Στα Χνάρια Αρχαίων Δρόμων Του Μεταξιού…(KZ-KG-UZ 2014 / Μέρος Α΄)

Ενα απο τα ωραιοτερα νεα της βιβλιοθηκης 
ειναι πως τα ταξιδιωτικα του φιλο Πανου Μaκρακη @magelanos 
θα φιλοξενηθουν και στις σελιδες της .
Η αρχη εγινε με την παλαιοτερη ανταποκριση ''απο τη Ρωσσια με αγαπη'' 
και συνεχιζεται με την υπερπαραγωγη εικονας και συναισθηματων στα γνωστα και αγνωστα...Σταν την πρωην Ε.Σ.Σ.Δ.
Το πρωτο μερος,η μεταβαση χωριστηκε σε 4!!! ενοτητες 
με δεδομενο οτι ο πλουτος σε εικονες και κειμενο 
καταφεραν να μπλοκαρουν τον σερβερ του blogger,ναι... απολαυστε!!





ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Πόσο δύσκολο, μα πόσο δύσκολο είναι πλέον η υλοποίηση των ταξιδιωτικών μας ονείρων…

Αναρωτιέμαι το πόσο δύσκολο είναι να βρεθεί η παρέα, το χρήμα, ο χρόνος..!!!

Τα όνειρα όμως πρέπει να υπάρχουν, και σκοπός όσο αυτό είναι εφικτό να τα κατακτάμε. Φέτος μπόρεσα και κατέκτησα ένα ακόμα ταξιδιωτικό μου όνειρο..

Μετά από ένα 2012 με λίγα ταξίδια, και με ένα ταξιδιωτικό έπος για μένα, χαμένο την τελευταία στιγμή, είπα δεν βαριέσαι πάμε για το 2013.. έλα όμως που το 2013 ήταν ακόμα ποιο χειρότερο. Φυσικά και το 2014 καλό δεν θα το έλεγα, το κάθε πέρσι και καλύτερα δεν είναι τυχαίο που λέγετε.. Ήμουν όμως μια βόμβα έτοιμη για μπαμμ.. Πολλά μαζεμένα μέσα μου με έσπρωχναν στο άνοιγμα γκαζιού προς εξαφάνιση… SilverAlert..





ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ -ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ 

Οπότε περίπου το Πάσχα του 2014 άρχισαν οι πρώτες αναζητήσεις και σκέψεις.. Ιαπωνία, Μογγολία; Το χαμένο όνειρο του 2012 που ήταν μελετημένο και έτοιμο στο συρτάρι; Βρε λες; Για ένα μήνα το έβαλα κάτω, έκοψα, έραψα, βγήκε μεν αλλά..!!! πολύς ο χρόνος (κανένα πρόβλημα) πολύ το χρήμα (μεγάλο πρόβλημα).. Όσο και λυτά να προσπαθούσα να γίνει, υπάρχουν οικονομικοί παράγοντες για την υλοποίηση του, που σπρώχνουν βαθιά το χέρι στην τσέπη..

Έτσι με βαριά καρδιά ξανά κλείνω το συρτάρι.. Άλλη φορά… Αρχές Ιουνίου έχω αρχίσει να στήνω την μηχανή, και να την κάνω όσο ποιο δυνατόν μάχιμη για τέτοιου είδους ταξίδια.. αλλά και πάλι δίχως υπερβολές και πολλά έξοδα.. Η μηχανή ένα ταπεινό BMWF650 Fuduro του 1995… Αφού έχω ένα ετοιμοπόλεμο καρατουμπανο, και λατρεμένο BMW-K1200S που έχει περάσει και χρήση στα χέρια μου για την οποία δεν φτιάχτηκε, γιατί περεταίρω έξοδα τότε;

Γιατί ήθελα, ένα on-off φτηνό, παλιό, απλό, ελαφρύ, μεσαίου κυβισμού μηχανάκι, για όταν θα μου καρφώνονταν ιδέα προς τέτοιους προορισμούς.. Έτσι το 2012 έγινε η αγορά ενός BMW-F650 σε άψογη λειτουργική κατάσταση.. Σιγά σιγά, βελτίωσα λίγο τα ηλεκτρικά του με βασικότερη αλλαγή σε εξωτερική θέση του ανορθωτή.. Κάτω από την σέλα που ήταν είχε την τάση σε υπερθέρμανση και καιγόταν.. Κάποια ταξιδάκια εντος υπο ολες τις συνθηκες, ηταν αρκετα για τεστ οπού τα πέρασε με επιτυχία και δίχως παρατράγουδα..

Με την μηχανή αφημένη σε έμπειρα χέρια φίλου για το στήσιμο της σε προσωπικό του χώρο, που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα σε εξοπλισμό και από το ποιο υπερσύχρονο συνεργείο, πέφτω με τα μούτρα στον σχεδιασμό του ταξιδιού.. Την στιγμή που ο κύβος εριφθει, και ο ταξιδιωτικός στόχος θα είναι η κεντρική Ασία και τα περιβόητα στανς, η μάχη προς ανεύρεση πληροφοριών πρέπει να δοθεί με αίμα, δάκρυα, και ιδρώτα όπως λέει και ο στοίχος τραγουδιού.. Σακηηηηηηηηηη!!!!!!

Και η μάχη μαινόταν άνιση.. Πελαγωμένος και χαμένος στο ιντερνέτ ψάχνοντας σε ξένα φόρουμ, και γενικά πληροφορίες ξενόφερτες αφού οι εγχώριες ήταν ελάχιστες, τι να σου κάνω ο άμοιρος; Με την μετάφραση Google να παίρνει φωτιά λόγο level -10 των αγγλικών μου προσπαθούσα να βγάλω άκρη.. και για να έχουμε μια τάξη πραγμάτων έχουμε και λέμε.. Βίζες σε ποιες χώρες χρειάζομαι;

Εδώ αρχίζουν τα δύσκολα.. Ρωσία, Καζακστάν, Ουζμπεκιστάν, Τατζικιστάν… Σιγά ρε μεγάλε πως κάνεις έτσι; Ναι αλλά πάμε να πάρουμε τα πράγματα όπως έχουν.. Πρεσβεία για Ρωσία υπάρχει στην Αθήνα και βίζα βγαίνει τουριστική για ένα μήνα μέχρι και δυο εισόδους.. Εγώ θα χρειαστώ όμως πάνω από μήνα.. Τι γίνεται; Βίζα τρίμηνη bissnes μπορώ να πάρω;

Το μυαλό πιέζεται άρα δίνει λύσεις..!! Αμέσως σκέφτηκα φιλο Μοτο περιηγητη που ειχε κανει χρηση τετοιας βιζας..
Απλα την περνεις απο το γραφείο στη Θεσσαλονίκη (Mouzenidis travel) Ευχαριστώ φιλαράκι να είσαι καλά..

Και ένα χαμόγελο σαν του τζοκερ στην ταινία μπατμαν εμφανίστηκε στο πρόσωπο μου. Μπαίνω κατευθείαν στο σαιτ του γραφείου Μουζενιδης, και όντως διαφημίζουν ταξίδια στην Ρωσία, όπως και έκδοση βίζας. Οπότε μια ειδίκευση την έχουν, και μάλιστα βλέπω ότι υπάρχει και γραφείο εδώ στην Αθήνα. Σκέπτομαι ότι θα γλυτώσω και το τρέξιμο της Θεσσαλονίκης αμ δε….!!!!

Επόμενη μέρα με βρίσκει να παίρνω τηλέφωνα στην Θεσσαλονίκη στο ταξιδιωτικό γραφείο.. Όντως εξεπλάγην με την απάντηση ότι γίνεται εύκολα.. 250 ευρώ, αίτηση, μια φωτογραφία, διαβατήριο, το πρόγραμμα του ταξιδιού και δυο εβδομάδες μέχρι την παραλαβή της βίζας. Από πού τηλεφωνάτε κύριε; Από Αθήνα. Πρέπει να έρθω Θεσσαλονίκη; Κανονικά ναι για την αίτηση, αλλά υπάρχει και άλλη λύση..

Θα πάτε στο γραφείο μας στο κέντρο της Αθήνας και θα ζητήσετε μια αίτηση, θα την συμπληρώσετε και μαζί με όλα θα τα στείλετε με κουριερ.. Οκ ευχαριστώ και θα σας ενημερώσω. Κλείνοντας το τηλέφωνο αναρωτήθηκα γιατί δεν μου πρότεινε να γίνουν οι διαδικασίες στο γραφείο εδώ στην Αθήνα. Τι παίζει ρε πάλι; Αμέσως θα μάθω. Τηλέφωνο στο γραφείο εδώ στο κέντρο. Ναι για σας θα ήθελα να βγάλω βίζα για Ρωσία.

Ξεκινά ο τύπος, τουριστική; Ναι… Οκ βγαίνει για μέχρι ένα μήνα μπλα, μπλα, μπλα…. Μια στιγμή εγώ θα ήθελα πάνω από μήνα. Τι εννοείτε την bissnes για τρεις; Ακριβώς. Μπορείτε να πάρετε αργότερα θα είναι εδώ κοπέλα που ασχολείται με τις βίζες να σας πει; Τώρα τι κάνω; Δεν πάω μέχρι την πρεσβεία του Καζακστάν στον Χολαργό να ρωτήσω και εκεί τι παίζει με βίζες; Το κυνήγι της ΒΙΖΑΣ ξεκινά.!!!



Έτσι λοιπόν μετά από λίγα λεπτά βρίσκομαι έξω από την πρεσβεία..

Ερώτηση στον φύλακα έξω.. Τι χρειάζεται για έκδοση βίζας για ένα μήνα και δυο εισόδους οδικώς με μηχανή; Κάτσε να ρωτήσω αν χρειάζονται τίποτα χαρτιά για το όχημα. Παίρνει τηλέφωνο μαθαίνει και ξεκινά. Λοιπόν έχουμε και λέμε πρώτα θέλεις αίτηση που συμπληρώνεις πλήρες τα στοιχειά σου και του δρομολογίου, που θα κάνεις με τα μέρη που θα επισκεφτείς, και εκτύπωση κράτησης κάποιων ξενοδοχείων που θα έχεις κάνει (πχ από booking) Ωραία.. Η αίτηση είναι η ίδια που έχετε στο σαιτ της πρεσβείας; Ναι.. Μπορώ να την εκτυπώσω να την συμπληρώσω και να έρθω; Φυσικά θα γλυτώσεις και χρόνο..

Για την μηχανή θέλουμε φωτοτυπία την άδεια, μια φωτογραφία, το διαβατήριο τουλάχιστον σε εξάμηνη ισχύ, και 50 ευρώ πράξη εντολής πληρωμής που θα σου κόψουμε και θα πληρώσεις σε τράπεζα και θα μας φέρεις την απόδειξη.. Και αφού τα καταθέσεις αυτά έρχεσαι μετά από πέντε μέρες και παραλαμβάνεις. Φεύγω με κατεύθυνση κέντρο στο γραφείο για την Ρωσική βίζα.. Βρίσκω την υπεύθυνη με ειδίκευση σε βίζες για Ρωσία.

Θέλω να πάω οδικώς στην Ρωσία, και θα με ενδιέφερε η τρίμηνη βίζα. Μάλιστα!!! Έχετε πρόσκληση από κάποιον; Από κάποια εταιρία; Όχι!!! Δεν γίνετε πως θα πάρετε τρίμηνη; Άσε που και να είχατε κάτι τέτοιο η διαδικασία έκδοσης της είναι χρονοβόρα και υπάρχει μεγάλη πιθανότητα απόρριψης. Για ένα μήνα σας βγάζω αν θέλετε άνετα. Συνεχίζω εγώ σίγουρα δεν υπάρχει κάποιος άλλος τρόπος; Όχι με τίποτα δεν γίνεται. Τζίφος η υπόθεση, και με κατεβασμένα μούτρα αποχωρώ..

Τόσο χάλια για την ήτα μου που έφυγα και ξέχασα να της πω ότι το γραφείο σας στην Θεσσαλονίκη γιατί μου βγάζει; Κατάληξη σε καφέ να πνίξω τον πόνο μου με δυο φρεντο επανωτούς. Σκέψεις και πάλι σκέψεις, με το μόνο φαινομενικά εύκολο η έκδοση βίζας για Καζακστάν. Ουζμπεκιστάν ακόμα καν δεν έχω ψάξει τι και πως, και Τατζικιστάν το ίδιο. Μήπως να έβγαζα για ένα μήνα την Ρωσική και όταν τέλειωνε να την ανανέωνα στην χώρα που θα βρισκόμουν; Είναι ένα ρίσκο.

Πάω στον Ηλία τον φίλο που έχω την μηχανή, να του πω τον πόνο μου και να δω την πορεία των εργασιών. Γενικά πηγαίνω από εκεί για να ρίχνω καμιά ματιά, να μαθαίνω για να μπορώ ανά πάσα στιγμή να βάλω χέρι σε τυχών βλάβη που μπορεί να προκύψει. Είπαμε απλό μοτέρ, απλά ηλεκτρικά οπότε με κατσαβίδι και ασφάλειες μαζί είσαι κομπλέ.





Η μηχανή είναι σε καλό δρόμο και περιμένουμε κάποια ανταλλακτικά για να προχωρήσουμε. Όπως βασικό η μπαταρία, παρήγγειλα μια λιθιου και την περιμένουμε από Αμερική, ντιζα γκαζιού και συμπλέκτη έξτρα, και ψάχνοντας για καινούριο κομπλερ μίζας γιατί είναι ένα βασικό θεματακι που πάσχει η μηχανή..

Δεν έχει κάποιο πρόβλημα αλλά με την αλλαγή του θα είμαι 100% σίγουρος ότι θα με βγάλει. Αλλά το άτιμο είναι και το ακριβότερο. 550 ευρώ από την μαμά BMW. Δεν υπάρχει περίπτωση πρέπει να βρεθεί κάτι φτηνότερο, και αν δεν βρεθεί θα φύγω με αυτό που έχει. Επιστροφή σπίτι και ξανά ψάξιμο σε ιντερνέτ.. Αυτή την φορά σειρά έχει το παντελώς άγνωστο από πληροφορίες Ουζμπεκιστάν.

Το έναυσμα για να ξεκινήσω το ψάξιμο και μάλιστα συγκεκριμένα, το πείρα από έναν Έλληνα μοτο ταξιδευτή. Θυμήθηκα την αναφορά που είχε κάνει σε ταξίδι του προς αυτά τα μέρη, και είχε χρησιμοποίηση τις υπηρεσίες από ταξιδιωτικό γραφείο στην πόλη Almaty του Καζακστάν. Stans Tours λοιπόν με οργάνωση και γνώση στις χώρες αυτές. Μετάφραση από ελληνικά σε αγγλικά στέλνω mail με το τι θέλω και περιμένω απάντηση.

Πρωί πρωί απάντηση από Stans Tours.. Ήταν ένα κατεβατό που πραγματικά βαρέθηκα να το κάνω μετάφραση για να καταλάβω τι λέει.. Αργότερα το βλέπω. Με αυτά και με τα άλλα έχουμε φτάσει τέλος Ιουνη και το χρονοδιάγραμμα στο μυαλό με καρφωμένη την έναρξη ταξιδιού τέλος Ιουλίου.. Μήπως να το αφήσω και να την κάνω για Σαλαμυκονο καλύτερα γιατί το σενάριο πλησιάζει την επιστημονική φαντασία; Εκτύπωση το mail που μου έστειλαν από το γραφείο στο Καζακστάν και έξω για καφέ με φίλο που κατέχει την αγγλική για να το διαβάσει..

