gone4riding: ΧΩΜ 5 η εκ του βορρά περιγραφή των 2/3.

Το πρώτο μου μέλημα για το φθινόπωρο ήταν να μην ξανακάνω το περσινό λάθος.

Να μην χάσω την χωμάτινη του ridewild το απαιτητικό ΧΩΜ στην πέμπτη του έκδοση.

Αντιμέτωπος απο τη μια με την -ανύπαρκτη όπως αποδείχθηκε- βαρεμάρα της εθνικής

που θα με πήγαινε στην και θα με έφερνε από την εκδρομή

κι από την άλλη με την -πέρα για πέρα υπαρκτή- βόρεια βαρεμάρα κι απραξία

σε αντίστοιχες εκδρομικές εξορμήσεις.

Παραμονή μεσημέρι....

Η αξιόμαχη όπως αποδείχθηκε Baghira με έχει φέρει ήδη στα μέρη του νεαρού ακόμα Αλιάκμονα

Το ταξίδι 500 χιλιομέτρων μέχρι το Αίγιο

όπου με περιμένει η ύψιστη τιμή (η φιλοξενία στο σπίτι Φίλου)

χωρίζεται στο μυαλό μου σε δύο σκέλη.

Αυτό της Εγνατίας κι αυτό της Ιονίας (οδοί και οι δύο και ωδή στα διόδια τέλη μαζί)

Το αποτέλεσμα της ωδής το βλέπετε......όλη η τοπική κυκλοφορία γίνεται από το παλιόι οδικό δίκτυο κι εγώ επί δεκάδες χιλιόμετρα είμαι στο δρόμο με τρεις νταλίκες δύο πωλητές που κατηφορίζουν μάλλον προς τις έδρες τους κι ένα μπλόκο για ταχύτητα που έχει αρπάξει κάτι μάγκες με μεγάλα SUV (για την πρόληψη ατυχημάτων και τα προς το ζειν βρε αδερφέ)

Κανονικό lockdown αλλά ουσιαστικά διαμαρτυρία για τα εξωφρενικά αντίτιμα διέλευσης.

Τα ίδια και στη γέφυρα με καραβάκια να πηγαινοέρχονται

κι εμένα να απολαμβάνω τη χρήση της με μόνον 1.90 ευρώ.

Φτάνοντας στο Αίγιο και περιμένοντας το Φίλο Σπύρο να με παραλάβει.

Το κεφάλι μου βουίζει ελάχιστα (να είναι καλά οι Alpina ωτοασπίδες)

και η χαρά της διάσχισης της μισής Ελλάδας με το μικρό σκεπάζει τα πάντα.

Η βραδιά περναέι όμορφα.Πολύ όμορφα.Σαν σε μια μεγάλη αγκαλιά.

Το πρωί μαζευόμαστε ''στου μάστορα'' και ξεκινάμε για το Ρίον.

Φωτό με φόντο τις πρώτες αφίξεις στο όμορφο καφέ δίπλα στα καραβάκια.

όλη η Ελλάδα μια παρέα

Aφήνουμε πίσω μας τη Ναύπακτο και στην έισοδο στο χώμα κατεβάζουμε πιέσεις..γενικώς!

Τα πρώτα δάση της ορεινής Ναυπακτίας και λίγες ψαρωτικές διελεύσεις από λασπωμένα ανήλια στο δρόμο μας για την πρώτη ανασυγκρότηση.

Το ενα Τ7 μοιάζει με 1000αρι και το άλλο με 300αρι

... μιας και το έχει εξαφανίσει ο ψηλός που είναι πάνω του

πάντα χαμογελαστός ( δεν το έχω με τη μνήμη ονομάτων και γενικά,εκτός αν με πειράξεις)

Φτάνουμε στο πρώτο raki point της ημέρας στην Ανω Χώρα

Ένας σημαντικός λόγος να συμμετάσχεις στο ετήσιο ΧΩΜ

είναι η απόβαση από την Κρήτη του Dakarete Adventure Team.

Άπλωμα των μεζέδων στα τραπεζάκια της έρημης πλατείας φωνές πειράγματα ...και εβίβα!

Έρχονται και οι της δεύτερης ομάδας το χωριό ζωντανεύει κι άλλο.

