Alpexpress 2019

Κείμενο-Φωτογραφίες
Πασχάλης Τσαλίκης
Στα τιμόνια 
Πασχάλης και Μπάμπης


Σεπτέμβριος.
Επιστροφή απο τις διακοπές στη θάλασσα και συμμάζεμα του όγκου εικόνας.
Για να δούμε που θα πάει το μολύβι μετά απο τόση συγγραφική απραξία!






Ένα μήνα πριν,Αρχές Αυγούστου,Δευτέρα.
Ηδη ξημερώνει στη γνώριμη γωνιά και το δίδυμο εξπρές με δίτροχα
φορτώνει για να εκμεταλλευτούμε την πενθήμερη άδεια μπροστά μας.
Το παρασκήνιο της τελικής επιλογής του προορισμού
έχει πολλή κουβέντα, πισωγυρίσματα και άπλωμα χαρτών.
Η τελική -σοφή-επιλογή πάρθηκε με τη βοήθεια των κοριτσιών
που κάνουν πράξη αυτό που είπαν στον παπά και μας αγαπάνε μιά ζωή.


Θα πάμε ΚΑΙ εμείς όπως και τα άλλα παιδάκια της παρέας στις Άλπεις!

Η Πάμπα μπροστά μας έχει μήκος 1100 χλμ.
Έτσι ονόμασα το ατελείωτο κομμάτι ευθείας που ενώνει την Ελλάδα
 με το πρώτο Σλοβένικο ανάγλυφο που σηματοδοτεί
και την οδική  είσοδο στην ευρύτερη περιοχή των Άλπεων





Take it or leave it,
5 και κάτι ψιλά απολαμβάνουμε τη σχετική δροσιά στον άδειο περιφερειακό.
Θέλουμε το βράδυ να μπούμε στη Σλοβενία,χωρίς σαφή στόχο πέρα από την ξεκούραση των ματιών μεσα απο το ατέλειωτο πράσινο αυτής της πρώτης αμιγώς ευρωπαικής χώρας που υπάρχει στο δρόμο μας.

Kumanovo,λίγο πάνω απο την πόλη των Σκοπίων.προσπαθώντας να βρούμε τη σωστή βενζίνη.
Αυτή που θυμόμαστε πως κάνει τους κινητήρες να κελαηδούν κι εμάς να απορούμε γιατί πληρώνουμε χρυσάφι το μίγμα που πωλείται ως τέτοια στη χώρα μας.
Ο δρόμος μέσα στη γείτονα είναι πλέον κλειστός αυτοκινητόδρομος
όπως και όλος ο υπόλοιπος μέχρι ας πούμε στο Παρίσι.
(Ξεκινώτας απο τη Θεσσαλονίκη ο μόνος χάλια δρόμος του ταξιδιού των 3500 χιλιομέτρων που κάναμε ήταν η εθνική ντροπή μέχρι τους Ευζώνους,τμήμα της ΠΑΘΕ αλλά και του εξευτελισμού της χωρας στα μάτια των ξένων επισκεπτών της)



Δε φαίνεται....αλλα εχουμε παγώσει απο το απρόσμενο 18αρι στο θερμόμετρο.



Καφεδάκι στη μέση του κάμπου,νομίζω πως φοράμε τα δύο ομορφότερα σκούρα κράνη της αγοράς!
Οπως βλέπετε το σταχτοδοχείο για τους θεριακλήδες είναι έξω,η σχετική ''περι τσιγάρου εντός'' συζήτηση είναι παρελθόν εδώ και πολλά χρόνια ακόμα και στις φτωχές εκτός ΕΕ βαλκανικές χώρες.






Με μερικές γκαζιές και τη σιωπηλά κεκτημένη προτεραιότητα στις ουρές  των συνόρων προσπερνάμε το Zagreb κι έχοντας διανύσει ήδη 1150 χλμ αφήνουμε τον κεντρικό και πάμε στο κάστρο του Otocek για το καλωσόρισμα.
Εικόνα έχουμε μόνο απο έξω,βαστική,για όσους ενδιαφέρονται για το κατάλυμμα εντός, ιδού το λινκ!


https://www.booking.com/hotel/si/otocec-castle.el.html?aid=318615;label=New_Greek_EL_GR_27026353945-8P_FpWJJO7wYNLLVFzvBBwS102047606905%3Apl%3Ata%3Ap1%3Ap2%3Aac%3Aap1t1%3Aneg%3Afi2652768043%3Atiaud-146342138710%3Adsa-302866489863%3Alp9061579%3Ali%3Adec%3Adm;sid=0fa5c3e758ee8de167b8d4e33bc93edb;all_sr_blocks=4115501_193725233_0_1_0;checkin=2019-09-06;checkout=2019-09-07;dest_id=-91211;dest_type=city;dist=0;group_adults=2;group_children=0;hapos=5;highlighted_blocks=4115501_193725233_0_1_0;hpos=5;no_rooms=1;room1=A%2CA;sb_price_type=total;sr_order=popularity;srepoch=1567436360;srpvid=f07e6964203c01cc;type=total;ucfs=1&#hotelTmpl