Ρε φίλε τι λέει εδώ ο ποιητής; Για να δω!! Μάλιστα μμμμ.. οκ.. ναι, αχα!!! Έλα ρε πες θα σκάσω.!!! Λοιπόν τα λέει ξεκάθαρα και αναλυτικά. Μέσω mail σου στέλνουν πρόσκληση όπου και την εκτυπώνεις, αίτηση όπου την συμπληρώνεις με προσωπικά στοιχεία διαβατηρίου, και δρομολογίου εντως Ουζμπεκιστάν. Από ποια σύνορα έχεις σκοπό να μπεις και από πού θα βγεις.

Αφού συμπληρωθούν τα σκαναρεις μαζί, και την πρώτη σελίδα του διαβατήριου, και τα στέλνεις με mail το αργότερο 15 ημέρες πριν την άφιξη σου. Βέβαια για να ξεκινήσουν τις διαδικασίες θα πρέπει να καταθέσεις 50 ευρώ σε λογαριασμό τους.. Αφού δουν την κατάθεση όλα θα πάρουν τον δρόμο τους. Τι λες ρε φίλε να τους εμπιστευτώ; Γιατί έχεις άλλη λύση; Όχι..!! Το πολύ να χάσεις 50 ευρώ. Τα 50 δεν με νοιάζουν όσο το να φάω πόρτα σε σύνορα.. Ρίσκο φιλαράκι ρίσκο!!

Ρε συ σε ότι μπορώ να βοηθήσω με ιντερνέτ και τέτοια πες έτσι; Να είσαι καλά θα σε χρειαστώ μάλλον. Α και πότε λες να ξεκινήσεις από Αθήνα; Λέω για τέλος Ιουλίου αν όλα πάνε καλά. Δηλαδή οπωσδήποτε γιατί για αργότερα δεν με παίρνει. Τέλος Σεπτέμβρη πρέπει να είμαι πίσω γιατί μετά ο χειμώνας πλησιάζει γρήγορα σε αυτές τις χώρες.

Άκου να δεις, εγώ με την γυναίκα μου αποφασίσαμε για ένα ευρωπαϊκό ταξίδι μέχρι Πολωνία και πίσω. Ναι ωραία και; Και λέμε να ξεκινήσουμε τέλος Ιουλίου. Μπορούμε να πάμε παρέα μέχρι ενός σημείου και μετά ο καθένας στον στόχο του, τι λες; Καλά πλάκα με κάνεις εννοείτε πως θέλω παρέα έστω μικρή γεύση.!!! Ωραία βγάζω δρομολόγιο και σε ενημερώνω. Ναι άντε να βάλω κ"εγω μπρος το σχέδιο μπας και ξεμπερδέψω. Οκ τα λέμε..

Ένα δωμάτιο να πατώ πάνω σε χάρτες, που δεν υπάρχει για μένα κάτι καλύτερο να πνίγομαι μέσα σε χάρτες. Σημειώνω, σχεδιάζω, αποστάσεις, στάσεις και σημεία ενδιαφέροντος.



Επόμενη μέρα κατευθύνομαι στην πρεσβεία του Καζακστάν για την έκδοση βίζας. Έδωσα τα πάντα όλα, και για την παραλαβή μετά από πέντε εργάσιμες. πάει αυτό.. επόμενος προορισμός το γραφείο του Μουζενιδη.. πείρα την απόφαση απλά να ζητήσω την αίτηση και να ασχοληθώ με το γραφείο στην Θεσσαλονίκη.

Φτάνοντας μέσα στην ζέστη, αρχές Ιουλίου βλέπετε, παρκάρω και μπαίνω μέσα.. Ζητώ την αίτηση λέγοντας ότι θα την συμπληρώσω και θα έρθω άλλη μέρα, και ανοίγω την πόρτα να φύγω.. εκεί τρώω μια φλασια!!! Ξέροντας εξαρχης για την αρνιτηκη απάντηση στην ερώτηση αν υπάρχει κάποιος που να ασχολείτο με βίζα για Ουζμπεκιστάν, μπαίνω ξανά μέσα να την κάνω.. συγγνώμη να κάνω μια ερώτηση; Φυσικά ναι.. υπάρχει κάποιος η κάποιο γραφείο που να βγάζει βίζα για Ουζμπεκιστάν; Και εκεί που περίμενα να γελάσει, βγάζει ένα χαρτάκι και γράφει.. ναι υπάρχει ο τάδε και έχει γραφείο εδώ κοντά στην οδό βουλής.. σου γραφώ και τηλ..

Αποσβολωμένος και με ύφος Νεπαλεζικης αγελάδας κοιτάζοντας το γκρεμι, τον ευχαρίστησα και βγήκα έξω.. άρχισα να χαμογελώ, και να κάνω κάτι χαζά.!!! Μέχρι και οι τουρίστες που περνούσαν από εκεί, μετά από την ξενάγηση στην ακρόπολη μέσα στο λιοπύρι, θα νόμιζαν ότι με χτύπησε ο ήλιος κατακούτελα.. χωρίς δεύτερη σκέψη παίρνω τηλέφωνο στο γραφείο. Το σήκωσε ο Νίκος και του λέω τι θέλω. Ραντεβού αύριο λοιπόν στο γραφείο του, έχοντας το πρόγραμμα που έχω βγάλει για Ουζμπεκιστάν.

Επιστροφή σπίτι γεμάτος χαρά μετά από τέτοια εξέλιξη, για να τελειοποιήσω το πρόγραμμα σε ότι έχει να κάνει με το Ουζμπεκιστάν, δρομολόγιο, διανυκτερεύσεις, ημερομηνίες..

Άλλη μια ευχάριστη έκπληξη με περίμενε μετά από τηλεφωνική επικοινωνία με την Μόνικα από την μακρινή Μαλαισία που βρισκόταν.

Μόνικα: έλα τι κάνεις έχω σκοπό να έρθω Ελλάδα στις 20-7-14 έχεις κανονίσει τίποτα;

Πάνος: τέλος του μήνα λέω να ξεκινήσω προς τα Στανς για δυο μήνες.

Μόνικα: μια χαρά σουπερ, έρχομαι παρέα αν θέλεις τι λες;

Πάνος: με χίλια λέμε, τι λες τώρα φυσικά και ΝΑΙ..!!!! Μόνο που δεν προλαβαίνουμε να φύγουμε μαζί. Τι κάνουμε με αυτό;

Μόνικα: εγώ θέλω περίπου τρεις εβδομάδες να ταχτοποιήσω τις δουλειές μου.. δηλαδή μέχρι 12-8-14. Μετά μπορώ να φύγω. 13-8-14 βάση προγράμματος σου που θα βρίσκεσαι;

Πάνος: Αμέσως το βλέπω. Το λοιπόν 13+14-8 θα είμαι Αστάνα πρωτεύουσα του Καζακστάν αν όλα πάνε καλά..

Μόνικα: Ωραία τότε θα κοιτάξω αεροπορικά εισιτήρια για να είμαι 13-8-14 στο Καζακστάν. Και μάλιστα θα ρίξω μια ματιά τώρα, και αύριο θα σου έχω νέα. Τα λέμε…

Πάνος: Τι έγινε ρε παιδιά; τα πάντα συνωμοτούν για να γίνει αυτό το ταξίδι με τους καλυτέρους οιωνούς; Yes yes…..

Ξεκινά μια καινούρια μέρα, και με βρίσκει στο κέντρο στο γραφείο του Νίκου. Χαιρετούρες και καθόμαστε να μελετήσουμε το πρόγραμμα. Το θέμα με το Ουζμπεκιστάν και για να πάρεις βίζα πρέπει να κλείσεις τα ξενοδοχεία από εδώ όλα και προπληρωμένα. Οπότε το χρονοδιάγραμμα είναι σφιχτό, και με συγκεκριμένες ημερομηνίες. Στην κουβέντα που κάνουμε, λέω και το πρόβλημα μου με την τρίμηνη βίζα της Ρωσίας. Βέβαια εδώ που τα λέμε μου είναι υπερβολή οι τρεις μήνες. Με δίμηνη αν γινόταν θα είμαι μια χαρά.

Τι πράγμα; περίμενε!!! Σηκώνει τηλέφωνο μιλεί στην ρωσική με κάποιον, και με ρωτά.. με 250 ευρώ είσαι οκ; μα φυσικά απαντώ!! Ντα ντα, σπασιμπα και κλείνει το τηλέφωνο.. είσαι κομπλέ δίμηνη με δυο εισόδους. Πω πω μ’εσωσες λέμε.. φέρε μου αύριο το διαβατήριο να προχωραμε και εγώ θα έχω μάθει με ξενοδοχεία τι γίνεται για Ουζμπεκιστάν. Μόνο που το έχω παραδώσει στην πρεσβεία του Καζακστάν για βίζα. Μετά από δυο μέρες θα παραλάβω. Οκ κανένα πρόβλημα..

Παρέλαβα το διαβατήριο από πρεσβεία του Καζακστάν και το παρέδωσα στον Νίκο για να προχωρήσει με τις υπόλοιπες βίζες. Τον ρώτησα αν ασχολείται, η αν έχει κάποια άκρη για βίζα του Τατζικιστάν. Δεν ασχολείται αλλά θα το ψάξει.. οι μέρες περνούσαν και η Μόνικα έφτασε Αθήνα από την μακρινή Μαλαισία. Βάση χρονοδιαγράμματος μένουν εννέα μέρες για να πατήσω την μίζα.. η μηχανή είναι έτοιμη και ξεκινώ κάποια δρομολόγια κοντινά για τεστ.

Παρεμβαίνω εικαστικά βάζοντας και την δική μου πινελιά τρομάρα μου χάχα..!!! Ήθελα να βρω προστασία ψυγείου (μεταλλική σήτα) αλλά γι’αυτό το μοντέλο δεν υπάρχει τίποτα. Πήγα μια praktiker μπας και μου έρθει έμπνευση. Ναι όντως αγόρασα μεταλλική προστατευτική σήτα για τζάκι και έφτιαξα.!!







Ακόμα βλέποντας κάτι ψησταριές μου ήρθε ιδέα να φτιάξω προστατευτικό για το κεντρικό φανάρι. Έγινε και αυτό!!! Μήπως να ζητήσω χορηγία από praktiker;







Όλα καλά.. πάμε στο γραφείο του Νίκου με την Μόνικα να δώσει το διαβατήριο της για να βγουν οι βίζες. Μου απαντά για το Τατζικιστάν ότι άκρη βρήκε σε κάτι γραφεία στο Ουζμπεκιστάν , αλλά όταν άκουσα το ποσό, του είπα άστο καλύτερα..

Αποφασίσαμε να την βγάλουμε εμείς από την πρωτεύουσα του Κιργιστάν που υπάρχει πρεσβεία. Οπότε τώρα περιμένω τηλεφώνημα από τον Νίκο για να παραλάβω διαβατήριο κομπλέ.. 25-7-14 και τίποτα από τον Νίκο. Αποφασίζω να πάω από το γραφείο του. Φτάνω και αντικρίζω την πόρτα κλειστή. Εντάξει λέω θα έχει πεταχτεί κάπου. Δίπλα ήταν ένα γραφείο ανοιχτό και μπαίνω να ρωτήσω.. ένας πιτσιρικάς μέσα μόνος. Στην ερώτηση μου αν ξέρει που είναι ο Νίκος απαντά ναι, και αυτή την στιγμή βρίσκεται σε διακοπές..

Μου κοπήκαν τα ύπατα..!!! πότε επιστρέφει; δεν γνωρίζω!!! Εγώ είμαι συνεργάτης και βρίσκομαι στο πόστο του όταν λείπει.. φίλε να τον πάρω ένα τηλέφωνο στο κινητό γιατί έχω πρόβλημα.. φεύγω σε τέσσερις μέρες και έχει το διαβατήριο μου. Γνωρίζεις κάτι; Το τηλέφωνο του το έχω εγώ οπότε και να τον πάρεις εγώ θα το σηκώσω, το γραφείο το έχει κλειστό και δεν μπορώ να μπω να δω την περίπτωση σου. Εκεί ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί.. ρε μεγάλε έτσι φεύγει κάποιος χωρίς να ενημερώσει; μην αγχώνεσαι σίγουρα θα τα έχει έτοιμα, και θα φύγεις στην ώρα σου..

Φεύγω με το μυαλό να παίζει τρελά παιχνίδια.. μεγάλε την πάτησες.!!! Την Δευτέρα 28-7-14 με παίρνει τηλέφωνο. Να έρθεις να πάρεις το διαβατήριο σου αύριο (προτελευταία μέρα δηλαδή).. Νικολάκη λέω με έκανες να χάσω 10 χρόνια από την ζωή μου!! Την Τρίτη τώρα φτάνοντας στο γραφείο του με ρωτά είσαι έτοιμος; Τι εννοεί ο ποιητής; Θα με πετάξεις με το παπί μέχρι το προξενείο του Ουζμπεκιστάν στο ψυχικό να σου βάλω τις βίζες; Ρε Νικόλα πως τα πετάς έτσι βρε αδελφέ καρδιακό θα με κάνεις.. Αύριο φεύγω..

Ωραία έτοιμος είσαι πάμε μας περιμένει ο πρόξενος.. μπορώ να κάνω και αλλιώς. Έτσι και έγινε γνώρισα και τον πρόξενο και είχα τις βίζες σπαρταριστές σε διαβατήρια. Επιστρέφω τον Νίκο στο γραφείο και αποχαιρετιζόμαστε.. Η σκυτάλη τώρα είναι στην Μόνικα. Πάω σπίτι κάθομαι καναπέ και τα έχω χαμένα. Βλέπω ξανά και ξανά τις βίζες στο διαβατήριο, χωρίς να έχω συνειδητοποιήσει ότι σε μερικές ώρες την κάνω, και θα ξανά κάτσω στην ίδιο καναπέ μετά από δυο μήνες. Εννοείτε πως δεν κοιμήθηκα καθόλου γιατί είχα πολλά να ετοιμάσω.

30-7-14 ΤΕΤΑΡΤΗ (GR-Evosmos-Salonika 500χιλ) 

Για σήμερα είναι να φτάσω Θεσσαλονίκη για διανυκτέρευση στο καλό μου φιλαράκι Νίκο(nikos-x), και λίγο νωρίς για να τα πούμε.. ναι σιγά κούνια που με κουναγε!!! Πράγματα φόρτωνα και ξεφόρτωνα, όλο και κάτι ξεχνούσα, όλο και κάτι δεν μου καθόταν καλά. Η κατανομή του βάρους πρέπει να είναι σωστή, και φόρτωνα, και ζύγιζα ξανά και ξανά.. βαλε και ένα ζευγάρι λάστιχα που είχαν βάρος 12 κιλά τα πράγματα δυσκόλευαν πάρα πολύ. Τώρα το ζευγάρι ελαστικών το πείρα γιατί αυτά που φορούσα είχαν ψωμί για τουλάχιστον 5.000χιλ και θα ήταν κρίμα να τα πετούσα. Το σκεπτικό ήταν να τα άλλαζα κάπου πριν βρεθώ με την Μόνικα..

15:00 μέσα στο λιοπύρι και πιστεύω ότι είμαι έτοιμος πλέον να πατήσω την μίζα. Την μηχανή μετά δυσκολίας την ανέβαζα στο διπλό σταντ λόγο βάρους, πραγματικά το ξεφτίλισα το θέμα με τα πράγματα!! Μια γρήγορη τελευταία ματιά στο σπίτι και έφυγα.. η διαδρομή είναι η κλασική της εθνικής με μια καλή στάση στα καμένα βούρλα για καφέ και δροσιά από την πολύ ζέστη που είχε εκείνη την στιγμή.. προς το σούρουπο, περνούσα τα διόδια των μαλγαρων, με συνοδεία από αστραπές, και ψιχάλες. Έφτασα στον Νίκο όπου είχαν μαζευτεί και άλλα φιλαράκια για να μου ευχηθούν καλό ταξίδι..

