Στα Ραγάζια που λέτε είναι ένα σημείο συνάντησης και φιλίας.
Ο Βάγιος βαστάει γερά στην εσχατιά αυτή των δρόμων με άσφαλτο
που επιχειρούν να διασχίσουν να συνδέσουν τα χωριά και τους οικισμούς των Αγράφων.
Που δείχνει να το έχει η μοίρα τους να ενώνουν να φιλοξενούν να αγκαλιάζουν παρέες
Στο βενζινάδικο στο Μουζάκι ο Μανάβης ,
τα συναισθήματα από την πρόσφατη γνωριμία με το αντίστοιχο ντοκυμαντέρ είναι νωπά.
Η κουβέντα δεν αργεί να ξεκινήσει ,μπράβο σας που καβαλάτε ακόμα ,
εγώ είχα πάρει το πρώτο XLR 500 που έφεραν στην Αθήνα,κόκκινο φυσικά!
Λ'ιγα χλμ μετά το Μουζάκι χουμε να αντιμετωπίσουμε αυτήν την πρόκληση
που απεδείχθη εύκολη και απολαυστική.
Πρέπει να αφήσουμε τον κεντρικό δρόμο για 12 χλμ
και να κινηθούμε παράλληλα με την κοίτη του ποταμού
μέχρι να φτάσουμε στον οικισμό Σούλα (της Σούλας?)
όπου θα πιάσουμε τις φουρκέτες που θα μας ξαναβγάλουν 'στον άσφαλτο'
Το μισό καφενείο το πήρε ο Ιανός εικόνα Jumagrafa 2021 από την απέναντι όχθη!
Τα χωμάτινα τμήματα ήταν γενικά εύκολα
Πλησιάζουμε στο μυστήριο
Οικισμός με πόρτα ,μαρτυρίες κοντοχωριανών ελέγχονται και φυσικά θα μείνουν αδημοσίευτες.
Άλλωστε η επόμενη επίσκεψη δεν απέχει πολύ.
Abandoned Roads 5?
Πιάσαμε το λοιπόν τον άσφαλτο (λέμε τώρα) κι ανηφορίζουμε το διάσελο του Αγίου Νικολάου.
Τι στο καλό έπαθε τώρα αυτός?
Δηλαδή τι το παράξενο ,πρέπει δηλαδή σώνει και καλά να το παρκάρω με το σταντ?
έχουμε μείνει παγωτό ,όχι απο το κρύο αλλά από το δώρο
για τα μάτια και το μυαλό που μας φύλαγε το βουνό
Περνάμε την πρώτη ταμπέλα για μονή Σπηλιάς μιας και ο δρόμος
που πάει και στο Βλάσι είναι πεσμένος όπως και η σχετική προειδοποιητική πινακίδα.
Στη δεύτερη πέφτουμε κάτω δεξιά στο ποτάμι κι αρχίζουμε τη στριφτερή πορεία παράλληλα με αυτό
Σταματάμε συνεχώς εκστασιασμένοι από τις εναλλαγές τοπίου και φωτισμού
Στο βάθος το Λεοντίτο , ο παπα-Χρήστος έβγαλε το χειμώνα όλο εκεί
αλλά τα πραγματικά άσχημα νέα είναι ότι η αρρώστια χτύπησε τον 900 ετών πλάτανο....
Στου Δελιδήμι την κορφή ούτε γάλα ούτε τυρί έλεγε το δημοτικό τραγούδι
εξυμνώντας την εξυπνάδα των τσομπαναραίων της περιοχής
να φυγαδεύσουν με κρυφές σωληνώσεις την παραγωγή
και να αφήσουν τους τούρκους κατσαπλιάδες φοροεισπράκτορες με την όρεξη.
Ετοιμαζόμαστε για την κατάκτηση του αδιέξοδου δρόμου , υπομονή μέχρι το Μάιο
Η θέληση για ζωή σε μια εικόνα
Φτάσαμε!
Δύο μπύρες στο τραπέζι με το αγνάντι στα πέντε βουνά είναι μια καλή αρχή.
Η συνέχεια ήταν κάπως έτσι τα εδέσματα ένα κι ένα και οι κουβέντες χρυσάφι.
Το πρωί του Σαββάτου με τις 4 εποχές
το τραπέζι για τους χάρτες σε περιμένει.
Αναχωρόυμε για έναν κύκλο βγαλμένο από παραμύθι,
πρώτος διάλογος με θέμα τα ξύλα.
Θα κόβουμε μέχρι τον Ιούνιο (προφητικός ή απλά γνώστης)
Αφήνουμε την επίσκεψη στη Μονή για μια άλλη φορά και πάμε
προς Στεφανιάδα και το χωμάτινο πέρασμα στα χωριά του Αχελώου.
Μετά το πρώτο σαθρό και πετρώδες κομμάτι έχεις απλά το νου σου στα ανήλια που κρατάνε λάσπη.
η πορεία του ποταμού συνυφασμένη με πολλές
από τις τελευταίες εκδόσεις των Ασφάλτινων Ελληνικών Βουνών.
Κάρτα ποστάλε ...το μηχανάκι έχει μεγάλο βύθισμα
και κρυφές χάρες που δύσκολα τις αμφισβητεί κανείς.
Μπάμπης στην εκκίνηση της κατηφορικής ειδικής.
Θα τους περάσουμε όλους!
Οι θεατές απορούν με το παράξενο θορυβώδες κοπάδι που περνάει από τα μέρη τους!
