Οι διαφυγόντες!
Η λέξη θυμίζει κέρδη και ταιριάζει γάντι σαν αυτά που δε βγάλαμε ούτε λεπτό στους τέσσερις καπεταναίους που καταφέραμε εν μέσω Covid και λοιπών ιώσεων να φτάσουμε στο Αρχηγείο και να ιαθούμε ψυχή τε και σώματι δια της επαφής με την Ελληνική ύπαιθρο και Ψυχή.
Με τη συζήτηση λοιπόν να στρέφεται γύρω από την επιδημία ιώσεων και κορονο-γιού
που αποδεκάτισαν την ομάδα αρπαζουμε την ευκαιρία για μια μαραθώνια διαδρομή
και το παρεάκι ορίζει την Καλαμπάκα ως σημείο συνάντησης.
Η πολύ πρωινή λόγω δουλειάς μετάβαση express έχει μόνο μια γρήγορη ματιά στον Όλυμπο
Ο καφές στο κέντρο μας επιτρέπει να χαζέψουμε τους περαστικούς ,
τουρίστες των μετέωρων βράχων στην πλειοψηφία τους και η ατμόσφαιρα μυρίζει ακόμα καλοκαίρι.
Κάτσε όμως να μπεις στο βουνό να σε δω!
Με πολύ λίγες ώρες στη διάθεση μας βάζουμε στόχο το πέρασμα
από την πληγωμένη κοιλάδα του Ασπροπόταμου
την must διέλευση από τον αυχένα του Μπάρου
τη διαφυγή προς τα Ιωάννινα περνώντας το γεφύρι της Πολιτσάς στον 'Αραχθο
πριν βγούμε Εγνατία ώστε να φτάσουμε μέρα στο γνωστό αρχηγείο στο Σινιάτσικο
Πάμε να δούμε αν υπάρχει λογική στο εγχείρημα και αν θα αφήσει τίποτα
στα ήδη πληγωμένα από τα τσιμέντα μάτια μας
Ενώ έχω δει το σχετικό βιντεάκι των Greekadvisers για τον εξοπλισμό
έχω φέρει ρούχα φθινοπώρου
κι εδώ στα πρώτα χιλιόμετρα μετά την Καστανέα είναι χειμώνας.
9 στο θερμόμετρο και βουτάμε στην κοιλάδα του Ασπροπόταμου
για να γνωρίσουμε τι είναι δύναμη και μνήμη του νερού.
οΟι Μουσικοί έφυγαν τα συνεργεία θα ανεβάσουν το ρεύμα επάνω,
υπομονή κι επιμονή για να αντέξουμε στις δοκιμασίες.
Η καταστροφή είναι πάνω από κάθε περιγραφή το όμορφο ασφάλτινο πιστάκι
με το ήρεμο γαλάζιο ποτάμι δίπλα του είναι παρελθόν και στη θέση του υπάρχει εικόνα πολέμου...
Κορμοί στιβαγμένοι άτακτα , άσφαλτος σωριασμένη στις άκρες σαν τυλιγμένο άτσαλα χαλί
και τα λίγα έργα διάνοιξης να επιτρέπουν πλέον τη διάσχιση...
Ο χειμώνας θα είναι και πάλι βαρύς για τους λιγοστούς ντόπιους.
Όαση στη διαδρομή ο ιερός Ναός Τιμίου Σταυρού Δολιανών με τους 17 τρούλους
και το σαν από θαύμα ανέγγιχτο καφενείο στη διασταύρωση κάτω από την Κρανιά.
Όταν το χωριό έχει το όνομα της κόρης η στάση επιβάλλεται!
Το ξενοδοχείο Πύργος Μαντάνια πολύπαθο μοιάζει να μην έχει ζημιές πέρα από τη μεγάλη που έχει υποστεί η περιοχή,ελπίζω οι καμινάδες του να βγάζουν καπνό σύντομα
Βγαίνουμε στο κομμάτι προς το Χαλίκι ,σε καλύτερη κατάσταση
αλλά χρόνια ασυντήρητο κι αυτό προστάζει ταχύτητες απλής διέλευσης.
Δίτροχη συνάντηση,τελικά όλοι το ίδιο μικρόβιο κουβαλάμε....
Ανηφορίζουμε πλέον για τον αυχένα του Μπάρου βάζοντας τέλος στην αγωνία μας για τον καιρό που άνοιξε ξαφνικά διάπλατα αλλά και στην απειλή του να μείνω φέτος χωρίς την παραδοσιακή βόλτα και το χάζι της στην πραγματικά απίθανη τοπογραφία του βουνού.
Το ρολόι δεν αστειεύεται με ένα γρήγορο σνακ για να μας κρατήσει
αποφεύγουμε τη φωτογραφία με το κακόγουστο μπετόν
που έχουν βάλει σαν πινακίδα στο ψηλότερο σημείο ,
ροβολάμε
περνάμε τους Καλαρύτες με την ασυνήθιστα μεγάλη για την εποχή τουριστική κίνηση
και φτάνουμε στα Πράμαντα όπου θα σταθούμε για ανεφοδιασμό σε νερό
αλλά και θα ζήσουμε μια πρόσκαιρη φιλία από τι πολύτιμες, τις ανιδιοτελείς.
Το γατί βρήκε σε χρόνο μηδέν το δρόμο του προς τα χάδια
(αποδεικνύοντας παράλληλα πως όλα τα ζώα έχουν δικαίωμα στον adv μοτοσυκλετισμό)
1 χρόνο και βάλε χρωστάω στον εαυτό μου τη διάσχιση του Άραχθου
από το βορειότερο γεφύρι του
επιτέλους κατηφορίζουμε προς αυτό!