31-7-14 ΠΕΜΠΤΗ (BG-Sofia 350χιλ)Hotel & Restaurant The House €28 μονόκλινομεπρωινό.



Ραντεβού είχα περίπου στις 10:00 με τους συνταξιδιώτες που είχαν ξεκινήσει νωρίς από Αθήνα. Στο ύψος του Λαγκαδά πάνω στην εθνική για προμαχώνα είχε δοθεί το ραντεβού, αφού για σήμερα διανυκτέρευση έχουμε στην Σόφια Βουλγαρία. Ξεκίνησα λοιπόν κι’εγω από εύοσμο χαλαρά, και πέφτω στα έργα της περιφερικής.. κίνηση άγχος ταλαιπωρία. Φτάνω και τα παιδιά ήταν εκεί.



Το θέμα ήταν ότι ο Κώστας ήθελε βενζίνη και αναγκαστήκαμε να μπούμε Λαγκαδά.

Ευτυχώς από την μια, γιατί βγαίνοντας για να πιάσουμε εθνική για προμαχώνα, τρώω ένα φλας και θυμάμαι ότι έχω ξεχάσει φορτιστή τηλεφώνου και ταμπλετ (ένας και για τα δυο), στο σπίτι του Νίκου στον εύοσμο. Σταματάμε στην άκρη του δρόμου και ενημερώνω τα παιδιά. Να το αφήσω και να ψάξω στην Σόφια; Αποφάσισα να επιστρέψω πίσω και να με περιμένουν σύνορα.. άντε πάλι άγχος και ταλαιπωρία. Ευτυχώς όλα καλά, και τα παιδιά με περίμεναν κάποια μέτρα πριν τα σύνορα σε βενζινάδικο καφέ, έχοντας ξεκουραστεί από το σερί των χιλιομέτρων μέχρι εδώ..

Η ζέστη καλά κρατεί και περνάμε τον εύκολο έλεγχο των συνόρων με κατεύθυνση την πρωτεύουσα της Βουλγαρίας. Λίγες στάσεις για καφέ νερό και τουαλέτα, και το απόγευμα φτάνουμε στο ξενοδοχείο.. κάνουμε ένα μπάνιο και δίνουμε ραντεβού για να πάμε κάπου να φάμε.. βγαίνοντας από το ξενοδοχείο ο καιρός είχε αλλάξει και οι πρώτες ψιχάλες άρχισαν να πέφτουν. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μπούμε στο πρώτο εστιατόριο που βρήκαμε κοντά στο ξενοδοχείο για να φάμε.



Ευτυχώς γιατί οι ουρανοί άνοιξαν και έριχνε πολύ νερό. Έριχνε σερί μέχρι που βράδιασε για τα καλά, και απλά μπορέσαμε και κάναμε μια μικρή βόλτα στο κέντρο της πόλης, που λόγο καιρού δεν είχε καθόλου κόσμο. Μια ψιχάλιζε μια σταματούσε, και σπαστήκαμε. Επιστρέψαμε ξενοδοχείο για ύπνο.


1-7-14 ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ (RO-Ranca 425χιλ) Ina Guest house €20 μονόκλινο με πρωινό.



Το πρωινό αυτό μόνο Αύγουστο δεν θύμιζε. Έβρεχε όλη την νύχτα, και ακόμα ψιχαλίζει, με την θερμοκρασία να σε μπερδεύει. Ξεκινάμε λοιπόν για την περίφημη (Transalpina).. Βγαίνοντας από Σόφια η κατεύθυνση ήταν ορεινή, και μάλιστα το τοπίο αγρίεψε για τα καλά με κρύο και ομίχλη.







Τα σύνορα με την Ρουμανία τα προσεγγίσαμε περνώντας τον Δούναβη με καινούρια γέφυρα εδώ και δυο χρόνια που λειτουργεί.





Πριν η προσέγγιση προς Ρουμανία γινόταν με πλωτό μέσο.

Εύκολα κι’εδώ το πέρασμα των συνόρων,



και τώρα βάζουμε ρότα για (Craiova-Κραϊόβα). Όλη η διαδρομή γίνεται μέσω επαρχιακού, ορεινού δικτύου. Μπαίνοντας στην πόλη σταματάμε για ένα καφέ και συνάλλαγμα, ο ήλιος έχει κάνει την εμφάνιση του.







Συνεχίζουμε μέσα από πανέμορφα ορεινά περάσματα,



και μετά από λίγο οδηγούμε πάνω στον (Tralsapina-Τραλσαπινα).





Η βλάστηση αρχίζει να γίνεται αλπική, και το υψόμετρο ανεβαίνει. Πάνω στον ορεινό δρόμο αυτόν βρίσκεται και το χωριό (Ranca-Ρανκα) όπου θα διανυκτερεύσουμε απόψε.. Δυσκολευτήκαμε λίγο να βρούμε τον ξενώνα, και χρειάστηκε να κάνουμε την πρώτη εκτός δρόμου διαδρομή. Ευτυχώς ήταν για λίγο, και βρεθήκαμε στο χώρο του παρκινγκ να ξεφορτώνουμε τα μπαγκάζια.



Λόγο του απομονωμένου σημείου που βρισκόταν το ξενοδοχείο, σε σχέση με το κέντρο του χωριού (μην φαντάζεστε και πολλά) και της χωμάτινης διαδρομής, αποφασίζουμε να φάμε στο εστιατόριο του ξενοδοχείου. Δεν μας χάλασε καθόλου, φάγαμε καλά ήμασταν μόνοι μας, με απίστευτη θέα προς τα βουνά της γύρω περιοχής.



Είχε αρκετή δροσιά όταν έπεσε ο ήλιος, και η ώρα έφτασε για τα κρεβάτια μας.

2-8-14 ΣΑΒΒΑΤΟ (RO-Sighisoara 250χιλ) Pension am Schneiderturm €35 μονόκλινο με πρωινό.



Τα χιλιόμετρα λίγα για σήμερα, οπότε κανένας λόγος βιασύνης. Η καλή μέρα λένε από το πρωί φαίνετε, και ναι όντως ούτε συννεφάκι στον ουρανό χαζεύοντας από το μπαλκόνι του δωματίου την θέα.







Το να βρίσκεσαι και να οδηγείς την μηχανή σου πάνω στον Transalpina αυτό που νιώθεις μπορείς να το εκφράσεις με μια λέξη…. ΜΑΓΕΙΑ ….

Έτσι λοιπόν μαγεμένοι, από όμορφες εικόνες μπήκαμε στην πόλη (Sibiu-Σιμπιου) για το πρώτο διάλειμμα της ημέρας.







Καφεδάκι, χαλάρωση, βόλτα στα πλακόστρωτα, παγωτάκι, ένα διάλειμμα δροσιάς αφού η θερμοκρασία είχε ανέβει για τα καλά..

Ξανά καβάλα στις μηχανές, για να βρεθούμε μετά από λίγες ώρες στον τελικό προορισμό για σήμερα την πόλη (Sighisoara-Σιγκισοαρα).

Δεν είναι τυχαίο πως το ιστορικό κέντρο της πόλης περιλαμβάνεται στον κατάλογο της UNESCO. Θεωρείται μια από τις ομορφότερες οχυρωματικές, μεσαιωνικές πόλις όπου κατοικείτο μέχρι και σήμερα. Και φυσικά η pension που είχαμε κλείσει βρίσκονταν σε στρατηγικό σημείο μέσα στην παλιά πόλη.

Με το που περάσαμε μια κεντρική πύλη των τειχών αμέσως σε ένα στενάκι φτάσαμε στην πανσιόν. Και ευτυχώς γιατί η φυτευτή στρογγυλή πέτρα που έχουν όλα τα στενά δρομάκια, σε συνδυασμό με τις ορδές τουριστών, κάνουν την οδήγηση πολύ δύσκολη και αγχωτική.

Ταχτοποιηθήκαμε γρήγορα και αμέσως ξεχυθήκαμε να ανακαλύψουμε αυτήν την πανέμορφη πόλη.













Πλακόστρωτα σοκάκια μεσαιωνικά, τοίχοι και πύργοι, με έναν από αυτόν του ρολογιού, έμβλημα της πόλης.



Χαθήκαμε και εμείς μαζί με τους χιλιάδες τουρίστες που κατέκλυζαν το ιστορικό κέντρο, προς εξερεύνηση ιστορικών μνημείων.









Και η κατάληξη όπως συνηθίζουμε μετά από το περπάτημα, με γεύση μεσαιωνικής ατμόσφαιρας, σε εστιατόριο για να γευτούμε τα τοπικά εδέσματα..

 3-8-14 ΚΥΡΙΑΚΗ (SK-Bardejov 650χιλ) El-Café €35 μονόκλινο με πρωινό.



Ενώ σήμερα δείχνει για μια υπέροχη οδηγηκα μέρα, εγώ ξύπνησα με ένα κόμπο στο στομάχι.!!! Γιατί; Η σημερινή μέρα είναι η τελευταία που θα έχω παρέα και μάλιστα μέχρι τα μισά της διαδρομής. Οι δρόμοι θα χωρίσουν κάπου στην Ουγγαρία. Εγώ θα συνεχίσω προς Σλοβακία και τα παιδιά για το δικό τους πρόγραμμα. Μέχρι εδώ δεν ασχολήθηκα για τίποτα.. Να φανταστείτε ούτε το gps δεν έχω βγάλει από την τσέπη.

Τώρα θα πρέπει ν'ακολουθήσω το δικό μου πρόγραμμα, το οποίο για 5.000χιλ θα είναι μοναχικό με αρκετά καθημερινά χιλιόμετρα μέχρι την Αστάνα πρωτεύουσα του Καζακστάν όπου και θα βρεθώ με την Μόνικα.







Το χέρι στην γκαζιέρα λοιπόν και φύγαμε. Μετά από λίγο αποχαιρετήσαμε την Ρουμανία και οδηγούμε στην Ουγγαρία. Διανύσαμε λίγα χιλιόμετρα και κάνουμε στάση σε βενζινάδικο. Εδώ λέει ο ένας στον άλλον καλό δρόμο, και καλή αντάμωση μετά από δυο μήνες.



Ήρθε η στιγμή που το gps παίρνει την θέση του πάνω στην μηχανή. Έχω 200χιλ περίπου μέχρι (Bardejov-Μπαρντετζοφ) η πόλη που θα διανυκτερεύσω. Έφτασα και βρήκα και το ξενοδοχείο γρήγορα όλα καλά λοιπόν. Τώρα κατευθείαν έξω να προλάβω να δω και τίποτα από την πόλη. Κτισμένη σε μια πλαγιά των βουνών (Beskid-Μπεσκιντ) το μεσαιωνικό (Bardejov-Βαρντετζοφ)





Κάποια στιγμή διαβάζοντας μια ταξιδιωτική εγκυκλοπαίδεια το μάτι έπεσε σε αυτήν την πόλη. Και είπα θέλω να πάω. Και φυσικά αυτό που νιώθεις όταν κατακτάς τα θέλω σου είναι το κάτι άλλο. Περπατώ στην κεντρική ιστορική πλατεία της πόλης, και απλά έχω διακτινηστει αιώνες πίσω.



Η ατμόσφαιρα είναι μοναδική όταν με περιβάλλουν κατοικίες του 16ου αιώνα, με την βασιλική του St.Aegidius να δεσπόζει και το υστερογοτθικο Δημαρχείο ποιο δίπλα.



Από τα ωραιότερα και ποιο καλοδιατηρημένα ιστορικά κέντρα όλης της Σλοβακίας ενταγμένο στον κατάλογο της UNESCO.





Περπάτησα, χάζεψα, φωτογράφισα και πείνασα.. άρχισε και να σκοτεινιάζει και η επιστροφή στο ξενοδοχείο είναι μονόδρομος. Τώρα το θέμα είναι που τρώμε. Υπήρχαν κάτι ωραία ρομαντικά ρεστοράν, αναλόγως και της ατμόσφαιρας, αλλά δεν μου πήγαινε να πάω και να κάτσω σαν την καλαμιά στον κάμπο να φάω. Ευτυχώς βρήκα ένα μαγαζί που έφτιαχνε σάντουιτς στο όρθιο και χτύπησα ένα. Αράζω σε παγκάκι στην ιστορική πλατεία και το ευχαριστήθηκα πραγματικά..

4-8-14 ΔΕΥΤΕΡΑ (PL-Siemiatycze 490χιλ) Pensjonat Cezar €31 μονόκλινο με πρωινό.



Κινούμενος εντος Σλοβακίας και λίγο πριν τα σύνορα με Πολωνία σταματώ σε μνημείο πολέμου με δυο τανκς να θυμίζει άσχημες περασμένες εποχές.



Εκεί είχαν σταματήσει και δυο Τσέχοι με μηχανές προπολεμικές!! Εντύπωση μεγάλη μου έκανε η μια μηχανή τραβούσε και τρέιλερ!!



Μπαίνοντας γρήγορα Πολωνία, ακολούθησα ένα δίκτυο επαρχιακών δρόμων, κοντά σε σύνορα με Ουκρανία και Λευκορωσία.



Έτσι πίστευα ότι θα απολαύσω την φύση χαλαρά. Δεν συνέβη όμως κάτι τέτοιο. Εκατοντάδες οδηγοί νταλίκας χρησιμοποιούσαν το επαρχιακό δίκτυο. Και τι εννοώ; Ένας δρόμος δυο λωρίδες.!! Μονίμος στην τσίτα και στην προσπέραση, για να βγάλω τα χιλιόμετρα.

Αυτή η κατάσταση τώρα σε συνδυασμό της απίστευτης ζέστης που είχε η χώρα, με τον καθένα να ψάχνει, ποτάμια, λίμνες, στέρνες, γούρνες, νερολακουβες για να δροσιστεί, μια λέξη.. τραγική.!!!

37 βαθμοί κελσίου για Πολωνία δεν το φανταζόμουν ποτέ.. 490χιλ για να βγουν υπό τέτοιες συνθήκες, το μόνο που έκανα ήταν να οδηγώ για να φτάσω στο ξενοδοχείο όσο ποιο γρήγορα γίνεται. Στάση μόνο σε βενζινάδικα, νερό και σάντουιτς. Έφτασα αργά το απόγευμα αρκετά ταλαιπωρημένος και άραξα λίγο στο δωμάτιο. Στην πόλη δεν έχω να δω κάτι, επιλέχτηκε τυχαία μόνο για ύπνο. Απλά την επέλεξα γιατί βρίσκεται σε λίμνη.



Λέω μπας και έκανα μπανακι!!. Αλλά δεν είχα κουράγιο και το μόνο που έκανα ήταν να περπατήσω προς το κέντρο να κάνω συνάλλαγμα και για να βρω κάτι να φάω. Ο καιρός τα δικά του και πάλι.!!! Απότομη αλλαγή με μαύρα σύννεφα και βροντές. Ωραία λέω θα δροσιστούμε λίγο..

Χειρότερα όμως με την υγρασία ένιωθες την ζέστη περισσότερη. Βρίσκω ΑΤΜ και βγάζω λεφτά, αλλά δεν βρήκα κάπου να φάω. Περίεργη πόλη δεν είχε εστιατόρια, σκοτάδι στους δρόμους, κόσμος ελάχιστος, και βλέποντας ένα σουπερ μάρκετ μπαίνω μέσα..

Σαλαμακι, τυράκι, ψωμί και καμιά ντομάτα ήταν ότι καλύτερο. Βρήκα και μεμβράνη τροφίμων και τύλιξα τα λάστιχα που κουβαλούσα. Αυτό γιατί ήθελα να τα προφυλάξω, από σκόνη και πετραδάκια.



