35 χρόνια Μοτοράλυ ,μια ζωή τη λες!
Η συνήθεια των εντουράδων να αποχαιρετούν την αγωνιστική περίοδο
με μια διήμερη βόλτα - παιχνίδι και με κύριο συνηθισμένο προορισμό τη Χαλκιδική.
35 χρόνια Μοτοράλυ ,μια ζωή τη λες!
Η συνήθεια των εντουράδων να αποχαιρετούν την αγωνιστική περίοδο
με μια διήμερη βόλτα - παιχνίδι και με κύριο συνηθισμένο προορισμό τη Χαλκιδική.
νΝα εδώ αυτοί,πάμε!
Μεσημέρι πρώτης μέρας.
Πρώτη βόλτα σε αναζήτηση δροσιάς στο Χιονοδρομικό Κέντρο του Βόρα
Βρισκόμαστε στον κεντρικό άξονα που ενώνει Προμαχώνα με Σόφια στη γειτονική Βουλγαρτία.
Ο 107 είναι ο δρόμος που σε ανεβάζει στο μοναστήρι της Rila και ο οποίος τελειώνει στο πλάτωμα
με την υπέροχη θέα στις γρανιτένιες κορυφογραμμές.
Μάιος 2024 και η δεύτερη απόπειρα συνάντησης των διαδικτυακών φίλων
του BMW GS Club Greece είναι γεγονός.
Η αναζήτηση στο νετ μιλάει για βροχές την Κυριακή κι αχ που να τρέχεις
θα έρθει και ο μπογιατζής αλλά κι ο υδραυλικός
είπε πως έχει ένα κενό το Σάββατο κάτσε κι εσύ σπίτι να γίνουν δύο τα κενά!
Φωτογραφικό υλικό και λίγα λόγια για το ανοιξιάτικο ride out
της Velmar στη Θεσσαλονίκη.
Μια πρόσκληση/πρόκληση να χαθούμε στα στενά δρομάκια του Βέρμιου και του Πάικου.
Στη συγκέντρωση στο γνωστό σημείο όπου είδαμε κι αυτή την star
Με αφορμή την παραλαβή του triple black του Γιάννη,βόλτα μέχρι το Αριστοτέλους
εδω παραδίπλα στην Αρναία Χαλκιδικής.
Μετά τα Πασχαλινά γλέντια και τις χαρές ξεκινώ τρίτη πλέον μέρα
για τη γιορτή της Πρωτομαγιάς με μοτοσυκλέτες.
Η πορεία νωρίς το πρωι στούς άδειους δρόμους της ορεινής Χαλκιδικής έχει μια ομορφιά ιδιαίτερη.
Ξεκίνημα νωρίς ,στις 8 και σχεδόν μόνος μου στο δρόμο πιάνω Ημαθία
Αν με άφηνες σήμερα θα έβγαινα στο Ντοβολιώτικο λάκκο.
Διεργασίες μακεδονικού τύπου έφεραν τα φετινά ''αμπάντο''
σε κατάσταση ελεγχόμενη όπως η πόρτα της DIsco Lavalbone 30 χρόνια πίσω
Δηλαδή δε συνοδεύεσαι δε μπαίνεις , νέος είσαι θα ξανάρθεις , πάμε παρακάτω.
Μέρα 1
Το καλό πράγμα από την αρχή του φαίνεται.
Μετά τη Λαμία μπήκαμε στον παλιό Μπράλο
και στο κλίμα των αμπάντο
όπως λέμε την εκδρομή στα γρήγορα
Tο νησί που πας χωρίς καράβι είναι πάντα στα χρωστούμενα.
Με την πρώτη ευκαιρία βρισκόμαστε στην αγκαλιά του
η αγαπημένη μας περίοδος είναι η Άνοιξη κι αν δεν προλάβουμε το φθινόπωρο.
Κατέβασμα express της μοτοσυκλέτας με βοήθεια πολύτιμη
και πάμε γρήγορα μέχρι τον Άγιο Νικήτα να προλάβουμε τα χρώματα.
Η επιστροφή με μυστικά της Ηπείρου στο διάβα μας θα κλείσει το γρήγορο κύκλο.
Σύμμαχος η απίθανη ποιότητα κύλισης αλλά και η ροή στις στροφές
που σε περιμένει καβαλώντας μια μοτοσυκλέτα από το μέλλον , το νέο BMW 1300 GS.
Οι γρήγορες φωτογραφίες θα δώσουν μια ιδέα από το υπερθέαμα που προσφέρει η πρώιμη άνοιξη,
Μια βόλτα υπό αυτές τις ιδανικές συνθήκες σε φως τοπία και θερμοκρασία είναι μεγάλη τύχη.
