H πρώτη μέρα της άδειας έφτασε και οι διεργασίες θα γίνουν δρόμος.
Έχει μέρες που μετράω αποστάσεις και στόχους μια προς το βορρά
μια προς το Αιγαίο , η ανυπομονησία δεν περιγράφεται.
Έχω απέναντι μου τις συνθήκες, τις θερμοκρασίες τις ουρές στα σύνορα το μπάχαλο
με τα 400 μηχανάκια που μέτρησα να φεύγουν για Αδριατική ή Ρουμανία
.......κι εγώ θέλω κάτι διαφορετικό.
Ψάχνω την Ελληνική ακτογραμμή και βλέπω ένα μεγάλο ,αδικαιολόγητο τελείως , χρωστούμενο.
Κι από κάτω ένα νησί που ποτέ δεν θα μπορέσουμε να βρούμε,τι ήθελε να πει το τραγούδι?
Μετράω τα χλμ κι είναι όσα θα κάνω για να πάω στο Ζάγκρεμπ
λογική κοστολογικ΄δεν υπήρχε οπότε δεύτερη σκέψη δε χωρούσε φορτώνω και φεύγω νότια.
Και ποιός δε θέλει να φύγει από εδω προς κάθε κατεύθυνση??
Δρόμος καθρέφτης ασκούπιστος μέρες λιωμένη άσφαλτος
ανύπαρκτη διαγράμμιση και μια δύσμοιρη κυρία
ανάσκελα δεξιά στο πεζοδρόμιο
όλα αυτά στην κεντρικότερη αρτηρία και διάβαση της πόλης.
Να καείτε στην κόλαση αρμόδιοι.
Πρώτη στάση στο Γιώργο στη Νίκαια Λάρισας τα καύσιμα είναι ακόμα πανάκριβα
αλλά ένα νεράκι κερασμένο φέρνει χαμόγελο , προχωράμε.
Ελπίζω στη διάρκεια του ταξιδιού να μην τρώει μόνο το GS αλλά να μείνει κάτι και για εμένα
Ο γύρος πίτα στο Δομοκό τα σπάει
περνάω και γέφυρα τύπου Atlantic Road
(εδώ μου συγκρίνετε Καρπάθια με Άλπεις ε να , κάπως έτσι μοιάζουν)
και σε λίγο πιάνω το Μπράλο για 2 βαθμούς δροσιάς
Πάω για Λειβαδια και μέσα στο καμίνι κάνω αναστροφή να δω τι θέλει να πει ο ποιητής
Στον Ισθμό είμαι πια τουρίστας και σε εγρήγορση μετά το ωραίο παιχνίδι
στον καλοστρωμένο παλιό δρόμο από Θήβα για Μάνδρα
Περνάω το Αργος και μπαίνω ανυποψίαστος για το τι ακόμη πιο
ωραίο θα ακολουθήσει μετά από το Κιβέρι
Καλή άσφαλτος χωρίς κίνηση λίγη δροσιά κι ένα πάνω από ενδιαφέρον ανάγλυφο
που θα με πάνε μέχρι το Φωκιανό
Πάνω από τη Σαμπατική τι ωραία που είναι όλα!
Τιι ωραία που είναι όλα όταν τα βλέπεις ανυποψίαστος
για την ομορφιά και το ανάγλυφο τους
και φυσικά για πρώτη φορά
Μετά το Λεωνίδιο με περιμένει ένα πάσο τεχνικό μέχρι το βράχο με τη σημαία
Κι από εκεί η κατάβαση
ρωτάω και η πρόταση είναι να στήσω σιωπηλά εκεί που είναι τα αυτοκινούμενα
Αμέσως μετά η ανταμοιβή μου ,ντόπια σαλάτα
η πιό νόστιμη από όλες τις σαλάτες του κόσμου
μπύρα παγωμένη κι ένα χταποδακι
ως εκεί άντεξα πάμε για ύπνο.
Ανατολή στο Αιγαίο με μπάνιο για ανακούφιση από την απίθανη ζέστη
Το γούστο και η χαρά από την έκπληξη θα με πάνε 120 χλμ πιο κάτω μέχρι τη Νεάπολη
όπου έχω να προλάβω το πλοίο μόλις στις 9.30 .