Επιστροφή στο ξενοδοχείο υπό καταρρακτώδης βροχή αλλά δεν με χάλασε καθόλου. Το μπάνιο τελικά το έκανα..

5-8-14 ΤΡΙΤΗ (LT-Moletai 480χιλ) Senoji užeiga €25 μονόκλινο με πρωινό.



Από νωρίς ο ήλιος καίει, και βιαστικά φορτώνω μπαγκάζια να την κάνω. Αμέσως στρίβοντας από την πίσω πλευρά του ξενοδοχείου ξεπροβάλει μια ωραία παραλία της λίμνης και οργανωμένη.



Κοίτα να δεις δίπλα μου ήταν και δεν πείρα χαμπάρι. Μια άλλη χώρα θα με καλωσορίσει σήμερα η Λιθουανία. Το μέρος και πάλι τυχαίο που θα μείνω. Αποφεύγω τις μεγάλες πόλης και διανυκτερεύω σε μικρές και χωριά αν υπάρχει ξενοδοχείο.



Στην Λιθουανία τώρα δεν είχε τόση ζέστη και καθόλου κίνηση όπως Πολωνία. Επαρχιακό δίκτυο ήταν η επιλογή μου, όπου το ευχαριστήθηκα στο έπακρον.

Φτάνοντας στην πόλη (Moletai-Μολεται) για διανυκτέρευση, βρίσκω αμέσως την πανσιόν την στιγμή που βρισκόταν πάνω στον μοναδικό κεντρικό δρόμο της πόλης!!! Του χωριού μήπως καλύτερα; Η πανσιόν ήταν κλειστή και δεν ήξερα τι να κάνω. Κοιτούσα από μπροστά τίποτα, πήγαινα από πίσω τίποτα. Τελικά ήρθε ένα αμάξι και παρκάρει και ήταν η ρεσεψιονιστ. Στην ουσία ήμουν ο μοναδικός τουρίστας της πανσιόν. Ανοίγει με πάει στο δωμάτιο και με ρωτά τι ώρα θέλω αύριο το πρωινό. Και ξανά φεύγει.

Ωραία μια πανσιόν δικιά μου, με μπροστά αυλή και πανέμορφο κήπο που μπορούσες να κάτσεις, και πίσω χώρος παρκινγκ, όπου μπορούσα να κοιτάξω λίγο την μηχανή. Είχα παρατηρήσει κάτι βάζοντας την στο διπλό σταντ άκουγα ένα <<κλανκ>> μεταλλικό από την σχάρα. Λαδώνω αλυσίδα και παρατηρούσα ξανά και ξανά μπας και καταλάβω από πού ήταν αυτός ο ήχος. Δεν το έκανε πάντα και δεν έδωσα περεταίρω σημασία. Είδα όμως και κάτι άλλο. Στο φρένο πίσω το σωληνάκι είχε υγρασία με το ρεκόρ. Μάλλον είχα μια μικρή διαρροή.

Δεν μπορούσα να κάνω κάτι και το άφησα. Ετοιμάζομαι λοιπόν να κάνω μια βόλτα και να βρω τράπεζα για να βγάλω λεφτά. Ισα, ισα για δωμάτιο βενζίνη φαγητό. Πολύ ήσυχα τα πράγματα εδώ πέρα. Λίγα αυτοκίνητα παιδιά με ποδήλατα, και ένας τουρίστας να περπατά. Εγώ και κανείς άλλος, μα κανείς.!!! Βρίσκω μια καντίνα την δούλευαν δυο πιτσιρίκια. Μάλλον τώρα που δεν έχουν σχολειό βγάζουν το χαρτζιλίκι τους. Μια πίτα αραβική απ’όλα .. τουμπανο λέμε. Την έκανα ταράτσα και επιστρέφω στην πανσιόν από την άλλη πλευρά του δρόμου όπου υπήρχε κι’εδώ λίμνη.





Ωραία δροσερή βραδιά σήμερα..

6-8-14 ΤΕΤΑΡΤΗ (LV-RU-Velilikye Luki 446χιλ) Amaris Hotel €28 μονόκλινο με πρωινό.



Ξεκινώ με κατεύθυνση την Λετονία, κινούμενος κοντά και παράλληλα με σύνορα Λευκορωσίας. Επαρχιακούς δρόμους συνέχεια, και μέσα στο πράσινο. Πανύψηλα δέντρα οδηγώντας κάτω από την σκιά τους, θα με συντροφέψουν μέχρι τα σύνορα Λετονίας – Ρωσίας. Εντος Λετονίας πέφτω σε έργα οδοποιίας. Καινούριους δρόμους χαραγμένους μέσα στα απέραντα δάση. Εκεί ακλουθώντας το gps που έλεγε να βγω από τον κεντρικό δρόμο, και να χωθώ μέσα στο δάσος έκανα και την πρώτη εκτός δρόμου διαδρομή.



Ωραία διαδρομή δεν λέω, αλλά όταν δεν έχεις κάτι τέτοιο στο πρόγραμμα της ημέρας σε ζώνουν τα φίδια!! Ερημιά στο πουθενά, και αναρωτιέμαι μήπως έκανα καμιά πατάτα; Τώρα να κάνω πίσω και φτου από την αρχή δεν λέει θα χάσω πολύ χρόνο .. συνεχίζω λοιπόν με την ψυχή στο στόμα και μετά από 40 χιλιόμετρα χώμα βγαίνω πάλι στον κεντρικό, κοντά στα σύνορα. Ευτυχώς, αποβάλω το άγχος και σταματώ πίσω από ουρά με ελάχιστα οχήματα. Δεν έχει πολύ κίνηση και περιμένω να έρθει η σειρά μου παρατηρώντας τριγύρω μου.



6 Αυγούστου και μπροστά μου ξεκινά η αχανές Ρωσία. 6\8\ 2011 έμπαινα για πρώτη φορά Ρωσία σημαδιακό; Αναρωτιέμαι!!!! Το άγχος της πρώτης φοράς δεν το έχω πλέον, και ξέρω πολύ καλά τι με περιμένει. Η γραφειοκρατία με την συμπλήρωση εγγράφων είναι μονόδρομος, και ξέρω ότι το δίωρο είναι το καλύτερο σενάριο.!! Πάει όμως και αυτό, τώρα βλέπω από τους καθρέπτες μου το Ρωσικό φυλάκιο των συνόρων. Εβδομήντα χιλιόμετρα έμειναν για τον σημερινό προορισμό..!!! λίγο πριν μπω στην πόλη ανοίγω gps για να βρω το ξενοδοχείο.

Με περνά μέσα από την πόλη, για να με βγάλει λίγο έξω από αυτήν σε κάτι τεράστια τσιμεντένια μπλοκ πολυκατοικιών. Σήμα κατατεθέν της χώρας αυτά τα άθλια κατασκευάσματα. Κάπου εκεί βρισκόταν το ξενοδοχείο, με το οποίο εξεπλάγην ευχάριστα. Αρχίζω να λύνω μπαγκάζια, όταν ακούω ξανά μεταλλικό ήχο.!! Κλανγκ, κλανγκ, τι ακούγεται και από που; πιάνω την βαλίτσα όπως ήταν πάνω στην σχάρα και την κουνώ πάνω κάτω. Παρατηρώ καλά, και τελικά επιβεβαιώνονται οι υποψίες που είχα. Η ενίσχυση που είχαμε κάνει στην βάση της σχάρας με το πλαίσιο δεν άντεξε και έσπασε. Δύσκολα τα πράγματα τώρα.!!!!

Και εκτός αυτού του προβλήματος, είχε αυξηθεί και η διαρροή των υγρών στο πίσω φρένο. Εννοείτε πως έφαγα ξενερα, και μέλημα μου τώρα ήταν να αλλάξω την θέση των πραγμάτων, για να αποφορτίσω την σχάρα από το βάρος. Οπότε όλα κάτω και πάλι από την αρχή. Προθυμοποιήθηκε και κάποιος Ρώσος που με έβλεπε, και δείχνοντας του το πρόβλημα, να βοηθήσει την κατάσταση. Τελικά έβαλα την μπαγκαζιερα ξάπλα στην θέση του συνοδηγού (μέγα λάθος).. βάζω και φλατζοκολλα μεταξύ ρακορ και στο σωληνάκι του φρένου μπας και στεγανοποιήσω την διαρροή.!!

Με όλα αυτά, η ώρα πέρασε και άρχισε να νυχτώνει. Εγώ δεν είχα φάει τίποτα, και ήθελα να ψάξω ΑΤΜ να κάνω ρούβλια. Χάρτη του κέντρου της πόλης δεν είχε το ξενοδοχείο να μου δώσει, και ξεκινώ με τα πόδια προς άγνωστη κατεύθυνση.!!! Σκοτάδια και χωράφια χωρίς να γνωρίζω που πάω. Τα παρατώ και επιστρέφω προς το ξενοδοχείο, βρίσκω ένα ΑΤΜ αλλά δεν δούλευε.. Τι κάνω τώρα ούτε για βενζίνη δεν θα έχω για αύριο. Ευτυχώς που το εστιατόριο του ξενοδοχείο, λειτουργούσε και είχε μπουφέ. Έφαγα και θα πλήρωνα αύριο με κάρτα, μαζί με το δωμάτιο. Καληνύχτα …

7-8-14 ΠΕΜΠΤΗ (RU-Nizhniy Novgorod 941χιλ) Hotel Chkalovsky €22 μονόκλινο χωρίς πρωινό δυο νύχτες..



Ξύπνημα νωρίς για να την κάνω, γιατί τα χιλιόμετρα είναι πολλά και δύσκολα (τα δυσκολότερα όλου του ταξιδιού).. Βλέποντας στον χάρτη την απόσταση αυτή, λες εντάξει μια ευθεία είναι.!!! Έτσι την πάτησα κι’εγω θα έπρεπε να την είχα σπάσει την διαδρομή στην μέση.. Όταν έδωσα την πιστωτική να πληρώσω το δωμάτιο, βλέπω ότι χρεώθηκα άλλα 1000ρ!!! ρωτώντας το γιατί, έπρεπε να με δηλώσει και έχει κάποια έξοδα. Αυτό γίνεται στην πρώτη διανυκτέρευση μπαίνοντας Ρωσία. Καβάλα στην μηχανή και αμέσως καταλαβαίνω ότι έχω βάλει λάθος την μπαγκαζιερα, με στριμώχνει με το ρεζερβουάρ, προβλέπω ζόρικα χιλιόμετρα.!!

Τώρα όμως δεν θα κάνω κάτι λόγο χρόνου. Πρώτη στάση αμέσως σε βενζινάδικο γιατί ήμουν άδειος. Ελπίζω να παίρνει κάρτα γιατί από ρούβλια δεν..!!!

Έχω 650 ρούβλια από το ταξίδι του 2011 που είχαν περισσέψει. Και όντως δεν παίρνει κάρτα, οπότε πάω να δώσω τα 650ρ και να βάλω βενζίνη. Βάζοντας την μηχανή μπροστά για να φύγω, μια κλεφτή ματιά στην αντλία είδα ότι την είχε σταματήσει στα 450 ρούβλια!!! Ωραίο ξεκίνημα.!! Το σχέδιο στο μυαλό μου ήταν να μην κλείσω το γκάζι πουθενά, παρά μόνο για ανεφοδιασμό σε καύσιμα.

Όταν έχεις να διανύσεις μια απόσταση πχ. Αθήνα-Καστανιές Έβρου επί Ρώσικου εδάφους, περιμένεις να δεις και αντιμετωπίσεις τα πάντα.!!! Θες ευθείες; Μόνο και τίποτα άλλο.!! Τώρα βαλε ότι ο αυτοκινητόδρομος, είναι για πολλά χιλιόμετρα ένα ρεύμα ανά κατεύθυνση, μέσα σε απέραντα δάση, με έργα, οδήγηση και σε χώμα, με κίνηση απίστευτη διασχίζοντας αναγκαστικά κάποιες πόλεις, βαλε και τα καιρικά φαινόμενα που αλλάζουν συνεχώς, όλο αυτό το κοκτέιλ το γεύτηκα σε αυτά τα 941χιλ. Αυτό που θα μου μείνει χαραγμένο βαθιά στην μνήμη είναι το απίστευτο μποτιλιάρισμα (Third Ring Road) σε δρόμο δαχτυλίδι, που παρακάμπτει το κέντρο της Μόσχας, για να συναντήσω τον αυτοκινητόδρομο Μ7..

Τρεις ώρες για να διανύσω 100χιλ.!!! Ακινητοποιημένα όλα τα οχήματα, να βρέχει ο καθένας να κάνει ότι του κατέβει στο ξερό του το κεφάλι, κ’εγω ανάμεσα να προσπαθώ να περάσω με πλαϊνές βαλίτσες στον πόντο από τα αμάξια. Το κερασάκι στην τούρτα όμως ήταν η μπαγκαζιερα.!! Σε κάθε ελαφρύ φρενάρισμα μου ερχόταν στην μέση και με κολλούσε στο ρεζερβουάρ..!!! και με την μέση την έσπρωχνα ξανά στην θέση της. Ζώνη μέσης δεν είχα πάρει μαζί μου, και δυστυχώς μετά από πολλά χιλιόμετρα ένιωθα άσχημο πόνο κάνοντας συνέχεια αυτό το πράγμα!!

Με όλα αυτά το σενάριο να φτάσω με το φως της ημέρας δεν έπαιζε με τίποτα, και το απόλυτο σκοτάδι με συντροφιά αστραπών, βροντών, και καταρρακτώδες βροχή με καλωσόρισε στο (Nizhniy Novgorod). Το απόλυτο χάος, και ο Γολγοθάς μέρος δεύτερο μόλις ξεκινά. Η ανεύρεση του ξενοδοχείου!! Το gps δεν έβγαζε τον δρόμο, άλλα και λόγο βροχής δεν μπορούσα να το έχω γιατί δεν είναι αδιάβροχο. Σταματώ κάτω από κεντρική γέφυρα για να προφυλαχτώ από την βροχή. Βγάζω την εκτύπωση από το booking που είχα κάνει να δω τον χάρτη που βρίσκεται το ξενοδοχείο μπας και κατατοπιστώ. Δεν βγάζω άκρη όμως .. παρά δίπλα μπλόκο από μπάτσους. Θα πάω σκέπτομαι να ρωτήσω. Πάω ο ένας από τους δυο ήταν μέσα στο περιπολικό.

Χτυπώ το τζάμι το κατεβάζει και αρχίζω με την κράτηση στο χέρι να ρωτώ στα αγγλικά. Με βάζει μέσα στο περιπολικό για να μη βρέχομαι (ευγενέστατος) και με τα λίγα αγγλικά που ήξερε μου εξηγεί. Το ξενοδοχείο δεν το γνώριζε άλλα τον δρόμο ναι στα τρία χιλιόμετρα από εδώ.. Στο περίπου κατάλαβα, τον ευχαρίστησα πηγαίνοντας προς την μηχανή. Έχει κόψει αρκετά, ψιχάλα πλέον, αλλά οι δρόμοι ποτάμια.!! Έχω και τον νου μου στον δρόμο τώρα με τα νερά δεν φαίνονται και οι λακκούβες!! Και τι λακκούβες; Τάφοι λέμε πέφτεις μέσα και ξεβράζεις στον Volga (μεγαλύτερος ποταμός της Ρωσίας)..!!!!

Στο περίπου κοιτώντας τον χιλιομετριτη πρέπει να είχα κάνει τα τρία χιλιόμετρα που μου είπε ο μπάτσος. Σταματώ ξανά και βγάζω το χαρτί περιμένοντας κάποιον να περάσει να ρωτήσω. Βρίσκω έναν Ουκρανό με λίγα αγγλικά και αυτός μου εξηγεί ότι ο δρόμος που ψάχνω είναι ο παράλληλος από αυτόν που σταμάτησα.. Ουφ!!! Ανακούφιση μεγάλη.!!

