gone4riding: Bulgarofski tour 2022

Έχω πολλά να γράψω να μεταφέρω να δοκιμάσω να πω

και το πληκτρολόγιο μου φαίνεται ξένο κι αργό.

Πάμε κι όπου βγεί.

Το τριήμερο της 25ης Μαρτίου ήταν στο βάθος του ορίζοντα όταν συνειδητοποίησα πως είναι η μεγάλη ευκαιρία για το ''adventure trip'' (έχετε μολύνει και τα παιδιά με αυτή την adv σαχλαμάρα παλιοχαρακτήρες) βόλτα με τη μοτοσυκλέτα που ζητούσε το Χριστινάκ...ιιιιιι πάει αυτό έγινε μια ολόκληρη χαμογελαστή κοπέλα που σου φτιάχνει τη μέρα με μια ματιά κι ένα χαμόγελο από εκείνα που βρίσκεις μόνο στα παραμύθια με τις πριγκίπισες που της διάβαζες μικρός.

Tα πρώτα σχέδια μιλούσαν για την Εύβοια και γρήγορα τα σκέπασε η πορεία των τιμών στα καύσιμα.

Μου φαινόταν -και συνεχίζει- απλά ανήθικο.Όχι πως δε θα αναγκαστώ να το υπομείνω σε βάθος χρόνου αλλά η πρόταση-πρόσκληση-τιμή του Κώστα και του Μπάμπη για μια ελαφρώς παράλογη σε ρυθμό διάσχιση της γείτονος Βουλγαρίας φαινόταν να υπερισχύει.

Όταν μάλιστα εξασφαλίστηκε το ολιγομελές και επίλεκτο της ομάδας

σε συνδυασμό με την τοποθέτηση της πινέζας

στο χρωστούμενο ακρωτήρι Kaliakra εκεί στη Μαύρη Θάλασσα

τα εντός Ελλάδος σχέδια μπήκαν στο συρτάρι.

Είχα έντονη ανησυχία για το αν θα αντέξουμε στο βαλκανικό κρύο.

Ήταν το τελευταίο πράγμα που θα ήθελα μετά από ένα τρίμηνο

γεμάτο με χαμηλές μονοψήφιες θερμοκρασίες

Αυτήν την εξαφάνισε η πρόγνωση του καιρού από τον ....Μπάμπη.

Ο καιρός θα είναι καλός.(Είναι σίγουρα κρυφά ερασιτέχνης μετεωρολόγος

το 25 που είδαμε στην οθόνη έξω από τη Σόφια το αποδεικνύει).

Οχι πως δε χρειάστηκαν τα εσωθερμικά κι όχι πως δεν κρυώσαμε στη διάσχιση της απέραντης πεδιάδας που οδηγεί στο Burgas μόλις συννέφιασε ετοιμάζοντας την απογευματινή ανοιξιάτικη μπόρα.Αλλά αυτά....ποιός θα τα θυμάται σε λίγες μέρες?

Αυτά που θυμάσαι από τα ταξίδια -κι έτσι πρέπει- είναι τα χαμόγελα και η ματιά των παιδιών με το αυτοκίνητο στον Προμαχώνα που μας έκαναν νόημα να περάσουμε μπροστά τους για τον άκρως τυπικό κι ελαστικό έλεγχο διαβατηρίων άδειας και πιστοποιητικών γλυτώνοντας την ουρά και την αναμονή σχεδόν μιας ώρας.

Πέμπτη λοιπόν κι αφού τελειώσαμε με γιορτές μαθήματα και δουλειές βρισκόμαστε πρώτοι στη διαδικαστική εθνική που θα μας οδηγήσει με διψήφιες θερμοκρασίες στο τελωνείο της Εξοχής

...για την πρώτη γερή κρυάδα.

Ο αστυνομικός ελέγχει τα διαβατήρια και λέει ...2007.

Ναι του απαντώ , ναι μου απαντά...ξέρετε είναι ανήλικη

και χρειάζεστε εξουσιοδότηση από την μητέρα.

Παγωτό πριν μπούμε καν στα βουνά.

Τόσα χρόνια στο διαδίκτυο τόσες φορές που διάβασα για ταξίδι με τα παιδιά κάτω των 18

ΕΝΑΣ δεν έκανε τον κόπο να το επισημάνει?

