Δισεκατομμυριούχοι της εικόνας και της αισθητικής στο Πήλιο Νο2 λοιπόν...
Η ιδέα για γενέθλια on the road γεννήθηκε κι έγινε πράξη πέρυσι
την Πρωταπριλιά με μια εκδρομή - αστραπή στο αγαπημένο μας Πήλιο.
Ομάδα που κερδίζει δεν την αλλάζεις κι έτσι το απόγευμα της Παρασκεύής
μας βρήκε με την Ειρήνη να ροβολάμε τέρμα γκάζι στην άδεια -λόγω υπερβολικής ανάπτυξης- Εθνική προς το Βόλο με τις ακόμα απαραίτητες παρακάμψεις των διοδίων σε Λεπτοκαρυά και Πυργετό.
(Πιστοί στην πιστωτική μας πολιτική που λέει πως δεν προπληρώνουμε υπηρεσίες).
Τα Εθνικάδικα έχουν τη δική τους ιστορία,με ομίχλες νύχτες χιόνια βροχές νταλίκες
....και περίεργους με μηχανάκια να τρέχουν πανω κάτω.
Στην Μακρυνίτσα ανεβαίνεις μέσω Πορταριάς απο το γνωστό κεντρικό δρόμο για Χάνια.
-Σωστό?
-Όχι.
Εμείς με την πληροφορία απο τον καλό φίλο Άλεξ στην άκρη του μυαλού
επιλέξαμε επιτέλους τον σωστό δρόμο -των ντόπιων- μέσω Κουκουράβας.
Η κεντρική πλατεία σε σπάνια μη τουριστική στιγμή.
Στην γωνία του χωριού βρίσκεται κρυμμένη η γωνιά του συνονόματου.
Ψάξτε το,αξίζει.
Καλοστημένο μπάρ με βεράντα που έχει εξαιρετική θέα
και μία έκθεση ζωγραφικής να τρέχει στους τοίχους
Είχαμε σχρδιάσει να τα π(ι)ούμε στο Θεόφιλο αλλά τον βρήκαμε κλειστό.
Το Καρδαμο μας γυάλισε στο μάτι με την αισθητική του και μας κέρδισε με την κουζίνα του και τις μουσικές του.
Πόσο εύκολο φαίνεται στις εικόνες να κάνεις ένα σωστό μαγαζί απο το Α έως το Ω!
Γιατί να είναι τόσο σπάνια?
Η μικρή βόλτα στα στενά του χωριού ήταν ότι έπρεπε για να παραδοθούμε λόγω κούρασης..
Αύριο έχει roadtrip!
Kαι ξημερώνει η μέρα των γενεθθλίων στο φιλόξενο ξενοδοχείο Αδάμ.
Το μονοπάτι οδηγεί στο χωριό αλλά να ξέρετε πως η κλίση δεν αστειεύεται.
Στο χωριό υπάρχει η Εκκλησία του Αγίου Γεωργίου με τη σπάνια εικόνα του Αγίου
όπου δεν απεικονίζεται καβάλα στο άλογο αλλά καθιστός σε θρόνο.
Κι εμείς μακριά απο το θρόνο και καβάλα στο άλογο φεύγουμε για τις πηλιορείτικες ασφαλτάρες
Κοντά στα Χάνια το πρωινό κρύο και η ομίχλη παίζουν παιχνίδια
Κατηφορίζουμε προς τη Ζαγορά
Και πολύ προσεκτικά στον γλυστερό και στενό δρόμο απο τη Ζαγορά προς το Χορευτό
ο ήλιος αρχίζει να ζεσταίνει και είναι ευκαιρία για μια καλοκαιρινή παρένθεση..με φουλ εξοπλισμό!
Το κράνος το διάλεξα πέρυσι σαν μικρό παιδάκι...
Απο τα γραφικά του!
Τα υπόλοιπα περί ποιότητας τα εμπιστεύθηκα τυφλά στην τιμή του και έπεσα διάνα.