Όχι ρε παιδιά όχι 23:00 το βράδυ τέτοια παιχνίδια γιατί; Μπαίνω στον βομβαρδισμένο δρόμο από λακκούβες, που υποτίθεται ότι έχω κλείσει δωμάτιο για δυο νύχτες σε ξενοδοχείο, και ο απόλυτο σκοτάδι, ερημιά με το μόνο φως της μηχανής μου, και αυτό στην μεγάλη σκάλα για να δω. Πω ρε φουστη μου που έκλεισα δωμάτιο και τι;!!!

Βρίσκω το νούμερο της διεύθυνσης που έγραφε η εκτύπωση και δεν υπάρχει τίποτα!!! Ένα τεράστιο τσιμεντένιο μπλοκ πολυκατοικία με διαμερίσματα. Τι κάνω ρε γαμωτο πρέπει να σκεφτώ!! Θα πάρω τηλέφωνο μπας και βγάλω άκρη. Και εκεί που είμαι έτοιμος, βλέπω ένα παρκαρισμένο αμάξι.. διακρίνω μέσα την κόκκινη καύτρα του τσιγάρου στο απόλυτο σκοτάδι!! Πάω να ρωτήσω. Πλησιάζοντας άκουγα και μουσική από μέσα. Βλέποντας με να πλησιάζω ανοίγουν το παράθυρο. Ένας Ρώσος με φίλο Αρμένιο φοιτητή τα έπιναν, ο Αρμένιος γνώριζε αγγλικά και τους λέω το πρόβλημα. Κοιτούσαν ο ένας τον άλλον με απορία για την διεύθυνση στην εκτύπωση που ήταν σωστή αλλά το ξενοδοχείο παπαλα..!!!

Και μένουν εδώ δίπλα. Τι στο καλό κράτηση σε υπό κατασκευή ξενοδοχείο έκανα;

Αμέσως ο Ρώσος παίρνει τηλέφωνο, και βρίσκει τον τύπο. Του εξηγεί ότι έχω φτάσει και ψάχνω.. είμαι λέει σωστά και να πάω πίσω εδώ σε ένα στενάκι, θα βρω μια μπλε πόρτα και να περιμένω να έρθει. Οκ τους ευχαρίστησα και πάω από την πίσω μεριά ψάχνοντας την μπλε πόρτα. Την βρίσκω και περιμένω.. περιμένω...και περιμένω!!! 30 λεπτά και εμφανίζεται κάποιος.!!! 00:30 εξαντλημένος, πεινασμένος, βρεγμένος να περιμένω κάποιον μέσα στα σκοτάδια σε ένα κωλοστενο σε πόλη της Ρωσίας.. ούτε για την Maria Sarapova(αυτή η παλιοπατσαβουρα ξανθιά Ρωσίδα τενίστρια) δεν θα το έκανα..!!!!

Τελικά ποιο ξενοδοχείο; Ούτε επιγραφές ούτε ρεσεψιόν τίποτα, αλλά ένα διαμέρισμα με έξι δωμάτια με κοινή τουαλέτα και μπάνιο. Και μάλιστα ήταν γεμάτα.!!





Τώρα ο τύπος μου ζητά σε άπταιστης σπαστής Αγγλικής να τον αποπληρώσω και για τις δυο νύχτες. Του εξηγώ σε original magelanika ρούβλια ΝΙΕΤ και αύριο θα βρω τράπεζα για να κάνω. Οκ δεν μπορούσε και αλλιώς, εξάλλου να την κάνω κοπάνα αποκλείεται.!!! Με την κούραση που έχω θα κοιμάμαι για μια εβδομάδα τουλάχιστον.!! Και εκεί που πάω να του πω καληνύχτα, μου λέει για την μηχανή!!! Δεν μπορεί να μείνει έξω στον δρόμο να την πάμε σε παρκινγκ.!!!

Ωωωω ρε φίλε άστην εδώ δεν έχω θέμα!! Όχι επιμένει!! Που είναι το μαμημενο παρκινγκ; 200m εδώ δίπλα. Δεν έχω ούτε για δυο μέτρα κουράγιο!! Άντε πάμε. Φτάνουμε σε ένα περιφραγμένο οικόπεδο, με τον υπεύθυνο του υποτιθέμενου παρκινγκ να κοιμάται μέσα σε ένα μεταλλικό κοντέινερ. Ο τύπος ρακένδυτος μιλάμε με δυο μπουκάλια βότκα πεταμένα κάτω άδεια. Τον ξυπνά και του λέει για την μηχανή αν μπορεί να την αφήναμε για δυο βράδια.

Κανονίζουν και την τιμή και όλα οκ..και τώρα αναρωτιέμαι εγώ!!! εδώ είναι ασφαλές περισσότερο απo έξω στον δρόμο πάνω από το παραθύρι του δωματίου μου;(το δωμάτιο με παράθυρο παρακαλώ βρισκόταν δυο μέτρα κάτω από τον δρόμο) ωραία τώρα μπορώ να πάω να ξεραθώ;!!!

8-8-14 ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ (RU-Nizhniy Novgorot)…

Πρώτη φορά που είπα τι καλά που στην τιμή του δωματίου δεν είχε και πρωινό.!!

Κατά τις 13:00 ανοίγω τα βλέφαρα με πολύ δυσκολία. Και σε ρόλο ξυπνητήρι το στομάχι που από χθες ήταν άδειο. Έξω ντάλα ο ήλιος αλλά στα έγκατα της γης που βρισκόμουν που να το καταλάβω.



Ξεκινώ μια βόλτα εδώ κοντά, μόνο για φαγητό και ΑΤΜ. Ακόμα δεν έχω συνέρθει και νιώθω κουρασμένος. Βρίσκω ένα πάρκο και αράζω σε παγκάκι.





Μετά από κάποιες ώρες επιστρέφω στο δωμάτιο, περνώντας πρώτα από το παρκινγκ να δω και την μηχανή.

Όλα καλά στην θέση της και αρχίζω το λάδωμα αλυσίδας και άλλαξα την θέση σε όρθια της μπαγκαζιερας για να μπορώ να οδηγήσω ποιο άνετα.



Τα υγρά των φρένων είχαν αδειάσει, αποτέλεσμα φρένο πίσω άντε για..!!! το καλό με αυτό το διαμέρισμα ήταν ότι το ιντερνέτ δούλευε σφαίρα. Είχα την ευκαιρία να μιλήσω με την Μόνικα και να τις παραγγείλω πράγματα. Όπως να πει στο φιλαράκι που περιποιήθηκε το μοτορι, να πάρει ένα σωληνάκι υψηλής και υγρά, να βάλει στην παραγγελία και ένα ζεύγος τακάκια να υπάρχουν.. Και το βασικότερο να μου αγοράσει η Μόνικα ζώνη μέσης..

Οκ από Μόνικα θα μιλήσει με Ηλία και θα μου πει. Η παραγγελία δόθηκε, είναι απόγευμα με μαύρα σύννεφα να ξανά κάνουν την εμφάνιση τους.. τι κάνω πάω μια βόλτα κέντρο; Δεν έχω χάρτη πόλης και δεν ξέρω ποιο και που είναι το κέντρο. Βάζω στο κινητό Google maps κέντρο και μου βγάζει στα 4χιλ από εδώ. Το σκέπτομαι και ξεκινώ να το κόψω με τα πόδια. Λάθος όμως γιατί και απόσταση, και στα μισά άνοιξαν οι ουρανοί ξανά.














Επιστροφή άρον, άρον για δωμάτιο.. Βλέπω και τον τύπο τον πληρώνω, φτιάχνω φραπεδακι και αρχίζω να εξολοθρεύω τις 10 μύγες που πετούσαν στα 10 τετραγωνικά του δωματίου!!!

9-8-14 ΣΑΒΒΑΤΟ (RU-Kazan 413χιλ) Hotel Moskovskaya €23 μονόκλινο χωρίς πρωινό..



Ο καιρός ευτυχώς καλός και συνεχίζω το μοναχικό μου ταξίδι. Η μόνη συντροφιά από Μόσχα ο ίδιος δρόμος Μ7. Το gps δεν έχει νόημα να είναι ανοιχτό, την στιγμή που μου δείχνει την επόμενη στροφή μετά από 400χιλ.!!! Το μενού των χιλιομέτρων αυτών είχε απ’όλα για να μην ξεχνιόμαστε.!!! Ουρές οχημάτων κυρίως για κάποια έργα που γίνονταν, λίγο χωματακι, λακκούβες και ανωμαλίες στο οδόστρωμα, που η δουλειά τους είναι να υπάρχουν για να μην σε πάρει ο ύπνος, δεν εξηγείτε τι άλλο να πω!!! Δάσος μα πολύ δάσος λέμε, και βροχή, για τεστ σε αδιάβροχα και το πόσο γρήγορα θα φορεθούν.!!!

Το μόνο διαφορετικό στο τσακ πρόλαβα να δω, πινακίδα να γραφεί Welcome To RepouplicaTatarstan..!!!! Τι έγινε ρε παιδιά κι’άλλο STAN? Ναι όντως το Kazan είναι η πρωτεύουσα των Ταταρων. Και έφτασα όλα καλά σε λογική ώρα, με το ξενοδοχείο να βρίσκεται μια ανάσα από το Κρεμλίνο της πόλης.. η ρεσεψιονιστ ένα χαμογελαστό μοντέλο, αποφάσισε να με πάει στο δωμάτιο!! Γιατί έφταιξα σε κάτι; Πουκαμισάκι λευκό με τσίτα το μπούστο, φούστα κάτω από το γόνατο μπροστά, και σκίσιμο πάνω από το μπούτι πίσω!!! Γιατί μου λέτε;

Ανέβαινε τις σκάλες μπροστά αυτή τακα, τουκα, οι γόβες στα πλακάκια κι’εγω πίσω της δυο σκαλοπάτια, κλανκ, κλονκ, ήχος από τα λάστιχα δεσίματος της μπαγκαζιερας να τα σέρνω. Ενδιάμεσα ο ήχος άλλαζε από εμένα μπαφ, μπουμ, που σκόνταφτα που και που!!! Και να μου λέει με μια σέξι φωνούλα.. careful slipping..!! αμ δε γλιστρούν τα πλακάκια, το φως μου έχασα χάχα!! Αφού το πέρασα και αυτό βρήκα το κουράγιο, για ποδαράτο βόλτα στο κέντρο του Καζάν.. Η αρχή γίνεται από το πανέμορφο Κρεμλίνο της πόλης που είναι και δίπλα.



Μέσα σε αυτό βρίσκονται κυβερνητικά κτήρια, μουσεία, πάρκα, θρησκευτικά μνημεία, αλλά και το πανέμορφο (Κουλ Σαρίφ Τζαμί-Kul Sharif Mosque)…..





Το Τζαμί πείρε το όνομα του Ιμάμη που σκοτώθηκε το 1552 από τα στρατεύματα του Ιβάν του Τρομερού ενώ προσπαθούσε να προστατέψει την πόλη. Σε στρατηγική θέση κτισμένο το Καζάν, στη συμβολή δυο ποταμών του (Βόλγα-Bolga) και του (Καζανκα-Kazanka) είναι η μεγαλύτερη πόλη λιμάνι του ποταμού Βόλγα.















Αρκετά τουριστική πόλη, με τους οφθαλμούς να μην ξεκολλούν από κάθε σημείο της, θα έπρεπε να καθόμουν δυο νύχτες τουλάχιστον!!

Δεν πειράζει όμως και συνεχίζω προς τη καρδιά της εμπορικής πόλης.







Ο Bauman κεντρικός πεζόδρομος που διασχίζει ένα πολύ μεγάλο μέρος της πόλης, εδώ υπάρχουν τα πάντα. Καταστήματα ,εστιατόρια, καφέ, και διάφορες υπαίθριες εκδηλώσεις συναντάς σε αυτόν τον δρόμο.







Εγώ βρήκα μια πιτσαρία άραξα και ισα ισα που πρόλαβα το ξαφνικό μπουρίνι. Άρχισε να νυχτώνει, σταμάτησε η βροχή και παίρνω τον δρόμο της επιστροφής, όπου εκεί που περπατούσα άκουσα να μιλούν Ελληνικά μπροστά μου. Ζευγάρι με ένα μωράκι στο καρότσι σταματούν να βγάλουν φωτογραφία.











Σταματώ κι’εγω και τους λέω.. ωραίο το Καζάν έτσι δεν είναι; Έπαθαν πλάκα!! Ρε φίλε Έλληνας είσαι; Πω πω πόσο καιρό έχουμε ακούσουμε Ελληνικά.!!! Το λοιπόν ο φίλος έχει έρθει για δουλειά στην Ρωσία.. όχι στο Καζάν αλλά σε μια πόλη λίγο μακριά από εδώ.. δούλευε σε μια κατασκευαστική στην Ελλάδα και βρήκε εδώ κάτι καλύτερο και ήρθε οικογενειακώς.

Είχαν έρθει για σαββατοκύριακο στο Καζάν. Αφού τα είπαμε για λίγο ευχηθήκαμε ο ένας στον άλλον καλή τύχη και έφτασα ξενοδοχείο. Τι ωραία απρόσμενη συνάντηση ήταν αυτή!! Μίλησα και με την Μόνικα μέσο skype και μου είπε ότι τα πράγματα που ζήτησα τα έχει και θα τα φέρει. Τέλεια, καλό βράδυ….

10-8-14 ΚΥΡΙΑΚΗ (RU-Ufa 574χιλ) 7 Nebo Apartments €38 χωρίς πρωινό διαμέρισμα..



Άντε πάμε ξανά για τις ατελείωτες ευθείες. Ίδιος δρόμος ίδιες συνθήκες. Πάντως όσο κάνω όλο και ποιο πολλά χιλιόμετρα σε τέτοιους δρόμους, όλο και πείθομαι για την συγκεκριμένη επιλογή του f650.. μέχρι 120χιλ ταξιδεύω χαλαρά και πολύ οικονομικά. Δεν είναι και για πάρα πάνω εδώ που τα λέμε οι δρόμοι. Γενικά από αστυνομία δεν έχω δει, εκτός από τα τσεκ πόιντ που βρίσκονται σε είσοδο και έξοδο των πόλεων, και δεν έτυχε μέχρι τώρα να με σταματήσει κανείς. Σταματώ για βενζίνη, και βλέπω στο κινητό ότι έχω 4 κλήσεις και μάλιστα από Ρωσία. Ποιος είναι αυτός ρε γαμωτο!!!!

Σκέπτομαι να δω την εκτύπωση από το διαμέρισμα που έχω κλείσει μήπως είναι από εκεί. Τσεκάρω τον αριθμό και είναι ίδιος. Τι να θέλουν τώρα; Το αφήνω μήπως ξανά πάρουν γιατί υπάρχουν και χρεώσεις, δεν έχω τοπικό νούμερο. Ξεκινώ και πάλι μετά από μια ώρα νιώθω την δόνηση στην τσέπη του μπουφάν που είχα το τηλέφωνο. Σταματώ να δω και είναι αυτοί πάλι.



Τώρα θα τους καλέσω γιατί λέω δεν μπορεί κάτι συμβαίνει. Το σηκώνει ένας που προσπαθεί να μιλήσει αγγλικά, και λέει ότι είναι ο αδελφός αυτού που έχει το διαμέρισμα..

