Κειμενο - Φωτογραφίες
Κωνσταντίνος Τσουτσούλης
Μετά από 9 χρόνια κατοχής ενός TDM και κάνοντας βολτούλες εδώ στα κοντά, σκέφτηκα πως θα έπρεπε να αρχίσω να ξεμακραίνω σιγά σιγά να ξεφύγω από τα ίδια και τα ίδια. Από γνωστούς που ταξίδευαν είχα ακουστά κάποια μέρη αλλά αυτά μου φαίνονταν δύσκολο να πάω εκεί. Μια φορά είδα την εκπομπή στο Top Gear που πήγαν στο Transfagarasan και μου άρεσε το μέρος και λέω Ρουμανία είναι, πόσο δύσκολο να είναι να πας εκεί; Βλέπω στον χάρτη την τοποθεσία και συμπεραίνω ότι είναι πολύ πιο κοντά και εύκολα να πας απ`ότι περίμενα. Το προτείνω σε ένα φίλο να πάμε παρέα και δεν το συζητήσαμε καν.
Κανονίσαμε με τις βάρδιες λόγω δουλειάς ημερομηνία και μόλις ήρθε η ώρα ξεκινήσαμε, απλά ξεκινήσαμε μεσημέρι γιατί ο Γιώργος δούλευε νύχτα κι έπρεπε να ξεκουραστεί. Πρώτη στάση στο Bansko και διαμονή στο Kempinski για να το παίξουμε και λίγο λόρδοι παναθεμα μας.
Αφού κάναμε τις μπανάρες μας και τις σάουνες μας κατεβήκαμε στην παλιά πόλη να φάμε τίποτα και να πιούμε κανά κρασί. Εκεί στην κεντρική πλατεία μας βρίσκει ένας κράχτης και μας λέει να κάτσουμε στο μαγαζί του. Τον ακούσαμε κι εμείς και κάτσαμε. Περιττό να πω ότι αυτά που μας έφερε ήταν τέλεια.
Ώσπου ήρθε ο λογαριασμός!
Ώπα λέω αυτό το μαχαίρι κάτι σημαίνει. 170 λέβα (85 περίπου ευρώ) μαζί με το πουρμπουάρ μας λέει και μένουμε κάγκελο. Βγάζουμε, πληρώνουμε, και του λέω προς τι το μαχαίρι; Αν δεν πληρώσουμε θα μας σφάξεις; Όχι λέει, Αν θέλετε σας το πουλάω 25 ευρώ ο κατσίβελος. Μόλις ξετινάξαμε τον προυπολογισμό μας σκέφτομαι και από δω και πέρα θα πρέπει να είμαστε πιο φειδωλοί.
Την επομένη σηκωνόμαστε, φουλάρουμε και ξεκινάμε με προορισμό το Βουκουρέστι. Δύσκολη κατάσταση γιατί είχαμε καμιά 700αριά χιλιόμετρα μπροστά μας χωρίς GPS έχοντας μόνο μία λίστα σε χαρτί τα χωριά που πρέπει να περάσουμε για να μη χαθούμε. Η διαδρομή καταπληκτική και κάναμε πρώτη στάση στη Yundola σε μία μεγάλη διασταύρωση που είχε και ένα παζάρι.
Από 'κει πήραμε την βόρεια διαδρομή παρακάμπτοντας το Velingrad και πιάνουμε Pazardzhik. Κάπου εκεί βέβαια το χάσαμε γιατί θέλαμε να μπούμε στην εθνική τους, πήγαμε, ήρθαμε, ξαναπήγαμε, και τελικά τρυπώσαμε. Επόμενη στάση Φιλιππούπολη για καύσιμα. Δυστυχώς βιαζόμασταν και δεν σταματούσαμε ούτε για φωτος. Αφού περάσαμε την Φιλιππούπολη συνεχίσαμε για Stara Zagora. Κάπου εκεί το χάσαμε πάλι κι αυτή τη φορά καλά. Είχα δώσει την λίστα στο Γιώργο και κάποια στιγμή σταματάει και μου λέει ότι τα μέρη που περνάμε δεν έχουν καμία σχέση με αυτά που γράφει εδώ.
