Αφού χόρτασα τα
μάτια και την ψυχή μου Καραϊβική ζούγκλες και αρχαία των Μάγιας, πήρα
από το Παλένκε ένα βραδινό λεωφορείο κι έφτασα αξημέρωτα στο πανέμορφο
Σαν Κριστόμπαλ ντε λας Κάσας,της επαρχίας Τσιάπας, στα βουνά του
μεξικανικού νότου.
Δεν πέρασαν πολλές μέρες από τότε που μου ήρθε να κάνω την γύρα των Πιρίν. Βρήκα μια ευκαιρία εφόσον ήμουν free από δουλειές και πρωί πρωί ξεκίνησα πάντα με επιφύλαξη γιατί δεν ήξερα τι θα με περίμενε όσον αφορά τον καιρό και τις θερμοκρασίες παρ όλο που οι προβλέψεις ήταν ευνοικές.
Τα πράγματα στην αρχή ήταν ζόρικα με την ομίχλη να με συντροφεύει με το που πέρασα τον Άγιο Σύλλα.
Όλη η διαδρομή βγήκε έτσι με την υγρασία να κολλάει στη ζελατίνα μέχρι που έφτασα στο Νευροκόπι όπου η υγρασία έγινε πάγος αναγκάζοντας με να την ξύνω κάθε 10 δευτερόλεπτα.
Ο Θαλής ο Μιλήσιος είναι γνωστός όχι μόνο για τα μαθηματικά
του θεωρήματα αλλά και ως ένας από τους επτά σοφούς της αρχαιότητας και
προσωκρατικός φιλόσοφος. Οι προσωκρατικοί φιλόσοφοι φημίζονται για τις ιδέες
που είχαν αναπτύξει όσον αφορά τη δημιουργία του κόσμου. Για το Θαλή λοιπόν τα
πάντα ξεκινούν από το νερό. Ο άνθρωπος ξεκίνησε την ύπαρξή του ως αμφίβιο ον
και κάποτε, για άγνωστους λόγους έχασε την ιδιότητά του να μπορεί να αναπνέει
κάτω από το νερό. Όσο παράλογο και να ακούγεται, έχει μια βάση, αφού όλοι μας
κάποτε για εννιά μήνες ζούσαμε και αναπνέαμε σε ένα υγρό φιλόξενο ήσυχο
περιβάλλον ακούγοντας μόνο την αναπνοή της μητέρας μας.
Αυτά αναλογιζόμουν τις δυο ολόκληρες ώρες που πέρασα κάτω
από το νερό της Καραϊβικής, εξερευνώντας τα ψάρια και τα κοράλλια του βυθού, στην
απόλυτη ηρεμία, ακούγοντας μόνο τη δική μου αναπνοή. Παραδόθηκα στην τεράστια
μήτρα της θάλασσας και αφέθηκα απόλυτα, και μόνο όταν ήρθε ο βαρκάρης που με
συνόδευε, κατάλαβα πως είχαν περάσει δυο ολόκληρες ώρες σιωπής.
Σημερα 11 Δεκεμβριου 2016 ξεκινησαμε δειλα δειλα τις ''βρωμικες'' μοτο-ψυχοθεραπειες της παρεας.
Η προετοιμασια επαιζε επι μερες στο fb και στο chat του παροντος blog
αλλα οι κακες χρονικες και οχι μονον συγκυριες εφεραν στο ραντεβου μολις 3 αναβατες.
Στο πιστακι Μελισσες λοιπον με τον Ηλια και το junior Δημητρη και με τα χερια
να με σπρωχνουν κυριολεκτικα στην πλατη ωστε να αποφασισω να απαρνηθω
τον καλοκαιρινο καφε στο κεντρο να αρματωθω και να ανηφορισω
με τη χοντρη στις αντιπυρικες του Σέιχ Σου.