Ασφάλτινα Ελληνικά Βουνά 12

 

 

 παράλληλα με το 

 

 

 

 

Έφτασε η ώρα να βγούμε στο βουνό και να το χορτάσουμε στρίβοντας.

Φέτος μια  αγκαλιά μας περίμενε στη Νέα Κοτύλη 

εκεί στην αυλή της Εκκλησίας κάτω από το ωραίο πλατάνι. 

 

 

 

 

 

Τα Ασφάλτινα αγαπούν την ελεύθερη διαμονή στα σκηνάκια σε κάποιο βουνό,

 

 

η  χρονιά όμως είναι γεμάτη καταστροφή και φωτιές και οι συνθήκες

 δεν ευνοούν το ρίσκο της παραπάνω συνήθειας. 

Το προαύλιο της εκκλησίας που γενναιόδωρα μας πρόσφεραν οι κάτοικοι και ο Δήμος Νεστορίου

ήταν η λύση,πάμε παρέα να δούμε την ιστορία του δρόμου.

Μέρες πριν οι διερευνητικές των διαδρομών έδιναν κι έπαιρναν.

Στη γιορ΄τη αυτή δεν αφήνουμε τίποτα στην τυχη,ειδικά τα οδοστρώματα.

Καστανιά

Ανεβαίνοντας στο Άσκιο

Κι ατενίζοντας τη γυμνή κορυφή του.

Βλάστη

Σησάνι

οι πλοηγοί στην ανάπαυλα στο Αρχηγείο.

Σχολάμε αλλαγή οχήματος σε χρόνο μηδέν και πάμε για τη συνάντηση με τους πρώτους εκ Θεσσαλονίκης

Η πορεία ξεκινά με προορισμό τη Σκούλιαρι.

Την Αγία Κυριακή λέω το χωριό πάνω από το Βελβεντό με την απίθανη θέα στη λίμνη Πολυφύτου και την ακόμα πιο απίθανη διαμόρφωση του χώρου γύρω από την εκκλησία το κοινοτικό καφενείο και τον ξενώνα του

Φυσικά και θα σταθούμε στο Ζανδε για τη φημισμένη τουλούμπα.

Ανηφορίζοντας τα 9 χλμ οδηγικής απόλαυσης.

Καλό οδόστρωμα φουρκέτες και θέα.

Πλάτωμα Εκκλησίας.

Όλοι το λένε να στήσουμε εδώ.Προσεχώς!

Οι προνοητικοί έχουν φέρει κολατσιό και σετ μπρίκι καφέ.

 

Όλοι μαζί γιορτάζουμε με γέλια το ξεκίνημα του θρυλικού εκδρομικού.

Όχι ζέστη,ζέστα!

Να δεις που κάποια στιγμη΄θα δώσουμε αναβολή λόγω ..καλοκαιρίας!

Νίκος και Παναγιώτης ατμόσφαιρα αντιπροσωπευτική!

Και τσουλάμε προς τα κάτω με την Ευστρατία και την Κατερίνα να έχουν προστεθεί στην παρέα!

Φτάνοντας στο χωριό το πολύχρωμπ τσούρμο έχει αρχίσει να απλώνεται και να ζωντανεύει τον τόπο

Σουρουπώνει νωρίς και τάχιστα,η ζέστη όμως κρατά καλοκαιρινή παρά το υψόμετρο.

στον καφενέ του Χρηστου πρέπει να ξαναέρθουμε κι έξω να παίζει ο χειμώνας

αντβε κι έτσι Λευτέρη

Πρωί πρωί ξύπνημα με ετοιμασίες για τα δύο εκδρομικά.

Συνυπάρχουμε με το Gs Club Greece που επιχειρεί επιτυχώς τη δεύτερη πολυήμερη εξόρμηση του.

Οι πλοηγοί φορτώνουν ενέργεια με μπάρες από τη Θεσσαλία 

και χυμό ρόδι από τις Σέρρες,το νου σας υπναράδες!

οι Άνθρωποι των Ελληνικών Βουνών ,προκοπή και μπαξές πάνε μαζί!

Ο Ρόκυ φεύγει ,τολμώ να πω πως η εικόνα βγάζει ανακούφιση.

Αφίξεις νέων οπαδών του δόγματος Ασφάλτινα

Μάκης και Γιώργος.

ξεκινάμε 09.30 που έγινε 9.40 και πάλι με τους μισούς να μένουν πίσω.

Νο πρόμπλεμ και ψάχνουμε να βρούμε το Χάρο 

το θρυλικό γκρεμό μάρτυρα των αγριοτήτων του εμφυλίου που έζησε η Ελλάδα μεταπολεμικά

Απο εκεί τραβήχτηκε η προηγούμενη.

Θέα και δέος όσο αντέχει το μάτι κι η ψυχή.

drones επί το έργον

Εξηγώ στη μικρή σνεπιβάτιδα Χριστίνα την αγριάδα της δεκαετίας του '40 την πίκρα που δοκίμασαν οι 'Ελληνες που σώθηκαν από την κατοχή και βρέθηκαν να πολεμούν με τα αδέρφια τους.

Με την ευχή και στόχο μαζί , ποτέ ξανά βουτάμε και πάλι στο δάσος.