Τα χωριουδάκια είναι έρημα κάτι καφενεία με καλούν για ραχάτι αλλά κρατάω ρυθμό
μιας και ο γενικά άχρηστος πλοηγός με ενημερώνει πως προλαβαίνω.
Φυσικά ήμουν εκεί μισή ώρα πριν το αναμενόμενο
οι πρώτες δύο ώρες στο νησί ήταν κόλαση.
Το κάμπινγκ στο Καψάλι είναι κλειστό κάτι που το έμαθα μόλις έφτασα στην ...πόρτα του.
Ούτε καν την ταμπέλα δεν έβγαλαν,μία ανακοίνωση στο kithira.gr την οποία απλά δεν είδα
αρκούμενος στις αξιολογήσεις σε γνωστό site συμβουλών ταξιδιού..
Ετοιμάζομαι πραγματικά να πάω να πάρω το καράβι για πίσω όταν σκέφτομαι να ζητήσω τη βοήθεια των δύο κυριών στο ταξιδιωτικό γραφείο που είχα δει κατεβαίνοντας στη Χώρα.
Εκεί πήρα''τα κλειδιά'' των ντόπιων η επαφή με έφερε στον κύριο Παύλο
κι αυτός με βόλεψε στο κρυφό δωμάτιο του στα Πιτσινιάνικα
no cards no documents no problem
ξεφορτώνω κουμπώνω βερμουδα κι έχω γίνει ένα με τους υπόλοιπους
που τόσο ζήλευα πριν λίγο περιφερόμενος με τις κορντούρες στους δρόμους.
{κράνος γάντια τουλάχιστον μην ξεχνιόμαστε]
Φυσικά η πρώτη μου κίνηση ήταν να πάω βόρεια να δω
που τελειώνει ο δρόμος κι αρχίζει η θάλασσα!!
Λίγα χλμ άσχημου χωματόδρομου που τα έζησα
γιατί πήγα από τον παλιό μέσω της πλατιάς Άμμου.
Στην οποία επέστρεψα για να απολαύσω έναν Φρέντο που τελικά με περίμενε λίγο παρακάτω
Μία ώρα ακίνητος ....καλά ήταν!
Στο νησί είδα ελάχιστα σκιερά κομμάτια δρόμου
'Εξω από τον Ποταμό
Απόγευμα πλέον και ενώ είμαι χορτάτος σε αυτόν τον τομέα είναι ώρα για καμμιά βουτιά.
Κατηφορίζοντας προς το Μελιδόνι
Μόνο εγώ έλειπα , ήρθα κι εγώ.
Μια από τις μεγαλύτερες αλλαγές που πρέπει να γίνουν στη δυτική κοινωνία
είναι να μοιραστούν οι διακοπές των εργαζόμενων σε τρείς αντί για έναν μήνες.
Δεν είναι δίκαιο να τρέχουμε 11 μήνες με επιτυχίες και κόπο
και να παίρνουμε ως ανταμοιβή αυτό που βλέπετε.
Αδικείται ο εργαζόμενος το πορτοφόλι του και κυρίως ο προορισμός.
Βρήκα άκρη στο πρώτο βραχάκι όπου είχα ιδιωτική πλαζ
κι αυτό γιατί είχε φύγει ο ήλιος και δεν έβγαζες καλή insta φώτο ,μια χαρά!
Επιστροφή για ανάπαυλα στο δωμάτιο
Το βράδυ εξερευνώ τη Χώρα.
Καλαίσθητα μαγαζάκια δύο πολύ στυλάτα bar και τιμοκατάλογοι διάσημων Κυκλάδων.
Το παγωτό πάντως ήταν νόστιμο.
Παρασκευή η μέρα είναι ολόκληρη μπροστά μου
και ξεκινώ πρωι πρωι
αυτό θα το ψάξετε στα Πιτσινιάνικα , θέλει κράτηση για το βράδυ αλλά αξίζει
Ξεκινάω την ημέρα
από τον ανενεργό καταρράκτη στο Μυλοπόταμο
Μέσα στις φυλλωσιές με τη γνώριμη μυρωδιά της υγρασίας είναι κρυμμένα παλιά κτίρια που ποιός ξέρει σε τι χρησίμευαν.