Πέτρα ηπειρώτικη ,αυτή και η αντίστοιχη της Μάνης είναι ειδική περίπτωση
Κάτω στο γεφύρι δύο κόσμοι συναντιούνται!
Πρώτο βραβείο στο διαγωνισμό φωτογραφίας με θέμα Κτηνοτροφία και Τουρισμός!
Ώρα να σημαδέψουμε την Εγνατία
Και με τις μηχανάρες να βρεθούμε στο στόχο μας σε λιγότερο από 2 ώρες
2η μέρα Σάββατο
η παρέα μεγάλωσε αργά τη νύχτα και όλοι μαζί πιάνουμε
τους abandoned δρόμους που θα μας πάνε στις Πρέσπες.
Εχουμε ήδη εφαρμόσει τη μέθοδο Φ.Ο.Φ.(φορέστε ότι φέρατε) και το πράγμα είναι υπό σχετικό έλεγχο.
Ο προορισμός μας είναι οι Ψαράδες ,
ένα καφεδάκι και μία πίτα με φέτα και κόκκινες πιπεριές
συνοδεία παγωνιάς και συννεφιάς είναι ότι πρέπει.
Εδώ θα κάνω μια παρένθεση.
Στο ταξιδιωτικό αυτό πόνημα βλέπουμε φωτογραφίες από κινητό
ΜΟΝΟ για τη βόλτα στο συγκεκριμένο χωριό
και καναδυότρειςτέσσερις ακόμα,
έτσι για να μην παραπονιέται η παλιά φωτογραφική που πρωταγωνιστεί!
Πάμε για Βίγλα και κλειστούς δρόμους!
Και να ήταν μόνο οι δρόμοι....
Φωτογραφίες εν κινήσει , μην περιμένεις τεχνική αρτιότητα
αλλά μεταφορά στη στιγμή και στο μονοψήφιο κρύο του χιονοδρομικού στη Βίγλα.
Η αναγκαστική παράκαμψη μέσω του χωριού Ακρίτας από έναν δρόμο
που ήταν χρόνια κι όχι τυχαία κατά τη γνώμη μου κλειστός
μας έφερε σε ένα διαμάντι της ξεχασμένης μεθορίου ,
ένα σκηνικό ταινίας που είναι ταυτόχρονα καθημερινότητα για τους 70 ήρωες κατοίκους.
Το Σχολείο επιβλητικό ακόμα και κενό μαθητών.
Το 1920 φιλοξενούσε 600 μαθητές με γλώσσα διδαχής τη Βουλγαρική και μετέπειτα την Ελληνική.
Δείτε το χωριό στο χάρτη της διαδρομής και συμπεράνετε μόνοι σας ελεύθεροι και σιωπηλά
το μέγεθος του εγκλήματος που αποτυπώνει η εικόνα.
Είναι να γυρίσουμε μέσω Κλεισούρας αλλά ρίχνω την ιδέα για το πέρασμα του Βιτσίου.
Το κρύο που θα φάμε είναι διάσημο και σιγουράκι αλλά το ίδιο είναι και η πολυχρωμία στις οξιές που ετοιμάζονται για τον ύπνο του χειμώνα φυλλοβολώντας ακατάπαυστα.
Φύγαμε!
Παραμύθι που το ζούμε από μέσα καβάλα σε ωραίες μοτοσυκλέτες...ευλογία!
Φτάσαμε στο χωριό με το πρόσωπο να είναι ολόκληρο ένα χαμόγελο ,
το έχουν αυτό οι σωστές επιλογές σε πολλά επίπεδα ταυτόχρονα.
Το βράδυ αλλά και το πρωί περνούν με εκλεκτά τοπικά εδέσματα αλλά και αντίστοιχες επισκέψεις.
Θανάσ'...μην το κοιτάς τοιμάσου και χτύπα το !
Να σΕ πω κάτι?
Είναι κάτι που το έμαθα με τα χρόνια και μέσα από τις επισκέψεις σε τούτη τη δύσκολη περιοχή.
Το μυστικό της επιτυχίας είναι να μην ξεχνάς.
Δύσκολα θα βρεις στην Ελλάδα οδική σήμανση που να λέει την αλήθεια.
Να μία από αυτές
Μέσω της γέφυρας Ρυμνίου θα ψάξουμε τα περάσματα προς την Ελασσόνα
Ανθρώπων Έργα
προκάλεσαν αυτήν την επικίνδυνη καμπή του καιρού
που επιμένει από τη μία καταστρέφοντας απότομα
κι από την άλλη εξαφανίζοντας υδάτινους ορίζοντες κάνοντας τον Αλιάκμονα να μοιάζει ποταμάκι...
Θα δείξει αν η φωτογραφία με τον άνθρωπο να συλλογιέται θα είναι μια κακή ανάμνηση
ή απλά η νέα ξερή πραγματικότητα.
Διαλέγουμε τα άγνωστα περάσματα προς τη Δεσκάτη αλλά ο καιρός πίσω φορτώνει
'Εξω από το Λιβαδερό θα κάνουμε άτακτη αναστροφή προς τα πεδινά
με δεδομένο ότι βροχή και 9 βαθμούς δεν αγάπησε κανείς με μηχανάκι!
Ένας καφές στη στάση των λεωφορείων έξω από το Ελευθεροχώρι
αναδεικνύεται σε βόλτα με τη χρονομηχανή στην Ελλάδα της δεκαετίας του 70 και του 80.
Σκορπίζουμε στα 3 σημεία του ορίζοντα και μαζί με εμάς η αύρα της ικανοποίησης,
Βασίλη Μπάμπη Νίκο και άτυχοι απόντες
να είμαστε καλά να ξαναβρεθούμε να απολαύσουμε αυτήν τη σπάνια αγκαλιά του Σινιάτσικου
See ya!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ενα σχόλιο