Χιλιόμετρα του στρωσίματος και η τρελή ιδέα ήταν στο τραπέζι
από την παρουσίαση του νέου ταξιδιωτικού όπλου παντός εδάφους R 1300 GS Adventure.
Της μοτοσυκλέτας που εισήγαγε στο μοτο-λεξικό
τη πρωτόγνωρη εκ-φραση ''το μικρό 1300'' (το αδελφάκι του λέω).
Η διαδικασία στρωσίματος να γίνει μέσα σε ένα 24ωρο έτσι σαν πρόκληση προς τη μοτοσυκλέτα να ξεδιπλώσει τις χάρες και τα ειδικά χαρακτηριστικά που συνοδεύουν 4 δεκαετίες τώρα
τα γράμματα γύρω από τον αριθμό των κυβικών της.
Με δεδομένο ότι είμαστε στην άκρη του φθινοπώρου πολλά από τα χλμ θα γίνουν νύχτα
με τον καιρό όμως να βοηθάει πολύ σε θέματα υγρασίας και κρύου.
Το πρώτο κομμάτι θα το κάνω κοντά στη Θεσσαλονίκη ,
έδρα της BMW Motorrad Βελμαρ που με τίμησε ιδιαίτερα αφού μου εμπιστεύθηκε
για άλλη μια φορά την πανάκριβη μοτοσυκλέτα με 31 χλμ στο οδόμετρο
αφήνοντας σε εμένα ουσιαστικά όλη την τόσο σημαντική διαδικασία ρονταρίσματος.
Με τη μεγάλη περιέργεια (που έφυγε από το πρωτο πεντάλεπτο) για το τι θα ζήσω με την οδήγηση αυτόματης μοτό για πρώτη φορά , ξεκινάω μια μικρή απογευματινή γύρα στην πόλη και στα τριγύρω χωριά.
Πρώτη και μοναδική σε μέγεθος εντύπωση?
Ο Ογκος και η αναγνωρισιμότητα.
Είναι ο ορισμός του όγκου ,το βλέπεις σε κάθε φανάρι σε κάθε στιγμή δίπλα σε άλλο όχημα
κι ευτυχώς όσο κινείται μόνο εκεί.
Από τον γείτονα μου μέχρι τον courier στο φανάρι και τον περαστικό πεζό
τσίμπησα μέσα σε λιγότερο από μία ώρα την ίδια ερώτηση....το adv είναι??
Ξέχασα να γράψω το πιο σημαντικό το ένα και σημαντικό για τον αναβάτη-αναγνώστη-υποψήφιο οδηγό της.Είμαι στο 1.78 και ότι διαβάσετε θα είναι γραμμένο από αυτό το -οριακό- ύψος!
Κι αυτό γιατί με τη βοήθεια του συστήματος που προσαρμόζει το ύψος όταν η μοτό σταματάει
είχα τον έλεγχο των βασικών ελιγμών αλλά απλά δεν με έπαιρνε να βρεθώ κάπου
με τη μούρη π.χ. χαμηλότερα από την ουρά.
Κάτι που έγινε ελαφρά πιο δύσκολο το πρωί που φούλαρα με καύσιμο
και ήρθε εκείνη η στιγμή που με έκανε να ανταλλάξω δύο GS adv με απλό μέχρι σήμερα.
Και δεν είναι άλλη από αυτή που το κέντρο βάρους ανεβαίνει ψηλά και μένει εκεί
....μέχρι να καούν τα πρώτα δέκα λίτρα.
Στο θέμα μας τώρα...
Λίγο μετά τις 8 το βράδυ κι αφού συνεννοήθηκα βολτάροντας με το Στέλιο που θα ακολουθούσε στο ημερήσιο δεύτερο μισό της διαδρομής κάνω μια τυπική εκκίνηση από το αγαπημένο μου γούρικο σποτ στην Καλαμαριά
Πολύ αργότερα βρίσκομαι να γυρνάω στο πρώτο πόδι κι από εκεί
στα ορεινά κεντρικά και σε χωριά για τα οποία δε μίλησε ποτέ κανείς.
Οι λιγοστές λάμπες η μυρωδιά του καπνού στις παρυφές του Χολομώντα
οι ιστορίες επιβίωσης σε κάθε αμάξι που γύρναγε στην παλιά Εθνική για την Καβάλα
ο δρόμος είναι σχολείο κι όπως αυτό θέλει κι αυτός το διάβασμα του.
Στις 4 το πρωί αποφασίζω στάση για ένα δίωρο και επανασχεδιασμό του πρωινού στόχου.
09.00 δεύτερος διπλός καφές κι αναχώρηση
για μνημείο Ανίτσας λοιπόν ,
το προστάζει η κοντινή επέτειος του ΟΧΙ που στα υψώματα εκείνα έγινε πράξη από Ήρωες.
Μέσω κάθε πιθανής διακλάδωσης δίχως καν τον πλοηγό
(που έμεινε ξεχασμένος στο δικό μου ''μικρό'' 1300)
και που θα βοηθούσε να κανονίσουμε την άφιξη στο Λευκό Πύργο
με το 1200km να γυρίζει εκείνη τη στιγμή στο οδόμετρο.