Σε ρόλο σκούπας ο Μαθο κι ο Μάστορας

η εκδρομή είναι γιορτή εθελοντισμού μιας και έχω την αίσθηση

ότι κάθε συμμετέχων που βρίσκεται κοντά μου και είναι από την Πάτρα ή το Αίγιο

είναι και κομμάτι της επίβλεψης της διοργάνωσης της πλοήγησης κλπ κλπ κλπ

Συνεχίζουμε νότια και δυτικά σε υπέροχα εναλασσόμενο τοπίο και με διαφορετικούς βαθμούς δυσκολίας.

περάσαμε κολασμένα όμορφα κομμάτια που δεν τα έχω σε φωτό ή βίντεο γιατί απλά ήθελαν

100 % προσήλωση στην οδήγηση και άλλο τόσο

στην τήρηση των εξαιρετικών ρυθμών του πρώτου γκρουπ.

Αφιξη στο δάσος των Αγίων Αποστόλων

Ο νικητής στις επιλογές των πλατωμάτων για το στήσιμο σκηνής!

Το κρύο στα 1200 μέτρα δεν αργεί να μας οδηγήσει στα σκηνάκια

Κάπου γύρω στις 3 το πρωί ακούω τον γνώριμο ήχο του μονοκύλινδρου BMW.

O Χρήστος που ξεκίνησε από τη Θεσσαλονίκη μόλις κοίμισε τα πιτσιρίκια είναι εδώ,

σχεδόν 300 χλμ μακριά για να οδηγήσει την μία και μοναδική του ελεύθερη ημέρα

στα μέρη και με την παρέα του ΧΩΜ 5 .

Τα φώτα στον πρωταγωνιστή παρακαλώ!

Πρωινό ξύπνημα.

Είναι αδύνατο να περιγράψω τις μυρωδιές από τα έλατα .

Αδύνατον.

Ο πάνω μαχαλάς!

Στο εκκλησάκι μένουν κάτι παράξενοι , σκοτεινοί τύποι.

Ετοιμασίες μαζέματα 09.30 ξεκινάμε

όσοι με μεγάλα δικύλινδρα δικαιούνται ξεχωριστό κάδρο!

Γιάννης @tsak εκ Κρήτης ο ορισμός του μόνιμου χαμόγελου και του αόρατου επιβλέποντα.

Σε ρόλο πλοηγού του δεύτερου γκρουπ αλλά και κρυφού φωτογράφου!

Να και ο δικός μας του πρώτου ,μην ανοίξτε να με φτάσετε, πάω μπροστά για καμμιά φωτό!

Στο δρόμο για το Λιδωρίκι ζούμε το όνειρο

περνώντας μέσα από το Αιολικό πάρκο σε συνθήκες ομίχλης.

Απο την άλλη μεριά της κορυφής, ήλιος και ιδανικές θερμοκρασίες για βόλτα!

Στην πλατεία στο Λιδωρίκι.

Δεν πρέπει να υπάρχει μοντέλο μικρής on off που να μην το είχαμε σε αυτήν την εκδρομή.

Αν έλειπε κάτι από την απίθανη συλλογή ήταν το καινούριο μεγάλο Africa.

H ανάβαση προς το πρώτο οροπέδιο της Γκιώνας γίνεται με τη λίμνη του Μόρνου στα αριστερά μας.

Στην αρχική φωτό του Σπύρου αποτυπώνεται όλο το μεγαλείο της διαδρομής αυτής.

Raki point 2......Ε ι α !! (Μάθημα του πως θα λες Εβίβα χωρίς τα β από τους ειδικούς).

ο νεότερος συμμτέχων Alex , ετών μόλις 17!

no comments....(πάρε μια Yamaha να ξανανιώσεις!)

Από την βούτα στις Καρούτες έχω μόνο λίγα βιντεάκια.

Το ίδιο κι από την Pikes Peak ατελείωτου drift και σκόνης ανάβαση προς τη δεύτερη κορυφη,

το αδιέξοδο στη στάνη.

Εδώ κοντα στα 2000 μέτρα με το συνταξιδιώτη μέχρι τη νύχτα Χρήστο και με θέα τον Κορινθιακό.

Για τη Γκιώνα που μόλις τη γνώρισα έχω να πω μόνο για τη δεσπόζουσα μορφή της και να το αποδείξω λέγοντας σας πως λίγες στροφές πιο πίσω έβλεπα τη Λαμία!!