Απο εδώ πάει στο Πουρί και σε άλλα καλά κρυμμένα χρωστούμενα....στην επομενη.
Αυτή είναι η άποψη των Νοτιάδων
για τη μελέτη κατασκευής λιμενοβραχίονα
στο μικρό λιμανάκι του Χορευτού...
Κι όμως είναι μια καμέλια......
Σκέφτομαι τη δική μας στο μπαλκόνι που παλεύει να συνέλθει απο τους παγετούς
και είμαι σε δίλημμα μήπως πρέπει να την αφήσουμε ελεύθερη να βγεί στη φύση!!
Και δώστου στροφάρες για το αγαπημένο μου χόμπυ....αυτά είναι γενέθλια!!
Μούρεσι αραχτός στη λιακάδα.
Ετών 90 και ακμαιότατος,στις δυο κουβέντες γυρίζει και μου λέει,
-Απο χωριό είσαι εσύ, Μακεδόνας.
Τσαγκαράδα και καφεδάρα μεγάλης αισθητικής απόλαυσης.
Οι φωτογραφίες είναι τραβηγμένες χωρίς να κουνηθώ απο την καρέκλα μου.
Κι ένα μπράβο σε αυτούς του Πηλιορείτες δεν είναι αρκετό...
Παράκαμψη Νο2 προς το Μυλοπόταμο που ξυπνά μέσα μας ωραίες αναμνήσεις.
η ηθική αυτουργός του διημέρου!
Φεύγοντας προς τον ''πολιτισμό''
στην Κάτω Γατζέα είναι αδύνατον να αντισταθείς στην πρόκληση τέτοιων χρωμάτων!
Τέτοιο δώρο θέλω και στα 60 μου!!!!
Ξεκούραση και τέρμα οι φωτογραφίες διότι έχει ξανά τέρμα γκάζι στην Εθνική
για το υπόλοιπο της ημέρας και γιορτούλα στο σπίτι.
See ya!!!!
Η ιδέα για γενέθλια on the road γεννήθηκε κι έγινε πράξη πέρυσι
την Πρωταπριλιά με μια εκδρομή - αστραπή στο αγαπημένο μας Πήλιο.
Ομάδα που κερδίζει δεν την αλλάζεις κι έτσι το απόγευμα της Παρασκεύής
μας βρήκε με την Ειρήνη να ροβολάμε τέρμα γκάζι στην άδεια -λόγω υπερβολικής ανάπτυξης- Εθνική προς το Βόλο με τις ακόμα απαραίτητες παρακάμψεις των διοδίων σε Λεπτοκαρυά και Πυργετό.
(Πιστοί στην πιστωτική μας πολιτική που λέει πως δεν προπληρώνουμε υπηρεσίες).
Τα Εθνικάδικα έχουν τη δική τους ιστορία,με ομίχλες νύχτες χιόνια βροχές νταλίκες
....και περίεργους με μηχανάκια να τρέχουν πανω κάτω.
Στην Μακρυνίτσα ανεβαίνεις μέσω Πορταριάς απο το γνωστό κεντρικό δρόμο για Χάνια.
-Σωστό?
-Όχι.
Εμείς με την πληροφορία απο τον καλό φίλο Άλεξ στην άκρη του μυαλού
επιλέξαμε επιτέλους τον σωστό δρόμο -των ντόπιων- μέσω Κουκουράβας.
Η κεντρική πλατεία σε σπάνια μη τουριστική στιγμή.
Στην γωνία του χωριού βρίσκεται κρυμμένη η γωνιά του συνονόματου.
Ψάξτε το,αξίζει.
Καλοστημένο μπάρ με βεράντα που έχει εξαιρετική θέα
και μία έκθεση ζωγραφικής να τρέχει στους τοίχους
Είχαμε σχρδιάσει να τα π(ι)ούμε στο Θεόφιλο αλλά τον βρήκαμε κλειστό.
