Κείμενο
Πασχάλης Τσαλίκης
Φωτό
Πασχάλης Τσαλίκης (οι ...του δρόμου) Ηλίας Κατσίκας
''Ελληνικά Βουνά'' λοιπόν....για 10η συνεχή χρονιά
και πάντα με την αγαπημένη παρέα των βόρειων Αφρικάνων.
Την παρέα μιας Λέσχης που ακολούθησε την αντίστροφη απο τη συνήθη πορεία.
Που της έτυχε αντί να είναι ένα αψυχο σφραγιδάκι και μια εικονική πραγματικότητα
να μείνει ζωντανή στο δρόμο στα βουνά και στην καρδιά,δίχως τα παραπάνω.
Είμαστε ήδη στο 2017 με δύσκολες εξελιξεις σε δύσκολους καιρούς με τα μηχανάκια όλο και παλιότερα.... στο ιδιο μηκος κύματος κι εμείς αλλα να,που στο τέλος Ιουνίου ήρθε πάλι το ραντεβού μας για μία εβδομάδα στα αθάνατα Βουνά να μας απαλλάξει απο όλα τα επίγεια.
Ηρθε η ώρα μας να 'ανέβουμε'' να στήσουμε τα τσαντήρια και να περιηγηθούμε.
Για φέτος και ως κύριος στόχος, επιλέχθηκε να εντοπίσουμε και να κατακτήσουμε
τα χρωστούμενα απο χρόνια στο νομό Γρεβενών.
Κατασκηνωτική έδρα στο Βελόνι και στο δασάκι της Ζωοδόχου Πηγής ακριβώς δίπλα του.
Πάμε απο την αρχή?
Μετάβαση για μένα Τετάρτη μετά τη δουλειά.
Η παρέα έχει αρχίσει να ανεβαίνει απο την Κυριακή
ενώ σήμερα αρχίζουν οι χωμάτινες περιηγήσεις.
Οι μετεωρολόγοι απο την άλλη ενημερώνουν πως αυτή η καυτή ημέρα είναι μόνο ο πρόλογος!!
Ψυχοθεραπεία στον αυτοκινητόδρομο μεχρι τη Βέροια
με 100 στο κοντερ και το μυαλό στα χωμάτινα λάστιχα
που ταλαιπωρούνται στην καυτή άσφαλτο.
Παίρνω την άμεση απόφαση για παράκαμψη μέσω Καστανιάς.
Οντως η διαφορά θερμοκρασίας ανακουφίζει έστω και προσωρινά, αναβάτη και όχημα.
Το δε νερό απο αυτήν την -όνομα και πράμα- Ζωοδόχο Πηγή δεν έχει αντίπαλο στη γεύση!
Με μίγμα Εγνατίας και επαρχιακών αλλά και χάζι τριγύρω
φτάνω στα Γρεβενά που ετοιμάζονται για το παγκόσμιο enduro gp του Σαββατοκύριακου
ενω ο σμαρτ ροφιάνος μιλά για τα αλάνια
που εχουν ξεκινήσει το πάρτυ με τις χωμάτινες
και που τώρα κανουν μπάνιο στην Πορτίτσα..
Εφυγαααααα!!
Αλλά κι αυτοί μου φύγανε πριν φτάσω και το έριξα στα ντρίφτ
και στο χάζι στον εύκολο σχετικά χαλικοχωματόδρομο.
και φυσικά στις φωτογραφίες της κυράς...
και του αξιοθέατου.
Αργα το απόγευμα
αφιξη και τακτοποίηση στο camp,
γέλιο, πειράγματα και μιας και είναι Τετάρτη...
Χε χε χε ...εγω απλά εφερα τα ανταλλακτικά!
Βράδυ με μια σχετική δροσιά και εκλεκτούς μεζέδες.
Το σκηνάκι μας λίγα μέτρα πιο κεί και οι κουκουβάγιες να στήνουυν το δικό τους νανούρισμα.
Ωραίο ακούγεται!
Πρωί Πέμπτης
και ενα μεγαλεπίβολο σχέδιο στήνεται.
Τρία περάσματα χωμάτινα και ορεινά, με τη φήμη τους να προηγείται
και με τελικό προορισμό την Σαμαρίνα.
Φουλάροντας καύσιμα-και όχι μόνον- στους ράθυμους ρυθμούς του φιλόξενου χωριού
ΚΤΜ?
Πάμε για το πρώτο, την κανονική Βάλια Κάλντα με τις κατολισθήσεις τη βροχή απο πέτρες και τη συλλογή πεσμένων χωματόδρομων που αποτελούν το διαβατήριο για να φτάσουν οι λίγοι και εκλεκτοί στο παραμύθι που λέγεται Αρκουδόρεμα και κόκκινα δένδρα.
