Κείμενο Paschalis Tsalikis
Φωτό Whiteyez, EFT, Paschalis Tsalikis.
Ο χειμώνας μένει επιτέλους πίσω μας
και η πορεία μας προς τους άγνωστους δρόμους που οδηγούν
στο γνωστό ακρωτήριο του Καφηρέα ξεκινάει το πρωί της Παρασκευής 17 Μαρτίου.
Κανείς δεν κρατιέται, κι αυτό φαίνεται απο τη συνάντηση μας στο γνωστό στέκι της Τσιμισκή, ...μιση ωρα νωρίτερα απο το ραντεβού!
Η γλυκιά έκπληξη έρχεται απο την Αυστραλία μέσω ..Νικήτης
και δεν είναι άλλη απο την παρουσία του Ray (@2wheelvagabond)
που βρίσκεται αυτές τις ημέρες στα λημέρια της Βόρειας Παρέας ''συμμαζεύοντας'' το adv του.
Αντί αυτοκόλλητων,
φυλαχτά.
Μετά το κάστρο του Πλαταμώνα η ομάδα ''χάνεται''
για άλλη μια φορά στα παράλια της Λάρισας για τη πρώτη συνάντηση με το Αιγαίο.
Με κάθε ευκαιρία ...εντούρο!
Δίπλα στη λίμνη Κάρλα βρίσκουμε το πέρασμα για την Εθνική οδό
Στην πρώτη στάση,οδηγίες για μετάβαση άνευ τελωνειω...σορρυ διοδίων.
Είναι πολύ παλιά η ιστορία με τον Τάκη.
Και μάλλον κλείσαμε τον εορτασμό των 40 ετών στο δρόμο
στο ADVtrOFFy του 2018..
Προς Καλαμάκι εμείς ...προς το Πάσχα αυτά
Η Εθνική οδός μετα απο λιγα χλμ θα μας οδηγήσει στη Σούρπη και απο εκεί στο άγνωστο λιμανάκι του Αχίλλειου.
Μα τόση Ελλάδα διπλα μας?
Δύο ώρες δρόμο?
Στο Αχίλλειο ηρεμούμε μαζί με τα νερά,
Στο βάθος,πολλά μίλα μακριά, διακρίνεται σκαρφαλωμένο το χωριό Τρίκερι.
το φέρρυ που θα μας περάσει απέναντι στην Εύβοια βρίσκεται μόλις 7 χιλιόμετρα μακριά μας.
Υπεροχη αύρα και πολύτιμες οδηγίες ζωής απο έναν ''δικό'' μας άνθρωπο
Backstage photo,o Χρηστος ζωγραφίζει με το δικό του μοναδικό τρόπο το roadstory
Ξανά Αφρικάνος ξανά στο δρόμο μετα απο πολλά χρόνια μονοκύλινδρος.
Λιώστην στις βόλτες Νικόλα !!
Αν στριψεις προς Αγ.Δημήτριο πας Γλύφα παραλιακά
με λίγο χωματόδρομο και πολύ χάζι στα χωριουδάκια.
Next time!
Επιβίβαση και οι φωνές μας και οι μηχανές μας και ιδού το αποτέλεσμα
Λύσε μάστορα να φύγουμε
Το μισάωρο της πλεύσης μέχρι τον Αγιόκαμπο μας βάζει για τα καλά
σε εκδρομική διάθεση και το γέλιο κυριαρχει!
Μπιλ κα Μπιλ!
Πόσος λαός τραβιέται με τα μηχανάκια στο Βορρά να ζήσει το όνειρο.
Αλλάξτε αντί για προορισμό,μήνα ταξιδιου΄βρε και θα τα δείτε όλα δίπλα σας...
Προσπάθεια του Ray να έρθει στο επίπεδο μας!!!
Ωραίος ο ψηλός!!!
μες τη χαρά και στη σωστή θέση,
για να φυσάει να παίρνουν αέρα τα μυαλά να έχουμε να φεύγουμε...
Δένουμε απέναντι.
Πατάμε ρόδες στην Εύβοια κι ακολουθούμε τις οδηγίες του Μήτσου(@mototaxidiotis)
για επιλογή κατασκηνωτικού χώρου όσο πιο νότια προλαβαίνουμε.
Την επόμενη μέρα μας περιμένουν πολλά απαιτητικά χλμ σε επαρχιακούς και άλλα 30 περίπου άγνωστης ταυτότητας απο τα Αντιά μέχρι το εκκλησάκι του Αγ.Γρηγορίου στο καβο Ντόρο.
Πρεπει να είμαστε γρήγοροι!!
Φουλάρισμα , μια αναπνοή απο τα λουλούδια στο διπλανό ελαιώνα και βουρρρρρ...για το Προκόπι.
