Ένα ακόμη 36ωρο οδηγικό κρεσέντο με καύσιμο την τελειομανία μου στη σχεδίαση των εκδρομικών.
Ο Μπάμπης και ο Στέλιος ξεκινούν για την 6η Baladeza και μαζί με τον Σταύρο που έχει εξασφαλίσει 24ωρη άδεια από την μικρή του τους συνοδεύουμε μέχρι τη Γρανίτσα Ευρυτανίας οδηγώντας και πλουτίζοντας παράλληλα την δεύτερη μέρα των φετινών Ασφάλτινων 10.
Με συνοπτικές διαδικασίες
και καμιά 60 λίτρα βενζίνη ελαφρύτεροι
κάνουμε μια μικρή στάση στον αυχένα της Κατάρας.
Μα φυσικά και θα βρέξει στην Ηπειρο είσαι....
το θέμα είναι τι ώρα πόσο και αν θα είναι στο δρόμο μας
Στον κόμβο για Μεγάλο Περιστέρι αρχίζει το ψάξιμο στο πουθενά
Η πλατεία του χωριού.
Σταματάμε για ερώτηση περί των επαρχιακών οδών
και λαμβάνουμε πέντε διαφορετικές εκδοχές και τέσσερις κερασμένους καφέδες.
Η κεντρική ιδέα είναι ότι πάει κι από εδώ στη Δαφνούλα αλλά θα μπλέξετε.
Μάλλον επαρκώς εξηγούμε ότι για αυτό ακριβώς έχουμε έρθει
και καβαλάμε να δούμε που πάνε οι παράξενες ταμπέλες.
Ευτυχώς ο πλοηγός του GS δείχνει να τα ξέρει καλύτερα από τους ντόπιους
Κι έτσι βρισκόμαστε να κατηφορίζουμε με προορισμό το Δροσοχώρι Ιωαννίνων μέσω Δρίσκου
Αναρρίχηση?
Ναι....στον πιπεράτο επίλογο του 10 του καλού!
Βρισκόμαστε ακριβώς επάνω από την ομώνυμη 6 χιλιομέτρων σήραγγα της Εγνατίας οδού..Καλό!
Βγαίνοντας στον ''πολιτισμό'' κάνουμε στάση
για το εξαιρετικό κατσικάκι στη γάστρα που σερβίρεται στο Κουτσελιό.
Κι ανηφορίζουμε για ξέπλυμα μέσω της μπόρας προς τα Τζουμέρκα.
Η ώρα είναι ήδη 3 κι εμείς θέλουμε να φτάσουμε κάπου στην Ευρυτανία ..
Απόγευμα πλέον κι έχουμε καταφέρει να φτάσουμε στο Βουργαρέλι
και την καλά κρυμμένη ωραία του πλατεία
Τηλέφωνο στη Γρανίτσα και δωμάτια υπάρχουν.
Μένει να βρούμε το δρόμο!
Ο ψηλός απορεί....που μας πας από εδώ μέσα ρε θα μας φάνε οι λύκοι βρε!!!
Αθαμάνιο.
Το Ακρόπολις έρχεται και οι μυστικές ετοιμασίες ξεκίνησαν.
έχουμε και στα μηχανάκια έναν τέτοιον
που θα μας περάσει όλους με ένα τέτοιο..... βάστα καρδιά μου.
Κι όπως ήταν φυσικό και παρά το γεγονός ότι είναι ακόμα Αύγουστος και η μέρα σχετικά μεγάλη....
Σουρουπώνει ,στη γέφυρα του Κοράκου που σημαίνει ότι σε 45 χλμ φτάνουμε.
Στα Βραγκιανά όπου έχει νυχτώσει για τα καλά ξεκινά ο χωματόδρομος μηκους 7 χλμ που κάνει ακόμα και σήμερα τα χωριά του Αχελώου θρυλικά όσον αφορά την πρόσβαση σε αυτά.
Τα τελευταία χιλιόμετρα κυλούν απελπιστικά αργά με κοπάδια στη μέση του δρόμου χωριά με κόσμο και την αίσθηση ότι κάποια μάτια μας κοιτούν απορημένα.
Κούραση.....υπάρχει όμως η προσμονή της άφιξης η χαρά της επιτυχίας στη χάραξη μιας απείρου κάλλους διαδρομής και αυτή η αγαπημένη βραδινή δροσιά του δάσους με τις μυρωδιές της.
Ξημέρωμα στο υπέροχο δωμάτιο στο ''Πανόραμα''
Χωρίζουμε με τα λαμπιόνια που πάνε για Πελοπόννησο και πιάνουμε την επιστροφή
διανθισμένη με άγνωστους στην αρχή επαρχιακούς ....μέχρι την Άρτα.
Στον οικισμό της κάτω Ποταμιάς δε συγκράτησα το όνομα του κυρίου που άκουσε τις μηχανές να σταματούν και βγήκε με δύο παγωμένα νεράκια ανεκτίμητης αξίας στα χέρια του.
Θυμάμαι πως λίγα χρόνια πριν ,λίγο πιό κάτω είχαμε ζήσει το ίδιο στον οικισμό Βαλαώρα.
Καλοί Άνθρωποι.... να τους τιμάτε με επισκέψεις και περάσματα από τα χωριά τους
έστω και για λίγο όπως εμείς.
Μέσα στον οικισμό τι άλλο από την εικόνα των ανθρώπων του ,νοικοκυροσύνη και τάξη
Τελικά η κατάβαση μας έβγαλε στο γεφύρι της Τέμπλας,
Ιδανικό μέρος για μπάνιο αλλά εμείς βάσει προγράμματος θα το κάνουμε στη Χαλκιδική,
(Δεν πάτε καλά.......ορθόν και δεκτόν).
Γνωστές γωνίες της λίμνης των Κρεμαστών στο δρόμο για την Εμπεσσό.
Μετά από την είσοδο στην Ιονία Οδό το γκάζι κλειδώνει και τα φωτογραφικά μένουν στο tank bag.
Μαζί κλειδώνει και η τελική μορφή των φετινών απαιτητικών
αλλά πλούσιων σε αντιπαροχή Ασφάλτινων Ελληνικών Βουνών 10.
ξεκουραστείτε μεσοβδόμαδα γιατί έχουμε γιορτή!
See ya!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ενα σχόλιο