Το Καρδαμο μας γυάλισε στο μάτι με την αισθητική του και μας κέρδισε με την κουζίνα του και τις μουσικές του.
Πόσο εύκολο φαίνεται στις εικόνες να κάνεις ένα σωστό μαγαζί απο το Α έως το Ω!
Γιατί να είναι τόσο σπάνια?
Η μικρή βόλτα στα στενά του χωριού ήταν ότι έπρεπε για να παραδοθούμε λόγω κούρασης..
Αύριο έχει roadtrip!
Kαι ξημερώνει η μέρα των γενεθθλίων στο φιλόξενο ξενοδοχείο Αδάμ.
Το μονοπάτι οδηγεί στο χωριό αλλά να ξέρετε πως η κλίση δεν αστειεύεται.
Στο χωριό υπάρχει η Εκκλησία του Αγίου Γεωργίου με τη σπάνια εικόνα του Αγίου
όπου δεν απεικονίζεται καβάλα στο άλογο αλλά καθιστός σε θρόνο.
Κι εμείς μακριά απο το θρόνο και καβάλα στο άλογο φεύγουμε για τις πηλιορείτικες ασφαλτάρες
Κοντά στα Χάνια το πρωινό κρύο και η ομίχλη παίζουν παιχνίδια
Κατηφορίζουμε προς τη Ζαγορά
Και πολύ προσεκτικά στον γλυστερό και στενό δρόμο απο τη Ζαγορά προς το Χορευτό
ο ήλιος αρχίζει να ζεσταίνει και είναι ευκαιρία για μια καλοκαιρινή παρένθεση..με φουλ εξοπλισμό!
Το κράνος το διάλεξα πέρυσι σαν μικρό παιδάκι...
Απο τα γραφικά του!
Τα υπόλοιπα περί ποιότητας τα εμπιστεύθηκα τυφλά στην τιμή του και έπεσα διάνα.
Απο εδώ πάει στο Πουρί και σε άλλα καλά κρυμμένα χρωστούμενα....στην επομενη.
Αυτή είναι η άποψη των Νοτιάδων
για τη μελέτη κατασκευής λιμενοβραχίονα
στο μικρό λιμανάκι του Χορευτού...
Κι όμως είναι μια καμέλια......
Σκέφτομαι τη δική μας στο μπαλκόνι που παλεύει να συνέλθει απο τους παγετούς
και είμαι σε δίλημμα μήπως πρέπει να την αφήσουμε ελεύθερη να βγεί στη φύση!!
Και δώστου στροφάρες για το αγαπημένο μου χόμπυ....αυτά είναι γενέθλια!!
Μούρεσι αραχτός στη λιακάδα.
Ετών 90 και ακμαιότατος,στις δυο κουβέντες γυρίζει και μου λέει,
-Απο χωριό είσαι εσύ, Μακεδόνας.
Τσαγκαράδα και καφεδάρα μεγάλης αισθητικής απόλαυσης.
Οι φωτογραφίες είναι τραβηγμένες χωρίς να κουνηθώ απο την καρέκλα μου.
Κι ένα μπράβο σε αυτούς του Πηλιορείτες δεν είναι αρκετό...
Παράκαμψη Νο2 προς το Μυλοπόταμο που ξυπνά μέσα μας ωραίες αναμνήσεις.
η ηθική αυτουργός του διημέρου!
Φεύγοντας προς τον ''πολιτισμό''
στην Κάτω Γατζέα είναι αδύνατον να αντισταθείς στην πρόκληση τέτοιων χρωμάτων!
Τέτοιο δώρο θέλω και στα 60 μου!!!!
Ξεκούραση και τέρμα οι φωτογραφίες διότι έχει ξανά τέρμα γκάζι στην Εθνική
για το υπόλοιπο της ημέρας και γιορτούλα στο σπίτι.
See ya!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ενα σχόλιο