Ο Πάνος μας περιμένει στο ύψος του καφέ Αλεξίου και το έχει ήδη ψάξει με τις αλάνες και τα ξωκλήσσια γύρω απο το χωριό,
βάζει και το εντουροχέρι του ο Μπιλ και να το το χωραφάκι μας, δίπλα στο ποτάμι.
Στήνουμε περιμετρικά
κι απολαμβάνουμε τη στιγμή.
(Να τι συμβαίνει όταν έχεις φίλο παράγοντα....κολλάς!)
Γελάς ε....κάτσε να νυχτώσει.
Να σε πώ ....πεινάσαμε.
και έτσι καβαλάμε και πάμε για το χωριό και τον ανεφοδιασμό αναβατών..
Αφου φάγαμε και ήπιαμε ενα καλόμοιρο μαγαζί που βρέθηκε στο διάβα μας
γυρνάμε στα σκηνάκια ήδη υποψιασμένοι για τις θερμοκρασίες της νύχτας.
Κουβέντα γύρω απο τη φωτιά
δοκιμές τσίπουρου απο το Μαρμαρά made δια χειρός Πάνου
και μέσα να σωθούμε απο τα μπιλοζίρια!
Το πρωί η φωνή του Νικου διαβάζει το 0 απο το όργανο του Africa
και δεν μπορω να βγώ απο τον υπνόσακκο διότι απλά ...τρέμω.
Τελικά τα κατάφερα και αρχισε η καταγραφή.
Αυτός ο καφές έχει βόρεια γεύση.
Αν αντέχεις με το χέρι κοντά στη φωτιά, καλώς,αν όχι, το ίδιο (για εμάς).
Μάζεμα με τάχιστο ρυθμό πρωινό στο χωριό και πάλι όλα δρόμος.
Η κρυφή είσοδος του motocamp..
Τσουλάμε στο πιστάκι του Αη Γιάννη του Ρώσου με προορισμό τη Χαλκίδα και την Κάρυστο.
Την πόλη την περάσαμε αναίμακτα σε χρόνο φουλάρουμε όλοι ωστε να βγάλουμε τα κομμάτια της εξερεύνησης χωρις εκπλήξεις και πάμε για το φρέντο του ακατανόμαστου δίπλα στη θάλασσα.
Ωρα να δεσει..
και να γεμίσουν τα μάτια μας Ελλάδα.
coffee time ...και οι παλιόφατσες να τραβάνε ήλιο να ξεχαστεί το βραδινό σαρβάιβορρρ
Και ξανά οι εκπλήξεις να διαδέχονται η μία την άλλη καλό οδόστρωμα λίγες ευθείες ανεμογεννήτριες πανέμορφοι κολπίσκοι νησάκια και χωριά, όλη η Ελλάδα σε εναν πίνακα.
Είναι η πρώτη μας φορά τόσο νότια στην Εύβοια και η καλή έκπληξη ζωγραφίζει το χαμόγελο στα χείλη μας.
Και μπροστά να φεύγει και να κυνηγάμε σχεδόν ιδρωμένοι παρά τον κρύο αέρα τον...Σαμαρινα.
Που έπρεπε να ον λένε Σανμαρίνα και να έχει δικό του motogp!!!
Με το αδύναμο CRF κόντρα σε ανηφόρες και αέρηδες ποτέ μην τα βάζεις με άνθρωπο που μεγάλωσε με τον Σβαντς και να η Κάρυστος να ξαποστάσουμε πριν αρχίσει το Όνειρο.
Ανηφορίζουμε για Πλατανιστό μένοντας εκπληκτοί απο το τοπίο και τις εναλλαγές
Και ξαφνικά λίγο πριν τον Πλατανιστό συνάντηση με δύο πολύ καλούς φίλους απο την Αθήνα.
Μορφέας ή Μήτσος ή @mototaxidiotis
Kαι Ηλίας @Tracer
Kαι οι 2 απο τα ωραία μυστήρια τρένα
γερές πένες με άποψη και ακόμα πιο γερά φωτογραφικά κανόνια.
Η χαρά που συνταξιδεύουμε είναι μεγάλη
και με προορισμό τα Αντιά οπου και θα στρατοπεδεύσουμε.
Σταματώ, γυρνάω πίσω με τα πόδια, πιάνω κουβέντα....
δεν με άφησε να κρατήσω για πάντα τα σημάδια του αγώνα για τη ζωή.
Μπαινουμε στο χωριό,
δέκα σπίτια ένας παππούς που μας χαιρετά εκπληκτος και φτάνουμε στης κυρα - Μαρίας.
Τσιπουράκι για το καλωσόρισμα με λίγα καρύδια για μεζέ.
Σαν να έχουμε δέσει σε κυκλαδίτικο νησί της άγονης γραμμής
και δεν σας κρύβω ότι αυτό το είχα προβλέψει.