Επιλέγουμε τη μόνη σωσμένη- που λέει ο λόγος- προσέγγιση απο τη σαλατούρα Μηλιάς,μιας και η άλλη μεσω Κρανιάς κατακτήθηκε μεν απο τη χθεσινή dream team αλλά συνοδεία ρίσκου και ιδρώτα στα τρία πεσμένα περάσματα.(Ασε που δια στόματος του πλήρως εμπιστεύσιμου και έμπειρου Πάνη τα δύο boxer απλά δεν θα χωρούσαν)
Αιντε πάμε στην αρχή δίχως κακουχίες και πετρίδι...
το βλέμμα αυτό είναι σταθερό σημάδι πως έρχεται...μπελάς!
Δεξιά μας γυρνάει μέσω σαλατούρας για Μηλιά.
Κατεβαίνοντας και αμέσως μετά την μπουλντόζα αρχισαν τα όργανα..
Ποιά πέτρα να διαλέξω για τον μπροστινό
πως να καταφέρω να μην τρέξω αλλά και να μην σταθώ..
Κουίζ για λίγους,
Φτάνοντας στο Αρκουδόρεμα κάνει εντύπωση η ξηρασία.
Ο δρόμος έτσι κι έτσι με καναδυο τεχνικά περάσματα για να μην βαριόμαστε.
Στα κόκκινα δένδρα γίνεται λόγω κλίσης μια σχετικά δυνατή μάχη με τις νεροφαγιές
και οι φωτό είναι λίγες και βιαστικές.
Η πλήρης εγκατάλειψη των δασικών δρόμων με το πρόσχημα της κρίσης έχει αλλάξει κατά πολύ το χάρτη με τα προσβάσιμα απο μεγάλα on off σημεία.
Βιαστικές?Οχι και όλες.
Photo by Panos,πίνακας ζωγραφικής και αυτή.
Ανθρωποι των Ελληνικών Βουνών.
Αργά αλλα σταθερά φτάνουμε στον αυχένα μεταξυ Περιβολίου και Βωβούσας και ανυπομονώ για το μεγάλο χρωστούμενο τον δασικό Βωβουσα-Διστρατο.
Το υποκοριστικό ''πράσινη κόλαση'' για το μεσαίο τμήμα της διαδρομής
εξιτάρει τη φαντασία και υπό τις οδηγίες του Μιχάλη εφορμούμε!!
Το κομμάτι αυτό το είχα εντάξει στις διαδρομές του πρωτου (GS)trOFFy to 2013
και τότε είχαμε φάει μια μεγαλειώδη πόρτα στο ρέμα ανάμεσα στα 2 χωριά.
Για να δούμε σήμερα!!
Στις εικόνες μοιάζει με παράδεισο...
Καβάλα στα θεριά το αντίθετο.
Τα πιο μικρά ξεσαλώνουν και ξεμπαζώνουν
Kι αφου διασχίσαμε το επίμαχο ρεμα βρήκαμε δρόμο καθαρισμένο απο μπουλντόζα.
Και στα πόδια μας το Δίστρατο!
Ανασύνταξη πλύσιμο απο τις σκόνες,παγωτάκι στην πλατεία και
σε ένα μισάωρο βρισκόμαστε να ρολάρουμε στα χώματα της Βάλια Κίρνα.
Μια όμορφη διαδρομή υψηλού υψομέτρου που μετά απο μια ώρα και 19 χλμ
μας φέρνει στην πλατεία της Σαμαρίνας
Ιστορίες με μπόρες και θυμούς...
Ευκαιρία για κουβέντα!
Απο αυτό το ρέμα γεμίζουν τα μπουκάλια με το εμφιαλωμένο Σαμαρίνα!
Μετά τα τσιπουράκια έρχεται η κούραση κι ακολουθώντας κάτι μαγικά ασφάλτινα πιστάκια βτίσκουμε τον δρόμο Περιβόλι-Κρανιά μέσω Μικρολίβαδου.
Ο Μιχάλης γεμάτος χαρά και περηφάνεια για τη γύρα που μας πρόσφερε στον τόπο του.
Ολο το χειμώνα το περίμενε και το κατάφερε τέλεια,
αδερφέ χίλια ευχαριστώ απο όλους μας
Camping moments..
Η επόμενη ημέρα Παρασκευή, μας βρίσκει σε δυο κατευθύνσεις.
