Κείμενο-Φωτογραφίες
Πασχάλης Τσαλίκης
(Βγάλε τη μάσκα και βάλε την κάσκα-μέρος δεύτερον)
Και οι έξι (μαζί με τον έκτο πονηρό) ήταν υπέροχοι χαλαροί κι αποφασισμένοι να περάσουν καλά.
Κι όσο απλό φαίνεται και διαβάζεται τόσο απολαυστικό είναι στην πράξη.
Στο εργαλείο γρήγορης συννενόησης της Βόρειας Παρέας
επικρατούσε εκδρομική -κορωνέικη ησυχία.
Εδώ αφήνουν εκεί όχι,εδώ έχει ανοιχτά μαγαζιά να πάμε
και με τραπέζια αλλά μέχρι 4 ενώ είμαστε έξι
κι εκεί θα βρούμε αλλά χωρίς καρέκλες κλπ κλπ
κι άλλα τραγελαφικά ,
σε άλλη μιά προσπάθεια του μικρού λαού που ζεί στο κέντρο του κόσμου
να συνυπάρξει με τα διεθνή ''νέα''
Ο Νίκος από την άλλη έχοντας εξασφαλίσει τα βασικα
που δεν ήτανε ,δεν είναι και δεν θα είναι ποτέ στο μέλλον άλλα από
το αδειόχαρτο και τα καύσιμα προτείνει Βελβεντό με επικάλυψη από Πιέρια.
Κι έτσι έγινε,πάμε να δούμε τι είδαμε!
Σαλονίκη....δείξε μου μιά διάβαση πεζών να σΕ πω ποιός είσαι.
Εθνική της υπομονής με τα κοντέρ χαλασμένα
(δείχνουν μέχρι 125 , κόβω και μπαίνω σε 2 φόρουμ και 3 βάιμπερ γεμάτα με ειδικούς
και κανείς δεν ξέρει ττ μπορεί να συμβαίνει
κάποιος ιός ή κάτι τέτοιο που έπιασε και το βενζινόμετρο που έδειχνε συνέχεια γεμάτο,
θα τα μπριζώσουμε στο γυρισμό να στρώσουν).
Και μετά τη Βέροια ανηφορίζουμε για Σφηκιά Ριζώματα Δάσκιο Βελβεντό.
Με το φιόρδ του Αλιάκμονα στα δεξιά μας να εμφανίζεται και να χάνεται
και με το δρόμο αφημένο στην τύχη του και στα καιρικά ξεσπάσματα.
Η θερμοκρασία είναι ανοιξιάτικη και το τοπίο φθινοπωρινό,χορταίνουμε οξυγόνα κι ανεμελιά
Φτάνοντας στο φράγμα...που τελικά δεν είναι ένα!
Ωπα τι λέει η ταμπέλα??
Μπα ......βρέθηκε λύση
Βελβεντό με την πλατεία έρημη
Ο κύριος στον ανδριάντα δίπλα μας είναι ο γιατρός Παπαγεωργίου.
Οπως είδατε και καφεδακι βρέθηκε και καρέκλες κι όλα καλά αν είσαι καλός άνθρωπος!
Μιλάμε και με τους ανθρώπους που κάθονται στα πεζούλια φόρώντας μάσκες σε έναν έρημο τόπο..
Μας πιάνουν κουβέντα , απο πού ήρθατε πώς ήρθατε , είστε κι εσείς στο κόκκινο?
Οι άλλοι που αφήσαμε πίσω σίγουρα ,εμείς πάμε για τα πορτοκαλί.
Ανηφορίζουμε για το Παλιογράτσανο με στάση σε κιόσκι θέας προς την Κοζάνη.
Η μεγάλη γέφυρα της λίμνης Πολυφύτου, άντεξε μέχρι πρόσφατα
και τώρα πήρε το δρόμο της μακροχρόνιας επισκευής.
Ο πάντα στην ώρα του εμπνευστής της βόλτας.
Ανηφορίζουμε για το χωριό Καταφύγι και οι μαγικές εικόνες διαδέχονται η μία την άλλη.
Φτανουμε... με πολύχρωμη παρέα.
Η πλατεία αν και έρημη απο κόσμο είναι περιποιημένη και καθαρή.
Έχουμε δύο επιλογές για επιστροφή στην Περία μέσα από τα Πιέρια.
Η αρχική μέσω Φτέρης μένει στην άκρη κι επιλέγουμε τα 12 χλμ βατού χωματόδρομου που βγάζει στο χιονοδρομικό κέντρο Ελατοχωρίου ...περνώντας μέσα από το δάσος με τις νεράιδες!
Επιχειρούμε μια παράκαμψη που βγάζει στο καταφύγιο αλλά ένα γερό πέρασμα απο βούρκο μας αναγκάζει σε αναστροφή και να το αφήσουμε για την επόμενη φορά.
Να αυτός φταίει παιδιά!!!
Είναι απίστευτο ότι ο μεγάλος πάγκος με τους λουκουμάδες και τα σύνεργα του όλα
χώρεσαν μέσα και κυρίως επάνω στο Micra! Το αμάξι έχει λάθος όνομα σου λέω!
Για να συγκρίνουμε τον όγκο και να έχουμε και κατά νου μας τι μπορεί να μας πεταχτεί την ώρα που οδηγούμε ανέμελοι τις μηχανές μας στο σημερινά έρημα Ελληνικά Βουνά.
Φεύγουμε απο τον Αη Λιά με επιδόρπιο πέντε εύκολα χωμάτινα χλμ
που θα μας βγάλουν κοντά στο Πολυδένδρι Ημαθίας.
Στο φράγμα έξω απο τη Βέροια
Εθνική Οδός στο βάθος , πλησιάζουμε στο ξεκόλλημα των κοντέρ και του βενζινόμετρου....done.
See ya!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ενα σχόλιο