Μέχρι να φτάσω στον κόμβο της περιφερειακής δεν είχα ακόμα αποφασίσει....
ίσως λίγο προς Σέρρες ή Βέρμιο ίσως λίγο Χολομώντα,
τελικά τραβάω ευθεία ανατολικά κι ότι πει το θερμόμετρο και η άσφαλτος.
Έτσι βρέθηκα στο δρόμο που οδηγεί από τον Πολύγυρο προς τα Πυργαδίκια
μιας και το +6 που έβλεπα μετά τον Αγιο Πρόδρομο δεν ήταν η παρέα που θα ήθελα σήμερα.
Τορωναίος κόλπος και αριστερά στην φωτό το νησάκι Κέλυφος ή Χελώνα
που δικαιολογεί το δεύτερο του όνομα βλέποντας το από εδώ.
Αφήσαμε την ταινία στη μέση γιατί την επόμενη μέρα είχαμε εκδρομή.
Να ανεβούμε ψηλά να κοιτάξουμε μακριά να αδειάσουμε το μυαλό από τον αστικό φόρτο.
Στάση μετά τα Αναβρυτά για να φύγει η παιδική ζαλάδα ,ευκαιρία για σάτιρα στα social.
Άνοιξα το παράθυρο κι άρχισα να του μιλάω.
Ημερήσια ,πρωινή για την ακρίβεια , απόδραση στα Πιέρια όρη.
Είχαμε να διαλέξουμε ανάμεσα σε άλλη μία μέρα στην αγαπημένη μας ασημένια θάλασσα
και σε μια γρήγορη βόλτα στα χιονισμένα βουνά απέναντι.
Κι λοπως σε κάθε εξόρμηση προς τα δυτικά,
το δύσκολο είναι να βγεις από τον μακρύ και βαρετό αστικό κύκλο
και να βρεθείς φάτσα στον προορισμό.
