακόμισε σε κλειστό χώρο.
Ένας φίλος του πατέρα μου έλεγε πως όταν βγαίνεις στους δρόμους
είσαι με το ένα πόδι στη φυλακή και με το άλλο στον τάφο.
Μακάβριο αλλά αξιωματικός της Τροχαίας ήταν ο άνθρωπος κάτι παραπάνω ήξερε.
Τον θυμάμαι όταν μου τυχαίνουν διάφορα εφιαλτικά στο δρόμο.
Τέσσερις σειρές κάγκελα-κιγκλίδωμα πεσμένα στο δρόμο έξω από τη Λακκιά.
Ευτυχώς έκατσα πίσω από το Polo που σχεδόν σταμάτησε για να τα αποφύγει με ελιγμό.
Πάω παρακάτω , θα το δείξω εις μνήμην αυτού που τον αφορά
και νομίζω πως θα του αρέσει ότι γράψω από εκεί που μας κοιτάει
Σε αυτό εδω λοιπόν το εκκλησάκι έχω δει μια γυναίκα αμίλητη κάποια απογεύματα.
Δε θα ξεχάσω ποτέ το βλέμμα της.
Μάνα, γυναίκα, κόρη, αδερφή...ποιός ξέρει.
Κάντε με το γκάζι της μοτοσυκλέτας σας ότι χρειάζεται
ώστε να μη βρεθεί κανείς αγαπημένος μας σε αυτήν την τραγική θέση
Καλή Χρονιά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ενα σχόλιο