Ότι το μίγμα απο αθάνατα βράχια αέρα και καταγάλανα νερά
δεν μπορεί παρά να κρύβει και αντίστοιχους ανθρώπους.
Κι όλα αυτά εχοντας τη μοναδική εικόνα της περιοχής απο αεροπλάνο
που έφερε κύκλο πριν προσγειωθεί στο Βενιζελος αρκετά χρόνια πριν.
Στήνουμε γρήγορα στην αυλή του ολοκαίνουριου και αχρησιμοποίητου σχολείου.
Άλλο ένα εργο που δεν ήρθε στην ωρα του...
Ο Μιχάλης με το βλέμμα να χάνεται και τη χαρά να περισσεύει.
Βγαίνουμε στο δρόμο για το ακρωτήριο και συγκεκριμένα για το πλάτωμα που βρίσκεται το εκκλησάκι του Αγ.Γρηγορίου.
Μας συνοδεύει απο το πρωί ισχυρός και κρύος γαρμπής που σημαίνει καλωσύνη στον προορισμό.
Και ο δρόμος φαίνεται καλός, εμφανώς καινούρια ασφάλτος που όμως σταματά λίγα χλμ πριν τα Πρινιά.
Στα οποία Πρινιά αρχίζει και η μεγάλης κλίσης και κακής κατάστασης κατηφόρα μεχρι το εκκλησάκι.
Περνάμε σχεδόν όλοι με προσοχή και φτάνουμε να απολαύσουμε την απόλυτη νηνεμία
στον πιό ξακουστό μπελά των ναυτικών του Αιγαίου Πελάγους.Bingo!
200 μετρα και φτάσαμε!
μια ψαρωτική ανηφόρα
και φτάσαμε!!
Νίνο....you did it little boy!
Δεύτερη έκπληξη μετά το Νίνο τα τρελά αγόρια
που αν και νότιοι ήρθαν απο τη βόρεια διαδρομή..Μπερδεμα!!
Γεμίζουμε 10 φιλμ....συγγνώμη, κάρτες
Ντουρος και εντουρος ο Μπίλ κατεβασε το strom στο εκκλησάκι διπλό
και με τη γνωστη μεθοδο αέρα πατέρα...
σκίζοντας σε μόλις 2 χλμ πετρίδι όλους τους τόμους με τις σχετικές θεωρίες χρήσης των μοτό και αφήνοντας για άλλη μιά φορά άνεργους τους μαιντανούς που ευδοκιμούν σε φορουμικά κλπ περιβόλια
Η αναμνηστική δια χειρός -και πάλι- Χρήστου.17 απο
τις 20 μοτοσυκλέτες της εξόρμησης 18 αναβατες...κι ο Νινο!
κι ανηφορίζουμε προς το δρόμο της επιστροφής.
Η κουβέντα με τους ντόπιους δίνει το κάτι άλλο στο χρώμα της βόλτας
Εμείς εδώ με τα ζωντανά και τα παιδιά στην Κάρυστο.Μόλις 55 χλμ μακριά και νοικιάζουμε σπίτι λεει ο πατέρας.
Και το μεροκάματο,του τρόμου... οι έμποροι πληρώνουν το τυρί 3 ευρώ.
Βγάλτε άκρη εσείς.....
Αθάνατη XT 600 ξετάπωτη σε ρόλο τσομπανόσκυλου
Δε μου λες αναγνώστη,πόοοοοσο καιρό έχεις να δείς άνθρωπο να γελάει σε ώρα δουλειάς?
Επιστροφή απο τον στόχο με χαμηλές ταχύτητες και συνεχείς στάσεις για φωτογραφίες.
ο Μήτσος έπιασε την κουβέναυ με τη 80 ετών γιαγιούλα και δεν έλεγε να φύγει!
Και ξανά δίπλα στα νερά
Extra raporto για τον @mototaxidiotis άκα Μήτσος.
Την κατάλληλη στιγμή εβαλε το χεράκι στο βόρειο χωροχρονοδιάγραμμα επί Ευβοικού εδάφους και έκανε την εκδρομή μας ακόμα πιο πλήρη και όμορφη.
Και το πάει και το θηρίο...μια χαρά
Χωριά με 5 σπίτια,που να αντέξει ο καφετζής να μην τα παρατήσει..
Το σούρουπο μας βρίσκει απλά ενθουσιασμένους στο μεγάλο τραπέζι της παρέας με το γέλιο να δίνει γρήγορα πάσα στην κούραση...
Υπνος νωρίς για τους περισσότερους αγωνία για μας τους τελευταίους
απο τη μεγάλη φωτιά που έκαιγε πουρνάρια λίγο πάνω απο το χωριό.