Η πόρτα είναι καιρό κλειδωμένη.
η ταμπέλα και ο χάρτης λένε ότι εδώ στα δυτικά βρίσκεται μοναχικός ο όρμος Λιμνιώνας
Κατηφορίζω στο σκιερό και δροσερό δρόμο και χαμογελάω στην τύχη μου
γιατί αυτή είναι η κατάλληλη ώρα
Στο όρμο είναι όλα σε ηρεμία 4 ανθρωποι όλοι κι όλοι κι εγώ
δεν ήθελα ούτε να βάλω μπρος φεύγοντας για να μη χαλάσω τη νησιώτικη ησυχία.
Στον Πλάτανο θα πιω ένα καφε στο μαγαζάκι που δεν έχει ούτε σήμα ούτε wifi,
το λες και δοκιμασία πλέον!
Φτάνω στο χωριό Αβλαίμονας και ξεκινώ εξερεύνηση στην νότιο-ανατολική μεριά του νησιού
Σκάνδεια το ορμητήριο της ελέυθερης κατασκήνωσης
Στο Καλαδί έφτασα μέχρι το πάνω πλάτωμα.
Απο μπάνια τα είπαμε είμαι κομπλέ
οπότε πάμε στην επόμενη που έχει και τη φήμη του παλιόδρομου.
Να τη η Βλυχάδα ούτε ψυχή πέρα από το ζευγάρι που κατέβηκε
με το strom και με απλά ελαστικά
.... δικός μας άνθρωπος.
Μια φουρκέτα που ήθελε τσαγανό και δυο ανηφορικά σαθρά σαν αυτό,τα υπόλοιπα προβλέψιμα.
Φτάνοντας στον κεντρικό βγάζω αναμνηστική με την ενημερωτική ταμπέλα.
Επόμενη στάση μετά από κάτι μπύρες στους Καρβουνάδες
με έναν παλιό συνάδελφο και Φίλο
Η παραλία Χαλκός
γεμάτη κόσμο αλλά διαμάντι
Λεπτομέρειες του νησιού με μια ματιά στην λεπτομερή ανακατασκευή του εξάβολτου πάπιου
Το βράδυ το περνάω καλεσμένος στην αγκαλιά του Φώτη της Τιτίκας και της παρέας τους
μιας κι έπεσα πάνω στα γενέθλια του !
Χώρα Σάββατο πρωί
Εχω λίγες ώρες και λίγα ακόμα στεριανά καύσιμα μέχρι να μπω στο καράβι.
Το Καψάλι όπως φαίνεται από το Κάστρο στη Χώρα
Και ο οικισμός λουσμένος στο πρωινό φως
Φορτωμένος αλλά δεν θα χάσω την ευκαιρία να παω στην Κάτω Χώρα
και να περπατήσω την καστροπολιτεία να δω τα εκκλησάκια της
ή να μιλήσω με τα κατσίκια που ψάχνουν τις σκιές
Άιντε σιγά σιγά για το Διακόφτι ,κατάφερα κι έφαγα ένα τεπόζιτο σε 270!!! χιλιόμετρα στο νησάκι.
Αργά για την ακρίβεια,αυτή είναι η σήμασνη για το όριο ταχύτητας στα χωριουδάκια.
Διακόφτι και τα ναυάγια του
Τέλος δρόμου ανοίγω το χάρτη για να δω που θα κρυφτώ από τα 39αρια
που δίνει για την περιοχή της Σπάρτης.
Ε όλοι ξέρουμε που, στα πάσα του Ταύγετου!!
πριν ανέβω φροντίζω για τον ανεφοδιασμό του οδηγού με άλλη μια βέρα αγγουρονομάτα και μαι μερίδα γεμιστά συνοδεία κρύου νερού από την πηγή δίπλα στο τραπέζι μου.