Δεν ξέρει αγγλικά ο αδελφός, και θέλει να μου κάνει κάποιες ερωτήσεις.. ωραία λέω τα πιάσαμε τα λεφτά μας!! Αν θα έρθω, που βρίσκομαι, σε πόση ώρα υπολογίζω να είμαι εκεί, αν είμαι μόνος κ.δ.τ.κ.(και διάφορα τέτοια κουφά)…να μου εξηγεί πως θα βρω το διαμέρισμα γιατί ο αριθμός της διεύθυνσης που έχω είναι ο σωστός αλλά το κτήριο έχει το νούμερο 47..!!! ρε μεγάλε θα μου έρθει ο λογαριασμός άστα να πάνε..!!! θα σε πάρω ξανά όταν φτάσω.. όρεξη για κουβέντα είχε.. Κατάλαβα σε τσιμεντένιο μπλοκ πολυκατοικιών θα είναι και αυτό..Άντε να δούμε!!



Φτάνω στην σωστή διεύθυνση σε μια αχανές έκταση με τσιμεντένια μπλοκ πολυκατοικιών. Μιλάμε για δρομάκια ανάμεσα, και παιδικές χαρές.. αρχίζω και ψάχνω αλλά δεν βρίσκω το μπλοκ 47. Κάπου το χάνω και δεν ξέρω τι παίζει. Ρωτώ έναν που περνούσε εκείνη την στιγμή, και μου λέει ότι πρέπει να βγω από εδώ, και να πάω ποιο πάνω από μια κεντρική λεωφόρο, όπου συνεχίζει η αρίθμηση (η συνεννόηση έγινε στην νοηματική).. λαβύρινθος πολυκατοικιών κι’εγω χαμένος!!! Φτάνω επιτέλους στο μπλοκ 47, και παίρνω τον Ρώσο να μου πει σε ποια είσοδο να περιμένω. Μπορεί και πέντε εισόδους να είχε το κάθε μπλοκ.

Έφτασαν τα δυο αδέρφια μέσα στην τρελή χαρά, και αυτό γιατί ήμουν ο πρώτος Έλληνας που νοίκιαζα το διαμέρισμα τους. Πάμε να αφήσεις τα πράγματα και μετά να πάμε την μηχανή σε παρκινγκ εδώ κοντά.!!! Άντε ξανά ο αγώνας για παρκινγκ. Με το που αφήνω τα πράγματα μου λέει ο ένας αυτός που ξέρει λίγα αγγλικά, ότι ο αδελφός του θέλει να μου πει!!! Ξεκινά μιλά Ρωσικά στο τηλέφωνο του, και ακούω στα Ελληνικά αυτά που θέλει να πει. Είχε εφαρμογή στο κινητό που μετάφραζε..

Ωραίος ο brother!!!! Με τον τρόπο αυτό μου έδειξε το διαμέρισμα και γενικά με τις λειτουργίες εδώ..



ωραία τώρα πάμε για παρκιν γιατί η ώρα περνά και λυσσώ της πείνας. Αυτοί σε αμάξι και εγώ ακολουθω. Φτάνουμε στο παρκινγκ, αλλά συμβαίνει το εξής κουφό(τυχαίο; δεν νομίζω).. ο τύπος με τίποτα δεν δεχόταν μηχανή, και όχι ότι δεν είχε θέση απλά έλεγε ότι είναι μόνο για αμάξια. Ρε καλέ μου ρε χρυσέ μου οι Ρώσοι να προσπαθούν να τον πείσουν, να πληρώσουμε για θέση αυτοκινήτου; τίποτα ο άλλος βράχος.. Τι κάνουμε τώρα; σκεπτόντουσαν που μπορούμε να πάμε αλλού.

Τους ήρθε κάτι στο μυαλό και πάμε σε άλλο.. εδώ τώρα ήταν ανοιχτό δεν φυλάσσετε από κάποιον παρά μόνο είχε κάμερα. Το σκέπτονται, ρωτάν κάποιους εκεί, μπορούμε να την αφήσουμε αλλά με δική μας ευθύνη. Ούτε εδώ πάμε αλλού, έχω αρχίσει να τρελαίνομαι!!! Στο τρίτο ήταν και το καθοριστικό. Επιτέλους ξεμπέρδεψα. Δεν είναι κοντά από το διαμέρισμα πάντως περίπου τρία χιλιομετρακια στο νερό!! Αφού μπήκα στο αμάξι να με γυρίσουν πίσω, τι το ήθελα κάνω κρίσιμη ερώτηση!!! Θέλω να αλλάξω λάστιχα υπάρχει τίποτα εδω; Και αμέσως συμφωνούν να ψάξουμε τώρα.. απόγευμα προς βράδυ και Κυριακή!!! Πάμε σε ένα που ξέρουν αλλά τζίφος είναι μόνο για αμάξια. Επιτόπου μπαίνει με το κινητό ιντερνέτ και ψάχνει.

Κανά δυο τρία τηλέφωνα και είναι κλειστά. Ξεκινάμε για άλλο, ξανά τα ίδια για αμάξια, φορτηγά ναι για μηχανή όμως όχι.. και κάνω ξανά κρίσιμη ερώτηση. Δεν έχετε εδώ μηχανές; απαντά με χαμόγελο.. όχι γιατί θεωρείτε πολυτέλεια, την στιγμή που οι καιρικές συνθήκες εδώ είναι δύσκολες. Μέχρι -40 τον χειμώνα και κρατεί πολύ καιρό ο χειμώνας εδώ. Οπότε είναι για λίγους με ακριβά χόμπι!!! Ο τελευταίος μας έδωσε μια διεύθυνση να πάμε που μπορεί εκεί να αλλάζουν λάστιχα. Αλλά είναι κλειστός και ανοίγει αύριο.

Αύριο τι ώρα θέλω να φύγω; Πρωί φυσικά αλλά θα κάνω μια εξαίρεση τώρα που βρήκα ανθρώπους και θέλουν να βρεθεί λύση. Το ραντεβού δόθηκε αύριο 10:00 πρωί.. επιτέλους βρίσκομαι στο διαμέρισμα και βγάζω τα ρούχα μηχανής. Σχεδόν νύχτωσε και φαγητό υπάρχει μόνο σε ένα εστιατόριο εδώ κοντά, η στο σουπερ μάρκετ στο ίδιο κτήριο στο ισόγειο. Δεν είχα υπομονή για παραγγελία σε εστιατόριο και διάλεξα την δεύτερη λύση.. σαλαμάκι, ψωμάκι, τυράκι, ντοματούλα, και γλυκάκι για επιδόρπιο ήταν βασιλικό γεύμα τέτοια στιγμή!!!



Ξαφνικά αστραπές, ένας μανιασμένος αέρας, βροντές, να ρίχνει καρέκλες συνεργισμοί από αυτοκίνητα να χτυπούν, και τσακ πέφτει το ρεύμα.. την πέφτω για ύπνο και όνειρα γλυκά..


11-8-14 ΔΕΥΤΕΡΑ (RU-Chelyabinsk 425χιλ) Hotel South Ural€18 μονόκλινο με πρωινό.



9:55 είμαι κάτω στην κεντρική είσοδο και φτάνει με ταξί ο Ρώσος. Πάμε στο παρκινγκ να πάρω την μηχανή. Βολεύω κάπως τα λάστιχα για να πάρω αυτόν δικαβαλο. Εντωμεταξύ μέχρι νωρίς το πρωί έβρεχε. Τώρα προσπαθεί ο ήλιος να κάνει την εμφάνιση του, αλλά η δρόμοι γεμάτοι νερό.. Αυτός πρώτη φορά ανεβαίνει σε μηχανή και λογικό δεν ήξερε.. Του είπα πως και φεύγουμε.. στάση στο μαγαζί που χθες ήταν κλειστό και μας είχαν πει ότι μπορεί και να αλλάζει λάστιχα. Πόρτα κι’εδώ φάγαμε. Τώρα που πάμε; μήπως να το άφηνα και να έφευγα γιατί έχω χιλιόμετρα μπροστά μου; Αυτοί μέσα στο βουλκανιζατέρ έχουν αρχίσει τα τηλέφωνα..

Να περιμένουμε λίγο.. και ναι βρέθηκε το ένα, το μοναδικό, το ανεπανάληπτο, βουλκανιζατέρ σε όλη την Ufa που μπορώ να αλλάξω λάστιχα στην μηχανή.!!!! Πήραμε την διεύθυνση και με την καθοδήγηση του Ρώσου φτάνουμε στο μαγαζί.



Επιτέλους αλλάζω τα λάστιχα, μου φεύγει ένα βάρος που το κουβαλούσα από Αθήνα, και ένα πρόβλημα μείον!! €45 για αλλαγή ελαστικών και ζυγοστάθμιση!!! Εγώ τώρα χαιρόμουν που είχα καλή εξέλιξη και επιστροφή στο διαμέρισμα.

Είχε φτάσει και ο αδελφός του για να παραδώσω κλειδιά και να με αποχαιρετίσει. Τους ευχαρίστησα για ότι έκαναν για μένα και πατώ την μίζα. Η ώρα 14:00 ίδει μεσημέρι και ο καιρός αρχίζει να κλείνει πάλι. Τον Μ5 από δω και πέρα θα έχω συντροφιά που φτάνει μέχρι το μακρινό Vladivostok..



Περιττό να πω ότι την βροχούλα την έφαγα και πάλι, και όσο προχωρείς προς Σηβιρια, η κίνηση των οχημάτων ελαττώνεται. Νταλίκες η πλειοψηφία εδώ..


Έφτασα στην καρδιά της πόλης όπου βρίσκονταν και το ξενοδοχείο που είχα κλίσει..

Το λόμπι της ρεσεψιόν άριστο, και τίποτα δεν κινούσε υποψίες για την συνέχεια.!!!

Με το που βλέπω το κλειδί αρχίζουν οι υποψίες. Πως ήταν αυτά τα παλιά σιδερένια κλειδιά από παλιές πόρτες σε κελάρια, η στα υπόγεια της KGB(Κα-Γκε-Μπε) δεν ξέρω αλλά φαντάζομαι..!!!! βρίσκομαι έξω από την ξύλινη πόρτα του δωματίου ανοίγω με μια καλή σπρωξιά (είχε μπλοκάρει) και μπαίνω. Εντάξει… nocomments…





τουλάχιστον είναι καθαρό.!!! 18 ευρώ πλήρωσα τι θέλω τώρα και πολυτέλειες; Έχω και παράθυρο με θέα την κεντρική λεωφόρο και φασαρία σουπερ..!!!



Βγαίνω για ακόμη μια φορά να πάω την μηχανή σεεε; Ευτυχώς σε παρκινγκ του ξενοδοχείου που βρισκόταν πίσω από αυτό.. συνεχίζω για μια βόλτα εδώ κοντά με τα πόδια. Δεν νομίζω ότι έχει και κάτι να δεις εκτός από ένα ακόμα άγαλμα του Λένιν!!

Προσπερνώ μια πιτσαρία το σκέπτομαι και τελικά δεν.. Συνεχίζω προς τα πίσω για ξενοδοχείο, και δίπλα από αυτό έχει μια καντίνα, hot-dog και αγιος ο θεός, τσίμπησα δυο και ανέβηκα δωμάτιο. Φτιάχνω φραπεδακι και αράζω στο σαλόνι του ορόφου, γιατί μόνο εκεί έπιανα wifi. Τέλος για σήμερα αύριο μια καινούρια χώρα θα με υποδεχτεί..

12-8-14 ΤΡΙΤΗ (ΚΖ-Petropavlovsk 555χιλ) Altyn Adam Hotel €34 μονόκλινο με πρωινό..



Εγερτήριο νωρίς γιατί έχω το πρώτο επίσημο ΣΤΑΝ σήμερα.. Καζακστάν λοιπόν σου έρχομαι..!!!! τώρα όσο αφορά τα πρωινά στα ξενοδοχεία για μένα είναι σημαντικό πρώτον γιατί με κόβει η λόρδα το πρωί, και δεύτερον φτιάχνω κάτι για τον δρόμο. Τώρα πείτε μου εσείς τι να πάρω μαζί μου όταν το πρωινό είναι μακαρόνια σκέτα, με μια άσπρη σάλτα ξεχωριστά και δυο μικρά λουκάνικα βραστά..!!!



Τι να πω βάλτα σε ταπερ; την τρέλα μου γαμω!!! Τώρα βάζω και την υπογραφή μου ότι αυτό πριν γίνει ξενοδοχείο πρέπει να ήταν ψυχιατρείο!!! Όπου φύγει φύγει γιααααα..!!!

Μ5 και ξερό ψωμί για σήμερα, με τις γνωστές ατέλειωτες ευθείες, μπαλώματα και μοναξιά στον δρόμο.



Μουσική δεν ακούω όταν οδηγώ και γενικά δεν έχω χρησιμοποιήσει ποτέ. Την βαρεμάρα η οποία είναι συχνό φαινόμενο σε αυτούς τους δρόμους, δίνω λύση με σκέψεις και διαλογισμό!!! Οι πινακίδες αρχίζουν να γίνονται προκλητικές!!! Άκου λέει 1090χιλ μέχρι (Novosibirsk-Νοβοσιμπίρσκ)!!!



Και εκεί που η νύστα κάνει την εμφάνιση της (πόσο να διαλογιστείς στάση να φτιάξω φραπεδακι και τουαλέτα..

Σε σημείο που υπήρχε ένα μαγαζί για φαγητό και η τουαλέτα έξω, αυτήν με μια τρύπα στο έδαφος μογγολιαν σταιλ!!! Αράζω μακριά από τον όχλο και απολαμβάνω το φραπεδατο!!!



Αφού έφυγε το πούλμαν με τον κόσμο δεν πάω και για τουαλέτα; πάω προς την πρασινάδα καλύτερα, ποιο εύκολο και άοσμο.. τέσσερα βήματα, στο πέμπτο δέχομαι επίθεση από σμήνος κουνουπιών.. δεν πρόλαβα ούτε φερμουάρ να κατεβάσω!!! Τσιμπούσαν πάνω από τα ρούχα. Ήταν πράσινα και μεγάλα, τα κουνούπια τίγρης θα νιαούριζαν μπροστά τους!!! Κουνούπια Σηβιριας όχι αστεία!!!

Με πήραν στο κυνήγι μέχρι την μηχανή 15μ μακριά.. το κράνος γρήγορα, μίζα και δρομοοοοοο……!!!!!!!!!!!

Φτάνω σύνορα με Καζακστάν..



μια μικρή ουρά από αυτοκίνητα και περιμένω να δω τι παίζει, το γνωστό!!!



KAZAKSTAN-ΚΑΖΑΚΣΤΑΝ

Λίγα λόγια: 9η μεγαλύτερη χώρα στον κόσμο.. Από Κασπία μέχρι Αλτάι Όροι, και από πεδιάδες Ανατολικής Σηβιριας μέχρι την έρημο και τις Οάσεις της Κεντρικής Ασίας. Το επίπεδο έδαφος από στέπα κυριαρχεί στα κεντρικά της χώρας. Μια χώρα που πέρασαν αρκετοί κατακτητές, ο Μέγας Αλέξανδρος, φυλές Τούρκων, Αράβων αλλά και οι Μογγολοι, τα χαρακτηριστικά των Καζάκων διαμορφώθηκαν από προσμείξεις Αράβων και Μογγολων.. αλλά για πάμε να πάρουμε μια γεύση από Καζακστάν..