Η ήρεμη όμως αντιμετώπιση των ντόπιων ήταν αρκετή ώστε να κοιμηθούμε αγνοώντας την..
Κυρική πρωί και το μεγάλο στοίχημα.
Να κάνουμε σε μία μέρα οτι κάναμε σε 2
και μάλιστα με την κούραση συσσωρευμένη.
8 και 10 ειμαστε όλοι στον καφενέ με τα σκηνάκια πακεταρισμένα για γρήγορο καφέ και χαιρετούρες..
Ray my friend keep riding...
Mια ακόμη γρήγορη ματιά στο χωριό
Και λίγη κουβέντα με την καλή κυρία..
Μπαίνει και η παράκαμψη στο Πανοχώρι για τους καταρράκτες
1300 μετρα βατού χωματόδρομου,μην χάσεις την ευκαιρία για δροσιά.
κι άλλα 200 σε τσιμέντο.
Προσοχή εκεί που είναι βρεγμένο,
ελεγχος στη μεμβράνη που έχουν οι μπότες εν όψει το καλοκαιρινού ταξιδιού.
Adv δεν είναι οτι γράφεται αλλά ότι γίνεται
Πάμε πλέον προς το Αλιβέρι.
Πόρτο Μπούφαλο!
Δεν κάνω πλάκα , υπάρχει και ταμπέλα.
Ακολουθεί η άλλη καταπληκτική πρόταση του Μήτσου για λοξή μετάβαση στη Χαλκίδα που περναει απο τη Δροσιά
οπου προεκψε και άλλη γνωριμία με τον συνταξιούχο πλέον κρεοπώλη.
Θεσσαλονικη?Πρέπει να φύγεις!
Και πάω να προλάβω τα τομάρια που έχουν πλακωθεί στην διαδρομή μέσω Κύμης και Δίρφεως για ξεχαρμάνιασμα στα στροφιλίκια και μάτι στο Αιγαίο.
Λιμανι Κυμης
Το περιμέναμε άλλα χωρίς να ξέρουμε οτι πρόκειται για προσομοίωση πτήσης!!
(Οπου το γλυκό έδεσε με τον αδιαπραγμάτευτο
και γεμάτο εκπλήξεις μισάωρο φρέντο του Λιάκου)
Ακολουθούν εικόνες κι αν βρω και τίποτα λόγια στη διάρκεια σας τα ..σφυράω!
λιγο πριν κατεβουμε στο Μετόχι, με την παραλία του και αυτές της Χιλιαδούς στα πόδια μας.
Ολα αυτά επάνω σε ενα τέλειο οδόστρωμα και υπό το βλέμμα της χιονοσκεπους Δίρφεως.
Είναι η μέρα που είμαστε οι πλουσιότεροι φτωχοί!!
Γεωγραφία για τον έκπληκτο ξάδερφο!
Μέτα την κατάβαση στη Χαλκίδα
και το πέρασμα της αναβασης της Ριτσώνας,
το παιχνίδι περιλαμβάνει 140 χλμ αγγαρείας στην Εθνική -και μάλιστα χρυσοπληρωμένης- διαλειμμα στο Δομοκό να παίξουν λίγο τα πιτσιρίκια και μετά Λάρισα παρακάμψεις των παρακάμψεων ( για τελευτάι φορά μετά απο 30 χρόνια εκδρομών προς τα Τέμπη) και ξεκάπνισμα με θέα Ολυμπο και Πιέρια.
Τι μου έμεινε προσωπικά από αυτά τα 1300 χλμ
συνεχούς καταπόνησης κορμιού και μυαλού?
Η απόφαση να οδηγήσω ότι έχω αφήσει απερπάτητο απο την χώρα μου.
Την αξία της την ξαναάκουσα κλείνοντας τα χαζοκούτια, βγαίνοντας στους δρόμους της και
...απαντώντας στον ηλικιωμένο χιππυ της Κύμης αν ξέρω τι σημαίνει ...το σχήμα στο σήμα της GS!
Απάντηση σωστή που πυροδότησε μία άνευ προηγουμένου και υψηλής αξίας συζήτηση για το νόημα της ζωής.Κι εκεί ανάμεσα σε πολλα σοφά μυστικά έμαθα πως τουλάχιστον άλλος ένας, πέρα απο μένα, πιστεύει ακράδαντα πως οι μόνοι ανθρωποι που δεν γνωρίζουν ότι εδώ που ζούν είναι ο παράδεισος, είναι οι ίδιοι οι Έλληνες.
Εύχομαι με όλη μου τη ψυχή η μικρή μας
ταξιδιωτική και φωτογραφική αναφορά
σε αυτήν την παράξενη ''Ανατολή στο Αιγαίο''
να είναι η αφορμή για καλές αναζητήσεις στον Παράδεισο,see ya!
https://www.youtube.com/watch?v=Y-EohhwkCkI
Φωτό Whiteyez, EFT, Paschalis Tsalikis.