(Ο αργός θάνατος των ταξιδιωτικών άρθρων που μας μάγεψαν μικρούς

η ομηρία του insta για να πάρεις χορηγία το μηχανάκι

η φορουμοφατσοσαπίλα του like και της ''άντε και στην επόμενη'' ξεπέτας )

Τόσα χρόνια η Ειρήνη με το μωρό που μετά έγινε παιδί ταξίδεψαν από την Ασία όλη μέχρι την Ευρώπη όλη ένας δε βρέθηκε να το ζητήσει και με σταματάει εδώ στο πρώτο μας μεγάλο ταξίδι με τη μοτοσυκλέτα....

Λύση βρήκαμε μέσα από την καλή διάθεση των αστυνομικών την καλή μας εικόνα που τους οδήγησε στο να μας αφήσουν να περάσουμε (ευχαριστώ φίλε και πατέρα αντίστοιχης θυγατέρας Γιώργο) πριν καν πάρουν στα χέρια τους το αποδεικτικό και κυρίως με τη χρήση της τεχνολογίας

...αλλά η κρυάδα και το πάγωμα πήγε σύννεφο για ώρα.

Θα γράψω το μεγάλο μυστικό γιατί είναι τόσο απλό να το κάνετε πριν ξεκινήσετε ,

(εμείς το κάναμε από το επόμενο χωριό)

με πέντε γράμματα και μια τελεία..... gov.gr

(Είναι επίσης πολύ εύκολο να το θυμάστε με μια γρήγορη αναδρομή

στο τι καλό έκανε η τελευταία σύνθεση διοίκησης της χώρας....μόνο του είναι)

Πάμε για μια-δυο εικόνες από το δρόμο ,

με πρώτη αυτήν από το ομορφότερο χωριό του κόσμου

(το χωριο μας!!)

Το ταξίδι περιείχε 1800 απαιτητικά χιλιόμετρα σε 72 ώρες ,

οι εικόνες από τη φωτογραφική και την φορητή θα εναλλάσονται

η μια πιάνει τις στάσεις που υπήρχε λίγος χρόνος και η άλλη τα εν κινήσει στιγμιότυπα.

Φυσικά τα υπερ-κινητά των συνταξιδιωτών έχουν βάλει κι αυτά κάπου ανάμεσα το χέρι τους.

...μη μας πούνε και τίποτα παλιακούς.

Το Φαλακρό στα δεξιά μας ανηφορίζοντας για το Κάτω και το Άνω Νευροκόπι.

Οχυρό Λίσσε ο πόλεμος και η ειρήνη σε μια φωτογραφία

Τι θα ήθελες να βλέπεις συνέχεια στο δρόμο?

Μετά την επεισοδιακή είσοδο στη γείτονα φτάνουμε στον ξενώνα που επιλέχθηκε με καθαρά γωγραφικά κριτήρια όντας στην αρχή των ορεινών επαρχιακών δρόμων που έχουμε επιλέξει για το πρώτο μισό της ημέρας.

Μια έκθεση σε υψηλές μετά ατμού θερμοκρασίες επαναφέρει

κορμί και νευρικό σύστημα σε λειτουργία διακοπών.

Στο πίσω μέρος της αυλής δια παν ενδεχόμενον.

Αργά το βράδυ φτάνουν οι εκ Θεσσαλονίκης παγωμένοι Μπάμπης Μήτσος και Στέλιος.

Το απόγευμα στο Νευροκόπι είδαμε 17 βαθμούς κι αυτοί μετά το σούρουπο

είδαν μόνο τους 4 από αυτούς!!

Πολύ πρωινό περπάτημα το επίσης απίθανο πρωινο κρύο ορίζει αναχώρηση στις 10

Ο ξενώνας μας μοιάζει σαν να έπεσε από κάποιο φορτηγό

που τον πήγαινε κάπου ξερω 'γω στο Μπάνσκο

Πάνω στη στροφή, απέναντι από το βενζινάδικο,

δίπλα στη μάντρα με τα διαλυμένα οχήματα και σε κάτι σα βιοτεχνία

Βαλκάνια ΟΚ αλλά αυτοί πάνε για βραβείο location!

Δε μου λέτε ...δε καβαλάμε σιγά σιγά?