Το λοιπόν περιμένοντας στην ουρά στα σύνορα, και παρατηρώντας έβλεπα τους οδηγούς των οχημάτων να βγαίνουν και να πηγαίνουν σε ένα κιόσκι.. εγώ πάλι χαμπάρι τίποτα.. αλλά και ο κάθε επιβάτης κατέβαινε και πήγαινε μέσα στο κτήριο με τα γραφεία.. μήπως πρέπει να ανησυχώ; μέχρι που ήρθε ένας οδηγός και μου δείχνει να πάω στο κιόσκι.. άντε ξύπνα Πάνο!!!! Όλοι οι οδηγοί έπαιρναν ένα χαρτάκι για το όχημα όπου και το κρατούσες. Αφήνω μηχανή και μπαίνω μέσα στο κτήριο. Άλλος γολγοθάς εδώ. Δυο κιόσκια ουρά από κόσμο για έλεγχο διαβατηρίων.

Περιμένω την σειρά μου, μάλλον έχουμε μέλλον εδώ. Αλλά τελικά γρήγορα πέρασα μπροστά λόγο ότι ήμουν τουρίστας!!! Κάθομαι στο κιόσκι μπροστά από τον υπάλληλο, όπου μου λέει να κοιτάξω ψηλά, στην κάμερα, και το μόνο που ρώτησε ήταν tourist? welcome to Kazakstan και μου δείχνει έξω τον υπάλληλο που πρέπει να κάνει έλεγχο στην μηχανή. Βγαίνω πάω την μηχανή ανοίγω μια πλαϊνή βαλίτσα ένα τυπικό έλεγχο και μου έκανε νόημα να φύγω.

Αυτό ήταν και μόλις πέρασα τα σύνορα σταματώ για να ταχτοποιήσω λίγο τα πράγματα. Σταμάτησα έξω από μαγαζί συναλλάγματος και εστιατόριο μαζί.. εδώ μόλις παρκάρει δίπλα μου μοτοσικλετιστής. Εγώ και ο Βασίλης οι μοναδικοί μηχανόβιοι που περνούσαμε τα σύνορα. Ρώσος από το (Omsk-Ομσκ) επέστρεφε από ταξίδι εντος Ρωσίας αλλά με αρκετά χιλιόμετρα αφού είχε φτάσει μέχρι τα σύνορα Ουκρανίας. Μου λέει ότι θα κάνει συνάλλαγμα, και καλά θα ήταν να κάνω κι’εγω, αφού έγινε και αυτό αράξαμε για φαγητό να τα πούμε.

Αυτός μετά από λίγες ώρες θα έβγαινε πάλι από το Καζακστάν, και ρωτώντας ποιο είναι το πρόγραμμα μου με κάλεσε στο σπίτι του για απόψε. Ευχαρίστως αν ήταν προς εκεί που θέλω να πάω. Δυστυχώς όμως!! Τότε μου λέει για λίγα χιλιόμετρα να ταξιδέψουμε μαζί μέχρι να χωρίσουν οι δρόμοι μας. Φυσικά και ετοιμαζόμαστε να φύγουμε, όταν με ρωτά γιατί η μπαγκαζιερα είναι βαλμένη στην θέση του συνοδηγού; Του εξηγώ ότι έχω πρόβλημα και πρέπει να βρω την λύση το πιθανότερο στην Αστάνα πρωτεύουσα του Καζακστάν.

Αστάνα; Έχεις στυλό να γράψεις; Ναι έχω γιατί; Κολλητός μηχανόβιος μένει στην Αστάνα, θα τον πάρεις τηλέφωνο θα πεις από εμένα και θα λυθεί το πρόβλημα σου!!

Τι λες ρε Bill τώρα!!!!! Τελικά βρισκόμουν την κατάλληλη στιγμή, με τον κατάλληλο άνθρωπο. Πραγματικά αυτός ήταν η ευχάριστη έκπληξη και καθοριστική που είχα στο ταξίδι!! Φεύγουμε και σταματάμε στο πρώτο βενζινάδικο που ήθελε βενζίνη ο Βασίλης.



Βάζει και με κερνά δυο λίτρα που περίσσεψαν να μην πάνε χαμένα.!!

Συνεχίζουμε παρέα χαλαρά με ένα χαμόγελο και με την ψυχολογία στα ύψη!!! Στην πινακίδα που έδειχνε προς Αστάνα σήκωσε το χέρι, κορνάρω και οι δρόμοι μας χώρισαν. Να είσαι καλά φίλε, καλούς δρόμους να έχεις ψιθύρισα μέσα από το κράνος.

Φτάνοντας στο (Petropavlovsk-Πετροπαβλόφσκ) με βοήθεια gps και περαστικών βρίσκω το ξενοδοχείο που είχα κλίσει.. Παρκάρω δίπλα από καρατουμπανα 4Χ4 φιμε τζαμια και τετοια!! Ωραιοι πελατες εχει εδώ το χοτελι!!! Και μόλις το σκέπτομαι μπαίνοντας έβγαιναν κορασίδες πολλών αστέρων με φουσκωτούς αγκαζέ.!!! Η ρεσεψιονιστ τώρα γρι αγγλικά!!! Παίρνω το κλειδί και ανεβαίνω σκάλες. Πω πω τι καρακιτσαριο είναι αυτό; Διάδρομος με πολυελέους και μάλιστα κόκκινο και μπλε χρώμα φώτιζαν, χρυσές ταπετσαρίες και στο ίδιο μοτίβο το δωμάτιο.!!!





Αλλά ήταν πολύ σουπερ.

Είχα φάει και δεν πεινούσα μια βόλτα με παίρνει να κάνω και την κάνω!!! Προσπαθούσα να πω στην ρεσεψιόνιστ αν έχει χάρτη πόλης να μου δώσει μάταια όμως. Δεν καταλάβαινε ούτε τα βασικά.. ούτε το κλασικό city center?!!! Βγαίνω και ανοίγω Google maps. Βρίσκομαι σε μια πλευρά ενός μεγάλου πάρκου και για κέντρο δείχνει την άλλη μεριά.. ωραία το κόβω ποδαράτος από μέσα.

Έχει αρχίσει νυχτώνει και κάνει κρύο θα έλεγα.!!! Περπατώ γρήγορα να ζεσταθώ λίγο, ήσυχα τα πράγματα εδώ μέσα στο πάρκο, με λίγα ζευγαράκια και παρέες να περπατούν. Φτάνω τελικά σε πεζόδρομο που είχε μαγαζιά και περισσότερο κόσμο να βολτάρει.. Κάνω τις βόλτες μου.







Το σκοτάδι με πρόλαβε και σκέπτομαι να επιστρέψω.

Αχαχούχα… εδώ θα γελάσει και ο κάθε πικραμένος.. επιστροφή από τον ίδιο πέρασμα μέσα από το πάρκο, μόνο που την νύχτα τίποτα δεν είναι ίδιο, που να καταλάβω ποιο μονοπάτι πείρα!!! Φωτισμός δεν υπήρχε παντού, και εμένα στο περίπου να προσπαθώ να προσανατολιστώ.. χάθηκα βέβαια και μέχρι σε χωμάτινα μονοπάτια μπήκα, ακούγοντας μόνο τα πουλάκια του δάσους, και όταν άκουσα μια κραυγή άρχισα να με ζώνουν τα φίδια. Κάποιος κάπου πρέπει να ξερναγε αλλά εγώ μόνο άκουγα δεν έβλεπα !!! εκεί θα με ζήλευε και ο Μπολτ..100αρη επί 10 σε χρόνο ντετε!!!

Έχω καταλάβει ότι δεν παίζει να βρω το ξενοδοχείο που είναι, όντας έχω κλίσει μια ώρα που περπατώ γρήγορα.. έχει κρύο και εγώ στάζω στον ιδρώτα. Έχω κουραστεί και αγχωθεί. Σταματώ λίγο να ηρεμίσω και να σκεφτώ.. και φυσικά την λύση και εδώ την δίνει ο Άγιος Google Maps.!! Με το στίγμα να φαίνομαι σε ποιο σημείο είμαι στο πάρκο, και ξέροντας που βρίσκεται το ξενοδοχείο, έφτασα επιτέλους σε αυτό.. μια περιπέτεια που θα θυμάμαι.. πάω δωμάτιο φτιάχνω το φραπεδακι και αναρωτιόμουν πόσο εύκολο είναι να κομπλάρεις για το τίποτα.!!

13-8-14 ΤΕΤΑΡΤΗ (ΚΖ-Astana 540χιλ) Aka Hotel €33 δίκλινο με πρωινό δυο νύχτες..€66



Ξυπνώντας το πρωί κάνω μια τις σκούρες κουρτίνες να μπει ο ήλιος μέσα, αλλά αντίκρισα καταχνιά και ομίχλη!!! Ανοίγω παράθυρο και την ακούω από το κρύο, που σε μπερδεύει για το τι μήνα έχουμε!!! Αίθουσα πρωινού μα φυσικά στο ίδιο μοτίβο με όλο το στιλ του ξενοδοχείου, όπου έπρεπε να κάνω παραγγελία από κατάλογο, λόγος για μπουφέ δεν..!!!! ο καιρός μουντός έξω, όμως ηλιοφάνεια μέσα μου, γιατί; Συνάντηση με την Μόνικα απόψε… Ο δρόμος στην αρχή είχε εναλλαγές από χωμάτινα κομμάτια σε άσφαλτο λόγο έργων, αλλά μετά από καμιά 100χιλ οδηγούσα σε υπερσύχρονο αυτοκινητόδρομο..





Το τοπίο όπως ακριβώς είχα δει και διαβάσει σε ταξιδιωτικά, στέπα με χαμηλή βλάστηση και μάλιστα από ηλιοτρόπια ευχάριστο για το μάτι.



Ο άριστος δρόμος συνδράμει στο να καλυφτούν γρήγορα τα χιλιόμετρα. 







Στάσεις για ξεκούραση, και τρώγοντας λίγο βροχή αρχίζω να βλέπω τα προάστια της πρωτεύουσας. Βάζω διεύθυνση του ξενοδοχείου στο gps και τσουπ, έξω από αυτό. Δεν μπορώ να το πιστέψω μετά από 13 μέρες και περίπου 7000χιλ συνάντηση με την Μόνικα και ετοιμαζόμαστε να βγούμε βόλτα στην πρωτεύουσα του Καζακστάν. 





Προτεραιότητα είναι να πάμε να πάρουμε τοπική κάρτα ΣΙΜ τηλεφώνου για να μπορέσουμε να μιλάμε χωρίς χρεώσεις roaming που είναι απαγορευτικές. Λίγα μέτρα από το ξενοδοχείο βρίσκεται ο κεντρικός σταθμός τρένων της πόλης και πάμε προς εκεί. 





Βρίσκουμε ένα μαγαζί με διάφορα και ρωτάμε. Παιχνίδι και συνεννόηση κάνει πλέον η Μόνικα, και αυτό γιατί καταλαβαίνει λίγο τα Ρωσικά αφού τα έκανε στο σχολείο της στην Πολωνία. Ευτυχώς που η υπάλληλος κατάλαβε και την Μόνικα και είχαμε την ΣΙΜ στα χέρια μας εύκολα. 
Ενεργοποίηση λοιπόν και αμέσως στέλνουμε μήνυμα στον φίλο που μου είπε ο Ρώσος ότι θα με βοηθήσει.. Ωραία τώρα περιμένουμε απάντηση. Επιστρέφουμε προς ξενοδοχείο και βγάζουμε και λεφτά από ΑΤΜ. Ρωτάμε την ρεσεψιόν πόσο απόσταση το κέντρο και που έχει συγκοινωνία. Έχει στάση λεωφορείου έξω από το ξενοδοχείο και αγοράζουμε εισιτήριο από την ρεσεψιόν!!! 4 χιλιόμετρα μέχρι το κέντρο και απολαμβάνουμε εικόνες και την καθημερινότητα των ντόπιων με τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Πλησιάζοντας μπερδεύεσαι λίγο, βλέποντας την χλιδή και τους ουρανοξύστες!!!

Σίγουρα δεν πείθεσαι ότι βρίσκεσαι σε χωρά πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Σταματάμε και κατεβαίνουμε βλέποντας τον πανύψηλο πύργο Baiterek. 



Ορόσημο για την πόλη, έμβλημα θα έλεγα αφού υπάρχει και σε χαρτονόμισμα. Πραγματικά εντυπωσιακό ειδικά τώρα την νύχτα που αλλάζει ο φωτισμός του συνέχεια.. Πάνω υπάρχει καφέ (το μάθαμε αργότερα) να κάτσεις με θεά από ψιλά. Συνεχίζουμε την βόλτα μας στις τεράστιες πλατείες με παρτέρια γεμάτο λουλούδια, με κτήρια γραφείων όπως και κυβερνητικά να περιβάλλονται γύρω από αυτές. Όλα όμορφα καθαρά και ταχτοποιημένα.













Λέμε να απολαύουμε ένα καφέ αλλά κυριλέ!!! Οι τιμές δεν θα μπορούσε να μην είναι κυριλέ αφού ένας καπουτσίνο στοιχίζει €3,50 δηλαδή τιμή Αθήνας. Έλα όμως που ο ίδιος καφές στην περιοχή που βρίσκεται το ξενοδοχείο έχει 50λεπτα.!!! Η διαφορά τεράστια!!! 



Απολαμβάνοντας τον καφέ και η Μόνικα το μοχιτο της απαντά ο φίλος. Αύριο μπορεί και θα έρθει από το ξενοδοχείο να δει το πρόβλημα και να μας πάει να το φτιάξουμε. Τι ωραία τι καλά που εξελίσσονται τα πράγματα. Μέσα στην τρελή χαρά είμαστε. Τώρα μας είχαν ενημερώσει από το ξενοδοχείο ότι συγκοινωνία σταματά μέχρι 23:00.. μόνο ταξίμετά. 
Τώρα με τα ταξί παίζει τα νόμιμα και τα παράνομα. Τα νόμιμα ποιο ακριβά, ενώ τα παράνομα παζάρι με την τιμή που μπορεί για ίδια απόσταση να είναι και τρεις φορές κάτω. Τα παράνομα είναι κανονικά ΙΧ που τα κυκλοφορούν ιδιώτες, και απλά σου παίζουν φώτα, η σταματούν και σε ρωτούν που πας. Έτσι έγινε και σταμάτησε κάποιος και με κόστος €2 μας πήγε έξω από το ξενοδοχείο. Όλα καλά λοιπόν και πάμε για ύπνο..

14-8-14 ΠΕΜΠΤΗ (ΚΖ-Astana)

Δεν κάνουμε και πολλά σήμερα ξεκούραση επί το πλείστον και περιμένουμε τον φίλο να έρθει να πάμε να φτιάξω την σπασμένη σχάρα. Το μεσημέρι μας καλεί ότι βρίσκεται έξω από το ξενοδοχείο. Είχε έρθει με αυτοκίνητο, αφού πρόσφατα είχε πουλήσει την μηχανή ένα F4-Augusta. Οκ βλέπει τι ακριβώς χρειάζομαι και λέει να τον ακολουθήσουμε.







Σε κάποιο προάστιο της πόλης και απομονωμένη περιοχή βρισκόντουσαν κάτι σαν μάντρες που έκαναν τέτοιες δουλειές ειδικευμένες ηλεκτροσυγκολλήσεις. Ότι ακριβώς ζητούσα..Εξηγεί στον μάστορα το πρόβλημα και ξεκινά δουλειά..



Σκέφτηκε και έκανε πολύ καλή και γερή ενίσχυση στην σχάρα, που έβγαλε όλο το ταξίδι χωρίς να κάνει κιχ..!!





Τον ευχαρίστησα από λεφτά δεν πήρε τίποτα, και φεύγοντας ξέχασα το σωληνάκι υψηλής εκεί. Πήρε τηλέφωνο τον φίλο και του είπε ότι το ξέχασα εκεί, το έχει κρατήσει και να περάσουμε να το πάρουμε όποτε θέλουμε. Εντάξει τι να πεις τώρα!! Βρισκόμαστε στο σπίτι του φίλου όπου είχε πιεστικό μηχάνημα και ρίχνω ένα καλό πλύσιμο στην μηχανή.