ότι είναι ο αναβάτης είναι και το μηχανάκι

Μετά από ένα σύντομο σιρκουί στον κεντρικό για την Κόνιτσα 

πιάνουμε τη δεύτερη μεγάλη παράκαμψη της ημέρας

 που θα μας ανεβάσει στα Ατμόλουτρα του Αμάραντου.

γέφυρα Σαραντάπορου

Σε αναζήτηση δροσιάς.

Φτάνοντας επάνω οι παλιές πινακίδες φανερώνουν μεγάλη προιστορία.

Στο μαγικό αυτό κιόσκι θα πιούμε τον καφέ μας και θα συμπληρώσουμε με αχνιστές πίτες , λαχταριστές.

 

Νικόλα τι λέει ο χάρτης  ?

Λέει πως  απολαμβάνουμε θέα στον άρχοντα Σμόλικα και αριστερά βορειότερα στο θρύλο Γράμμο.

είστε πολύ γρήγοροι βρε ,μόλις που πρόλαβα την ουρά του XR!

το χάσιμο που επιλέξαμε στο Πωγώνι είναι ιδιαίτερο μιας και περνάει από ένα άγνωστο αριθμό αννώστων οικισμών που έχουν χαθεί κι αποκοπεί από τη μέτρηση του χρόνου όπως τη ζούμε εμείς στις πόλεις

 

 

Στην Πωγωνιανή θα σιγουρέψουμε πως πρέπει να στρίψουμε δεξιά για να ανεβούμε στα ισουψή περάσματα της Χρυσόβουλης που βρίσκονται λίγα μέτρα από τα σύνορα με την Αλβανία και θα μας βγάλουν στο δρόμο Καλπάκι-Κακαβιά χωρίς να ..βγούμε από τη χώρα!

χάσιμο!!

Τα έκπληκτα μάτια μας αντικρύζουν τον τελωνειακό σταθμό!

Καλπάκι καύσιμα και κουβέντα με τους ντόπιους για την αυριανή εσωκομματική πασαρέλα

Η Πουρνιά είναι ενα χωριό πριν το Κεράσοβο για το οποίο δεν ήξερε κανείς από την παρέα ότι υπάρχει.

Εγω που φανέρωσα τα μυστικά του το βρήκα λόγω περιέργειας 13 χρόνια πριν 

και σκεφτόμενος  την έκπληξη που θα έφερνε το Μαυρογέφυρο 

στους ανυποψίαστους ταξιδιώτες

το ενέταξα στις διαδρομές των Ασφάλτινων.

Αλλά πρώτα πάμε λίγο στην άνω πλατεία με τον πλάτανο

το παντοπωλείο αλλά και τοθρυλικό καφενείο ''Τα Εξάρχεια''

ε μόνο με τα Ασφάλτινα βλέπεις Εξάρχεια σε γύρα της Πίνδου!

ομαδάρα και μάλιστα με δύο κορίτσια συνεπιβάτες με χαμόγελα κι ακούραστες,

Να και το ειδικό αξιοθέατο..

με τον Παντοκράτωρ να μας κοιτά από ψηλά στο βράχο

Πάμε για το πανηγύρι λοιπόν!

Εν μέσω οδηγικής πανήγυρης με μυρωδιά καμμένου ελαστικού και κράμπας των μυών του προσώπου από το χαμόγελο φτάνουμε στα προεόρτια.

Η μπάντα έχει μεράκι μουσικές γνώσεις... και αντοχές!

Ας αρχίσουν οι χοροί!!

οχυρωματικά έργα 

Μέχρι αργά ο Όμιλος μας και η ομάδα μας με τα παλιομπεμβέ 

γίνονται ένα και ο έφορος με τη διαχείριση γελάν και τα μουστάκια τους.

Πάλι μόνοι μείναμε ρε!

Ξημέρωμα με καιρό φθινοπωρινό κι έτσι ξεκινάμε τα στροφιλίκια της επιστροφής

 με πρώτο πέρασμα το Βίτσι.

Κορυφή.

στο πλάτωμα του μνημείου

κατηφορίζοντας μέσα στις οξιές και τις δροσιές του βόρειου τμήματος.

Μέσω Κέλλης και Βεύης και με αλατοπίπερο κάτι κορυφαία φερσκοστρωμένα πιστάκια

φτάνουμε έξω από την Έδεσσα για ένα τελευταίο απχαιρετιστήριο καφεδάκι.

 

Εδ'ω είναι μόνο για φαγητό λέει,αλλά όταν ξεκινούσαμε τη 4η Μπαλαντέζα εν μέσω κορονοιου

κι αναδουλειάς σερβίρατε τα πάντα πονηρούληδες... 

Μας έβγαλε άκρη η γιαγιάκα !

Περάσαμε όμορφα χαρήκαμε το Βουνό και τους φιλόξενους ήρωες του

αφήσαμε πίσω μας μόνο τις φωνές μας και τις ροδιές μας.

Επεξεργαζόμαστε τις προσκλήσεις που δεχτήκαμε με ενθουσιασμό από φίλους σε όλη την Ελλάδα για τα επόμενα του Ομίλου αλλά και της BMW ομάδας κι επανερχόμεθα δριμύτεροι το Μάιο.

See ya!