Μετά απο κουβέντα μέσω messenger βάζουμε στόχο το αγαπημένο στέκι της Λέσχης Μοτοσυκλετιστών του Ziri 100 περίπου χιλιόμετρα πιο πέρα.




Μέσα στην ημέρα έχουμε συγχρονιστεί οδηγικά με Γιώργο και Βάσω που βολτάρουν εδώ και 2 μέρες στην περιοχή αλλά και με το τρελό κοπέλι το Γιάννη που ανεβαίνει μέσω επαρχιακών με τελικό στόχο τα βροχερά Highlands.

Μπάμπης και Γιώργος.


Γιάννης και ο απίθανος Roli που μας οργάνωσε μας φιλοξένησε
αλλά και έσωσε το ταξίδι του Γιάννη
που κινδύνεψε να σταματήσει πρόωρα την επόμενη μέρα...
(Τα σχετικά θα μας τα πεί το κοπέλι όταν ανοίξουν οι φάκελοι του δικού του ταξιδιού.)







Και ξαφνικά 4 ελληνικές μοτοσυκλέτες παρέα στο εξωτερικό.
Τελικά κάποια πράγματα γίνονται απλά με το ένστικτο.




Το βράδυ περνάει στο κέντρο της κωμόπολης με τοπικά εδέσματα
φωνές και τον ενθουσιασμό της πρώτης μέρας  αγκαλιά με την κούραση.




Τρίτη πρωί λοιπόν

Το κτίριο που βλέπετε το έκτισαν τα μέλη.
Ο χώρος τους παραχωρήθηκε απο την γειτονική εταιρεία ανακύκλωσης.
Προφανώς στους αεροψεκασμούς(κλαίω) που διακρίνουμε χρησιμοποιούν άλλα μίγματα.
Τροφή για σκέψη.
 


 

Στο Ziri η εικόνα του χωριού θυμίζει έντονα Αυστρία και μοσχοβολάει προκοπή.
 


Ξεκινάμε με το Γιάννη μπροστά μια κι έχει δύο ηλεκτρονικούς πλοηγούς
.....ώστε να σιγουρευτούμε ότι θα πάμε απο λάθος δρόμο.
Μας πάει μέσα απο ένα χωριό μετά απο ένα σοκάκι μετά ξανά οικισμός στην αγελάδα αριστερά ο δρομος στενεύει γίνεται χώμα!!! .....και στοπ μέσα σε σύννεφο σκόνης.
Δύο χωριά κόσμος ενεργοποιείται μπροστά στα έκπληκτα μάτια μας
και μετά το δίωρο αρχικό σοκ απο την άτυχη στιγμή που λέγαμε
αφήνουμε το κοπέλι στους καλύτερος ανθρώπους του κόσμου 
και ξεκινάμε  να κάνουμε αυτό για το οποίο ήρθαμε,οδήγηση και τουρισμό.






 

Η λίμνη Bohini



 






με τα αναπόφευκτο μποτιλιάρισμα γύρω της.



 



Εχει και τα καλά του το σταμάτα ξεκίνα!!



Αρχίζουμε να κατηφορίζουμε προς τη διάσημη πλέον λίμνη Bled






Μετα το σοκ της διάσχισης του δρόμου που περνάει μέσα απο τον ομώνυμο οικισμό
ανηφορίζουμε το Vrsic pass με τις γνωστές φουρκέτες που είναι στρωμένες με καλντερίμι.


 







 



 














τι έγινε ρε παιδιά....έπεσε?



Στο κατέβασμα προς Ιταλία η στάση στον ποταμό επιβαλλεται.
Οι Ιουλιανές Αλπεις είναι απο μόνες τους ενας δυνατός προορισμός,θα επανέλθουμε!


















Έχοντας μπεί στη μεριά των Δολομιτών κι απέχοντας περίπου 70 χλμ απο την τουριστική και υπερτιμημένη στα καταλύματα  Cortina d'Ampezzo
 βρίσκουμε οργανωμένο camping στην δροσερή και βροχερή Sappada.
Στήνουμε χωρίς βροχή κι απολαμβάνουμε το πλούσιο δείπνο στο εστιατόριο του alpine camp.