Ο χειμώνας μένει επιτέλους πίσω μας
και η πορεία μας προς τους άγνωστους δρόμους που οδηγούν
στο γνωστό ακρωτήριο του Καφηρέα ξεκινάει το πρωί της Παρασκευής 17 Μαρτίου.
Κανείς δεν κρατιέται, κι αυτό φαίνεται απο τη συνάντηση μας στο γνωστό στέκι της Τσιμισκή, ...μιση ωρα νωρίτερα απο το ραντεβού!
Η γλυκιά έκπληξη έρχεται απο την Αυστραλία μέσω ..Νικήτης
και δεν είναι άλλη απο την παρουσία του Ray (@2wheelvagabond)
που βρίσκεται αυτές τις ημέρες στα λημέρια της Βόρειας Παρέας ''συμμαζεύοντας'' το adv του.
Αντί αυτοκόλλητων,
φυλαχτά.
Μετά το κάστρο του Πλαταμώνα η ομάδα ''χάνεται''
για άλλη μια φορά στα παράλια της Λάρισας για τη πρώτη συνάντηση με το Αιγαίο.
Με κάθε ευκαιρία ...εντούρο!
Δίπλα στη λίμνη Κάρλα βρίσκουμε το πέρασμα για την Εθνική οδό
Στην πρώτη στάση,οδηγίες για μετάβαση άνευ τελωνειω...σορρυ διοδίων.
Είναι πολύ παλιά η ιστορία με τον Τάκη.
Και μάλλον κλείσαμε τον εορτασμό των 40 ετών στο δρόμο
στο ADVtrOFFy του 2018..
Προς Καλαμάκι εμείς ...προς το Πάσχα αυτά
Η Εθνική οδός μετα απο λιγα χλμ θα μας οδηγήσει στη Σούρπη και απο εκεί στο άγνωστο λιμανάκι του Αχίλλειου.
Μα τόση Ελλάδα διπλα μας?
Δύο ώρες δρόμο?
Στο Αχίλλειο ηρεμούμε μαζί με τα νερά,
Στο βάθος,πολλά μίλα μακριά, διακρίνεται σκαρφαλωμένο το χωριό Τρίκερι.
το φέρρυ που θα μας περάσει απέναντι στην Εύβοια βρίσκεται μόλις 7 χιλιόμετρα μακριά μας.
Υπεροχη αύρα και πολύτιμες οδηγίες ζωής απο έναν ''δικό'' μας άνθρωπο
Backstage photo,o Χρηστος ζωγραφίζει με το δικό του μοναδικό τρόπο το roadstory
Ξανά Αφρικάνος ξανά στο δρόμο μετα απο πολλά χρόνια μονοκύλινδρος.
Λιώστην στις βόλτες Νικόλα !!
Αν στριψεις προς Αγ.Δημήτριο πας Γλύφα παραλιακά
με λίγο χωματόδρομο και πολύ χάζι στα χωριουδάκια.
Next time!
Επιβίβαση και οι φωνές μας και οι μηχανές μας και ιδού το αποτέλεσμα
Λύσε μάστορα να φύγουμε
Το μισάωρο της πλεύσης μέχρι τον Αγιόκαμπο μας βάζει για τα καλά
σε εκδρομική διάθεση και το γέλιο κυριαρχει!
Μπιλ κα Μπιλ!
Πόσος λαός τραβιέται με τα μηχανάκια στο Βορρά να ζήσει το όνειρο.
Αλλάξτε αντί για προορισμό,μήνα ταξιδιου΄βρε και θα τα δείτε όλα δίπλα σας...
Προσπάθεια του Ray να έρθει στο επίπεδο μας!!!
Ωραίος ο ψηλός!!!
μες τη χαρά και στη σωστή θέση,
για να φυσάει να παίρνουν αέρα τα μυαλά να έχουμε να φεύγουμε...
Δένουμε απέναντι.
Πατάμε ρόδες στην Εύβοια κι ακολουθούμε τις οδηγίες του Μήτσου(@mototaxidiotis)
για επιλογή κατασκηνωτικού χώρου όσο πιο νότια προλαβαίνουμε.
Την επόμενη μέρα μας περιμένουν πολλά απαιτητικά χλμ σε επαρχιακούς και άλλα 30 περίπου άγνωστης ταυτότητας απο τα Αντιά μέχρι το εκκλησάκι του Αγ.Γρηγορίου στο καβο Ντόρο.
Πρεπει να είμαστε γρήγοροι!!
Φουλάρισμα , μια αναπνοή απο τα λουλούδια στο διπλανό ελαιώνα και βουρρρρρ...για το Προκόπι.