Όλες οι ταμπέλες έλεγαν για Σόφια. Κοιτάζω τον χάρτη στο κινητό και βλέπω πως είμαστε έξω από το Kazanlak και υπάρχει δρόμος για Veliko Tarnovo μέσω Gabrovo. Πάμε κατά 'κει και περνάμε από τη Shipka, μία τεράστια εκκλησία με χρυσό τρούλο η οποία ήταν ένα από τα αξιοθέατα που περάσαμε από δίπλα και δεν σταματήσαμε να το δούμε. Ανηφορήσαμε προς το Gabrovo και μπήκαμε μεσ' το δάσος. Μόλις περάσαμε το βουνό φάνηκε το Veliko Tarnovo και κάναμε στάση για κανα χυμό και να ξεπιαστούμε λίγο. Μετά από καιρό έμαθα πως αυτό που περάσαμε ήταν ένα από τα φημισμένα πάσα της Ευρώπης. Έχει και τα καλά του τελικά το να χάνεσαι. Φεύγουμε από κει, και ξεκινάμε τον ανιαρό δρόμο για Ruse. Στενός, κάμποση κίνηση, και βαρετές ευθείες. Περνάμε τα σύνορα και μπαίνουμε σε έναν άλλο κόσμο. Ο δρόμος αψεγάδιαστος και φαρδύς, και το καλύτερο ήταν ότι φτάναμε. Μόλις μπήκαμε Βουκουρέστι εκεί πραγματικά φοβήθηκα. Οι τύποι είναι τρελοί. Πάνε τέρμα μέσα στην πόλη οπότε για να αλλάξεις λωρίδα πρέπει να εξετάσεις τον καθρέπτη σου σχολαστικά για να τους δεις να έρχονται.
Δωμάτιο δεν είχαμε κλείσει οπότε πιάσαμε ένα ξενοδοχείο που βρήκαμε στο δρόμο κοντά στο κέντρο, το Hotel Royal. Ο ξενοδόχος ευγενέστατος, μας έδωσε οδηγό της πόλης κι επειδή δεν είχε parking βάλαμε τις μηχανές στην κουζίνα.
Το δωμάτιο ήταν στο 10ο όροφο οπότε είχαμε καλή θέα. Στο βάθος το Palatul Parlamentului.
Ώσπου ήρθε η ώρα να βολτάρουμε. Η παλιά πόλη ήταν 10 λεπτά με τα πόδια. Κάτσαμε ήπιαμε μία μπύρα αλλά επειδή δεν μπορούσαμε να πάρουμε τα πόδια μας νωρίς νωρίς την κάναμε για ύπνο.
Το επόμενο πρωί πήγαμε μία βόλτα στην πόλη με τα πόδια για να την δούμε μέρα. Οι πλατείες τεράστιες αλλά παραμελημένες ίσως επειδή τις έφτιαξε ο Τσαουσέσκου που δεν θέλουν ούτε να ακούν γι'αυτόν.
Το ίδιο και τα κτίρια που είχε φτιάξει γύρω από το παλάτι για να ταιριάζουν με αυτό.
Αλλά εκεί που μας έπιασε δέος ήταν όταν πήγαμε στο παλάτι. Σε καμία φωτογραφία δεν μπορείς να αντιληφθείς το μέγεθός του.
Είναι το μεγαλύτερο κυβερνητικό κτίριο στον κόσμο με 1000 δωμάτια. Ήξερε να χτίζει ο τύπος έτσι;
Και το Unirea Shoping Center το μεγαλύτερο εμπορικό κέντρο στο Βουκουρέστι στο οποίο οι τιμές δεν έχουν διαφορά από τις δικές μας.
Μετά την βόλτα φορτώσαμε τις μηχανές και ξεκινήσαμε χαλαρά με προορισμό το Brasov.
Το ξενοδοχείο Intercontinental το οποίο είναι το μόνο που φτιάχτηκε υπό το καθεστώς Τσαουσέσκου και δεν το γκρέμισαν.
