Μετά από μία τρίωρη περπλάνηση στους άδειους δρόμους και τα δάση του Βερμίου
βρίσκομαι σε ένα κεντρικό σταυροδρόμι της Έδεσσας
και παρατηρώ τα ασφυκτικά γεμάτα κόσμο καφέ.
Μα είναι δυνατόν οι άνθρωποι να επιλέγουν αυτόν τον τρόπο να περάσουν τη μέρα τους
έχοντας δίπλα αυτόν τον επίγειο παράδεισο χρωμάτων και αρωμάτων?
Ανασφάλεια ή κοινωνικότητα θέλω να βρω την απάντηση και πρέπει να συνεχίσω να ρισκάρω.
Η πρώτη μικρή μου ανακάλυψη είναι ένα ξέφωτο έξω από τον Τριποταμο,
πάνω στο δρόμο που οδηγεί από την Βέροια στο Σέλι.
Ανηφορίζω περνώντας από την Κουμαριά
το οδόστρωμα είναι εξαιρετικό με πλήρη απουσία της συνηθισμένης για την εποχή υγρασίας
αλλά για ένα παράξενο λόγο δεν χρησιμοποιώ ούτε τις μισές δυνατότητες κίνησης της μοτοσυκλέτας.
Χαζεύω ανεπανόρθωτα κι ανεπανάληπτα μαζί και διασκεδάζω αλύπητα και μανιωδώς μαζί
την κίνηση αυτή με μόνο ακόλουθο την σκιά και το πίσω φανάρι της μηχανής.
Με τα μεγάλα πολυήμερα μοναχικά ταξίδια είμαι μαλωμένος,
με αυτές τις ημερήσιες όμως υπάρχει μεγάλος έρωτας!
Χιονοδρομικό Σελίου.
Τις πρώτες καταβάσεις μου εδώ τις έκανα με κάρτες των 500 δραχμών που είχαν τετραγωνάκια με τυπωμένους αριθμούς και τους οποίους ο ελεγκτής τρυπούσε με ένα ειδικό κοφτάκι.
Είναι ανεξήγητη η έλξη προς τις στιγμές και τα μέρη των παιδικών μας χρόνων
Κατηφορίζω και περνάω ανάμεσα από το κοπάδι με τα άλογα.
το δάσος είναι ακόμα πιο πυκνό στην πλευρά αυτή του βουνού
Μικρό και περιποιημένο εκκλησάκι κρυμμένο στην πλαγιά δεξιά μου.
Στρίβω για τον Αγιο Νικόλαο.
Θέλω να παρακάμψω τη Νάουσα γιατί η ζέστη είναι ήδη έντονη
και δεν είναι μέρα για πόλεις σήμερα
Λες και είναι Μάιος!
Στο δρόμο προς τα Πηγάδια
Στα 3-5 πηγάδια δεν ανέβηκα γιατί έπρεπε λόγω χρόνου
να διαλέξω ανάμεσα σε αυτά και την απέναντι βορειότερη κορυφή,αυτήν του Βόρα.
Θυμάμαι που διαβάζαμε μικροί πως
''πάσα ζημία εις τας πινακίδας τιμωρείται με φυλάκιση δύο ετών''
και δεν τολμούσαμε ούτε κουτουλιά με το χέρι (τη θυμαστε?) να τους ρίξουμε.
Τώρα ήρθε η ανεκτικότητα και όλα καλά
(Σκέφτομαι την περίπτωση τα αυτοκόλλητα πάνω στις ταμπέλες να είναι QRcodes
που εμφανίζουν χάρτες με κρυφές διαδρομές περιπέτειας προς τους προορισμούς,
ίσως σε μια άλλη ζωή να το ζήσουμε κι αυτό)
Κινούμαι προς την Έδεσσα
έχοντας βάλει στόχο να καταγράψω
την περιοχή με τους καταρράκτες δίπλα στον οικισμό Μεταμόρφωση.
Το χωριό σχεδόν έρημο , δείχνει πως κάποτε προσπάθησε να αναπτυχθεί τουριστικά με ένα μεγάλο και ιδιαίτερο αρχιτεκτονικά και κατασκευαστικά κατάλυμα που στέκει παρατημένο στην άκρη του.
Μετά από 2χλμ βατού χωματόδρομου
(οι λάσπες του φθινοπώρου είναι ευκολάκι γιατί δεν έχουν βύθισμα)
αυτός γίνεται μονοπάτι που σε 300 μέτρα σταματά
σε αυτήν την υπέροχη λυτρωτική για εμένα που δεν έφερα ούτε ποτήρι μαζί μου βρύση
Το τελευταίο πράγμα που περίμενα να μάθω σήμερα ήταν πως
110 χρόνια πριν υπήρχε εδω πάνω ένα τρενάκι που κουβαλουσε την υλοτομημένη ξυλεία!!
κατεβαίνω τα απότομα σκαλοπάτια,΄'ισως εδω ίσως λίγο πιο πάνω..τι ιστορία.
Στο βάθος ξεκινά να φαίνεται και ο καταρράκτης που λένε οι ταμπέλες...
Σκέφτομαι πως μετά το Ισλανδικό σοκ θα αργήσω να εντυπωσιαστώ ξανά από καταρράκτη!
ο δρόμος δεν χρησιμοποιείται συχνά και έχει γίνει φθινοπωρινό χαλί θεοποίητο
και χάρμα οφθαλμών για τους λίγους τυχερούς της πόλης δραπέτες
το κατάλυμα που λέγαμε στέκει έρημο στο βάθος.
Χαιρετώ γνέφοντας ΟΚ στον άνθρωπο που μου έδωσε σαφέστατη εικόνα
για την κατάσταση του χωματόδρομου και
κατηφορίζω προς το Ροδοχώρι και την Αγια Φωτεινή
Για τη διάσχιση της Έδεσσας τα είπαμε κουράγιο παιδιά
κρίση και πανδημία είναι , νέοι είστε θα περάσουν και βλέπουμε.
Φαγώθηκα να περάσω από ολα τα παλιά σήμερα,
ανηφορίζω προς την κορυφή του όρους Βόρας
κι εδώ είμαι έξω από την Παναγίτσα με προορισμό τη Ζέρβη.
Ανεβαίνοντας προς το χιονοδρομικό στο κλασσικό σημείο που ξεκινούν πτήσεις οι αιωροπτεριστές
Στα 2000+ μέτρα με το θερμόμετρο στους 13 βαθμούς ....το λες και παράξενο Νοέμβριο μήνα.
Απόγευμα πλέον και στο βάθος η άκρη της λίμνης και το μικρό αεροδρόμιο της Άρνισσας
Αρνισσα
Από τα πιό αποτρεπτικά στοιχεία μιας εξόρμησης προς την περιοχή
είναι ο δρόμος που ενώνει Έδεσσα με Θεσσαλονίκη.
Κορυφαίας κακής αισθητικής και επικινδυνότητας
να γίνεις μια ανάμνηση μέσα σε ένα δευτερόλεπτο
με την αφηρημάδα και την παραβατικότητα των οδηγών να έχουν χτυπήσει κόκκινο.
Προσεκτικά φτάνω πίσω ασφαλής και τα λέμε!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ενα σχόλιο