Ο Πάνος μας περιμένει στο ύψος του καφέ Αλεξίου και το έχει ήδη ψάξει με τις αλάνες και τα ξωκλήσσια γύρω απο το χωριό,
βάζει και το εντουροχέρι του ο Μπιλ και να το το χωραφάκι μας, δίπλα στο ποτάμι.
Στήνουμε περιμετρικά
κι απολαμβάνουμε τη στιγμή.
(Να τι συμβαίνει όταν έχεις φίλο παράγοντα....κολλάς!)
Γελάς ε....κάτσε να νυχτώσει.
Να σε πώ ....πεινάσαμε.
και έτσι καβαλάμε και πάμε για το χωριό και τον ανεφοδιασμό αναβατών..
Αφου φάγαμε και ήπιαμε ενα καλόμοιρο μαγαζί που βρέθηκε στο διάβα μας
γυρνάμε στα σκηνάκια ήδη υποψιασμένοι για τις θερμοκρασίες της νύχτας.
Κουβέντα γύρω απο τη φωτιά
δοκιμές τσίπουρου απο το Μαρμαρά made δια χειρός Πάνου
και μέσα να σωθούμε απο τα μπιλοζίρια!
Το πρωί η φωνή του Νικου διαβάζει το 0 απο το όργανο του Africa
και δεν μπορω να βγώ απο τον υπνόσακκο διότι απλά ...τρέμω.
Τελικά τα κατάφερα και αρχισε η καταγραφή.
Αυτός ο καφές έχει βόρεια γεύση.
Αν αντέχεις με το χέρι κοντά στη φωτιά, καλώς,αν όχι, το ίδιο (για εμάς).
Μάζεμα με τάχιστο ρυθμό πρωινό στο χωριό και πάλι όλα δρόμος.
Η κρυφή είσοδος του motocamp..
Τσουλάμε στο πιστάκι του Αη Γιάννη του Ρώσου με προορισμό τη Χαλκίδα και την Κάρυστο.
Την πόλη την περάσαμε αναίμακτα σε χρόνο φουλάρουμε όλοι ωστε να βγάλουμε τα κομμάτια της εξερεύνησης χωρις εκπλήξεις και πάμε για το φρέντο του ακατανόμαστου δίπλα στη θάλασσα.
Ωρα να δεσει..
και να γεμίσουν τα μάτια μας Ελλάδα.
coffee time ...και οι παλιόφατσες να τραβάνε ήλιο να ξεχαστεί το βραδινό σαρβάιβορρρ
Και ξανά οι εκπλήξεις να διαδέχονται η μία την άλλη καλό οδόστρωμα λίγες ευθείες ανεμογεννήτριες πανέμορφοι κολπίσκοι νησάκια και χωριά, όλη η Ελλάδα σε εναν πίνακα.
Είναι η πρώτη μας φορά τόσο νότια στην Εύβοια και η καλή έκπληξη ζωγραφίζει το χαμόγελο στα χείλη μας.
Και μπροστά να φεύγει και να κυνηγάμε σχεδόν ιδρωμένοι παρά τον κρύο αέρα τον...Σαμαρινα.
Που έπρεπε να ον λένε Σανμαρίνα και να έχει δικό του motogp!!!
Με το αδύναμο CRF κόντρα σε ανηφόρες και αέρηδες ποτέ μην τα βάζεις με άνθρωπο που μεγάλωσε με τον Σβαντς και να η Κάρυστος να ξαποστάσουμε πριν αρχίσει το Όνειρο.
Ανηφορίζουμε για Πλατανιστό μένοντας εκπληκτοί απο το τοπίο και τις εναλλαγές
Και ξαφνικά λίγο πριν τον Πλατανιστό συνάντηση με δύο πολύ καλούς φίλους απο την Αθήνα.
Μορφέας ή Μήτσος ή @mototaxidiotis
Kαι Ηλίας @Tracer
Kαι οι 2 απο τα ωραία μυστήρια τρένα
γερές πένες με άποψη και ακόμα πιο γερά φωτογραφικά κανόνια.
Η χαρά που συνταξιδεύουμε είναι μεγάλη
και με προορισμό τα Αντιά οπου και θα στρατοπεδεύσουμε.
Σταματώ, γυρνάω πίσω με τα πόδια, πιάνω κουβέντα....
δεν με άφησε να κρατήσω για πάντα τα σημάδια του αγώνα για τη ζωή.
Μπαινουμε στο χωριό,
δέκα σπίτια ένας παππούς που μας χαιρετά εκπληκτος και φτάνουμε στης κυρα - Μαρίας.
Τσιπουράκι για το καλωσόρισμα με λίγα καρύδια για μεζέ.
Σαν να έχουμε δέσει σε κυκλαδίτικο νησί της άγονης γραμμής
και δεν σας κρύβω ότι αυτό το είχα προβλέψει.