Η μεγάλη παρέα οδεύει προς το Παλιοσέλι και τους Πάδες
όπου λόγω της σημερινής εορτής παίζει πανηγύρι ''στου Ανάσα τον Οντά''
Εγώ μαγνητισμένος απο το άγνωστο και μαζί με Ηλία Κώστα και Μιχάλη
μπαινουμε στα γύρω ΝΔ ορεινά με στόχο τα υψόμετρα δροσιάς πάνω απο το Μέτσοβο.
Με τη βοήθεια του πλοηγού βρίσκουμε τον σημερινό Πλατανιστό.
Επιβάλλεται να δείτε την απίθανη ιστορία του χωριού
Η Παναγιά είναι χτισμένη δίπλα στην εθνική οδό Ιωαννίνων-Τρικάλων και 60 χιλιόμετρα από την τελευταία πόλη. Στεφανώνεται από τα βουνά του Ζυγού και των Χασίων, αλλά και το ίδιο ξεπροβάλλει μέσα από τα τεράστια δάση σαν κορώνα της Θεσσαλίας. Είναι το μεγαλύτερο από τα δέκα χωριά της Ορεινής Καλαμπάκας και αποτελείται από δυο οικισμούς: την Παλιά Κουτσούφλιανη (σημερινός Πλατάνιστος) και την Νέα Κουτσούφλιανη (σημερινή Παναγία).
Η Παναγιά ιδρύθηκε στις 13 Μαΐου 1898, όταν οι Κουτσουφλιανιώτες αντιλήφθηκαν την παραχώρηση του χωριού τους στην Τουρκία, κατά την οριοθέτηση μετά τον ατυχή για την Ελλάδα Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897. Τότε οι Κουτσουφλιανιώτες περιφρόνησαν την απόφαση των Μεγάλων Δυνάμεων, την πίεση της Τουρκίας και την Ρουμανική προπαγάνδα και πήραν ομόφωνα την μεγάλη δική τους απόφαση. Έκαψαν το χωριό τους και εγκαταστάθηκαν στον μικρό οικισμό που υπήρχε γύρω από την Ι.Μ. Λιμποχόβου, ιδρύοντας τη Νέα Κουτσούφλιανη.
πηγή
rfid%3D2d2bc1904731cd214c1d578dc992720598051cebX1%3Btype%3Dtotal%3Bucfs%3D1&#hotelTmpl
Κάθε φορά η ίδια σκέψη...σε τι χώματα πατάμε, σε τι ιστορία επάνω ασελγούμε.
Σχεδόν έρημος σήμερα αλλα με βαριά ιστορία ο Πλατανιστός
που είναι για εμάς η είσοδος στο χωματινο κομμάτι
που αναφέρεται στο χάρτη ως ....''Κρυμμένο Χάος''
η αυλή του πέτρινου σχολείου με τον πλάτανο και το κιόσκι με το τρεχούμενο νερό.
Ταμάμ για κατασκήνωση!
Η είσοδος στο ''χάος'' είναι αυτός ο παρατημένος χρόνια δρόμος.
Κι όπως σας έχω πει, οταν στο βουνό τα πράγματα είναι πραγματικά δύσκολα,δεν υπάρχουν εικόνες.
Μετά απο μια ωρα πάλης με νεροφαγιές επιπέδου ράμπας αλλαγης λαδιών σε φορτηγά βγαίνουμε στην παλιά Κατάρα στο ύψος του κάμπου του Δεσπότη και στο ωραίο της οδόστρωμα.
Πλατεία Μετσόβου με φρέντο για χάρη της παρέας αλλά και οφθαλμόλουτρο!
Το απόγευμα μας βρίσκει για ανασύνταξη στην κατασκήνωση.
Στις 19.00 αρχίζει στα Γρεβενά το υπερθέαμα του Enduto GP και φυσικά θα είμαστε εκεί!!
Πάμε?
Θεατές και θέαμα
Ο ενας πάνω στο πηρούνι κι ο άλλος πάνω στο πίσω φτερο....
Επιστροφή στις δροσιές δείπνο νόστιμο και οικονομικό στην ταβέρνα του χωριού
και τελος και της δεύτερης ημέρας.
Σάββατο πρωί (τρίτη μέρα για μένα)
και ετοιμαζόμαστε για τη δεύτερη μεγάλη χωμάτινη στα ορεινά του νομού.
Κατι εκεί αριστερά δίπλα στον πετεινό δεν παέι καλά με τα πρωινά
...και να πείς οτι μαζεύτηκαν πολλά Γερμανικά!!
οι 2 κυρίες της παρέας
Πρόγευση στο κομμάτι ανάμεσα Κρανιά και Αγία Παρασκευή Μικρολίβαδου.