Λάθος ρύθμιση στο φακό ,,,,ευτυχώς έπιασα καλά το Βασίλη!
Στο γεφύρι του Κοράκου ο καφενές καλά κρατεί.
Ανθισμένες κουτσουπιές κι ευλογημένες κουβέντες.
Γεννηθείς το 1924 .
9 αδέλφια με πόλεμο στην Κορέα για τους τρείς που γύρισαν δύο και μόνο ένας ολόκληρος
ο κυρ Δήμος στα 98 του είναι ο Άνθρωπος των Ελληνικών Βουνών
που πρέπει όταν μιλάει να κάνεις ησυχία και να καταγράφεις.
Τα 4 κεράσματα !!
Αυτοί μου έφεραν δύο κουνάβια και δύο αλεπές λέει το αφεντικό.
μετά μου έφεραν κι έναν λαγό αλλά αυτόν τον είχαν φάει,καλοφαγάδες!
Περνάμε Τετράκωμο και Αθαμάνιο κι ανηφορίζοντας για τα Θεοδώριανα το βλέμμα χάνεται
Ε ναι!!!
Ο Μόμπις είναι ο ήρωας μου, ο ήρωας του αστικού κύκλου ζωής ,
ταξίδια σε όλη τη Γη πάντα με το πιστό adv και δίχως να χάσει την επαφή με τα επαγγελματικά
και τα εγκόσμια ο ορισμός της άριστης κατανομής χρόνου και πρσήλωσης στο στόχο!
Μα τι δώρο ήταν αυτό κρυμμένο μέσα στα πόδια μας.
Αλπεις α λά Ελληνικά ......αθάνατα Τζουμέρκα σας χαιρετώ από κοντά!
Τι τθ γινόταν γύρω μας με τα νερά αδυνατώ να περιγραψω
και πόσο μάλλον φωτογραφικά να καταγράψω.
Πλατεία Θεοδώριανων ο κύριος Γιάννης Παπαγιάννης μας συστήνει στο χωριό με τα περισσότερα νερά στην Ελλάδα και μας ξεπροβοδίζει μιας κι έχουμε ροκανίσει το χρόνο χαμένοι στο υπερθέαμα
Εχουν έργα τα παιδιά παρακάτω αλλά θα σας αφήσουν να περάσετε.
Ναι , περάσαμε πριν καθαρίσουν !
Στάση για καφέ και προμήθεια σε πέστροφες για τον Βάγιο.
Εχουμε να βγούμε πάνω στη Γκρόμπα για να πιάσουμε
το δρόμο Ανθηρό Κουμπουριανά Ραγάζια αλλά ο χειμώνας είχε αντίθετη γνώμη.
Το πρωτο το καταφέραμε το δεύτερο ήταν ανένδοτο.
Πίσω στην Πύλη κι απο εκεί ξανά προς τα επάνω με το δρόμο
να είναι ευτυχώς ανοικτός ''μόνο για εσας με τα μηχανάκια''
Το Βλάσι είναι αυτό ή κάποιο γειτονάκι του ...θα σας γελάσω.
Ο παραποτάμιος χώρος κατασκήνωσης κάτω από τα Ραγάζια..
μόνο για γνώστες των καλών μυστικών και της απαιτητικής χωμάτινης οδήγησης.
no comments!!
Είχε και υποχρεωτικό ξέπλυμα !
Κυριακή πρωί.
Θα κατηφορίσουμε προς τα εγκόσμια πλήρεις εικόνων και αναπνοών φιλίας.
Στο Μουζάκι θα πρέπει να χωρίσουμε αλλά αυτό δε σημαίνει απολύτως τίποτα
μετά από τόσα χρόνια συμπόρευσης , αλληλοσεβασμού (κοίτα λέξη που τόλμησα να γράψω)
και αλληλοεκτίμησης (το τερμάτισα)
Το καφενείο του Μπαρμπα Γώγου στο Ρώσση,
το αφεντικό είναι καλά κάτω στο Μουζάκι κι ελπιζω σύντομα
να μας αξιώσει να πιούμε μια παγωμένη λεμονάδα στα τραπεζάκια του.
Και πάλι ασυγχρόνιστο κλικ..ή απλά τρέχανε
Αμπάντο όλα, εχει έρθει πάντως η κατασκευαστική με καλό σκοπό ...για να δούμε
Εναν καφέ του αποχωρισμού στο 365 στο Μουζάκι
καύσιμα και φύγαμε για πίσω με ρυθμό ταξιδιού.
Check στο Ζάχο στα Τέμπη , οι γεύσεις αναλλοίωτες
αλλά αι τιμαί εξεπέρασαν αυτές της βενζίνης κι έφτασαν αυτές του αρχηγού κράτους.
Αντίο και καλή τύχη αγαπητοί σαντουιτσάδες...
Bad weather conditions όπως μας ενημερώνει ο τόπος κατοικίας των δώδεκα θεών
και δώδεκα βροχές και άνεμοι μαζί μας συντροφεύουν από την Κατερίνη μέχρι τα σπίτια μας.
Ο επίλογος γράφεται στη λεωφόρο Νίκης από τα μποτιλιαρισμένα λόγω μαραθωνίου αναίσθητα γαιδούρια που δεν ανοίγουν να περάσουν τα μηχανάκια με τη βροχή σε πλήρη εξέλιξη.
ΜΑΛΑΚΕΣ είστε η αφορμή για την επόμενη εκδρομή .... see ya!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ενα σχόλιο