Κείμενο-Φωτογραφίες
Πασχάλης Τσαλίκης
Κυριακή νωρίς το πρωί και...gone4riding με προορισμό ξανά το Πήλιο.
Αυτή τη φορά κυνηγάμε το κόκκινο καβάλα στις μοτοσυκλέτες.
Με την πιό δυνατή σε χιλιόμετρα παρέα ακριβώς στις 9 αφήνουμε πίσω μας την γκρίζα πόλη και ροβολάμε προς τον Ολυμπο.
Μέχρι εκεί άντεξα το ακίνητο τιμόνι στον κόμβο Λιτοχώρου κάνουμε δεξιά.
Παρακάμψεις τούνελ και διοδίων πάνε μαζί.
Οι παράπλευροι απο το Λιτόχωρο μέχρι τη Λάρισα
είναι πολύ καλά συντηρημένοι κι αυτήν την εποχή
έρημοι απο την τουριστική κίνηση.
Φτάνοντας στο Βόλο πανηγυρίζοντας την ηλιοφάνεια του θεσσαλικού κάμπου
μπαίνουμε σε σύννεφο βροχής που καλύπτει την πόλη και το βουνό.
Μαζί με τον Μιχάλη που έχει έρθει απο τη Λάρισα να μας βρεί
ροκανίζουμε χρόνο χαζεύοντας και πίνοντας καφέ
στις τοπικές κοσμικές καφετερίες του Αγ.Νικολάου.
Στην παρέα για λίγο και ο Νίκος, όψιμος δίτροχος κι αυτός,
κάτσαμε γύρω του να του κολλήσουμε το μικρόβιο.
Και με την πρώτη αχτίδα ήλιου βγήκαμε στο δρόμο για τα χωριά πάνω απο τον Παγασητικό
Απίθανη συλλογή απο μοτοσυκλέτες,
που αποδεικνύει για ακόμη μία φορά,
περίτρανα και διαχρονικά,
πως οι πιό κατάλληλες για ταξίδι
είναι αυτές που έχουν ....καύσιμα.
Το Πήλιο έχει σήμερα τις καλύτερες μοτοδιαδρομές που υπάρχουν στη χώρα.
Συνδυασμός τέλειου οδοστρώματος με σωστή χάραξη, Στροφές
και θέα σε θάλασσα δάσος και βουνό καδραρισμένες με υπέροχη αρχιτεκτονική.
Τα 800άρια έχουν ψυχή, εδώ το κλασσικό πρόβλημα που έχει χρόνια ο mrbraaap...
(Του φέυγει ο συμπλέκτης στην έξοδο της στροφής....στα φανάρια.....στα διόδια....παντού)
Πινακάτες και οι μνήμες απο το προηγούμενο υπέροχο ΣΚ ξυπνούν.
Οι δρόμοι αν και βρεγμένοι κρατάνε καλύτερα
απο τους στεγνούς που συνήθως συναντούμε στις βόλτες
Αλλαγή φωτογράφου και πάμε ξανά!!
Ο θανάσης ψάχνει....ψάχνει....και δε βρίσκει το κατάλληλο
για αντικαταστάτη του θρυλικού Varadero.
Στο σταθμό του τρένου στις Μηλιές.
Κοίτα που έχει δρομολόγια.....
Έπρεπε να προνοήσουμε να τις στείλουμε με το τρένο
όπως προστάζει το σύγχρονο πνεύμα του γιαλαντζί αντβέντζουρ.
Φορτωμένες με τσαντάκια λαμπάκια και λοιπά σκ@τάκια της αγοράς περιπέτειας
να χτυπήσουμε κι ένα τσάρτερ να τις παραλάβουμε ατσαλάκωτοι ''για να μας μείνει χρόνος''.
Κρατάμε τη συνταγή για τα νηστίσιμα ντολμαδάκια
κι αφήνουμε την ξένη συνήθεια για μία άλλη ζωή.
'Οσο και να προσπαθήσει ο φακός και τα πλήκτρα
η γαλήνη που σε πλημμυρίζει στην επαφή με τέτοια μέρη δεν μεταφέρεται.
Αποφασίζουμε παρά το περασμένο της ώρας να ολοκληρώσουμε τον κύκλο του βουνού.
Να είναι καλά ο Θανάσης γνωστός εχθρός του ρολογιού και του πρέπει που επέμεινε.
Και απολαύσαμε έρημες διαδρομές ησυχία και τις 50 τουλάχιστον αποχρώσεις του κόκκινου.
λίγο πριν τον Κισσό κι επιτέλους ένα ποταμάκι με το πρώτα νερά του φθινοπώρου.
Να κάνεις παρέα 5 λεπτά την ημέρα με μικρά παιδιά έλεγε ο Σοφός.
Εμείς τα είχαμε μαζί μας για 550 χιλιόμετρα!
Ο Τέλης ήρθε για τη βόλτα απο την Αλεξανδρούπολη.
Σταθερή αξία και σιωπηλή φιλία για πάνω απο 20 χρόνια.
Πλησιάζοντας τα 250...κίτρινο στο κίτρινο!
Τους βλέπω έρημους και θέλω τώρα να σηκωθώ να ξαναπάω
Λίγο πριν τα Χάνια το θερμόμετρο βουτάει στους 4 βαθμούς.
Κλασσικός καιρός χιονοδρομικού που υποφέρει απο βροχοπτώσεις.
Στο χάνι του Κοκκίνη μαζεύουμε ζέστη για τη νυχτερινή επιστροφή
απολαμβάνοντας ψητά και φιλοξενία.
Τελευταία αναλαμπή του ήλιου και δεν χάνω την ευκαιρία για ένα δύο κλίκ.
Ρολάρουμε με το τελευταίο φως για τον Βόλο.
Απο εδώ πέρασαν ομοεθνείς, ομοιδεάτες, ομοιοπαθείς .....δικοί μας άνθρωποι που λένε.
Mαύρη ατέλειωτη εθνική,
χωριά με τη γνώριμη χειμωνιάτικη μυρωδιά καπνού,
μερικά είναι τόσο σκοτεινά που μόνο τα μυρίζεις
διόδια και γκάζια να πάμε πίσω ασφαλείς.
Τα μηχανάκια μας παρά τα χρόνια τους
τα λειψά τους ή περίσσια κυβικά, δεν έχουν ψυχή.
Έχουν ένα μάτσο προδιαγραφές έτοιμες να τις αγνοήσεις!!
Έχουν για ψυχή αυτή του αναβάτη, που μπορεί να τα κάνει του δρόμου ή του τρόμου,
να τα κάνει όχημα προς το όνειρο ή ακίνητη φιγούρα σε ένα πάρκινγκ.
Καύσιμα.....και στη θέση της στο πάρκινγκ ταμπελίτσα gone4riding....
See ya!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ενα σχόλιο