Ότι το μίγμα απο αθάνατα βράχια αέρα και καταγάλανα νερά
δεν μπορεί παρά να κρύβει και αντίστοιχους ανθρώπους.
Κι όλα αυτά εχοντας τη μοναδική εικόνα της περιοχής απο αεροπλάνο
που έφερε κύκλο πριν προσγειωθεί στο Βενιζελος αρκετά χρόνια πριν.
Στήνουμε γρήγορα στην αυλή του ολοκαίνουριου και αχρησιμοποίητου σχολείου.
Άλλο ένα εργο που δεν ήρθε στην ωρα του...
Ο Μιχάλης με το βλέμμα να χάνεται και τη χαρά να περισσεύει.
Βγαίνουμε στο δρόμο για το ακρωτήριο και συγκεκριμένα για το πλάτωμα που βρίσκεται το εκκλησάκι του Αγ.Γρηγορίου.
Μας συνοδεύει απο το πρωί ισχυρός και κρύος γαρμπής που σημαίνει καλωσύνη στον προορισμό.
Και ο δρόμος φαίνεται καλός, εμφανώς καινούρια ασφάλτος που όμως σταματά λίγα χλμ πριν τα Πρινιά.
Στα οποία Πρινιά αρχίζει και η μεγάλης κλίσης και κακής κατάστασης κατηφόρα μεχρι το εκκλησάκι.
Περνάμε σχεδόν όλοι με προσοχή και φτάνουμε να απολαύσουμε την απόλυτη νηνεμία
στον πιό ξακουστό μπελά των ναυτικών του Αιγαίου Πελάγους.Bingo!
200 μετρα και φτάσαμε!
μια ψαρωτική ανηφόρα
και φτάσαμε!!
Νίνο....you did it little boy!
Δεύτερη έκπληξη μετά το Νίνο τα τρελά αγόρια
που αν και νότιοι ήρθαν απο τη βόρεια διαδρομή..Μπερδεμα!!
Γεμίζουμε 10 φιλμ....συγγνώμη, κάρτες
Ντουρος και εντουρος ο Μπίλ κατεβασε το strom στο εκκλησάκι διπλό
και με τη γνωστη μεθοδο αέρα πατέρα...
σκίζοντας σε μόλις 2 χλμ πετρίδι όλους τους τόμους με τις σχετικές θεωρίες χρήσης των μοτό και αφήνοντας για άλλη μιά φορά άνεργους τους μαιντανούς που ευδοκιμούν σε φορουμικά κλπ περιβόλια
Η αναμνηστική δια χειρός -και πάλι- Χρήστου.17 απο
τις 20 μοτοσυκλέτες της εξόρμησης 18 αναβατες...κι ο Νινο!
κι ανηφορίζουμε προς το δρόμο της επιστροφής.
Η κουβέντα με τους ντόπιους δίνει το κάτι άλλο στο χρώμα της βόλτας
Εμείς εδώ με τα ζωντανά και τα παιδιά στην Κάρυστο.Μόλις 55 χλμ μακριά και νοικιάζουμε σπίτι λεει ο πατέρας.
Και το μεροκάματο,του τρόμου... οι έμποροι πληρώνουν το τυρί 3 ευρώ.
Βγάλτε άκρη εσείς.....
Αθάνατη XT 600 ξετάπωτη σε ρόλο τσομπανόσκυλου
Δε μου λες αναγνώστη,πόοοοοσο καιρό έχεις να δείς άνθρωπο να γελάει σε ώρα δουλειάς?
Επιστροφή απο τον στόχο με χαμηλές ταχύτητες και συνεχείς στάσεις για φωτογραφίες.
ο Μήτσος έπιασε την κουβέναυ με τη 80 ετών γιαγιούλα και δεν έλεγε να φύγει!
Και ξανά δίπλα στα νερά
Extra raporto για τον @mototaxidiotis άκα Μήτσος.
Την κατάλληλη στιγμή εβαλε το χεράκι στο βόρειο χωροχρονοδιάγραμμα επί Ευβοικού εδάφους και έκανε την εκδρομή μας ακόμα πιο πλήρη και όμορφη.
Και το πάει και το θηρίο...μια χαρά
Χωριά με 5 σπίτια,που να αντέξει ο καφετζής να μην τα παρατήσει..
Το σούρουπο μας βρίσκει απλά ενθουσιασμένους στο μεγάλο τραπέζι της παρέας με το γέλιο να δίνει γρήγορα πάσα στην κούραση...
Υπνος νωρίς για τους περισσότερους αγωνία για μας τους τελευταίους
απο τη μεγάλη φωτιά που έκαιγε πουρνάρια λίγο πάνω απο το χωριό.
Η ήρεμη όμως αντιμετώπιση των ντόπιων ήταν αρκετή ώστε να κοιμηθούμε αγνοώντας την..