Ανάμεσα στο Gotce Delcev και το Dospat βρίσκουμε μια τεράστια ουρά αυτοκινήτων και στις δύο λωρίδες, η αιτία είναι η νταλίκα που κόλλησε-δ'ιπλωσε φορτωμένη στην αναστροφή.

Λογικά τώρα έχουν ξεμπλέξει....

Τα χιόνια θα μας συνοδέψουν σε μεγάλο κομμάτι της διαδρομής

σημάδι ότι ο φετινός χειμώνας πέρασε βαρύς και απο τη Βουλγαρία.

Στα χωριά χαζεύουμε τις γιαγιάδες που κάνουν τα πρώτα ξεμυτίσματα με φουλ εξοπλισμό

σε αναζήτηση των πρώτων ζεστών αχτίδων του ήλιου.

Οι είκοσι βαθμοί δεν είναι δεδομένοι σε όλα τα σπιτικά του κόσμου...

Και φτάνουμε στη μεγάλη αγάπη της διαδρομής,

το φαράγγι που οδηγεί στο σπήλαιο της Jagodina.

O δρόμος στρωμένος με ένα ύπουλο μίγμα αμμου χιονιού και πάγου ,

ενίοτε κρυμμένου μέσα σε νερολακούβες.

ότι πρέπει για βουτιά ,γενικά περάσαμε a la carte (ανέπαφοι).

Μόνο εγω διαβάζω 125 ???

Τέτοια χαρά μου έδινε το πρώτο μου 125 , αυτό είναι το σίγουρο

Ο Στελιος με το άθραυστο παγοθραυστικό 990.

όταν λιώνει το χιόνι και ξαναφαίνεται η πέτρα λείπει ένα κλαρίνο να συνοδεύσει τον ήχο.

Στο γυρισμό έχουμε πάλι τη ''λασπολακκούβα''

Μας προειδοποίησε πηγαίνοντας,πήγε να μας καταπιεί γυρνώντας!

Κι αυτό γιατί ο πυθμένας της ήταν καθαρός

αδιπραγμάτευτος

χειμωνιάτικος

βαλκανικός κι ανίκητος

Πάγος.

Τέλος καλό όλα καλά!!

αυτά τα μάτια σου .....που λέει και το τραγούδι!

Ανηφορίζουμε πλέον προς το χιονοδρομικό στο Pamporovo

Εχει πλάκα να οδηγάς τη μηχανή σου παράλληλα με έναν χιονοδρόμο εν δράσει!

Πάμε βόρεια προς το Asenovgrad για να ξαναζεσταθούμε και να συναντήσουμε τον Α1 που θα μας πάεοι ξεκούραστα 220 χλμ ανατολικότερα στις ακτες της Μαύρης Θάλασσας

Η κατάβαση είναι πιστάκι το καλοκαίρι απλά τώρα ο φόβος της άμμου μας κρατάει χαλαρούς.....

Η στάση για εσπρεσάκι σνακ και χυμούς γίνεται σε τέρμα σοβιετικό σκηνικό

το χωριό είναι μόνο για γνώστες της τεχνικής του λέβα.

Η καντίνα ''βρώμικο αλλά νόστιμο'' σερβίρει φημισμένο σάντουιτς μιας και το πελατολόγιο σταματάει φανερά μιλημένο για τη σπεσιαλιτέ ενώ αποτελείται από εκπροσώπους της πραγματικής βουλγάρικης οικονομίας(παλιό αμάξι Γερμανίας που εκπέμπει καπνό αντάξιο μικρής λιγνιτικής μονάδας ,λάστιχα χειμερινά σλικ,ρούχα δουλειάς ,τσιγάρο κλπ κλπ)

Μύηση στην πραγματικότητα ώστε στην κρίσιμη στιγμή της αποκόλλησης από τους προωθητικούς πυραύλους να φάει όσο λιγότερο ''παπά'' γίνεται

Στέλιος με το πόδι ψηλά για λίγο (η λασπολακούβα ήταν πονηρή είπαμε)

Χαλάλι έτσι?

Εχουμε γυρίσει από trOFFy με πιό καθαρά μηχανάκια

Α1 ...

Τι ωραίες ευθείες....χωρίς βενζινάδικο.