Κι έτσι ''με μισή γκαζιά'' βρεθήκαμε για τις πρώτες φωτό με πορτοκαλί φόντο
όχι στην ...ΚΤΜ αλλά στο Βέρμιο
Η ζέστη πάει να με νυστάξει..συνεχίζω με τη ζελατίνα τέρμα χαμηλά ώστε να με πιάνει λίγο ο αέρας
Θέλεις μια τάξη μεγέθους ή το ιδανικό ανάστημα για μια τέτοια μοτοσυκλέτα?
Ορίστε!
Κι εδώ ............το αποτελείωσε!!
Μέσω της παλιάς χάραξης που έχει οδόστρωμα μούρλια πιάνουμε τα Γρεβενά όπου απολαμβάνω ότι δε χρειάζεται πλέον να φουλάρουμε με υπερτιμημένο καύσιμο στο Στράντα.
Γεμάτοι από το πρωί θα φτάσουμε 500 χλμ μετά στο BP στο χωριό Ξηρολίμνη
πριν την Κοζάνη το οποίο συνδυάζει τιμή/ποιότητα/ποσότητα/ευγένεια
και το συστήνω σε κάθε ευκαιρία.
Στο ενδιάμεσο?
Ορεινά Γρεβενών με κάθε τους παράκαμψη , εγγυημένο πακέτο.χάρμα οφθαλμών
και δυνατή παροχή οξυγόνου στα πνευμόνια και στο μυαλό.
Μετά την μικρή πορεία στην Εγνατία έχω ξανα-κατεβάσει στο χαμηλότερο σημείο την τεράστια ζελατίνα που συνδυασμένη με τα επίσης μεγάλα flaps δημιουργεί αίσθηση οδήγησης cabrio.
Ξέρω πως όλοι περιμένουν να διαβάσουν για το αυτόματο
και ξεκινώ με το βιντεάκι που τα λέει όλα και που κάποιοι έχετε ήδη δει στο fb
Πέρα από την προσωπική μου διάθεση (αν μπορούσα να τότε ναι θα το έπαιρνα αύριο)
το σαζμάν έχει εκπληκτικά μυστικά που δεν γνώριζα πριν το δοκιμάσω.
Στη manual λειτουργία που την ερωτεύτηκα άσχημα λειτουργεί ως αυτόματο
αν ξεχαστείς φτάνοντας π.χ. στο φανάρι.
Στην πλήρως αυτόματη πάλι μπορείς να επέμβεις άμεσα
αλλάζοντας προς τα πάνω ή προς τα κάτω με το πόδι ακριβώς όπως στο manual.
Επίσης με ξετρέλανε το γεγονός ότι βλέπει αν φρενάρω ξαφνικά
και βοηθάει κατεβάζοντας άμεσα δύο και τρεις ταχύτητες αν χρειαστεί!
Επίσης βλέπει την επιθετική είσοδο σε στροφή πιθανόν μέσω του κλισιόμετρου και επιλέγει σχέση
που εξασφαλίζει υψηλές στροφές για καλύτερο γυροσκοπικό.
Κι όλα αυτά τα γούστα τα έζησα στο μισό γιατί η οδηγία ρονταρίσματος λέει 5000 στροφές max
κι ακόμα και το ίδιο την παραβίαζε εκεί που το θεωρούσε αναγκαίο !!
Ως εδώ και μάλλον είπα και τη γνώμη μου ,
Το πάντρεμα αμφίδρομα του πλήρως αυτόματου με το manual χειρισμό , όχι με modes αλλά απολύτως άμεσα είναι ότι πιο έξυπνο μπορούσαν να κάνουν ώστε να μην χαθεί η χαρά της οδήγησης.
τα υπόλοιπα από την Τετάρτη και μετά με ένα test ride στη Βελμαρ
ή όπου αλλού κοντά έχετε επίσημο dealer
με την έντονη παρότρυνση να σας το ''δείξουν'' λεπτομερώς πριν το οδηγήσετε.
Αφήνουμε τα πεδινά και πάμε για συνεχείς αλλαγές ταχυτήτων?
Τρίτος καφές έξω από τους Μαυραναίους
ζεστούλα στην πλάτη και κουβέντα για τα μηχανάκια.
Ε ρε γλέντια που ξεκίνησαν!
Τέρμα όλα διάφανα σα να μπαίνει η Ανοιξη στο δρόμο προς Αετιά
Τα χλμ φεύγουν σαν νερό ο Κώστας που το περιμένει ήδη με ρώτησε λίγο πριν
αν έψαχνα το συμπλέκτη από συνήθεια...
Το πρώτο πεντάλεπτο και όλη μέρα σε μερικές δύσκολες επιτόπιες αναστροφές
αλλά κι αυτό είναι ζήτημα ημερών να το ξεπεράσεις
Το μνημείο της Ανίτσας στο ομώνυμο ύψωμα ,με 1600 μέτρα υψόμετρο
το μάτι φτάνει από τον 'Ολυμπο μέχρι την Γκαμήλα.
