Για τις λέξεις και τις πράξεις που συνθέτουν τον τίτλο και την αφορμή
για αυτό το ταξίδι του μυαλού θα μιλήσουμε αργότερα .
Τώρα είμαι πίσω εκεί.
Όπως είπε και ο δάσκαλος εδώ είναι ένα μέρος για να κάτσει να γράψει ένας συγγραφέας.
Όπως ειπα κι εγώ ο εξουθενωμένος των πωλήσεων άνθρωπος εδώ είναι σαν το παραμύθι σου ,
σαν το μέρος που ονειρεύτηκες μικρός.
Που -όπως εμείς που το κρατάμε όχι τυχαία στην πρώτη του αρχική μορφή- μπορείς να ξεχαστείς να αφήσεις πίσω σου όλες τις σύγχρονες -απρόσκλητες οι πιο πολλές- έγνοιες και να πλησιάσεις έστω και φευγαλέα την αληθινή σου υπόσταση.
Κάτω από τα αμέτρητα αστέρια της αφέγγαρης νύχτας ανάμεσα σε φίλους που σε τίμησαν με την παρέα τους και αψήφησαν τις πρακτικές δυσκολίες που έχει η χειμερινή διαβίωση σε ένα αγροτόσπιτο 60 ετών.
Θεατής σε ανατολές και απογεύματα με χρώματα κι αέρα παρατηρητής του χειμωνιάτικου τεμπέλη
ήλιου που ξεκινά να φαίνεται από το βάθος του βορείου Αιγαίου
περνά τη μέρα του πάνω από
το Πήλιο και το Μαυροβούνι
ώσπου να χαθεί στον ορίζοντα κάπου στις νότιες πλαγιές του Κισσάβου.
Μαζεύουμε την τελευταία ζέστη το βράδυ δεν αστειεύεται
ακόμα και σε αυτήν τη νότια άκρη δίπλα στο πέλαγος
Μιλώντας με τους μυστικούς ψαράδες της νύχτας
ή χαζεύοντας τα δύο δελφίνια
που χόρεψαν ελάχιστα δευτερόλεπτα για χάρη των υπερτυχερών
του Γενάρη του ΄22 του μήνα του φονιά και του χιονιά.
Προσπαθώντας να κοροιδέψουμε το κορονο-χάλι μας ,
(αυτήν την αρρώστια-καμπή που ήταν μια υπέροχη αφορμή να βγάλουμε από μέσα μας όλο το ζόρι και τα συμπλέγματα που σκεπάζονταν από ένα πέπλο εξαιρετικά εύθραυστης κι εικονικής ευμάρειας)
αποφασίσαμε το λοιπόν να στρατοπεδεύσουμε ως όψιμοι ελέφαντες στη φύση και να συνομιλήσουμε με όλες τις ράτσες ευρωπΕων μηχανόβιων που τελούν σε αναμονή του επόμενου πραγματικού Elefanten Treffen του βαυαρέζικου του χειμώνα της τάξης και της -ελεγχόμενης - αταξίας μαζί.
(Αν εδω και ώρα δεν πιάνετε τα γραφόμενα επιστρέψτε με το πάτημα ενός κουμπιού στο νιουζ τελεία τζι-αρ που λέει για την κατάσταση στην Αρκτική Οδό και την επικράτηση της λογικής της αρκτικής αρκούδας στην κεντρική διοίκηση του περιβάλλοντος την Οδό χώρου).
Η άφιξη της Παρασκευής εν μέσω νεφών
Προετοιμασία του ξυλόφουρνου
Θα τα κάψω.....
τα ρημάδια τα κλαδιά μου
(δεν τελειώνουν τα κλαδιά ελιάς,το πήρα απόφαση).
Ολοήμερο αγνάντι και μάθημα Γεωγραφίας ....ευκαιρία φωτογραφίας!
Βράδυ στο τζάκι στην... κεντρική αίθουσα του κτιρίου.
Παρασκευή
Σάββατο
Με πρόσθετο φωτισμό για τα μοντέλα
Ιστορίες της αυλής , συλλογή παράξενων σουβενίρ !
όπου και να κοιτάξεις κάποιος κάτι ψήνει!!
Τα της κυριακάτικης επιστροφής,
που προσπαθήσαμε να την κάνουμε όσο πιο ομαλά γίνεται.
'Ολο αυτό το κομμάτι του παράδεισου γίνεται το καλοκαίρι μια κόλαση από την πολυκοσμία και την αναμετάδοση ηχητικών φαινομένων που αυτοαποκαλούνται μουσική.
Με κερασάκι τα υπολείμματα του Ξενία κι ένα μάτσο αυθαίρετα κτίσματα και συμπεριφορές που κάποιο εμφανώς και προφανώς διεστραμμένο μυαλό ονόμασε μάλιστα ''Στολίδια στην Άμμο''.
Συμπληρώνοντας με το ...ακριβότερο καύσιμο των τελευταίων 40 ετών.
Στο βάθος η Θεσσαλονίκη ...φτάσαμε στην άκρη της παρένθεσης.
See ya ρε!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ενα σχόλιο