Πάμε?
Κυριακή πρωί και μια αντιφωτογραφική ομίχλη έχει καλύψει τα πάντα στην ερωτική πόλη.
Τη λύση την ξέρουμε ,πρέπει να πάρουμε ύψος για να βρούμε το φως μας.
Συνάντηση στην Καρδία λοιπόν και πορεία προς το κοντινότερο βουνό το Χολομώντα.
Ένα τμήμα του motorally είναι ότι πρέπει για παράκαμψη ώστε να βγάλουμε
κι από τη δύσκολη θέση του δύο φίλους με τα παλιά superbike
που δεν ήξεραν από που τους ήρθαν τα δύο μικρά on off
που πριν λίγο προσπέρασαν με περίσσια γκαζιά και στιγμιαία περηφάνεια.
(Ας μην είχε κόφτη τελικής το 800 κι ακόμα θα έψαχνες τι ήταν φίλε με το ομόχρωμο Χόντα 1100).
Έχω το νου μου λίγο μιας και η ολοκαίνουρια μοτοσυκλέτα δεν έχει κάγκελα προστασίας
αλλά τα ηλεκτρονικά της και αυτά τα πραγματικά άριστα ελαστικά της Maxxis
δε μασάνε από τον ούτως ή άλλως στεγνό χωματόδρομο.
SΣτάση για χάζι στις οθόνες,συμβουλή και προτροπή
να μην τις χαζεύετε εν κινήσει χάσετε καμμιά στροφή κι έχουμε άλλα μετά...
Άσφαλτος και το μικρό μπλε διαβολάκι χάνεται από στροφή σε στροφή ,
σαν motard πάει σημειώνει ο Σταύρος!
Είμαι τόσο ενθουσιασμένος που έφτασα να χαμογελάσω στον καφέ.
Το μικρό αθώο οπτικά commuter είναι τόσο σφιχτά ρυθμισμένο που σε επαρχιακό ανάβει φώτα σε πολύ κόσμο,θα αναφέρω πάλι τα ελαστικά που έχουν μεγάλο μερίδιο σε αυτό με άριστη κατευθυντικότητα και αίσθηση ασφάλειας.
Στο δρόμο αλλάζουμε μοτοσυκλέτες γιατί έχω πεθάνει από την περιέργεια.
Άστρωτο τελείως το CF και το drive by wire προσπαθεί να συννενοηθεί με την ECU του
παρατηρώ καλά και κακά επάνω του αλλά
δεν είμαστε δημοσιογράφοι και δεν μας αρέσει να γράφουμε σαν αυτούς ,
τη γνώμη μας θα την πούμε ευθύς αμέσως μόλις φτάσουμε στη Θεσσαλονίκη.
Επιστρέφουμε σιγά σιγά με μικρή στάση σε αρχηγείο βουνού ενός φίλου,
μερικοί άνθρωποι ξέρουν πραγματικά να γλεντάνε τη ζωή.
Στο μυστικό δασάκι μας κάνουμε έναν απολογισμό.
Αυτόν τον απολογισμό.
Εν Θεσσαλονίκη το 2024 νικητής είναι ο μοτοσυκλετιστής και υποψήφιος αγοραστής.
Αν και ζούμε σε μικρή πόλη όπου ούτε ένα κράνος δε βρίσκεις να δοκιμάσεις αν δεν είναι εμπορικό χρώμα και μέγεθος τέσσερις μοτοσυκλέτες της καυτής 1000 παρά κάτι κυβικά κατηγορίας περιπέτειας είναι διαθέσιμες για δοκιμή. Μην χάνετε τέτοιες ευκαιρίες δοκιμάστε τις διαθέσιμες BMW F800 , F900 , Cfmoto 800 MT και Honda Transalp 750 ,κι όποια άλλη βρείτε βγάλτε μόνοι σας συμπέρασμα για το καλύτερο και πιο συμφέρον ΓΙΑ ΕΣΑΣ.
Κανένας δημοσιογράφος κανένας αυτόκλητος κι ίσως ανεπαρκής σε γνώσεις
κριτής του Διαδικτύου δε θα σας. μεταφέρει αυτά που θα κάνει το test ride.
Καλή επιτυχία.
See ya!
Και πόσο κρυφή μπορεί να είναι μια ασφάλτινη πλευρά ενός βουνού
θα αναρωτηθείτε,κάτι θα κάνουμε.