Η διαδρομή ως το Brasov περιττό να πω ότι ήταν κάτι παραπάνω από γαμάτη. Δρόμος ολοκαίνουριος, όλο πράσινο, από τα καλύτερα κομμάτια του ταξιδιού. Αξιοσημείωτο είναι ότι είχε πάρα πολλά μπλόκα τροχαίας με ραντάρ αλλά το καλό είναι ότι δεν υπάρχει ούτε ένα αυτοκίνητο από απέναντι που να μην σου κάνει σινιάλο. Το μεσημεράκι φτάσαμε στο Brasov κι έπρεπε να βρούμε συγκεκριμένο ξενοδοχείο γιατί είχαμε κάνει κράτηση, αλλά πού. Βρίσκω έναν ταξιτζή ο οποίος φυσικά δεν μιλούσε αγγλικά και λίγο με νοηματική, λίγο με την γλώσσα των πιθήκων, τον έπεισα να μας οδηγήσει στο Hotel Apollonia. Αφού ξεφορτώσαμε ξεκινήσαμε για Bran να δούμε το κάστρο του Δράκουλα. Και ο πηγαιμός και ο γυρισμός ήταν επεισοδιακοί. Μία διαδρομή 28 χιλιομέτρων να πας κι άλλο τόσο να γυρίσεις την κάναμε μέσω βουνών και λαγκαδιών.
Μόλις ξεκινήσαμε είδα τον καιρό πως άρχισε να μπερδεύει. Δεν βαριέσαι λέω τι μπορεί να κάνει. Με το που κατεβήκαμε το βουνό και πιάσαμε Rasnov
τουλούμι το νερό σε σημείο να μην βλέπουμε μπροστά μας. Κανά 10λεπτο να κράτησε. Μόλις φτάσαμε τέλος. Πήρα νερά μέχρι κι εκεί που δεν φτάνει το φως του ήλιου. Ήθελα να κάνω τον τουρίστα με το τζινάκι βλέπεις και το μπουφάν είχε κατεστραμμένη αδιαβροχοποίηση λόγω παλαιότητας.
Τέλος πάντων φτάσαμε και γινόταν ένας ψιλοπανικός.
Το κάστρο γραφικό αν και αμφισβητείται η αυθεντικότητά του. Είχε πράγματα για να δεις αλλά μερικά δεν θα έλεγες πως ταιριάζουν και πως τα έφεραν από αλλού για να το γεμίσουν.
Κατά τ'άλλα το όλο σκηνικό ήταν ωραίο.
Είναι δυνατόν να λείπει το κατσιβελοπάζαρο;
Κωνσταντίνος Τσουτσούλης
Μετά από 9 χρόνια κατοχής ενός TDM και κάνοντας βολτούλες εδώ στα κοντά, σκέφτηκα πως θα έπρεπε να αρχίσω να ξεμακραίνω σιγά σιγά να ξεφύγω από τα ίδια και τα ίδια. Από γνωστούς που ταξίδευαν είχα ακουστά κάποια μέρη αλλά αυτά μου φαίνονταν δύσκολο να πάω εκεί. Μια φορά είδα την εκπομπή στο Top Gear που πήγαν στο Transfagarasan και μου άρεσε το μέρος και λέω Ρουμανία είναι, πόσο δύσκολο να είναι να πας εκεί; Βλέπω στον χάρτη την τοποθεσία και συμπεραίνω ότι είναι πολύ πιο κοντά και εύκολα να πας απ`ότι περίμενα. Το προτείνω σε ένα φίλο να πάμε παρέα και δεν το συζητήσαμε καν.
Κανονίσαμε με τις βάρδιες λόγω δουλειάς ημερομηνία και μόλις ήρθε η ώρα ξεκινήσαμε, απλά ξεκινήσαμε μεσημέρι γιατί ο Γιώργος δούλευε νύχτα κι έπρεπε να ξεκουραστεί. Πρώτη στάση στο Bansko και διαμονή στο Kempinski για να το παίξουμε και λίγο λόρδοι παναθεμα μας.
Αφού κάναμε τις μπανάρες μας και τις σάουνες μας κατεβήκαμε στην παλιά πόλη να φάμε τίποτα και να πιούμε κανά κρασί. Εκεί στην κεντρική πλατεία μας βρίσκει ένας κράχτης και μας λέει να κάτσουμε στο μαγαζί του. Τον ακούσαμε κι εμείς και κάτσαμε. Περιττό να πω ότι αυτά που μας έφερε ήταν τέλεια.
Ώσπου ήρθε ο λογαριασμός!
