trOFFy#greece 2020 the northwild story

 



Κείμενο-Φωτογρφίες 
Πασχάλης Τσαλίκης



H μεγάλη πρόκληση  της επανεκκίνησης
μετά το δίμηνο ακινησίας με τον φόβο του ιού.
Η διαχείριση του χρόνου που καλείται να χωρέσει όσα έμειναν παγωμένα. 
Έχει έρθει ήδη η Παρασκευή που ονειρευόμασταν με το Μιχαλιό.
Αυτή που θα πάρει σάρκα και οστά, το εγχείρημα και φαινόμενο μαζί
διασκέδασης κι εξανθρωπισμού που λέγεται trOFFy και μοιάζει με μια εκδρομή,με μηχανάκια.
Και που όμως είναι από τότε που ξεκίνησε η ετήσια διεξαγωγή του ένας ύμνος στην περιήγηση στη φύση αλλά και στις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων όντας  ένας άσπαστος συνδετικός κρίκος για τα όνειρα τους να ζουν μέσα στην ομορφιά και τη ζεστή αγκαλιά της.
Αυτή ήταν η Παρασκευή του κι αφου χρειάστηκε μία εβδομάδα παράτασης του αρχικού σχεδίου
 που μιλούσε για τις 15 του μηνός ήταν η στιγμή να το ζήσουμε.
Θύμα της έλλειψης χρόνου τρέχω σαν τρελός (με 110 δηλαδή) να προλάβω το παρεάκι
που κατά την παράδοση είναι μπροστά και κάνει ζέσταμα σε όποιο βουνό είναι στο δρόμο μας για το βόρειο Πήλιο.





Μετά το Λιτόχωρο τη θέση της ευθείας δοκιμασίας παίρνουν οι άδειοι παράδρομοι με τα λουλουδάκια τους και τα μυστικά τους.
Μια παράξενη για την εποχή δροσιά με αναγκάζει να κλείσω σφιχτά το μπουφάν.

SkoNit20 - η ανοησία της αγέλης

Σκονισμένες ασυναρτησίες

Άκου να σου πω επειδή η λαλακία του σκορδαλιά με τους νομούς ΔΕΝ παλεύεται
λέμε να πάμε μια βόλτα αύριο στο Λιβάδι.
Θα πάτε βράδυ?
Όχι θα πάμε νωρίς το πρωί.
Γιατί αλλιώς με βλέπω στην πόρτα του πενταόρορφου Σάρα και η Μάρα
να βαράω εικονικές φάπες στον πρόσκαιρο  νομοθέτη.
Φάπες σε αυτόν που το άνοιξε να μπουνε να ψωνίσουν
αλλά κράτάει κλειστό το δρόμο προς ΤΟ ΣΠΙΤΙ μας.
Ε τότε......έφυγες!
Να μην ξeχασω,έχουμε και ισχυρή σύσταση απο τo γιατρό για έκθεση της αγέλης στον SkoNit20
με σκοπό την ανοσία εν όψει και του τριήμερου ...
ΦΥΓΕ μην αλλάξω γνώμη!

Ελεύθεροι μέχρι το επόμενο Lockdown.

Κείμενο : EFT
FOTO : EFT/KALFAS/THOMAS

Αυτές οι βόλτες που διοργανώνονται μέσα σε 5 λεπτά και διαρκούν 11 ώρες, είναι το μεγαλύτερο ναρκωτικό για ένα μηχανοκίνητο μυαλό που ψάχνει τα οξυγόνα του μακρυά από τις μπεταρισμένες φυλακές που ζει. Βάση της βόλτας, το περσινό Motorally σχεδιασμένο από τον μικρό αέρινο Κοστουρίτσα (aka Θωμάς), Συνένοχος είναι ο σκονισμένος από το χώμα Κάλφας.
Ραντεβού στις γνωστές Βρύσες του Χορτιάτη. Σημείο όπου ξεκινούν όλα σχεδόν τα χωμάτινα εγκλήματα. Όπως και πέρυσι πρώτος σταθμός το Πλατανόραμα. Κλειστό και αυτό από τον Κοροναβάιρους και εμείς οκλαδόν καφέδες και σάντουιτς, θαυμάζοντας ο καθένας για τους λόγους του το μηχανάκι του. Η ώρα περνά και αρχίζουμε να ξεδιπλώνουμε το επόμενο σκέλος της βόλτας. Φτάνοντας στο χωριό Πλατεία κάνουμε στάση σε ένα πλάτωμα - μπαλκόνι, όπου ο Κάλφας αναφωνεί βλέποντας απέναντι το χωριό Ασκός και τη λίμνη Βόλβη : " Ποιο Μαγκαντάνννν...??"
Καρφί πάνω για το ξεκίνημα της διαδρομής που δεν μπόρεσα πέρυσι να κάνω, γιατί εκτελούσα χρέη νοσοκόμου. Anyway... Τα γάλατα αρχίζουν και σφίγγουν μαζί με το τερέν (και να φανταστείς δεν είμαι καν ο Melatos), που μπερδεύεται ακόμα και το ίδιο με τις εναλλαγές άμμου, πέτρας και ξεραμένων λασπών. Πρώτη στάση για να εξηγήσουμε ο ένας στον άλλο πως έγινε και δεν μπήκαμε καλάθι μέσα σε μια εγκάρσια νεροφαγιά. Νερό, χουλιαμάς και ανασυγκρότηση.

