40 years στο δρόμο

 Ημέρα ευλογημένη η χθεσινή.

Ακριβώς σαράντα χρόνια στο δρόμο καβάλα στα μηχανάκια

και το πρόγραμμα παράδοσης της νέας μοτοσυκλέτας 

τα έφερε έτσι ώστε να τα γιορτάσω με την παλιά,

τον ιδιαίτερο εκπρόσωπο 

της δεκαετίας του 90 την μαύρα τη Baghira  ,

Η διαδρομή κοντινή 200 και κάτι χιλιόμετρα με κάποια πικάντικα χωμάτινα ορεινά και όχι μόνο.

Ξεκινάω για Βέροια από τον παλιό ταχύτητες γύρω στα 100-110 λόγω των χωμάτινων ελαστικών και της κοντής τελικής σχέσης μετάδοσης.

Πρωτη στάση στην παλιά όμορφη γέφυρα του Αξιού.

 

 

 

 

 

 

 

Εκεί που στεκόμασταν υπομονετικά στο φανάρι με το οικογενειακό

πηγαίνοντας για σουβλάκια στη Νέα Χαλκηδόνα 

τώρα υπάρχει ένα ανάχωμα που απαγορεύει την πρόσβαση σε οτιδήποτε μηχανοκίνητο μιας και λίγο πιο μέσα η γέφυρα είναι πεσμένη και μάλιστα μέσα στην κύρια κοίτη του ποταμού,

 

 

Φτάνω στα χωριά της Ημαθίας το Βέρμιο κλείνει το μάτι είναι ελάχιστα χιονισμένο και μου βάζει ιδέες για κάτι παραπάνω από τις ανθισμένες ροδακινιές του κάμπου.

Όταν είσαι αγρότης δε γνωρίζεις Κυριακή,

ο νεαρός ήρθε με το θρυλικό το τρακτέρ , του παππού όπως μου είπε.

 

 

 

 

Λάδια και φίλτρο πετρελαίου και φύγαμε του απαντώ και το χαμόγελο τα λέει όλα.

Από που είσαι με ρωτάει.

Από τη Θεσσαλονίκη του λέω (60 χλμ απόσταση από την Κουλούρα).

Με αυτό ήρθες? Μπράβο...

 

 

 

Είπαμε είναι άβολο αλλά όχι κι έτσι!

Κινούμαι παράλληλα με το αρδευτικό κανάλι κι ίσως έβγαινα στη Βέροια αν δε με σταματούσε πειστικά η γραμμή του τρένου.

Τώρα ποιό τρένο πάει πού από εδώ με ποιο μηχανοδηγό και ποιους επιβάτες.....άστο.

Ανηφορίζω σιγά σιγά προς το Σέλι και κάνω μια γύρα

 στο απολαυστικό τεχνικό πιστάκι που βρίσκεται λίγο πριν το χωριό Κουλούρα.

Τόσα χρόνια ήθελα να έρθω εδώ με τη Baghira για μια γύρα κι ήρθα στο πλήρωμα του τεσσαρακοστού.

Στο video υπάρχουν σκηνές,από φωτογραφίες λίγα πράγματα.

Φτάνω στο Σέλι και στρίβω για το Χρυσό Ελάφι.

Το παρατημένο μικρό ιδιωτικό χιονοδρομικό,κάποτε είχε τη θέση του στις προτιμήσεις των σκιέρ

αλλά εδώ και δεκαετίες το κτίριο και τα lift ρημάζουν αχρησιμοποίητα.

Βρίσκω το δρόμο που ανέβαιναν οι συντηρητές και βάζω στόχο να φτάσω στη βασιλική πίστα του διπλανού χιονοδρομικού.

 

 

Το όνομα της οφείλεται στο γεγονός ότι αυτήν προτιμούσε η Φρειδερίκη που έφτιαξε αυτό το πρώτο χιονοδρομικό της χώρας και το οποίο τώρα χάσκει γυμνό από το χιόνι έρμαιο στις απότομες αλλαγές του προσώπου αυτού που κάποτε αποκαλούσαμε χειμώνα.

 

 

 

Για τους παλιούς,αυτή η διαδρομή ξεκινάει από την κορυφή του συνδετικού και φτάνει κάνοντας το γύρο της περιμετρικής(λούκι) κάτω στη βάση της καρέκλας.

 ΕΕίναι στο φρύδι που έχει κρατήσει λίγο χιόνι διακοσμητικό

 

Ο δρόμος σύντομα γίνεται σωρός από πέτρες  κι εγώ βγάζω με το ζόρι μια αναστροφή πάνω στα βρεγμένα από κρυφό κατέβασμα του νερού χόρτα.Που πας βρε θείο μόνος σου αναρωτιέμαι και διαλέγω σωρό από πέτρες να συμπαρασύρω στο κατέβασμα μου προς τον πολιτισμό.

 Στο βάθος το κτίριο του ''χιονοδρομικού''

 

 

Στο μεγάλο χιονοδρομικό ερημιά

ορθά απωθείται η είσοδος των τροχοφόρων στις πλαγιές-πίστες.

 

Στο χωριό Σέλι χαιρετάω τους εντουράδες στο κιόσκι και ρολάρω προς Βέροια και Θεσσαλονίκη.

 

Μετά την Κουλούρα ψάχνω για λίγο τα δρομάκια έχει καλή βατότητα και τοπίο,

θα ξαναέρθω χωρίς την πίεση του χρόνου.

ΣΣτον Τριπόταμο , στάση να ακούσω να τρέχει ότι νερό κατάφερε να μας φέρει φέτος ο χειμώνας.

ΠΑΘΕ των παθών...ή αλλιώς αν δεν πάθεις δε θα μάθεις.

 

Οι γρήγοροι να έχετε το νου σας στις γέφυρες μΕ είπε ένας φίλος 

κάποιο καρντάσι πούλησε κάμερες στη διοίκηση και μάλιστα πολλές.

Η τοποθέτηση κρίνεται ευφάνταστη και το αποτέλεσμα θα είναι απογοητευτικό για τους βιαστικούς το ίδιο απογοητευτικό με την αλληλεγγύη ανάμεσα σε οδηγούς μιας και ένας δε βρέθηκε να το πει να το σχολιάσει στις εκατονταδες ''ομάδες'' οδηγών κάθε είδους τροχοφόρου στο διαδίκτυο.

 

 

 

 Επιστροφή στη Θεσσαλονίκη την ηλιόλουστη κι ανέμελη

(μέχρι να σου συμβεί κάτι διαφορετικό από το φρέντο με μαύρη 

και το μποτιλιάρισμα στον ιπτάμενο δρόμο).

 

 

Αν ήταν εργασία θα έβγαινα στον πάγκο με τα σαράντα συνεχόμενα χρόνια ..

 

( Στη φωτό η πρώτη βόλτα με την πάπια που μου πήρε ο πατέρας μου

 για να γιορτασει τη γιορτή του (Ευάγγελος)

και για να διαβάζω περισσότερο για τις εξετάσεις.

Παπάκι γυαλάκι (του σκι παρακαλώ) και Μάρλμπορο τσιγαράκι)

 

 

Έλα όμως που είναι διασκέδαση ...και θα κρατήσει άλλα τόσα!

 

 

See ya !!

 

 

....................

Κι όπως είπαμε , προσεκτικά!