Όλη η νύχτα περνάει με το γνώριμο ήχο της βροχής στην τέντα


 




και το πρωί.......



βουαλα μεσιέ,οι 'Αλπεις!!


















Πρωική γυμναστική μέχρι τα κοινόχρηστα λουτρά,διαδρομή ενός χλμ περίπου.
Μάλλον μας κατάλαβαν ότι είμαστε αντβε και μας έδωσαν τις συγκεκριμένες θέσεις σκηνών.
Αχώριστη παρέα απο πέρυσι το μαγικό τσαντάκι της thinksea, Αναστασία thanks a lot!

ότι φοράνε οι βαλίτσες μου το έχω κάνει με κάποιο μηχανάκι.
Το παράξενο BzH είναι το σήμα της Γαλλικής Βρετάνης.








Και πάμε!!!
Να στρώσουμε κι άλλο τα λάστιχα που απο τις ευθείες έχουν γίνει σαν τραπέζι για τέσσερα άτομα.



Auronzo...







Μπάμπη πρέπει να φτάσουμε στη λίμνη νωρίς.
Γιατί βρε?
Για να βρούμε άδειο το σημείο που βγαίνει Η Φωτογραφία.
Το προλάβαμε!












Ο κόσμος γύρω μας απολαμβάνει την ορεινή αρμονία με κάθε τρόπο.
Περπάτημα,ποδηλασία,τρέξιμο, πικ νικ, βαρκάδα.











Κι εμείς για τρέξιμο ήρθαμε!!!


 

 αλλά και για χάζι!
 

Mε ταχύτατο ρυθμό μετά την Cortina φτάνουμε στην κορυφή του paso Falzarego.
Χρωστάω στον εαυτό μου έναν ανέμελο καφέ εδω πάνω κι ο λόγος είναι ότι την προηγούμενη φορά έφαγα τη στάση μου εδώ μαστορεύοντας το διακοπτάκι του servo στην κίτρινη τότε GS μου.


Done.... και με την ωραιότερη θέα.




Οι μονοκύλιντροι των πάσων.
Μπορεί να φας μεγάλη τάπα απο δαύτους αν πέσεις στον κατάλληλο.




Στην αρχή μπερδευτήκαμε,Λαρισαίοι και Κρητικοί θα είναι.....αμ δε!




Απολαμβάνουμε οδήγηση με αποκορύφωμα τα τελευταία 6 χλμ
που θα μας οδηγήσουν στο passo Sela.
Τα διπλοέκκεντρα μοτέρ έχουν ξεσαλώσει με τη χρήση κανονικής βενζίνης,ξανασκέφτομαι πόσο εξοργιστικό είναι να την πληρώνεις χρυσάφι και να είναι κάρβουνο.

 











Κατηφορίζονττας προς το Castelrotto.

















Ο στόχος μας είναι να φτάσουμε στο Vipiteno κι απο εκεί μέσω του paso Giovo
 να πάρουμε θέση για την Ανάβαση.

Mάλλον λόγω του καιρού ανηφορίζουμε σε έρημο δρόμο.
Είναι πραγματικά πολύ σπάνιο να συμβεί αυτό Αύγουστο μήνα στη γείτονα και το απολαμβάνουμε δεόντως με μόνο τίμημα την λίγη παραπάνω προσοχή που θέλει το βρεγμένο οδόστρωμα









που αφορά το δεύτερο και μεγαλύτερο passo μπροστά μας ..
Είναι το σχετικά άγνωστο στους Έλληνες μοτοταξιδιώτες Timmelsjoch.
Εδώ ο καιρός είναι ακόμα πιο δεμένος με συνεχή βροχή και ομίχλη και με το θερμόμετρο να κατρακυλά τους 9 βαθμούς!


 


Ο δρόμος συνεχίζει να είναι έρημος κι αυτή είναι όπως εξηγώ στον Μπάμπη
 μια πραγματικά νορβηγικού επιπέδου βόλτα.


 











Στο περίπτερο της κορυφής ζεστός καφές και μηλόπιτα για να στραγγίξουν λίγο τα νερά.



ο ένας απο τους δύο ποδηλάτες καθόταν πίσω μας ακίνητος επι ένα εικοσάλεπτο.
Πάνω που ανησυχήσαμε ......κουνήθηκε ένα πόντο δεξιά




Κατηφορίζοντας στα γνωστά μου κατατόπια



 





κοιτώντας πίσω και μπροστά











Στην κορυφή υπάρχει σταθμός διοδίων,πληρώσαμε 15 ευρώ έκαστος.