Ώπα λέω αυτό το μαχαίρι κάτι σημαίνει. 170 λέβα (85 περίπου ευρώ) μαζί με το πουρμπουάρ μας λέει και μένουμε κάγκελο. Βγάζουμε, πληρώνουμε, και του λέω προς τι το μαχαίρι; Αν δεν πληρώσουμε θα μας σφάξεις; Όχι λέει, Αν θέλετε σας το πουλάω 25 ευρώ ο κατσίβελος. Μόλις ξετινάξαμε τον προυπολογισμό μας σκέφτομαι και από δω και πέρα θα πρέπει να είμαστε πιο φειδωλοί.
Την επομένη σηκωνόμαστε, φουλάρουμε και ξεκινάμε με προορισμό το Βουκουρέστι. Δύσκολη κατάσταση γιατί είχαμε καμιά 700αριά χιλιόμετρα μπροστά μας χωρίς GPS έχοντας μόνο μία λίστα σε χαρτί τα χωριά που πρέπει να περάσουμε για να μη χαθούμε. Η διαδρομή καταπληκτική και κάναμε πρώτη στάση στη Yundola σε μία μεγάλη διασταύρωση που είχε και ένα παζάρι.
Από 'κει πήραμε την βόρεια διαδρομή παρακάμπτοντας το Velingrad και πιάνουμε Pazardzhik. Κάπου εκεί βέβαια το χάσαμε γιατί θέλαμε να μπούμε στην εθνική τους, πήγαμε, ήρθαμε, ξαναπήγαμε, και τελικά τρυπώσαμε. Επόμενη στάση Φιλιππούπολη για καύσιμα. Δυστυχώς βιαζόμασταν και δεν σταματούσαμε ούτε για φωτος. Αφού περάσαμε την Φιλιππούπολη συνεχίσαμε για Stara Zagora. Κάπου εκεί το χάσαμε πάλι κι αυτή τη φορά καλά. Είχα δώσει την λίστα στο Γιώργο και κάποια στιγμή σταματάει και μου λέει ότι τα μέρη που περνάμε δεν έχουν καμία σχέση με αυτά που γράφει εδώ.
Όλες οι ταμπέλες έλεγαν για Σόφια. Κοιτάζω τον χάρτη στο κινητό και βλέπω πως είμαστε έξω από το Kazanlak και υπάρχει δρόμος για Veliko Tarnovo μέσω Gabrovo. Πάμε κατά 'κει και περνάμε από τη Shipka, μία τεράστια εκκλησία με χρυσό τρούλο η οποία ήταν ένα από τα αξιοθέατα που περάσαμε από δίπλα και δεν σταματήσαμε να το δούμε. Ανηφορήσαμε προς το Gabrovo και μπήκαμε μεσ' το δάσος. Μόλις περάσαμε το βουνό φάνηκε το Veliko Tarnovo και κάναμε στάση για κανα χυμό και να ξεπιαστούμε λίγο. Μετά από καιρό έμαθα πως αυτό που περάσαμε ήταν ένα από τα φημισμένα πάσα της Ευρώπης. Έχει και τα καλά του τελικά το να χάνεσαι. Φεύγουμε από κει, και ξεκινάμε τον ανιαρό δρόμο για Ruse. Στενός, κάμποση κίνηση, και βαρετές ευθείες. Περνάμε τα σύνορα και μπαίνουμε σε έναν άλλο κόσμο. Ο δρόμος αψεγάδιαστος και φαρδύς, και το καλύτερο ήταν ότι φτάναμε. Μόλις μπήκαμε Βουκουρέστι εκεί πραγματικά φοβήθηκα. Οι τύποι είναι τρελοί. Πάνε τέρμα μέσα στην πόλη οπότε για να αλλάξεις λωρίδα πρέπει να εξετάσεις τον καθρέπτη σου σχολαστικά για να τους δεις να έρχονται.
Δωμάτιο δεν είχαμε κλείσει οπότε πιάσαμε ένα ξενοδοχείο που βρήκαμε στο δρόμο κοντά στο κέντρο, το Hotel Royal. Ο ξενοδόχος ευγενέστατος, μας έδωσε οδηγό της πόλης κι επειδή δεν είχε parking βάλαμε τις μηχανές στην κουζίνα.
Το δωμάτιο ήταν στο 10ο όροφο οπότε είχαμε καλή θέα. Στο βάθος το Palatul Parlamentului.