Βρήκαμε τελικά,σε ένα χωριό που κανείς δε θυμάται καν που ήταν

αλλά που είναι σίγουρα φημισμένο για το νερό του.

Το καταλάβαμε γιατί τα μοτέρ μας το έκαψαν όλο

μαζί με τη λίγη βενζίνη που το συνόδευε σε κάτι παραπάνω από μία ώρα.

Αφιξη στο Burgas εν μέσω παγωμένων νεφών κι ώρα για τα Γούστα!

Hotel Bulgaria υπόδειγμα αισθητικής , φινιρίσματος , παροχών

και θέας σε όλη την πόλη από τα δωμάτια

Στο -1 βρίσκουμε τη μαγική πισίνα και το τζαγκούζι πως το λένε ξερω ΄γω.

Α ρε Μάρκο γίγαντα,

τέτοια ώρα είχαμε στήσει και έτσι έβραζε ο τραχανάς στο κατσαρόλι!

Βραδυνή έξοδος γιατί κι εμείς τρώμε....αφού όμως οδηγήσουμε.

τα Happy συστήνονται ανεπιφύλακτα ,έχουν ωραία πιάτα και μπύρες άψογη εξυπηρέτηση στα Αγγλικά και ...κλείνουν νωρίς.

Η πλατεία γεμάτη supercars , τα Ουκρανικά μονοπώλησαν την κουβέντα μας.

Στο παράθυρο νωρίς το πρωί το μάτι να χάνεται στο βάθος

υπό τον ήχο των γλάρων που θυμίζει βορειότερα ταξίδια

Φορτώνουμε για δεύτερη μέρα με τον ιδανικότερο καιρό

10-20 βαθμοί και φωτεινή ηλιοφάνεια.

το R125 που σας έλεγα νωρίτερα!

Πάρκο ,πολλά πάρκα και ολόκληρα δάση μέσα στην πόλη.

Πόσο διαφορετική θα ήταν και η δική μας αν είχε τέτοιες ανάσες μέσα της.

Oι συνοδοιπόροι και πρωταγωνιστές.

Bulgarofski team 2022!

Μπάμπης

Μήτσος

Χρήστος

Χριστινάκι (τα σέβη μας)

Κώστας

Κώστας 2 ο βορειότερος

Το Στέλιο δεξιά τον χορτάσαμε, να είναι καλά η λακκούβα.

Η είσοδος μας στη Βάρνα γίνεται από τα νότια πάνω σε μια εντυπωσιακή γέφυρα

Μεγάλο εμπορικό λιμάνι κι ακολουθεί η πόλη

Και εδώ χαλαρότης πάρκα αναπνοές κι ανοιχτός ορίζοντας,

Θα ξαναέρθουμε!

Τα τελευταία 70 χλμ μέχρι το Ακρωτήρι-στόχο του ταξιδιού είναι εύκολα

Παιχνίδι με τις σκιές των μηχανών των δένδρων και των ανεμογεννητριών

Φτάσαμε!!

Το πανηγυρίζω και πετάω στον ουρανό μου, έχω ταξιδέψει σχεδόν παντού με κάθε σύνθεση

από το γαμήλιο ταξίδι με το Varadero στο Nordkapp μέχρι τα φορουμικά και λεσχειακά αντρικά χωμάτινα και τα μοναχικά εξπρες των Αλπεων

η χαρά η πληρότητα και η αγαλλίαση που ένιωσα συνταξιδεύοντας

μιλώντας εν κινήσει και βλέποντας μέσα από τα παιδικά μάτια ήταν μοναδικές.

Στη μύτη κι ελαφρώς προστατευμένο από τις δυνατές ριπές αέρα που χαρακτηρίζουν κάθε ακρωτήρι που σέβεται τον εαυτό του , το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου.

We did it αστεράκι!

Πολλές ώρες στη μικρή σέλα πολλά χαμόγελα μέχρι μέσα βαθιά στη ψυχή μου!

Black sea !

πόζες συνέχεια , πως να αντισταθείς??

Kώστας και Χρήστος τα άλλα δύο ''παιδιά'' της ομάδας

Ραντεβού στο πρωινό στο Πρεμιέρ ρε!!!

Οβαλ φωτό by go pro.

Να ξέρετε.... το κυπαρίσι γέρνει έτσι και στο φυσικό του!!