Είμαστε στην αρχή μιας ηλιόλουστης μέρας από αυτές τις πρώτες τις ξεσηκωτικές
που σίγουροι πλέον ότι αφήνουμε πίσω τον όποιο χειμώνα κάνουμε σχέδια κι όνειρα.
Οι ημερήσιες εκδρομές είναι ο προπομπός τους και το βόρειο παρεάκι
προσπαθεί να αποφασίσει ποιό έργο θα δει, Πίνδο Άγραφα ή Πήλιο.
'Οποιο και να είναι , ο απαστράπτων στόλος είναι βαμμένος μπλε
με δύο νέα 24αρια GS της Βελμαρ και το αξεπέραστο σε ομορφιά Rallye του 2018
να συνοδεύονται διακριτικά από το ασημένιο RT παλαιάς κοπής που καλύτερα να μην το βρεις σε δρόμο με στροφές και σε στείλει πίσω στα σεμινάρια περί αναρτήσεων που δεν παρακολούθησες ποτέ.
Μιας κι έχουμε αυθημερόν επιστροφή για τα 2/4 ψηφίζουμε τον καλοστρωμένο γύρο του Κισσάβου που είναι δίπλα για όλους μας είτε συνεχίζουμε το απόγευμα για σπίτι είτε για τα ...Άγραφα.
Περνάμε γρήγορα την Εθνική μέχρι το Λιτόχωρο ξεπερνάμε χαιρετώντας τα παλληκάρια που με το ραντάρ τιμωρούν όποιον πηγαίνει πάνω από 50 χαω στον παράδρομο και καλά κάνουν (απλά όλοι ξέρουμε ότι αυτό είναι μόνο πίεση προς όλους όσους αποφεύγουν τα εξωφρενικά διόδια της Λεπτοκαρυάς που χρεώνουν γεμάτο 3ευρο όπου κι αν πηγαίνεις).
Μετά το Στόμιο και πριν την Καρίτσα μπαίνουμε στα οξυγόνα.
Στάση να ξεπιαστούμε και να κοιταχτούμε σε γαλήνιο μέρος.
Λίγα πράγματα μπορούν να πάνε μια ζωή.
Σε αυτά ανήκουν ο ένας κύλινδρος στ' αριστερά κι ο άλλος στα δεξιά
20 από τα 40 χρόνια με GS κλείνουν φέτος με τρόπο αρκούντως επεισοδιακό μιας και από τον Οκτώβριο έχω ροντάρει 4 διαφορετικά από αυτά (800-900-1250-1300).
(ότι θέλετε σχετικά ρωτάτε μιας και νομίζω και εγώ και τα μηχανάκια ότι το κάνω σωστά)
Ανηφορίζουμε προς τον αυχένα
Το σημείο που καδράρεις Όλυμπο και θάλασσα.
Από κοντά είναι πιο όμορφο.
το αρ-τι που λέγαμε με τις μαμά αναρτήσεις,που πας παιδάκι μου χωρίς service...
Εκεί που οι πτωχοί τοποθετούν το σύστημα λίπανσης της αλυσίδας το 800αρι GS έχει το δοχείο της υποδειγματικής πίσω ανάρτησης και καλά κάνει μιας και η heavy duty αλυσίδα του ζητάει λίγα πράγματα από λάδωμα κι αυτά μόνο για την επαφή της με τα γρανάζια κίνησης
Φτάνοντας τις παρυφές του κάμπου στο Συκούριο
με το θερμόμετρο να δείχνει γεμάτο κι απολαυστικό 24αρι
Ανεφοδιασμός.
Κατάφερα να γεμίσω με 10% λιγότερο από το 1200
κάτι που θα γίνει ακόμα καλύτερο μόλις στρώσει το μοτέρ.
Στο χάρτη φαίνεται που στρίβουμε για Ανατολή,το νου σας
γιατί η ταμπέλα είναι πιο κρυμμένη κι από τις νέες κάμερες ταχύτητας.
Ανεβαίνουμε ,καλή άσφαλτος και θέα μας είπαν...(αν δεν πας τουριστικά με τον Μπάμπη)
'Οπως λέει και ο Άρης τα GS είναι για μεγάλες κουφάλες,
εδώ βέβαια το βλέπετε χαμηλωμένο
είναι κι ο Γιάννης μας ψηλό παλληκάρι ....ε το έκανε να δείχνει 800!