Σιγοτραγουδώ το ήμουνα μοναχοπαίδι ήμουνα μοναχογιός
αυτό που συμβαίνει εδώ το λες και εσωτερικό πάρτυ
'Εχειένα κομμάτι κολασμένο για αρκετά χιλιόμετρα άφησα έγνοιες και λάστιχα σε ικανή ξελαφρώματος ποσότητα εκεί.
Μετά το 36 βαθμών σοκ στην Καλαμάτα θα δοκιμάσω να πάω δυτικά προς την ακτή Ελαίας.
Φτάνω ταχύτατα αλλά ουτε λόγος να πεισθώ πως είναι καλή ιδέα να στήσω
με 36 ακατέβατο και μια άθλια αίσθηση υγρασίας.
Στάση στο δάσος της Φολόης το βασίλειο της μύγας της βρώμικης
,πολλά εξηγούνται όταν επισκέπτεσαι έναν τόπο
Θα φτάσω στον 111 λέω υπομονή στα διαδαλώδη γύρω από την Ολυμπία και η ζέστη τελικά υποχωρεί στα ανηφορικά στροφιλίκια προς το χωριό Λάλας.
Εκεί μιλάω με το Θέμη για τις επιλογές μπροστά μου γιατί είμαι ικανός
να το νυχτώσω και να ρίξω ένα λαμπιόνι μέχρι τη Θεσσαλονίκη μέσω Ιονίας και Εγνατίας.
Τελικά κι αφού αρνούμαι ευγενικά την ανοιχτη αγκαλιά του που με περιμένει στην Πάτρα
φτάνω έξω από τη διασταύρωση και λέω...εδω είμαστε στο χωριό που έχει έμπα και δεν έχει έβγα!!
Λειβάρτζι δροσερό με τα πλατάνια σου,
άλλη μια βέρα ντόπια αγγοροντομάτα με τα σουβλάκια της και τη μπύρα της ...και ύπνος!!
Σήμερα κορίτσια πάω Χαλκιδική γι αυτό με βλέπετε να ρολάρω αξημέρωτος
στους 15 βαθμούς παρακαλώ
χωριά και χωριουδάκια στο διάβα μου
Αλλο ένα μνημείο αυτό της Επανάστασης του 1821 που δε θυμάμαι να είχα επισκεφθεί.
Κατηφορίζω και ση Ζαχλωρού μπας και βρω ένα καφεδάκι στις δροσιές αλλά είναι όλα κλειστά
(τα σαμάρια θλεουν ίσιωμα ,κάτσε να πιω ένα καφέ και το πιάνω)
Τελικά θα τον πιω με τους κυνηγούς στο μπαλκόνι πάνω από το Διακοφτό μιλώντας για το μηχανάκι που θα με πάει πριν νυχτώσει στο εξοχικό για τον καιρό που θα με προλάβει και φυσικά για το ρεύμα
Κάτσε να μαζέψω τα διόδια και βλέπουμε τους απαντώ και κατηφορίζω
Φωτό στη γέφυρα εν κινήσει , κλασσικά με την εύχρηστη go pro.
Πάνβω από το Μέτσοβο , μνημείο της αυτοδύναμης μεταπολεμικής Ελλάδας
Κινούμαι εκτός Εγνατίας και είναι ώρα για σνακ στη βρύση του Ηπειρώτη έξω από την Κρανιά.
Οι δρόμοι παράλληλα με την Εγνατία είναι πολύ καλα συντηρημένοι
έτσι έφτασα μέχρι τη Βέροια τρώγοντας τα στα λάστιχα κι όχι στα καύσιμα και τα διόδια .
Μετά τα Μάλγαρα βλέπω πως υπάρχει υποδοχή με μπόρα στην ερωτική πόλη,
Το πως κατάφερα να βραχώ μόνο ο μισός (από την αριστερή μεριά) ακόμα το ψάχνω!
Στάση τουριστική στις έρημες ομπρέλες χωρίς κοπέλες.
Αργά το βράδυ τσεκάρω στην έδρα μας στη Χαλκιδική
κρυφοχαμογελώντας στο GS
νομίζω πως το ευχαριστηθήκαμε και οι δύο,
see ya!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ενα σχόλιο