Το είχα εντάξει και αυτό στις διαδρομές του πρώτου gstrOFFy το 2013.
Φέτος το βρήκαμε ανέγγιχτο απο οχήματα αλλά και ασυντήρητο με ότι αυτό συνεπάγεται.
Η μικρή κατολίσθηση τον έχει κλείσει για τα καλά στα αυτοκίνητα
(Βήμα πρωτο πριν κλείσει για όλους).
Ανάμεσα Μικρολίβαδο και Περιβόλι, κουβέντα ανάμεσα σε δυο μπουλντόζες.
Και αυτη η παρέα εχει τους εντουραδες της που σε κάθε στάση δεν χάνουν ευκαιρία.
Ανάμεσα Σμίξη και Αβδέλλα στη θέση Κεραίες.
Ηλία ΚΆΤΙ έπιασες στα μαρσπιέ!
καλα είδατε,,,έπιασε τον Ιούλιο που εδω πάνω είναι σαν το δικό μας Μάιο.
Ο ανθρωπος εσκυψε για να αποφύγει τον θόρυβο του αέρα και να μιλήσει στο τηλέφωνο.
Αμέσως οι γνωστές γιαπωνέζες κατίνες ρωτούσαν που είναι η βλάβη.
Παιδιά 1100 είναι .....ότι βλάβη έχει την έπαθε στη σχεδίαση!
Απο κάποτε που πηδάγαμε απο κορφή σε κορφή.
Τυπική στιγμή ξεκούρασης για αναβάτη μπεμβέ.
Στην πλατεία της Σμίξης όπου τα φιλαράκια στήσαν τσιπουράκι..
κι εδώ ...τυπική στιγμή αναζήτησης του ηλεκτρικού προβλήματος για αναβάτη χοντα.
Πιτσιρίκια Σμίξης...
Πρώτη αντίδραση μόλις παρκάραμε,να δούνε ατα κοντέρ ''πόσο τρέχει''
Και μετα παιχνίδι με τα δικά τους οχήματα δίπλα στις μηχανές.
Ημουν αναμεσα τους πριν 40 χρόνια,
μπήκα και τώρα να ξανα-ακούσω τα πιο ωραία βρουμ βρουμ της ζωής.
Η χωμάτινη Σμίξη - Φιλιππαίοι ακολουθεί
Ωραίο γρήγορο κομμάτι αλλά με σκόνη και υπερβολική ζέστη
Ανάμεσα σε Φιλιππαίους και Σαμαρίνα βρίσκεται το μνημείο της Ανίτσας.
Αρχές Νοέμβρη του 1940. Η επίλεκτη Τρίτη Μεραρχία Αλπινιστών «Τζούλια» επιχείρησε να διεισδύσει στην Πίνδο. Στο ύψωμα «Αννίτσα» που δεσπόζει ανάμεσα στη Σαμαρίνα και στους Φιλιππαίους, μια Ελληνική μικρή στρατιωτική μονάδα στελεχωμένη κυρίως από άνδρες των γειτονικών χωριών, όχι μόνο απέκρουσε την επίθεση, αλλά υποχρέωσε τους Ιταλούς να υποχωρήσουν άτακτα προς την περιοχή της Κόνιτσας. Σε ανάμνηση του γεγονότος κτίστηκε το σύγχρονο μνημείο στο υψόμετρο 1728.
πηγή
http://aetia.gr/mnhmeio-pesontwn-sto-ypswma-annitsa/
Aτενίζοντας απο το Σμόλικα μέχρι το όρος Βόρας κι απο εκεί ως τον Όλυμπο.
Για να βρείτε το ύψωμα υπάρχει ταμπέλα
ακριβώς στη διασταύρωση του νέου ασφάλτινου δρόμου για Δοτσικό
Κατηφορίζοντας για το Δοτσικό απο χωμάτινη λίγο δυτικότερα
Δυστυχώς ο γνωστός κυρ Γιάννης αντιμετωπίζει κάποιο πρόλημα υγείας..
Ο δε απέναντι αν και ειδοποιήθηκε απο κάποιον καλό περαστικό
για τους 9 πεινασμένους με τα μηχανάκια
δήλωσε πως δεν κατεβαίνει να ανοίξει.
Σεβαστόν όπως και η δική μας αντίδραση στο μέλλον.
Κάτω στα Γρεβενά ο αγώνας γίνεται με 40αρια....απίστευτο επίπεδο.
Εκεί θυμάμαι -που να μη έσωνε- την ''πρόσκληση'' του αλλου κυρ Γιάννη απο το Μεσολούρι.