Το 800......τι διαβολάκια είναι αυτά τα δύο (800-900) μεσαία του 2024 θα πρέπει να το δοκιμάσεις
(και στην τυχερή σε αυτόν τουλάχιστον τον τομέα Θεσσαλονίκη μπορείς να το κάνεις στη Βελμαρ)
Με σαφώς πιο ασφάλτινο σχεδιασμό κι αναρτήσεις , μοτερ που φωνάζει δώσε , shifter που σου εξασφαλίζει λειτουργία σχεδόν αυτόματου κι ένα ζευγάρι εξαιρετικά Maxxis ελαστικά έφτασε με διαφορά 7 δευτερολέπτων από τα μεγάλα (τιμόνια κι ο νοών νοείτω) στην πλατεία της Ανατολής
Αυτή η πλατεία έχει καφενείο κι ένα τσίπουρο άνευ που έχει μέσα του σπάνια μυρωδικά
Κάτι ξέρουν οι ντόπιοι
το σωστό το μαγαζί έχει κεντρική θέρμανση,
Να πάτε να φτιάξετε ούλοι τα αμορτεσέρ σας ....παλιοχαρακτήρες.
Αρχίζουν τα μεζεκλίκια κλπ κλπ πρόβειο λουκάνικο να τρώει η μάνα και στο παιδί να μη δίνει
οι κουφάλες απέναντι.....
κατεβαίνοιυμε χαλαρά το πιστάκι μέχρι το Μεταξοχώρι , εγώ φεύγω μέσω Αγιόκαμπου για πίσω
Μπλε και πράσινο του Αιγαίου και του δικύκλου
ρολάρω μέσα στην ερημιά και τις ανοιξιάτικες ομορφιές μέχρι τον Πηνειό
ο οποίος τα έχει κάνει μαντάρα στις όχθες και θυμίζει τη δύναμη της Φύσης όταν χάνει τον έλεγχο.
(Έγραψα Δύσης και το διόρθωσα...)
Back home η παραλία σφύζει από κόσμο το δίευρο ανά λίτρο ταλαιπωρεί πάλι τον πολύ κόσμο...
Οργανωθείτε,
See ya
....soon to a mountain near you!
Ημέρα ευλογημένη η χθεσινή.
Ακριβώς σαράντα χρόνια στο δρόμο καβάλα στα μηχανάκια
και το πρόγραμμα παράδοσης της νέας μοτοσυκλέτας
τα έφερε έτσι ώστε να τα γιορτάσω με την παλιά,
τον ιδιαίτερο εκπρόσωπο
της δεκαετίας του 90 την μαύρα τη Baghira ,
Η διαδρομή κοντινή 200 και κάτι χιλιόμετρα με κάποια πικάντικα χωμάτινα ορεινά και όχι μόνο.
Ξεκινάω για Βέροια από τον παλιό ταχύτητες γύρω στα 100-110 λόγω των χωμάτινων ελαστικών και της κοντής τελικής σχέσης μετάδοσης.
Πρωτη στάση στην παλιά όμορφη γέφυρα του Αξιού.
Εκεί που στεκόμασταν υπομονετικά στο φανάρι με το οικογενειακό
πηγαίνοντας για σουβλάκια στη Νέα Χαλκηδόνα
τώρα υπάρχει ένα ανάχωμα που απαγορεύει την πρόσβαση σε οτιδήποτε μηχανοκίνητο μιας και λίγο πιο μέσα η γέφυρα είναι πεσμένη και μάλιστα μέσα στην κύρια κοίτη του ποταμού,
Φτάνω στα χωριά της Ημαθίας το Βέρμιο κλείνει το μάτι είναι ελάχιστα χιονισμένο και μου βάζει ιδέες για κάτι παραπάνω από τις ανθισμένες ροδακινιές του κάμπου.
Όταν είσαι αγρότης δε γνωρίζεις Κυριακή,
ο νεαρός ήρθε με το θρυλικό το τρακτέρ , του παππού όπως μου είπε.
Λάδια και φίλτρο πετρελαίου και φύγαμε του απαντώ και το χαμόγελο τα λέει όλα.
Από που είσαι με ρωτάει.
Από τη Θεσσαλονίκη του λέω (60 χλμ απόσταση από την Κουλούρα).
Με αυτό ήρθες? Μπράβο...
Είπαμε είναι άβολο αλλά όχι κι έτσι!
Κινούμαι παράλληλα με το αρδευτικό κανάλι κι ίσως έβγαινα στη Βέροια αν δε με σταματούσε πειστικά η γραμμή του τρένου.
Τώρα ποιό τρένο πάει πού από εδώ με ποιο μηχανοδηγό και ποιους επιβάτες.....άστο.