Ώσπου ήρθε η ώρα να βολτάρουμε. Η παλιά πόλη ήταν 10 λεπτά με τα πόδια. Κάτσαμε ήπιαμε μία μπύρα αλλά επειδή δεν μπορούσαμε να πάρουμε τα πόδια μας νωρίς νωρίς την κάναμε για ύπνο.
Αλλά εκεί που μας έπιασε δέος ήταν όταν πήγαμε στο παλάτι. Σε καμία φωτογραφία δεν μπορείς να αντιληφθείς το μέγεθός του.
Είναι το μεγαλύτερο κυβερνητικό κτίριο στον κόσμο με 1000 δωμάτια. Ήξερε να χτίζει ο τύπος έτσι;
Και το Unirea Shoping Center το μεγαλύτερο εμπορικό κέντρο στο Βουκουρέστι στο οποίο οι τιμές δεν έχουν διαφορά από τις δικές μας.
Μετά την βόλτα φορτώσαμε τις μηχανές και ξεκινήσαμε χαλαρά με προορισμό το Brasov.
Το ξενοδοχείο Intercontinental το οποίο είναι το μόνο που φτιάχτηκε υπό το καθεστώς Τσαουσέσκου και δεν το γκρέμισαν.
Η διαδρομή ως το Brasov περιττό να πω ότι ήταν κάτι παραπάνω από γαμάτη. Δρόμος ολοκαίνουριος, όλο πράσινο, από τα καλύτερα κομμάτια του ταξιδιού. Αξιοσημείωτο είναι ότι είχε πάρα πολλά μπλόκα τροχαίας με ραντάρ αλλά το καλό είναι ότι δεν υπάρχει ούτε ένα αυτοκίνητο από απέναντι που να μην σου κάνει σινιάλο. Το μεσημεράκι φτάσαμε στο Brasov κι έπρεπε να βρούμε συγκεκριμένο ξενοδοχείο γιατί είχαμε κάνει κράτηση, αλλά πού. Βρίσκω έναν ταξιτζή ο οποίος φυσικά δεν μιλούσε αγγλικά και λίγο με νοηματική, λίγο με την γλώσσα των πιθήκων, τον έπεισα να μας οδηγήσει στο Hotel Apollonia. Αφού ξεφορτώσαμε ξεκινήσαμε για Bran να δούμε το κάστρο του Δράκουλα. Και ο πηγαιμός και ο γυρισμός ήταν επεισοδιακοί. Μία διαδρομή 28 χιλιομέτρων να πας κι άλλο τόσο να γυρίσεις την κάναμε μέσω βουνών και λαγκαδιών.
Μόλις ξεκινήσαμε είδα τον καιρό πως άρχισε να μπερδεύει. Δεν βαριέσαι λέω τι μπορεί να κάνει. Με το που κατεβήκαμε το βουνό και πιάσαμε Rasnov
τουλούμι το νερό σε σημείο να μην βλέπουμε μπροστά μας. Κανά 10λεπτο να κράτησε. Μόλις φτάσαμε τέλος. Πήρα νερά μέχρι κι εκεί που δεν φτάνει το φως του ήλιου. Ήθελα να κάνω τον τουρίστα με το τζινάκι βλέπεις και το μπουφάν είχε κατεστραμμένη αδιαβροχοποίηση λόγω παλαιότητας.
Τέλος πάντων φτάσαμε και γινόταν ένας ψιλοπανικός.
Το κάστρο γραφικό αν και αμφισβητείται η αυθεντικότητά του. Είχε πράγματα για να δεις αλλά μερικά δεν θα έλεγες πως ταιριάζουν και πως τα έφεραν από αλλού για να το γεμίσουν.
Κατά τ'άλλα το όλο σκηνικό ήταν ωραίο.
Είναι δυνατόν να λείπει το κατσιβελοπάζαρο;
Άιντε να γυρίσουμε στην πόλη τώρα. Φτάνουμε Rasnov και βλέπω ταμπέλα Poiana Brasov. Νάτο λέω από δω πάμε αλλά τι είν'αυτό; Στο Hollywood ήρθαμε; Σαν κάστρο μου φαίνεται, κάτσε να βγούμε καμία φωτο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ενα σχόλιο