Παραδοσιακά κι αγνά κι ωραίος καφενές και μέχρι εκεί
Ας αρχίσουμε όμως με την υπέροχη εκκλησία που θα σας φιλοξενήσει όταν βρεθείτε στο χωριό.
Ο Αγιος Δημήτριος χτίστηκε τότε με χρήματα που έστελναν οι πρώτοι μετανάστες στην Αμερική
Ηταν η μόνη εκκλησία που δεν κάηκε επι Τουρκοκρατίας.
Ο αξιωματικός που επιχείρησε να μπεί πυροβόλησε την κλειδωμένη πόρτα
κι έχασε το μάτι του απο βόλι που εξοστρακίστηκε
σε ενα μεγάλο κεφάλι απο τα καρφιά που βλέπετε.
Το θεώρησε σημάδι Θεού και διέταξε αποχώρηση....
Ετσι σώθηκαν οι απίθανες αγιογραφίες που κοσμούν το Ναό απο άκρη σε άκρη
Το υπόστεγο στηρίζεται σε μονοκόμματο δοκάρι μήκους 17!! μέτρων.
Ολόκληρο δέντρο θεόρατο πελεκημένο στο χέρι.Πίστη.
Στα σκαλιά της εκκλησιάς και δίπλα στην πηγή με το δροσερό νεράκι
να ανοίξετε να φάτε το μεζέ σας.
Βλέποντας απο μακριά τον καφενέ του κουτοπόνηρου και δήθεν ''φίλικου''
που έβαλε το χέρι του να αρπάξει όσα περισσότερα μπορούσε σε ενα πρόχειρο γευμα...
Ντροπή σου αγαπητέ κουπατσαραίε Γιάννη τη φάρα σου την είχα για καλύτερη και πιό μπεσαλίδικη.
Ελπίζω να είσαι η εξαίρεση....
Απο απόσταση ασφαλείας , το τσεκούρι καραδοκεί!!!
Εξω απο το χωριό υπάρχει αυτό το καλά κρυμμένο μυστικό...ψάξτο!
Σούρουπο και μετά απο αρκετά δροσερά χιλιόμετρα φτάνουμε στο Βελόνι.
Ο Μοτομάγειρας Δήμος δίνει κα πάλι τα ρέστα του σε ντουέτο με τον ψήστη Σπυράκο.
Αν και φαγωμένοι,ρίχνουμε άλλη μια γύρα.
Το γλυκόπιοτο κόκκινο Ζιτσας κερασμένο απο τον Μάκη που ήρθε απο την Κοζάνη
να πάρει μια ανάσα δροσιάς κλείνει την υπέροχη βραδιά με συνοπτικές διαδικασίες.
Τ ι άλλο να ζητησει κανείς.,...
Κυριακή....
Μια τελευταία πρωινη βόλτα στα χαλάσματα
που έχουν απομείνει να θυμίζουν τον βλάχικο οικισμό Βελόνι..
Και βουρ στην κοίτη του Βενέτικου για την Ειδική διαδρομή του αγώνα
που συζητήθηκε και δέχθηκε εγκωμιαστικά σχόλια σε παγκόσμιο επίπεδο
Οι τύποι πετάνε κυριολεκτικά.
Πως άντεξαν 3 μέρες με θερμοκρασίες κοντα στους 40 κελσίου,
η απορία εύλογη και θα μου μείνει για πάντα..
Τα Ελληνικά Βουνά 10 κλείνουν πανηγυρικά με ομαδική βουτιά στον ποταμό Βενέτικο!!!
Επιλογος για μένα το πρωι της Δευτέρας με δροσερή επιστροφή απο την Καστοριά
όπου ..............πήγαμε για γάμο αφήνοντας τα πουρνάρια!!
Ενα μεγάλο ευχαριστώ στην παρέα ζωής, στην παρέα που κρατάει απο το 1996
κι εύχομαι ολόψυχα να μας πάει όλους μέχρι το καφενείο με τους γκρινιάρηδες παππούδες.
Αλλο ένα στον κουμπάρο μου απο την Κρανιά που φρόντισε
να έχουμε τρεχούμενο νερό στην κατασκήνωση αλλά και για την όποια φιλοξενία στο χωριό.
Κι ενα τελευταίο -αν και δε μασάει απο τέτοια- στην κίτρινη γριά της φωτό
με τις 24 δεκάδες χιλιάδες χιλιόμετρα στην πλάτη
που τρέχει αγόγγυστα δίπλα μου για 10 σχεδόν χρόνια.
p.s.
See ya στο νούμερο 11 που θα μυρίζει θυμάρι μπαρούτι και ......ρακή!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ενα σχόλιο