Κυρική πρωί και το μεγάλο στοίχημα.
Να κάνουμε σε μία μέρα οτι κάναμε σε 2
και μάλιστα με την κούραση συσσωρευμένη.
8 και 10 ειμαστε όλοι στον καφενέ με τα σκηνάκια πακεταρισμένα για γρήγορο καφέ και χαιρετούρες..
Ray my friend keep riding...
Mια ακόμη γρήγορη ματιά στο χωριό
Και λίγη κουβέντα με την καλή κυρία..
Μπαίνει και η παράκαμψη στο Πανοχώρι για τους καταρράκτες
1300 μετρα βατού χωματόδρομου,μην χάσεις την ευκαιρία για δροσιά.
κι άλλα 200 σε τσιμέντο.
Προσοχή εκεί που είναι βρεγμένο,
ελεγχος στη μεμβράνη που έχουν οι μπότες εν όψει το καλοκαιρινού ταξιδιού.
Adv δεν είναι οτι γράφεται αλλά ότι γίνεται
Πάμε πλέον προς το Αλιβέρι.
Πόρτο Μπούφαλο!
Δεν κάνω πλάκα , υπάρχει και ταμπέλα.
Ακολουθεί η άλλη καταπληκτική πρόταση του Μήτσου για λοξή μετάβαση στη Χαλκίδα που περναει απο τη Δροσιά
οπου προεκψε και άλλη γνωριμία με τον συνταξιούχο πλέον κρεοπώλη.
Θεσσαλονικη?Πρέπει να φύγεις!
Και πάω να προλάβω τα τομάρια που έχουν πλακωθεί στην διαδρομή μέσω Κύμης και Δίρφεως για ξεχαρμάνιασμα στα στροφιλίκια και μάτι στο Αιγαίο.
Λιμανι Κυμης
Το περιμέναμε άλλα χωρίς να ξέρουμε οτι πρόκειται για προσομοίωση πτήσης!!
(Οπου το γλυκό έδεσε με τον αδιαπραγμάτευτο
και γεμάτο εκπλήξεις μισάωρο φρέντο του Λιάκου)
Ακολουθούν εικόνες κι αν βρω και τίποτα λόγια στη διάρκεια σας τα ..σφυράω!
λιγο πριν κατεβουμε στο Μετόχι, με την παραλία του και αυτές της Χιλιαδούς στα πόδια μας.
Ολα αυτά επάνω σε ενα τέλειο οδόστρωμα και υπό το βλέμμα της χιονοσκεπους Δίρφεως.
Είναι η μέρα που είμαστε οι πλουσιότεροι φτωχοί!!
Γεωγραφία για τον έκπληκτο ξάδερφο!
Μέτα την κατάβαση στη Χαλκίδα
και το πέρασμα της αναβασης της Ριτσώνας,
το παιχνίδι περιλαμβάνει 140 χλμ αγγαρείας στην Εθνική -και μάλιστα χρυσοπληρωμένης- διαλειμμα στο Δομοκό να παίξουν λίγο τα πιτσιρίκια και μετά Λάρισα παρακάμψεις των παρακάμψεων ( για τελευτάι φορά μετά απο 30 χρόνια εκδρομών προς τα Τέμπη) και ξεκάπνισμα με θέα Ολυμπο και Πιέρια.
Τι μου έμεινε προσωπικά από αυτά τα 1300 χλμ
συνεχούς καταπόνησης κορμιού και μυαλού?
Η απόφαση να οδηγήσω ότι έχω αφήσει απερπάτητο απο την χώρα μου.
Την αξία της την ξαναάκουσα κλείνοντας τα χαζοκούτια, βγαίνοντας στους δρόμους της και
...απαντώντας στον ηλικιωμένο χιππυ της Κύμης αν ξέρω τι σημαίνει ...το σχήμα στο σήμα της GS!
Απάντηση σωστή που πυροδότησε μία άνευ προηγουμένου και υψηλής αξίας συζήτηση για το νόημα της ζωής.Κι εκεί ανάμεσα σε πολλα σοφά μυστικά έμαθα πως τουλάχιστον άλλος ένας, πέρα απο μένα, πιστεύει ακράδαντα πως οι μόνοι ανθρωποι που δεν γνωρίζουν ότι εδώ που ζούν είναι ο παράδεισος, είναι οι ίδιοι οι Έλληνες.
Εύχομαι με όλη μου τη ψυχή η μικρή μας
ταξιδιωτική και φωτογραφική αναφορά
σε αυτήν την παράξενη ''Ανατολή στο Αιγαίο''
να είναι η αφορμή για καλές αναζητήσεις στον Παράδεισο,see ya!
https://www.youtube.com/watch?v=Y-EohhwkCkI
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ενα σχόλιο