φτανουμε στην κοιλαδα του Oetz και μπαίνουμε στο κοσμικό Solden για διανυκτέρευση.




Ο καιρός μας οδήγησε σε στεγασμένη λύση,
οι κατασκηνωτικές συνήθειες όμως δεν είναι διαπραγματεύσιμες!
Τορτελίνια και καπνιστός τόνος με φακές,
μπύρες και χάζι και κουβέντα με τα σπίτια,
 ναι βρε γυρνάμε μεθαύριο.






Ξύπναμε ξεκούραστοι ανάμεσα στα εκατοντάδες πολύχρωμα λουλούδια
 με δροσιά βουνίσια και με τη διάθεση στα ύψη.
Ένα απολαυστικό πρωινό μας περιμένει στο ισόγειο μαζί με τις μηχανάρες μας!!


 







Και ξεκινάμε ψάχνοντας τη στροφή για το κρυμμένο passo Kuhtai.



Αυτό είναι το Tumpen ένα άσημο χωριουδάκι
που η τύχη το έφερε να είνα δεμένο με τις ισχυρότερες ταξιδιωτικές μου αναμνήσεις.








Αφήνοντας πίσω την πολυσύχναστη κοιλάδα ο δρόμος είναι και πάλι έρημος παρά την καλοκαιρία.
Δεν περιγράφω,η τροχαία πιθανόν να ελέγχει απο μακριά!









Στην άκρη του δρόμου οι φιλενάδες τα λένε για το στροφιλίκι







Την περιπέτεια μας τη φύλαγε το gps ....και η αφηρημάδα μου.
Χάνοντας μετα το Innsbruck την ταμπέλα για το Gerlosch pass εντρυφήσαμε δεόντως στην κοιμισμένη βάσει ταμπέλας οδήγηση των Αυστριακών αλλά και των περαστικών.

 


Η προσωπική μου εκτίμηση είναι πως η αυτοκίνηση βρίσκεται στα τελευταία της
με τους οδηγούς να έχουν παραδοθεί άνευ όρων στην αυστηρότατη αστυνόμευση.
Αυτό βέβαια είναι σαφώς προτιμότερο απο το απόλυτο μπάχαλο που επικρατεί στη δική μας χώρα και το μόνο που με εξοργίζει είναι ότι εμείς, σαν ο εξυπνοτερος λαός του σύμπαντος(μούφα), θα μπορούσαμε να βρούμε μια μέση λύση ανάμεσα στις δύο ενοχλητικές πραγματικότητες.


Στάση να ηρεμήσουμε πριν βγούμε αριστερά αλα Ελληνικά ...και γυρίσουμε χωρίς άδεια ικανότητας



Και τι ακριβώς ψάχνουμε χαμένοι στην πεδιάδα?

 


 

Μα τι άλλο ....το καλύτερο passo στη γειτονιά!
Οι πρώτες εικόνες που αντικρύζεις ανεβαίνοντας απο τη βόρεια απόληξη του το Grossglockner.



















στάση για παιχνίδι πριν το πρώτο τούνελ



Στον καταρράκτη....








Και στο παρκινγκ της κορυφής.
Θυμάμαι τον παγετώνα στην πρωτη εξόρμηση μας εδώ πριν 22 χρόνια.
Έφτανε μέχρι τη λίμνη και λίγο παρακάτω.
Δε γνωρίζω και κυρίως δεν θα πάρω θέση για τον αν αυτό οφείλεται στην υπερθέρμανση του πλανήτη,έχουμε έρθει εδώ να υπερθερμάνουμε λάστιχα και φρένα....βρουμμμμ στον κατήφορο τρομάζοντας κυρίως λόγω όγκου (αλλά και ταχύτητας) όποιον σύντροχο βρέθηκε στο διάβα μας.







Όλες οι φυλές του δρόμου συχνάζουν στα καλύτερα στροφιλίκια.
Να τι μπορεί να συνβεί όταν ψάχνεις τα χρωματολόγια για αυτοκίνητα.




Τελικός προορισμός της ημέρας είναι και πάλι η Μοτολέσχη  στο Ziri
 μιας και απο εκεί θα πρέπει να ξεκινήσουμε χαράματα με τελικό προορισμό τα σπίτια μας.




 250 χλμ υπόλοιπο, σχεδόν όλα σε επαρχιακό κι έχει φτάσει ήδη 6 το απόγευμα.
Ο Αυστριακός 111 είναι μεν επίπεδος αλλά με ελάχιστη κίνηση και αστυνόμευση.
Απολαμβάνουμε ρολάροντας την πληρότητα που έφερε το οδηγικό γλέντι στο πάσο
αλλά και τα ουράνια τόξα που κάνουν παρέλαση μπροστά μας.