Θε(ρμ)ικός κύκλος

 Ωρα 6η πρωινή.
Με το πρώτο φως της ημέρας και την πρώτη επαφή με τον αέρα
φάνηκε πως ξεκινά άλλη μία ημέρα μοτοσυκλέτας.
Με γρήγορες κινήσεις οι βαλίτσες με τα απαραίτητα της δουλειάς
 (και δυστυχώς όχι κάποιου ταξιδιού)
φορτώθηκαν και βγήκαμε να βρούμε την αρχή του θε(ρμ)ικού κύκλου.
Φτάνοντας στο άνω άκρο,έξω απο την Κατερίνη

 

Μέχρι τον Πλαταμώνα το ιδανικό 20 και κάτι ψιλά φιγουράρει στο θερμόμετρο.

Ανηφορίζω προς την Καλλιπεύκη όντας σίγουρος ότι αυτή είναι η ιδανικότερη αλλά και η δροσερότερη παράκανψη του μεγάλου τουνελ που οδηγεί απευθείας στο στόμα του λύκου.
Στον κάμπο που με την παραμικρή αφορμή βράζει σαν καζάνι και στον οποίο δε βιάζομαι καθόλου να φτάσω!

ΜΟΘ - Ημέρα Μοτοσυκλέτας 2020

 




Η σημερινή γιορτή τα είχε όλα!

43 μοτοσυκλέτες!


 


Καλή παρέα

Βερτίσκος 2002-20ΧΧ

Κι ήρθε η ώρα μετά το ταξίδι του μέλιτος να σας γράψω κι απο πού έφερα το μελι

2002....
Πρώτη Δεκεμβρίου.
Βράδυ χειμωνιάτικο και το τηλέφωνο χτυπά και είναι το Κορίτσι.
Είμαι στο Βερτίσκο σε μια συγκέντρωση ρε συ και ψάχνω τρόπο να γυρίσω...γιατί δεν μου αρέσει.
'Έχω της απαντώ και σε λιγότερο απο μία ώρα
το βάζο με το μέλι λαγοκοιμόταν γουστάροντας μουσικές στο πίσω κάθισμα του μπλέ rallye...
Πάντα τα cdάκια που είχα απλωμένα μέσα στη μικρή βόμβα έκαναν εντύπωση,
αυτή τη φορά δίχως υπερβολή μου πέρασαν το πιο ωραίο και μαγικό δαχτυλίδι όλου του κόσμου.

20ΧΧ

Κι επιστρέφω τόσα χρονια μετά την Πρώτη του Μαιου  που επιτέλους έφερε την ώρα να γνωρίσω τον περίφημο χωματόδρομο που συνδέει το ομώνυμο χωριό με το Σοχό.
Αυτόν που όποτε τον προγραμμάτισα μετά απο το σκοτεινό εκείνο βράδυ μου έκανε το δύσκολο.
Η Παρέα μου είναι μια υπέροχη ομάδα φίλων με διάφορες μοτοσυκλέτες , όλες περιπέτειας.
Ολοι σκασμένοι απο το βαρύ χειμώνα που μας έχει κρατήσει μέσα....αμήχανους.


Ραντεβού στη γνωστή Μπι Πι σαχλαμαρίτσες και πορεία για το χωριό.

 


Τα χωμάτινα χιλιόμετρα  σε πρώτη φάση είναι περίπου 50.


 


στα δεξιά  ο Πλοηγός μας
 


 κοντινό
 


και κοντινά σε όσους πρόλαβα


 











 



Ούτε εύκολα ούτε δύσκολα,το βουνό φημίζεται για τη σκόνη ,


 


τις κρυμμένες παγίδες άμμου και κάποια ωραία σκιερα περάσματα του.


 

 τα πρόστυχα τα μαύρα ,τα στεφάνια σου.
 



Αυτό που αγάπησα σε αυτό το εξπρές πέρασμα είναι το πως δεν έχει πέτρα




και το ότι έχει εκκλησάκι με ωραίο αγνάντι μέχρι και τον Όλυμπο.

 




Αφιερωμένο στον Αγιο Χριστόφορο ,τον προστάτη των οδηγών.







Οι εικόνες τέλος κι είναι όντως λίγες ,όση και η ώρα που είχαμε στη διάθεση μας.




 2 μοντέλα με 2 δεκαετίες σχεδιαστική απόσταση αλλά τόσο κοντά στη φιλοσοφία χρήσης

 


 



Η κάμερα κράνους θα συμπληρώσει την περιγραφή με παραλειπόμενα και μουσικές.

See ya!



-