gone4riding: F 900 GS 3πλο χαμόγελο και ιστορίες του βουνού

Πρώτη μέρα βραδυνή περιπλάνηση ώστε να πατήσουν λίγο τα φρένα

και να ξεμυρίσει η Acrapovic ,

τι μοναδική αίσθηση (και ευθύνη) έχει το αχρησιμοποίητο μοτέρ..

Δεύτερη μεγάλη πλέον μέρα και το απόγευμα μας βρίσκει στα άγνωστα...

Από το PLT του μοντέλου αλλά και από το πρωινό επαγγελματικό πέρασμα

έχω εντοπίσει το δρόμο που θα με πάει σε αυτό το σεληνιακό τοπίο.

Ψάχνω να βρω τρόπο να κατέβω στο χαμηλότερο σημείο

των εγκαταλελλειμένων μεταλλείων της Βάβδου.

Θέλω φωτό από το μικρό διαβολάκι με τις πράσινες λίμνες

και μετά από δύο προσπάθειες που έβγαζαν σε γκρεμό και μπελά τα κατάφερα.

Επίσης κατάφερα στις φωτογραφίες να μη φαίνεται το πράσινο...

Ανεβαίνω στη Βάβδο και κάνω στάση με μουσικό διάλειμμα.

Σειρά έχει ένα γρήγορο μικτό πέρασμα του Χολομώντα.

Η μοτοσυκλέτα δε λέει όχι στην ...ασφαλτο αλλά σε κάθε διασταύρωση με χωματόδρομο θέλει να στρίψει να χαθεί ρολάροντας αθόρυβα μέσα του.

Και να σκεφτείς ότι οι αναρτήσεις είναι στην στάνταρ θέση και μπορείς να παίξεις με το πηρούνι αλλά και με το πίσω αμορτισερ ρυθμίζοντας προφόρτιση και απόσβεση επαναφοράς.

Φτάνω σφαίρα έξω από το Παλαιόκαστρο...

15 χλμ με ταχύτητα από 40 έως 90 χλμ όλα όρθιος πάνω από το ακλόνητο πηρούνι και με τα ηλεκτρονικά να συμμαζεύουν το πίσω μέρος ελέγχοντας την ομαλή παροχή ισχύος.

Με το mode στη θέση Enduro αλλάζει η απόκριση του γκαζιού

κι όλα γίνονται πανεύκολα σε κάθε έξοδο στροφής.

Χωρίς την πινακίδα που μπήκε προσωρινά στο σακίδιο

για να μην την ψάχνω (ήθελε άλλες βίδες πιο μακριές-οπότε έκανα ανάκληση)

αισθάνομαι σα να έχω πάει στο χωριό και να έχω πάρει δανεικό

το εντουράκι του ξαδέρφου μου

Στου Σώγαμπρου σταμάτησα για μια ανάσα που εξελίχθηκε σε βουτιά στο χρόνο

και στις εποχές που οι ξένοι ερχόταν εδώ για τη φθηνή δραχμή τον ήλιο και το greek ,,,,καμάκι.

Στα 90 και κάτι ψιλά με μια ζωή πύραυλο στις αναμνήσεις.

Ζωντανός θρύλος

το μαγαζί θέλει τραγούδια και ποτά

ο γιός Χρήστος περήφανος για το αυτοσχέδιο καπνιστήριο

που περιμένει να δοκιμαστεί με γάστρες τυριά κλπ λιχουδιές.

Τι κι αν δεν ήρθε ο χειμώνας το δάσος κοιμάται με το θερμόμετρο να μη ξεπερνά τους 8 βαθμούς.

Ρωτάω το Χρήστο που είναι το πλάτωμα που έχεις όλα τα πόδια στα πόδια σου,

γελάει και μου λέει καλά θυμάσαι αλλά έχουν μεγαλώσει τα δένδρα και δεν παίζει πλέον αυτό.

Γεράσαμε μΕ φαίνεται...

Το shifter δουλεύει μαγικά κι αθόρυβα οι κραδασμοί απλά ΔΕΝ υπάρχουν , ο σε σειρά 2 κύλινδρος έχει ένα βρηχυθμό που φτάνει μόνο σαν ήχος στον οδηγό και στην επιτάχυνση νομίζω πως ακούω μόνο τον αέρα από το φιλτροκούτι και θυμάμαι την αντίστοιχη των πρώτων 950.

Κι οι μποξεράκηδες είμαστε μαθημένοι στην κλωτσιά από τις χαμηλές στροφές

και δε γράφουμε εύκολα τέτοιες αράδες.

Από απέναντι ανεβαίνει σβέλτο ένα 800αρι το ξέρω αυτό το οδήγημα

αναστροφή και κουβέντα με το Μίλτο.

Είχα κάτι δουλειές στην πόλη μου λέει και σε λίγο θα πάω για καφέ στο κέντρο....μέσω Χολομώντα.

Άντε βγάλε άκρη!

Η δεύτερη μέρα κλείνει φωτογραφικά στα στενά της Αρναίας...

έπεται συνέχεια με city tour.

Τρίτη μέρα με πόλη,

είναι τόσο ευκίνητο που δεν το αποχωρίζεσαι το σύνολο ύψους αθόρυβου μοτερ ,σαζμάν

ροπής και χαμηλής κατανάλωσης σε κάνουν εύκολα να παροπλίσεις το παπί και να γυρνάς με αυτό.

Στη Θεσσαλονίκη που ρολάρει ήρεμη λόγω τριημέρου προτιμώ πλέον ελάχιστες γωνιές.

Κάνω μια γρήγορη βόλτα

Πορτάρα

Τσινάρι

Τα τρένα στην οδό Μοναστηρίου

Τα τρένα που σε πήγαιναν Ευρώπη ιστορίες χαμένες στο χρόνο

ή κρυμμένες πίσω από τις κουρτίνες των κουπέ.

Εχθές έβλεπα τα λουλουδάκια αλλά δε σταμάτησα...

σήμερα τα πέτυχα και τα έκανα χαλί στον κόμβο του...... Δενδροποτάμου

Στο τέλος μπλέκω στο κέντρο για να ακούσω επιτέλους το βεντιλατερ

και να δω αν αλλάζει ο ήχος του κινητήρα προς το πιο μεταλλικό...τζίφος, αθόρυβο παντού..

Κλείνω με αφιέρωση στην αγαπημένη της πόλης ομάδα που αφού φόρτωσε μερικές εγχώριες τεσσάρες στην πλάτη της άδειασε μια πεντάρα στους αχώνευτους της Δυναμό...και εις ανώτερα!