Για να γλυτώσεις το μολυσμένο απο τα καυσαέρια Karawangen tunnel
...... πας απο το βουνό που βρίσκεται ακριβώς απο πάνω του.
Είσοδος στη Σλοβενία.





Πλησιάζοντας τα απειλητικά σύννεφα.
Τελικά μαγεύτηκαν απο την ομορφιά της πρωτεύουσας και άδειασαν εκεί το πολύτιμο φορτίο τους!







Ξημέρωμα στη Λέσχη δροσιά με το τουλούμι και υγρασία απο την ομίχλη.
Σήμερα θα χάσουμε και μία ωρα στο ρολόι
οπότε επισπεύδουμε την αναχώρηση παρά τη διάθεση για χουζούρι.

















Ανεφοδιασμός σε καύσιμο και street food.



Στα σύνορα της Κροατίας με την Σερβία γίνεται ο κακός χαμός.
Καθαρίζουμε κι εδώ επιλέγοντας διαφορετική λωρίδα  ο καθένας
ώστε η παραχώρηση προτεραιότητας απο τους γιωταχήδες  να τους γίνει πιο εύκολη κι ανώδυνη.
Το κόλπο επιβάλλεται , ειδικά αν η παρέα εχει περισσότερες απο δύο μοτοσυκλέτες.



Στο Βελιγράδι το θερμόμετρο έχει πιάσει τους 36
κι η λύση για τον αναβάτη είναι ελαφρύ φαγητό


και πολλά υγρά!



Τα μηχανάκια σήμερα έχουν κέφια και νωρίς το απόγευμα είμαστε στα στενά του Αξιού.





Η πιο περιγραφική φωτογραφία βρίσκεται στα χέρια του Μπάμπη
και απεικονίζει τα δύο μας να πλένουμε τα gs στο αγαπημένο self wash στέκι μας
......μετά απο 1250 χλμ συνεχούς οδήγησης μέχρι την Καλαμαριά.

Πλένουμε και μένουμε Ελλάδα για τις υπόλοιπες διακοπές ....άντε και του χρόνου!!!







info για το κοστολόγιο του δρόμου και tips

Διόδια 

Στην γείτονα βόρεια της Ελλάδας θα βρείτε τρείς σταθμούς με συνολική χρέωση 3,5 ευρώ.
Παίρνουν κανονικά κάρτα και μετρητά ευρώ αλλά κέρματα δέχονται μόνο των 0,5,  1 και 2 ευρώ.
Στη Σερβία και την Κροατία χρησιμοποιώ πάντα πιστωτική(προσοχή ΟΧΙ χρεωστική)
με μηδέν έξοδα μετατροπής.
Στη Σερβία σύμφωνα με το μηνιαίο λογαριασμό δώσαμε 9 ευρώ  και στην Κροατία σχεδόν 12.
(Κι άλλα τόσα στο κατέβασμα προς Ελλάδα)
Μπαίνοντας στη Σλοβενία αγοράσαμε βινιέτα εβδομάδας με κόστος σχεδόν 8 ευρώ.
Στην Αυστρία ακολουθήσαμε την επώδυνη λύση της χρήσης επαρχιακών
μιας και δε βόλευαν οι Εθνικές το πρόγραμμα μας.

Τροχαία


Στο κομμάτι Νις-Βελιγράδι χρονομετρείστε απο την Τροχαία
απο διόδιο σε διόδιο κι αν βγάλετε μέση ωριαία πάνω απο 130 έχετε θέμα.
Αν είστε γκαζιάρηδες (όπως εμείς) επιβάλλεται στάση σε βενζινάδικο προς αποφυγή εκπλήξεων.
Οι Σέρβοι περιπολούν επίσης με καταγραφικά ραντάρ σε πολιτικά αυτοκίνητα,
συνήθως Α6 Skoda Superb και παλιά BMW σειράς 5....συν ενα Mitsubishi EVO!
Ειδικά αν δείτε τέτοια με σκούρα τζάμια ''πάτε ταμπέλα'' προς αποφυγήν εκπλήξεων.
Στην Κροατία περιπολούν 26 ολοκαίνουρια Audi A4
με συμβατικές πινακίδες που αρχίζουν απο ZG (Zagreb)
και  φέρουν κι αυτά καταγραφικά ραντάρ.

(Many thanks to my friend Alex from Beograd for the special info)

Σε Σλοβενία και Αυστρία κάνουμε ότι σε όλη την Ευρώπη...την πάπια
και με ταχύτητες πολύ κοντά στα όρια ειδικά σε κατοικημένες περιοχές.