Ξεκινάμε την επιστροφή με προορισμό την παλιά πρωτεύουσα της Βουλγαρίας

το Veliko Tarnovo.

Tα gps μας γλεντάνε κανονικά γύρω γύρω από τη Βάρνα

(γιατί ως γνωστόν είναι συσκευή άχρηστη αν δεν ξέρεις που βρίσκεσαι)

και το μεγάλο θέμα της εύρεσης βενζινάδικου που χαρακτηρίζει όλη τη χώρα

μας τρομάζει ελαφρώς την ώρα που διασχίζουμε παντελώς άγνωστα φτωχά χωριά

κάνοντας μικρούς κύκλους.

Στις ευθείες προς τον ήλιο , go west young man!

Το βράδυ έχουμε γιορτή!

Ένα καταπληκτικό βγαλμένο από τις προ -Covid εποχές live σκηνικό

στο rock bar του κέντρου της πόλης.

Να το ψάξετε όπως -και- δήποτε,να πιείτε μπύρες που δε σας πίνουν με την τιμή τους

και να απολαύσετε τον εκπληκτικό ήχο που έχει στημένο... όπως εμείς!

Η μη προτεινόμενη διαμονή μας στο Premier Hotel.

Κυριακή πρωί και σχόλη να ΄ταν η βδομάδα όλη!

Μπροστά στο κάστρο για φωτογραφίες.

Πεντε επί Ακράποβιτς ωραία μπίζνα αυτή η εταιρεία κατασκευής εξατμίσεων.

Ματιά στο βάθος ,νομίζω πως έχουμε φαράγγι για εξερεύνηση στην επόμενη αποστολή.

Οι ορεινοί δρόμοι συνεχίζουν να είναι σε αυτήν την κατάσταση,

άμμος και νερά πάνω στις γραμμές μας ,

οπότε κάνουμε απλή διάσχιση τετραγωνίζοντας τα λάστιχα ,

θα επανορθώσουμε σύντομα!

Στην ορεινή πρόσβαση προς το παράξενο μνημείο ονόματι Buzludza

μας υποδέχεται ένα απροσπέλαστο κομμάτι χιονιού και πάγου μερικών δεκάδων μέτρων.

Παράλληλα μαθαίνουμε από τον ντόπιο σύντροχο ότι ο δρόμος είναι επίσημα κλειστός που σημαίνει ότι αν πάθεις κάτι μέσα στη διαδρομή δεν έρχεται καμμία βοήθεια από το κράτος.

Σύσκεψη χορός και χαβαλές

(δες το βίδεο όπου προσπαθούμε με χορευτικό

να φέρουμε τον ήλιο και να λιώσουμε το χιόνι)

Αν πάτε σήμερα θα δείτε ότι έπιασε απλά αργεί λίγο κι αύριο ήταν Δευτέρα.

Η ομάδα χωρίζεται με Κώστα και Χρήστο να οδεύουν προς τα πιτσιρίκια που τους περιμένουν στην Ορεστιάδα εμένα και τη Χριστίνα να συνεχίζουμε προς Σόφια και Θεσσαλονίκη μιας και ξεκινάμε την εβδομάδα με διαγώνισμα στη Χημεία

και τα επίλεκτα κομάντα να αναζητούν -και να το πετυχαίνουν-

την πρόσβαση στο αξιοθέατο από τη νότια πλευρά.

Braaaaap...

Θα σου πω εδώ τι το χρειάζεσαι το 125-0 και τα όμοια του.

Για να βγαζουν σφαίρα τα 200 χλμ επαρχιακό μετά το Shipka και τα άλλα 350 εθνική με συνοπτικές διαδικασίες...μία στάση για σνακ και δύο για καύσιμα.

μέχρι έξω από την πόλη μας που κάτσαμε για να ξεπιαστούμε

.... και για να παραγγείλουμε φαγητό στη μαμά!

Ναι το ξέρω τα έχουν ακριβά οι κερατάδες και με είκοσι χιλιάρικα παίρνεις μια μερσεντές να σε χαιρετάει και ο παππάς την Κυριακή στο χωριό αλλά αυτό το ''αξελερέσιον με θέα'' που προσφέρουν αυτά τα ρημάδια τα μεγάλα τα μηχανάκια... δεν κοστολογείται.