Ανηφορίζω σιγά σιγά προς το Σέλι και κάνω μια γύρα
στο απολαυστικό τεχνικό πιστάκι που βρίσκεται λίγο πριν το χωριό Κουλούρα.
Τόσα χρόνια ήθελα να έρθω εδώ με τη Baghira για μια γύρα κι ήρθα στο πλήρωμα του τεσσαρακοστού.
Στο video υπάρχουν σκηνές,από φωτογραφίες λίγα πράγματα.
Φτάνω στο Σέλι και στρίβω για το Χρυσό Ελάφι.
Το παρατημένο μικρό ιδιωτικό χιονοδρομικό,κάποτε είχε τη θέση του στις προτιμήσεις των σκιέρ
αλλά εδώ και δεκαετίες το κτίριο και τα lift ρημάζουν αχρησιμοποίητα.
Βρίσκω το δρόμο που ανέβαιναν οι συντηρητές και βάζω στόχο να φτάσω στη βασιλική πίστα του διπλανού χιονοδρομικού.
Το όνομα της οφείλεται στο γεγονός ότι αυτήν προτιμούσε η Φρειδερίκη που έφτιαξε αυτό το πρώτο χιονοδρομικό της χώρας και το οποίο τώρα χάσκει γυμνό από το χιόνι έρμαιο στις απότομες αλλαγές του προσώπου αυτού που κάποτε αποκαλούσαμε χειμώνα.
Για τους παλιούς,αυτή η διαδρομή ξεκινάει από την κορυφή του συνδετικού και φτάνει κάνοντας το γύρο της περιμετρικής(λούκι) κάτω στη βάση της καρέκλας.
ΕΕίναι στο φρύδι που έχει κρατήσει λίγο χιόνι διακοσμητικό
Ο δρόμος σύντομα γίνεται σωρός από πέτρες κι εγώ βγάζω με το ζόρι μια αναστροφή πάνω στα βρεγμένα από κρυφό κατέβασμα του νερού χόρτα.Που πας βρε θείο μόνος σου αναρωτιέμαι και διαλέγω σωρό από πέτρες να συμπαρασύρω στο κατέβασμα μου προς τον πολιτισμό.
Στο βάθος το κτίριο του ''χιονοδρομικού''
Στο μεγάλο χιονοδρομικό ερημιά
ορθά απωθείται η είσοδος των τροχοφόρων στις πλαγιές-πίστες.
Στο χωριό Σέλι χαιρετάω τους εντουράδες στο κιόσκι και ρολάρω προς Βέροια και Θεσσαλονίκη.
Μετά την Κουλούρα ψάχνω για λίγο τα δρομάκια έχει καλή βατότητα και τοπίο,
θα ξαναέρθω χωρίς την πίεση του χρόνου.
ΣΣτον Τριπόταμο , στάση να ακούσω να τρέχει ότι νερό κατάφερε να μας φέρει φέτος ο χειμώνας.
ΠΑΘΕ των παθών...ή αλλιώς αν δεν πάθεις δε θα μάθεις.
Οι γρήγοροι να έχετε το νου σας στις γέφυρες μΕ είπε ένας φίλος
κάποιο καρντάσι πούλησε κάμερες στη διοίκηση και μάλιστα πολλές.
Η τοποθέτηση κρίνεται ευφάνταστη και το αποτέλεσμα θα είναι απογοητευτικό για τους βιαστικούς το ίδιο απογοητευτικό με την αλληλεγγύη ανάμεσα σε οδηγούς μιας και ένας δε βρέθηκε να το πει να το σχολιάσει στις εκατονταδες ''ομάδες'' οδηγών κάθε είδους τροχοφόρου στο διαδίκτυο.
Επιστροφή στη Θεσσαλονίκη την ηλιόλουστη κι ανέμελη
(μέχρι να σου συμβεί κάτι διαφορετικό από το φρέντο με μαύρη
και το μποτιλιάρισμα στον ιπτάμενο δρόμο).
Αν ήταν εργασία θα έβγαινα στον πάγκο με τα σαράντα συνεχόμενα χρόνια ..
( Στη φωτό η πρώτη βόλτα με την πάπια που μου πήρε ο πατέρας μου
για να γιορτασει τη γιορτή του (Ευάγγελος)
και για να διαβάζω περισσότερο για τις εξετάσεις.
Παπάκι γυαλάκι (του σκι παρακαλώ) και Μάρλμπορο τσιγαράκι)
Έλα όμως που είναι διασκέδαση ...και θα κρατήσει άλλα τόσα!
See ya !!
....................
Κι όπως είπαμε , προσεκτικά!