Τελειώνοντας με ρώτησε αν θέλω κάτι άλλο να κάνω στην μηχανή, όπως να αλλάξω λάδια η να βάλω το σωληνάκι στα φρένα, οτιδήποτε θέλω!!! Λέω αυτές τις εργασίες θα τις κάνω στο (Almaty-Αλματι) και είμαι οκ. Πάμε να πάρουμε ότι είχα ξεχάσει στον μάστορα και επιστρέφουμε ξενοδοχείο. Άρχιζε να βραδιάζει και μας ρωτά αν θέλουμε να μας πάει με το αμάξι βόλτα στο κέντρο για καμιά φωτογραφία. Σαφώς θέλουμε, μπαίνουμε αμάξι πάει να πάρει και την γυναίκα του και όλοι μαζί κατευθυνόμαστε για κέντρο.





Στην ερώτηση αύριο σε ποια πόλη θα διανυκτερεύσουμε, αν θέλουμε βοήθεια για κάτι εκεί, έχει φίλο που είναι στην τοπική μοτοσυκλετηστικη λέσχη και ότι θέλαμε θα βοηθούσε. Μια χαρά κυλά το θέμα λέμε..!!! Κοίτα ξενοδοχείο δεν έχουμε κλείσει και δεν βρίσκουμε κάτι σε ιντερνέτ. Οκ θα μπορέσουν να σας βοηθήσουν στο να βρείτε. Αμέσως τηλέφωνο και το ραντεβού κλείστηκε έτσι απλά. Δηλαδή και ξενοδοχείο θα βρεθεί και παρέα θα έχουμε. Πέρασε η ώρα ευχάριστα χωρίς να καταλάβουμε το πως.. Δεν είχα λόγια για να τον ευχαριστήσω για ότι έκανε για εμάς. Φυσικά και τον προσκάλεσα Ελλάδα για όποτε το αποφάσιζε. Καλό βράδυ ευχαριστούμε για όλα..

15-8-14 ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ (ΚΖ-Balkhash 629χιλ) €20 δίκλινο χωρίς πρωινό.



Πρώτη μέρα διπλός, και η συνοδηγός έχει άγριες διαθέσεις για χιλιόμετρα και περιπέτεια. Γίνεται εγώ να μην έχω; Φόρτωμα της μηχανής και στον δρόμο πάλι για καινούρια μέρη. Και σήμερα δροσούλα έχει κάνοντας την χρήση του αδιάβροχου απαραίτητη!! Βγαίνοντας έξω από την πρωτεύουσα παίρνουμε τον δρόμο Μ36 όπου και θα μας βγάλει στον τελικό προορισμό. Η έννοια της ευθείας εδώ και του μονότονου τοπίου παίρνει τεράστια διάσταση, σε βαθμό που σε μπερδεύει. Διανύεις χιλιόμετρα και νομίζεις ότι βρίσκεσαι στο ίδιο σημείο.





Στάση για φουλάρισμα και φύγαμε.. ακόμα κουβαλώ άδειο το πεντόλιτρο δοχείο καυσίμων(έπρεπε να το είχα γεμίσει)!!



ο δρόμος σε γενικές γραμμές είναι καλός, με λίγες εξαιρέσεις λόγο έργων και αναγκαστική οδήγηση σε χώμα.




Με χαμηλές ταχύτητες προσπαθούσα να βγάλω τα χωμάτινα κομμάτια, αλλά ήθελε προσοχή γιατί οι τοπικοί γρήγοροι είχαν άγριες διαθέσεις..



κάποια μπλόκα αστυνομικών περάσαμε χωρίς να μας σταματήσουν.. το καλό έπαιζε σινιάλο από αντίθετο ρεύμα.




Μια λωρίδα ανά κατεύθυνση και το τίποτα!!! Καμιά φορά οδηγούσαμε εντελώς μόνοι!!






Μετά από 200χιλ περίπου βλέπω βενζινάδικο όπου σταματώ στην άκρη και το σκέπτομαι.. Έχω σίγουρα άλλα τόσα μέσα, άστο για το επόμενο χαχαχα!!! Η μονοτονία έσπαγε από κάποιες βιομηχανικές αδιάφορες πόλεις, και από την σκιά μας πάνω στην ασφαλτινη λωρίδα δρόμου, μέσα στην στέπα. Μια από αυτές τις πόλης <<μαστούρα>> θα έλεγα εγώ, αποφασίσαμε να σταματήσουμε για να φάμε τα σάντουιτς της ημέρας που είχαμε φτιάξει. Άθλια βιομηχανική πόλη με έντονο το οπτικό στοιχείο ατμοσφαιρικής ρύπανσης είναι η (TemipteyΤεμιπτει).. φουγάρα και μαύρος καπνός !!!





Πέσαμε μπροστά σε γάμο που είχαν σταματήσει στην είσοδο της πόλης για φωτογραφίες.. Θα μου πεις τι να κάνουν και που μπορούν να πάνε.. δεν υπάρχει τίποτα σε ακτίνα εκατοντάδων χιλιομέτρων.


Όπου υπάρχει φυσικός ορυκτός πλούτος έχει χτιστή από μια πόλη, και όλοι εργάζονται στην εξόρυξη αυτού.. βενζινάδικο δεν είδα τουλάχιστον εδώ που σταμάτησα δεν υπήρχε. Μπορεί μέσα στην πόλη να έβρισκα αλλά βλέποντας αυτό το αποκρουστικό θέαμα δεν μου έκανε κέφι να μπω μέσα προς κέντρο. Συνεχίζουμε το μοναχικό ταξίδι..







Μετά από κάμποσα χιλιόμετρα στο απόλυτο τίποτα αρχίζει να κλοτσά η μηχανή!!! Όχι ρε φίλε γυρίζω ρουμπινετο για ρεζέρβα.. η μηχανή δεν έχει τίποτα για προειδοποίηση. Ούτε δέκτη βενζίνης ούτε λαμπάκι.. εντάξει τώρα με ζώνουν τα φίδια!!! Μόνικα θα βρούμε δεν θα βρούμε; Ρωτώ αμήχανα!!! Ε ναι τι στο καλό σύντομα πιστεύω.. μέχρι τώρα πήγαινα με 110 τώρα πέφτω στα 90 για να καίω λιγότερο και να βγάλω περισσότερα χιλιόμετρα. Ούτε γνωρίζω πόσο ρεζέρβα έχω.!!
Διανύω 50χιλ τίποτα, αλλά και στον ορίζοντα δεν φαινόταν κάτι. Ούτε καμιά πινακίδα που να λέει κάτι. Στέπα και μοναξιά!!!


Κρύος ιδρώτας πλέων με λούζει και πέφτω στα 70.. ακόμα και τα τελειωμένα Lada μου κάνουν προσπέραση.. με τόσο μικρή ταχύτητα έχω ανοιχτή την ζελατίνα του κράνους, και αναρωτιέμαι γιατί κουβαλώ άδειο δοχείο έξτρα βενζίνας..!!! κάπου στο βάθος διακρίνεται μια μεταλλική πινακίδα χρώματος μπλε..
Μόνικα λες; Μακάρι το πιστεύω ότι είναι βενζινάδικο.. πρέπει να το πιστέψουμε γιατί αλλιώς ετοιμάσου για διανυκτέρευση στην στέπα μέσα στο πουθενά!! Και ναι ρε την τύχη μας χαμογέλασε επιτέλους. Είναι βενζινάδικο και μάλιστα ανοιχτό.. σταματώ δίπλα στην αντλία και σβήνει η μηχανή από μόνη της.. δεν είχε σταγόνα. Εντάξει μας θέλει ρε φίλε δεν εξηγείτε.. Φουλάρω ντεπόζιτο, κάνιστρο, μη σου πω να γεμίσω και τις τσέπες για σίγουρα χαχαχα… πήραμε το μάθημα μας και ξεκινάμε. Ανεβάζουμε ρυθμό για να προλάβουμε να μπούμε μέρα στην πόλη..

12χιλ πριν σταματάμε στην άκρη του δρόμου για να πάρουμε τηλέφωνο τους μηχανόβιους που μας περίμεναν. Έχει αρχίσει να σουρουπώνει όλα καλά όμως λέγοντας μας ότι θα μας περιμένουν στην είσοδο της πόλης.. και έτσι έγινε τρεις αναβάτες η μια κοπέλα συναντιόμαστε.. μπαίνουν μπροστά και φύγαμε για την ανεύρεση ξενοδοχείου.. στο πρώτο λίγο έξω από την πόλη σταματάμε και κάνουν τα της συνεννοήσεως.. μετά από παζάρι και ομιλώντας στην Ρωσικην μας είπαν για 50ευρω ακατέβατα και χωρίς πρωινό..
Δεν νομίζω μπα είναι ακριβό.. ακόμα και αυτοί δεν το περίμεναν για τέτοια τιμή..!! Οκ όμως αρχίζουν κάτι τηλέφωνα μέσα από την ρεσεψιόν και πάμε για το επόμενο στο καρακεντρο.. 20 αυτό χωρίς πρωινό δεν είναι σαν το πρώτο, ας πούμε δεύτερης διαλογής αλλά δεν θα το αγοράσουμε έναν ύπνο θα κάνουμε.. το κλείνουμε και όλοι είμαστε ευχαριστημένοι. Είναι και κοντά ένα μαγαζάκι που μπορούμε να φάμε κάτι, γιατί αυτό θέλαμε αυτή την ώρα.. βόλεψε αφού με τα πόδια πάμε όλοι παρέα εκεί χωρίς να χρειαστεί να πάρω μηχανή.

Και αφού τα παιδιά ήταν από την μοναδική τοπική μοτοσικλετιστηκη λέσχη KINGSOFROADBALKHASH ήμασταν οι επίσημοι καλεσμένοι τους, και η ατραξιόν της πόλης τους. Αυτό σήμαινε ότι είχε πέσει σύρμα για τον ερχομό μας, και η παρέα μεγάλωσε..




Η έκπληξη ήρθε από ένα ζευγάρι όπου η γυναίκα δημοσιογράφος σε τοπική εφημερίδα και όχι μόνο, έφτασε με το μπλοκάκι για να κρατά σημειώσεις από συνέντευξη που θελουν να μας πάρουν. Τι να πεις τώρα και πως σε κάνουν να νιώθεις όμορφα άνθρωποι τόσο άγνωστοι, με διαφορετική κουλτούρα αλλά με κοινό πάθος!!!


Και εκεί που νομίζεις ότι τα έχεις δει όλα διαψεύδεσαι!!! Τα λέγαμε ωραία και καλά μιας και ήμασταν η μοναδική παρέα στο μαγαζί, μπαίνουν τρεις πιτσιρικάδες μιλώντας στα Ελληνικά!!! Τα αυτιά μου κάτι έχουν άκουσα καλά; Tι κάνετε ρε παιδιά; Ωχ πετάγεται ο ένας από αυτούς Έλληνες είστε; Που είσαι πατρίδα και πως εδω; Περιττό να πω ήμασταν οι μοναδικοί που μιλούσαμε φωναχτά.. Έλληνες παιδάκι μου τι δεν καταλαβαίνεις!!!! Κάθισαν δίπλα μας τους βοήθησαν να παραγγηλουν γιατί κατάλογο μόνο σε Ρωσικά και τα λέγαμε..

Δυο Έλληνες και ο Αυστριακός φίλος τους, που μένουν Ελβετία και σπουδάζουν εκεί, ξεκίνησαν να πάρουν μέρος στο MongolRally (Ράλι Μογγολίας) με ένα NissanMicra.. μπράβο τους για την απόφαση και το κουράγιο τους.. μέχρι εδώ έφτασαν ξεκινώντας από Ελβετία, Αυστρία, Ουγγαρία, Σερβία, Σκόπια, Ελλάδα, Τουρκία, Ιράν, Τουρκμενιστάν, Ουζμπεκιστάν, Καζακστάν, είχαν ακόμη Ρωσία και τέλος Μογγολία.. Αράξαμε μέχρι αργά όλοι παρέα και περάσαμε σουπερ. Και το άλλο το κουφό μένουμε και στο ίδιο ξενοδοχείο..

Ήρθε η ώρα να αποχαιρετήσουμε τους Καζακστανους φίλους από την λέσχη, αύριο δεν θα τους δούμε, εκτός από το ζευγάρι με την δημοσιογράφο που προσφέρθηκαν να μας δείξουν λίγο την πόλη πριν συνεχίσουμε το ταξίδι.. Δεν μας άφησαν να πληρώσουμε τίποτα, και αποκτήσαμε αυτοκόλλητο από την λέσχη τους, αλλά και τηλέφωνο φίλου τους στο (Almaty-Αλματι) για ότι χρειαστούμε εκεί.!!! Αρχίζει και γίνεται θεσμός μου φαίνεται η σκυταλοδρομία συναντήσεως φίλων!!!

 16-8-14 ΣΑΒΒΑΤΟ (ΚΖ-Almaty 670χιλ) Almaty Five Season Hotel&Hostel €13 δίκλινο χωρίς πρωινό..τρεις νύχτες = €39 



Προκαθορισμένη συνάντηση από την προηγούμενη νύχτα με το ζευγάρι για να μας δείξει τα ελάχιστα σημεία ενδιαφέροντος στην πόλη τους.. ξεκινάμε πηγαίνοντας κοντά από το ξενοδοχείο σε μαγαζί να φάμε κάτι για πρωινό. 


Μετά πάμε προς την λίμνη. Στάση σε ένα τεθωρακισμένο κατάλοιπο (μνημείο) μιας άλλης εποχής.. 



Με κατεύθυνση ελάχιστα έξω από την πόλη πάνω στην λίμνη σε τουριστικό σημείο με ξενοδοχεία παραλίμνια και κόσμος όπου είχε έρθει να κάνει το μπάνιο του.



Εδώ μας εξηγούν ότι η πόλη δεν υπήρχε από παλιά, αλλά χτίσθηκε όπως πολλές, όταν ανακάλυψαν ορυκτά μεταλλεύματα. Για άλλη μια φορά η μόλυνση του περιβάλλοντος από τα εργοστάσια είναι εμφανές, αλλά ευτυχώς που η λίμνη σου αποσπά το βλέμμα. 







Έχει πολύ καλό καιρό σήμερα με ήλιο δυνατό.. λέμε να εκμεταλλευτούμε την μέρα, οπότε σιγά σιγά θα την κάνουμε γιατί η ώρα περνά και έχουμε να κάνουμε αρκετά χιλιόμετρα. Μια τελευταία στάση στην κεντρική πλατεία της πόλης, όπου μόλις είχε γίνει ένα τρακάρισμα δυο αυτοκίνητων ευτυχώς μόνο υλικές ζημιές.. 





Επιστροφή στο ξενοδοχείο τελευταίες Φώτο αναμνηστικές και φύγαμε.







Μια ολιγόλεπτη στάση στο μαγαζί που φάγαμε το πρωί, για να πάρουμε κάτι γευστικότατες κρεατόπιτες για τον δρόμο. Φουλάρω βενζίνη και ξανά στον μοναχικό δρόμο με κατεύθυνση την παλιά πρωτεύουσα το (Almaty-Αλματι).. δώσε ευθεία στον λαό να έχει..!!! 





Στέπα και μια ασφαλτινη λωρίδα δρόμου όσο φτάνει το μάτι. Αυτό και μόνο υπάρχει στο κεντρικό Καζακστάν. Στάση για ξεκούραση και να τσιμπήσουμε καμιά πιτουλα που είχαμε αγοράσει. Εδώ συνάντηση με ντόπιους που έχουν την περιέργεια να μάθουν και να γνωρίσουν τους δίτροχους αναβάτες..