Την κατάλληλη ημέρα , λίγο πριν τον εορτασμό του ΟΧΙ
που εδώ σε αυτά τα βουνά έγινε πράξη από Ήρωες.
Κι εκεί που είναι λίγο πιο κάτω να στρίψουμε για τη Βασιλίτσα θυμάμαι το νησιώτικο ξωκλήσι.
Από όλες τις αποτυχίες κάτι μένει να θυμάσαι,έτσι δε γίνεται πάντα?
Αν είστε καλοί με τους χάρτες θα το βρείτε
το χωριό έχει συγκεκριμένο τίτλο που αφορά το υψόμετρο του,
γράψτε στα σχόλια τι κι αν βρήκατε και μετά ....θα το πάρει το ποτάμι!
ο χρόνος σταμάτησε εδώ σε αυτό το αθέατο καραούλι με τη μυρωδιά από τη ρίγανη
να συναντά την κραυγή του ζαρκαδιού από το απέναντι ύψωμα.
Το μηχανάκι?
Αυτή είναι η δουλειά του, φαρδύ χώμα φόρτωμα μέχρι τα μπούνια , Άνεση.
Ώρα να φύγουμε.Στέλιο το βλέπεις το αγροτικό?
Το ποτάμι δε γυρίζει πίσω,από εδώ θα κατεβούμε!
Γυρνάμε στον κεντρικό.
Κατηφορίζουμε προς Βασιλίτσα
Στη βάση του τριπλού lift , στενάχωρη κατάσταση με καμία πρόβλεψη
αλλαγής του καιρού σε κάτι πιο ταιριαστό με την εποχή.
Μιλάω με το Νίκο της Βελμαρ..
΄Ολα καλά του λέω , ενθουσιασμός , ναι και με το αυτόματο,
με το χώμα έχει ένα θέμα.... δλδ στρίβει μόνο του στους χωματόδρομους.
Οπότε ερχόμαστε μεν από Εγνατία αλλά από κάτω!!
Νομός Γρεβενών . Νομός φτιαγμένος για μοτοσυκλέτα.
Επόμενη στάση στο .....ΑΛΤ!!
Ώρα για ανεφοδιασμό και των αναβατών.
Το καλύτερο σουβλάκι όλων των εποχών είναι εδώ.
Και γλυκό κουταλιού για τα κορίτσια που μας περιμένουν υπομονετικά,
να είστε άρχοντες για να σας ξαναδούν να φεύγετε από την εμπρός πόρτα!
Μια γρήγορη ματιά, το ελεφαντάκι της Metzeler τη γλύτωσε με αμυχές
μιας και δεν πιέζεις εύκολα δέκα ξένα εκατομμύρια δραχμές.
Πάνω στον αυχένα της Καστανιάς.
Η ζωή μας είναι μια αρμονία , ας σταθούμε να το απολαύσουμε
μέσα στη δροσιά που απλώνεται απότομα
Η καλύτερη μας στιγμή ?
Λίγο πριν τα διόδια Μαλγάρων γίνεται το κλασσικό μπάχαλο με ουρά χιλιομέτρου και βάλε.
Στην ευθεία πριν βλέπω τους 2 έκκεντρους φάρους που σημαίνουν ασθενοφόρο.
Το προσπερνάμε με το πρόβλημα για αυτό να έρχεται άμεσα...
Δίχως δεύτερη σκέψη τη στιγμή που σταματάει στην ουρά
μπαίνουμε 10-20 μέτρα μπροστά του με αλάρμ κόρνα και συνεχόμενο σινιάλο
.....και να σΕ πω κάτι?
Δεν μου έχουν τύχει δυο adv με αδιάκοπο σινιάλο στον καθρέφτη αλλά πρέπει να ήταν πολύ ψαρωτικό
γιατί η αριστερή λωρίδα άνοιγε λες και ήμασταν στη Γερμανία
που αυτό το έχουν κάνει όλοι ανεξαιρέτως άσκηση.
Ελάχιστα λεπτά μετά ο οδηγός του ασθενοφόρου βγαίνοντας στον καθαρό δρόμο
μας χαιρετά κορνάροντας και με τη σχετική χειρονομία !
Ουφ!!
4 χλμ πριν τον Λευκό Πύργο...αποστολή εξετελέσθη!
Και μια ευρυγώνια αναμνηστική.
Χάρηκα με τους συντρόχους που μας μίλησαν εκεί
και παρακολουθούσαν το 24ωρο από τις οθόνες τους.
Η κόκκινη 1300 αναπαύεται από χθες και καλοστρωμένη
θα σας περιμένει από την Τετάρτη 30/10 για ένα test ride
στη BMW Motorrad Βελμαρ εδώ στη Θεσσαλονίκη.
Κι όπως είχα γράψει και στην πρώτη επαφή με το ΄΄μικρό 1300'' , Test it and love it!
See ya!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ενα σχόλιο